ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.β:8-11

 

Αποκάλυψη β:8 Και τω αγγέλω της εν Σμύρνη εκκλησίας γράψον. Τάδε λέγει ο πρώτος και ο έσχατος, ος εγένετο νεκρός και έζησεν.

 

ΣΜΥΡΝΗ: Αναφέρεται στην χρονική περίοδο της εκκλησίας των διωγμών Αποκ.β:8-11

1) Αρχίζει (περίπου) το 161 μέχρι το 313 μ.Χ.

2) Ο επίσημος Ρωμαϊκός διωγμός είχε σαν σκοπό να καταστρέψει τον λαό του Θεού. Θάνατος με βασανιστήρια ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο.

3) Σμύρνη σημαίνει «μύρα», το ρητινώδες κόμμι της Αραβικής μυρτιάς που χρησιμοποιείται σαν αλοιφή για το βαλσάμωμα των νεκρών (Ιωάν.ιθ:39,40). Ήταν ένα πολύτιμο γλυκό άρωμα που αλειφόταν πάνω στα σάβανα των νεκρών.

4) Η Αποκάλυψη γύρω από το όνομα Σμύρνη είναι η εξής: Ενώ εκκαλούντο να πεθάνουν κατά σάρκα, ν’ αρνηθούν τον εαυτό τους, δίνοντας ακόμα και την ζωή τους για Εκείνον που αγαπούσαν, επειδή ήταν εν Χριστώ, θα υπήρχε σ’ αυτόν τον θάνατο μια γλυκύτητα, ένα σπάνιο ακριβό άρωμα, αυτό της αιώνιας ζωής. Ο θάνατος για τον Χριστιανό, αν μείνει πιστός μέχρι τέλους, είναι το κατώφλι για την αιώνια ζωή με τον Ιησού.

5) Η Αποκάλυψη του Ιησού σ’ αυτή την περίοδο της εκκλησίας είναι ότι είναι ο πρώτος και ο έσχατος, ο οποίος έγινε νεκρός και έζησε. Έτσι όλοι αυτοί που πρόκειται να πεθάνουν εν Χριστώ, θα ζήσουν πάλι με τον Ιησού. Αποκαλύπτεται μ’ αυτόν τον τρόπο, γιατί σ’ αυτή την εκκλησιαστική περίοδο συνέβησαν οι πιο σκληροί διωγμοί και βασανιστήρια. Φανερώνει τον Εαυτό Του σαν τον αναστημένο Χριστό και σαν Αυτόν που έχει την εξουσία ν’ αναστήσει τους πιστούς Του.

 

Ιστορία της πόλης της ΣΜΥΡΝΗΣ:

Καταστράφηκε το 627 π.Χ. ξαναχτίστηκε 400 χρόνια αργότερα σύμφωνα με σχέδια του μ. Αλεξάνδρου και τέλειωσε μετά τον θάνατό του. Ήταν κέντρο λατρείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα και μάλιστα υπήρχε ναός αφιερωμένος στον Τιβέριο. Κάθε χρόνο γινόταν αγώνες προς τιμή του αυτοκράτορα Νέρωνα ο οποίος ονομαζόταν «Σωτήρ του γένους». Η Σμύρνη ήταν τόπος ποίησης και φιλοσοφίας και υπήρχαν πολλά σχολεία.

Εδώ έμεναν πολλοί Ιουδαίοι, εχθροί των Χριστιανών. Παρέμειναν ξεχωρισμένοι από τους ειδωλολάτρες, αλλά όσο αφορά τους Χριστιανούς, ενωνόταν με τους ειδωλολάτρες για να τους καταστρέψουν. Τόσο αντίχριστο ήταν το πνεύμα τους, που το 166 μ.Χ. έκαψαν τον Πολύκαρπο πάνω σε φωτιά επειδή ήταν οπαδός του απόστολου Ιωάννη.

Σήμερα η Σμύρνη είναι Τουρκική. Είναι καλό λιμάνι και μια από τις πιο ακμάζουσες πόλεις της περιοχής.

 

Αποκάλυψη β:9 Οίδα σου την θλίψιν και την πτωχείαν, αλλά πλούσιος εί, και την βλασφημίαν εκ των λεγόντων Ιουδαίους είναι εαυτούς, και ουκ εισίν αλλά συναγωγή του Σατανά.

 

Ο Ιησούς λέει στους Σμυρναίους Οίδα σου την θλίψιν και την πτωχείαν

1)  Θλίψη και πτωχεία γιατί ζούσαν κυνηγημένοι στις κατακόμβες. Πολλούς έπιαναν και τους έκαιγαν, τους έριχναν στα λιοντάρια, τους πουλούσαν σκλάβους, τους ατίμαζαν για την πίστη τους, τους σκότωναν.

Έπρεπε να εμπιστεύονται τον Θεό για κάθε γεύμα τους. Δεν είχαν την άνεση να εργαστούν για τον Κύριο όπως έπρεπε. Δεν ήταν καιρός για ευαγγελιστικές εξορμήσεις, όμως ο Ιησούς τους λέει να επιμένουν και να είναι πιστοί μέχρι θανάτου. Να εμπιστεύονται και να βλέπουν στον Ιησού.

Οι κατακόμβες της Ρώμης ήταν μακροί υπόγειοι διάδρομοι φάρδους 2-2,5 μέτρων και ύψους περίπου 2μ. που εκτείνονταν σε εκατοντάδες χιλιόμετρα κάτω από την πόλη. Τις χρησιμοποίησαν οι Χριστιανοί για καταφύγιο, τόπο λατρείας, και νεκροταφείο, όσο διάρκεσαν οι αυτοκρατορικοί διωγμοί. Οι τάφοι των Χριστιανών που κρύβουν οι κατακόμβες υπολογίζονται σε 2-7 εκατομ. Έχουν βρεθεί περισσότερες από 4.000 επιγραφές που ανήκουν στην περίοδο ανάμεσα στον Τιβέριο (14-37μ.Χ.) και τον Κων/νο (306-337μ.Χ.)

2)  Οίδα: σημαίνει γνωρίζω, ξέρω και μάλιστα στον αόριστο που δείχνει ότι ο Ιησούς πριν ακόμα συμβούν ήδη τα ήξερε, τα είχε δει. Πτωχεία είναι το αποτέλεσμα του διωγμού γιατί δεν μπορούσαν να έχουν δουλειές, να κάνουν εμπόριο ή οτιδήποτε άλλο. Πολλοί γεννήθηκαν και πέθαναν μέσα στις κατακόμβες χωρίς να έχουν δει το φως του ήλιου.

 

αλλά πλούσιος εί

Ιακ.β:5 είμαστε πλούσιοι σε πίστη. Πλούσιοι γιατί ο Κύριός μας είναι ο Βασιλιάς και ο Κύριος του παντός. Αντίθετα: Αποκ.γ:17

 

και την βλασφημίαν εκ των λεγόντων Ιουδαίους είναι εαυτούς και ουκ εισίν αλλά συναγωγή του Σατανά.

1)  Ιωαν.η:36-44 Ο Ιησούς κάποτε φανέρωσε στους Ιουδαίους που έλεγαν ότι ήταν παιδιά του Αβραάμ, αυτό που στην πραγματικότητα ήταν στα μάτια του Θεού. Τώρα, το ίδιο εκείνο δολοφονικό πνεύμα για τον Ιησού, ξεσπούσε στους οπαδούς Του.

2)  Ρωμ.β:28-29 Εδώ ο Παύλος δείχνει τους αληθινούς Ιουδαίους που είναι τα παιδιά της πίστης και της αφιέρωσης όπως ο πατέρας Αβραάμ. Αυτοί είναι οι περιτετμημένοι όχι κατά σάρκα αλλά στην καρδιά και στο πνεύμα ξεχωρισμένοι απ’ τον κόσμο για να χρησιμοποιηθούν από τον Κύριο. Αυτοί είναι οι Ιουδαίοι του Θεού.

3)  Ρωμ.θ:6-8 & Γαλ.δ:28-29 μιλά ο Παύλος για τους αληθινούς Ισραηλίτες που είναι ο πνευματικός Ισραήλ.

4)  Ο Ιησούς λέει ότι αυτοί οι Ιουδαίοι είναι συναγωγή (εκκλησία) του Σατανά, δηλαδή τους μάζεψε ο διάβολος για να σκορπίσουν την διδαχή του, όμως:

 

 

Αποκάλυψη β:10 μηδέν φοβού ά μέλλεις πάσχειν. Ιδού μέλλει βάλλειν ο διάβολος εξ υμών εις φυλακήν ίνα πειρασθήτε, και έξετε θλίψιν ημερών δέκα, γίνου πιστός άχρι θανάτου, και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής.

 

μηδέν φοβού ά μέλλεις πάσχειν

1) Ο διάβολος πρόκειται να βάλει ορισμένους στην φυλακή, αλλά ο Ιησούς λέει «μηδέν φοβού». Ο μόνος τρόπος να μην φοβάσαι είναι να περπατάς με την αγάπη και την δύναμη του Θεού. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να νικήσουμε τον φόβο στη ζωή μας. Δεν έχει σημασία πόσο αποφασισμένοι είμαστε, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε την σάρκα μας να υπακούσει στον Θεό με σαρκικούς τρόπους. Η σάρκα θέλει τα δικά της, την ανάπαυση και την ξεκούραση. Για να νικήσει κανείς αυτά τα πράγματα πρέπει να ζει εν πνεύματι πάνω από τις επιθυμίες και τις σαρκικότητες του εαυτού του. Μόνο έτσι δεν φοβόμαστε τον διωγμό.

Μπορεί να τους έριχναν στα θηρία, μπορεί να τους άλειφαν με πίσσα και να τους έβαζαν φωτιά, αλλά όμως ο Θεός σε τέτοιες καταστάσεις δίνει τέτοια χάρη μέσα στην ψυχή του ανθρώπου, τέτοια ομορφιά και τέτοιο μεγαλείο, που δεν σ’ ενδιαφέρει αυτό που γίνεται στο σώμα σου, γιατί ήδη ζεις στον ουρανό.

Όλοι οι χριστιανοί που πέθαναν τότε, πέθαιναν με ύμνους, κάτι που δεν μπορούσαν να καταλάβουν οι ειδωλολάτρες. Αν ο κόσμος και σήμερα αρχίσει συστηματικό διωγμό εναντίον μας, αυτά τα λόγια θα ισχύουν και για μας.

 

ιδού

Αυτό δείχνει βεβαιότητα για ότι πρόκειται να γίνει. Τους λέει τί θα γίνει για να είναι έτοιμοι και να γνωρίζουν ότι παρά την θλίψη, ο Ιησούς είναι κοντά τους, τους βλέπει και τους προσέχει.

 

μέλλει βάλλειν ο διάβολος εξ υμών είς φυλακήν ίνα πειρασθήτε

1) Ο διά-βολος είναι ο διαβάλλων, ο κατήγορος του πιστού, αυτός που μας κατηγορεί ημέρα και νύκτα, αυτός είναι ο εχθρός μας.

2) «ίνα πειρασθήτε». Ο διάβολος είναι ο πειράζων. Όπως πείραξε τον Ιησού στην έρημο, έτσι πειράζει κι εμάς στην έρημο αυτήν που ταξιδεύουμε. Όμως θα νικήσουμε!

 

και έξετε θλίψιν ημερών δέκα

1) Η συμβολική έννοια του 10 είναι ότι επρόκειτο να έχουν μια πλήρη περίοδο διωγμών μέσα στον κόσμο, ότι η διαμονή τους σ’ αυτό τον κόσμο θα ήταν μια εμπειρία γεμάτη θλίψη κι αυτό γιατί ο αριθμός 10 συμβολίζει την πληρότητα του κόσμου.

2) Ορισμένοι σχολιαστές προσπαθούν να προσαρμόσουν το 10 σε αντίστοιχους αυτοκράτορες. Δηλαδή ότι η θλίψη της εκκλησίας θα γινόταν κάτω από 10 αυτοκράτορες. Αν όμως κοιτάξουμε την εκκλησιαστική ιστορία βλέπουμε ότι ήταν παραπάνω από 10 αυτοκράτορες, οπότε δεν ταιριάζει.

3) Η καλύτερη ερμηνεία του αριθμού 10 είναι «η πληρότητα του κόσμου» και υπάρχουν αρκετά εδάφια για να στηριχτεί.

α) Γεν.κδ:55 & λα:7 Ο Ιακώβ είπε για τον Λάβαν «ο πατήρ σας με ηπάτησε και ήλλαξε τους μισθούς μου δεκάκις». Δηλαδή με εξαπάτησε πλήρως.

β) Α’ Σαμ.α:8 Ο Ελκανά είπε στη στείρα γυναίκα του Άννα «...δεν είμαι εγώ εις σε καλήτερος παρά δέκα υιούς;»

γ) Ιωβ ιθ: 3 «Δεκάκις ήδη με ωνειδίσατε» απεκρίθει ο Ιώβ στους παρηγορητές του, δηλαδή μου δώσατε όλου του κόσμου το όνειδος.

δ) Δαν.α:2 & 20 Ο Δανιήλ ήταν 10 φορές πιο σοφός από τους σοφούς του Ναβουχοδονόσορα. Με άλλα λόγια ήταν καλύτερος από ένα κόσμο μάγους και σοφούς.

Τι πρέπει λοιπόν αυτή η εκκλησία να κάνει και πώς πρέπει να ανταποκριθεί βάσει αυτών που τους αποκαλύπτει ο Ιησούς;

 

Γινού πιστός μέχρι θανάτου

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος νίκης από το να συνεχίσουμε να είμαστε πιστοί μέχρι θανάτου και τότε θα πάρουμε το υποσχόμενο βραβείο.

 

και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής

1. Στέφανος δεν σημαίνει το στέμμα που φορούν οι βασιλιάδες αλλά αναφέρεται στο στεφάνι από κλαδί ελιάς που έπαιρναν οι νικητές στα αγωνίσματα των αγώνων.

2. Αυτός ο στέφανος είναι της ζωής δηλαδή του Ιησού Χριστού γιατί Αυτός είναι η ΖΩΗ και δίδεται σ’ αυτούς που νικούν και τελειώνουν νόμιμα τον αγώνα.

3. Ο Χριστός δεν τους επίπληξε για τίποτα, ούτε τους λέει να μετανοήσουν, απλά να είναι πιστοί και να μην φοβούνται.

 

Αποκάλυψη β:11 ο έχων ούς ακουσάτω τι το πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις, ο νικών ου μη αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου

 

ο νικών ου μη αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου

Η νίκη αυτή δεν είναι όπως πολλοί νομίζουν εναντίον πολιτικών συστημάτων, γιατί οι Χριστιανοί δεν πρέπει να εμπλέκονται σε βιοτικά τέτοιου είδους. Η νίκη αυτή είναι πνευματική και επιτυγχάνεται με το να κηρύττει ο πιστός τον λόγο του Θεού όχι μόνο με τα χείλη αλλά και με την ζωή του. Αυτό έκανε ο Ιησούς εδώ στην γη. Δεν ανακατεύτηκε με τα πολιτικά της εποχής Του, αλλά παρέμενε ενωμένος με τον Πατέρα Του, κήρυττε τον λόγο και φανέρωνε την δύναμη του Πατέρα. Αυτή ήταν η νίκη Του στον κόσμο αυτό (Α’ Ιωαν.ε:4).

Ρωμ.η:35-39 Περιγράφεται η πνευματική μας νίκη όπως την βλέπει ο Κύριος.

 

ου μη αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου

1. Αποκ.κ:5-6 & 14-15 Ο δεύτερος θάνατος είναι η λίμνη του πυρός. Ο άνθρωπος αποχωρίζεται μία φορά από το σώμα του που είναι ο φυσικός θάνατος, όμως αυτός που έζησε χωρίς τον Θεό, θα αποχωριστεί αιώνια από την παρουσία Του κι αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος.

2. Αποκ.κα:8 Άρα ο λαός αυτός του Θεού πρόκειται να γευτεί θάνατο μια φορά. Εάν υπομείνουν στην πίστη τους, θα έχουν την χαρά της αιώνιας ζωής και ο δεύτερος θάνατος δεν θα τους αγγίξει.

 

ου μη αδικηθή

Ο Θεός είναι δίκαιος, δεν θα φερθεί άδικα στον λαό Του όπως οι άνθρωποι. Θα τους δώσει το στεφάνι της νίκης, της αιώνιας ζωής.

 

Πνευματικά μαθήματα για μας σήμερα από την περίοδο αυτής της εκκλησίας.

1. Ο Ιησούς μας ενθαρρύνει εν όψει του μαρτυρίου και του θανάτου να είμαστε πιστοί σ’ Αυτόν. Υπάρχει περίπτωση πολλοί από μας να μαρτυρήσουμε πριν την Αρπαγή. Αυτή την στιγμή υπάρχουν Χριστιανοί που μαρτυρούν σε άλλα μέρη του κόσμου για την πίστη τους στον Κύριο Ιησού.

Μας καλεί λοιπόν να έχουμε αφιέρωση και αποφασιστικότητα σαν να περνούσαμε το καμίνι του διωγμού και του μαρτυρίου. Πρέπει να φτάσουμε σε μεγαλύτερο επίπεδο αφιέρωσης σ’ Εκείνον. Να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε την ζωή μας αν χρειαστεί για τον Ιησού. Πολλές φορές είναι πιο δύσκολο να ζεις γι’ Αυτόν παρά να πεθάνεις γι’ Αυτόν.

2. Για την φτώχεια που μπορεί να έρθει πάνω μας εξ αιτίας των διωγμών πριν γίνει η Αρπαγή, ο Ιησούς μας λέει «μηδέν φοβού», να μην φοβόμαστε τίποτα. Μπορεί να δούμε πιστούς να χάνουν την δουλειά τους εξ αιτίας της μαρτυρίας τους, άλλους να τους κλείνουν φυλακή, άλλους σε ψυχιατρεία, μπορεί ακόμη να υπάρχει έλλειψη τροφής για τους πιστούς του Χριστού!!

3. Θέλει να μας διδάξει να βαδίζουμε μέσα στους μεγαλύτερους πειρασμούς με πίστη και αγάπη, να νικάμε το κακό δια του καλού, να μην χάνουμε το κουράγιο και την πίστη μας, αλλά να αναπαυόμαστε στον Ιησού ότι και να γίνει.

4. Πίστη μέχρι θανάτου έχει σαν αποτέλεσμα τον στέφανο της ζωής.

5. Η αμοιβή για κάθε νικητή είναι ότι δεν θα γευτεί τον δεύτερο θάνατο, την λίμνη του πυρός.

Βλέπουμε στην εκκλησιαστική περίοδο της Σμύρνας, η αγάπη και η αφοσίωση των πιστών να δοκιμάζεται από την φωτιά και το σίδερο των διωγμών. Σαν σύνολο, ήταν πνευματικά υγιείς και πλούσιοι παρά την εξωτερική τους φτώχεια. Ο Θεός δεν είχε τίποτα κακό να πει εναντίον τους. Αυτό είναι μια χτυπητή αντίθεση με την αμέσως επόμενη εκκλησιαστική περίοδο της Περγάμου, που αν και ήταν ελεύθεροι από διωγμούς, οι πνευματικοί καρποί τους ήταν πολύ διαφορετικοί απ’ αυτούς της Σμύρνας.

Ένας από τους αυτοκράτορες που έδιωξε με μανία τους Χριστιανούς ήταν ο Δέκιος (249-251 μ.Χ.) ο οποίος είχε βγάλει ένα διάταγμα που έλεγε ότι: «Όποιος πρόδιδε Χριστιανό θα έπαιρνε αμέσως όλη του την περιουσία». Έτσι πολλοί φίλοι Χριστιανών έφθασαν στο σημείο να τους προδώσουν μόνο και μόνο για ν’ αποκτήσουν τα υπάρχοντά τους.

Ο Κύριος επέτρεψε αυτό το πράγμα για να ξεκολλήσει την καρδιά τους από κάθε τι ανθρώπινο και σαρκικό. Καλό είναι κι εμείς να γυμνάζουμε τους εαυτούς μας πάνω σ’ αυτό το θέμα. Αν είμαστε κολλημένοι με γήινα πράγματα - σπίτια, περιουσίες, μαγαζιά, δουλειές, ντυσίματα - θα έχουμε πρόβλημα όταν κάποια στιγμή μας ζητηθεί να τ’ αφήσουμε για τον Κύριο. Γι’ αυτό από τώρα πρέπει ν’ ανοίξουμε την καρδιά μας και να τα βάλουμε όλα αυτά στον βωμό της θυσίας.

Αν η καρδιά μας είναι δεμένη με κάτι, περισσότερο απ’ ότι είναι με τον Θεό, και ο Κύριος επιτρέψει να ελεγχθεί αυτό το πράγμα, τότε μάλλον θα τα χάσουμε είτε προς στιγμήν, είτε για πάντα !

Ο Θεός επέτρεψε να περάσει η εκκλησία από όλες αυτές τις θλίψεις γιατί οι καρδιές των ανθρώπων άρχισαν να φεύγουν μακριά Του, σε άλλα πράγματα.

Για να ευλογήσει και πάλι την εκκλησία Του, επέτρεψε την θλίψη για να ταπεινωθούν οι ψυχές και να προσκολληθούν πάλι στον Χριστό με όλη τους την δύναμη, να κράξουν κι εκεί θα ήταν η ασφάλειά τους.