ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.β:4-7

 

Αποκάλυψη β:4 αλλά έχω κατά σού ότι την αγάπην σου την πρώτην αφήκες.

 

Το ρήμα «αφήκες» είναι στον αόριστο χρόνο και φανερώνει ότι η πρώτη αγάπη τους ήδη είχε αφεθεί, την είχαν εγκαταλείψει κάπου στο παρελθόν. Ήταν δηλαδή σ’ αυτή την κατάσταση και δεν το είχαν καταλάβει.

 

«πρώτην αγάπην» όχι μόνο χρονικά, αλλά σαν το πρώτο και κύριο ενδιαφέρον κάθε πιστού. Άφησαν Αυτόν που αγαπούσαν όταν άρχισαν την χριστιανική τους ζωή ενώ έπρεπε να συνεχίσουν να Τον αγαπούν, γιατί  Αυτός είναι το πρώτο και κύριο ενδιαφέρον κάθε Χριστιανού. Όταν εγκαταλείπεις την αγάπη για τον Ιησού, αποχωρίζεσαι κι από την παρουσία Του.

·     Ματθ.κβ:26-38 Παρέβησαν την μεγαλύτερη εντολή που είναι το να αγαπάς Κύριον τον Θεόν σου με όλη σου την καρδιά.

·     Ιουδ.21  Διατάζει τον λαό του Θεού να μείνει στην αγάπη του Θεού. Είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε.

·     Β’ Κορ.ια:2-3  Αυτό συνέβη σε όλη την εκκλησία της Εφέσου. Ο διάβολος εξαπάτησε την νύμφη του Χριστού κι έστρεψε το πρόσωπό της μακριά από την αγάπη που έπρεπε να είχε για τον Νυμφίο της.

 

Τι συνέβη στην εκκλησία της Εφέσου;

Φαίνεται ότι η διακονία έγινε ο κύριος σκοπός τους. Δεν δόθηκε η κατάλληλη προσοχή, ώστε να αγαπούν πρώτα τον Ιησού και παράλληλα το έργο της διακονίας, χωρίς να ζημιώνεται η σχέση τους με τον Κύριο.

Η εκκλησία αυτή φαινόταν ότι ήταν εντάξει κατά πάντα. Υπήρχε η διακονία και τα χαρίσματα του Πνεύματος, όμως αυτό που είχε αλλάξει ήταν τα ελατήρια της καρδιάς.

Επειδή ζούσαν συνεχώς μέσα σ’ ένα περιβάλλον εχθρικό, αντίχριστο, ειδωλολατρικό και είχαν διωγμούς από παντού και ιδιαίτερα από τους Ιουδαίους, σκλήρυναν κατά κάποιο τρόπο, έτσι ώστε έχασαν την κοινωνία της αγάπης με τον Ιησού και καταπιάστηκαν με το να μάχονται τους εναντίους.

Ο μόνος τρόπος για να κρατήσουν την αγάπη τους ζωντανή ήταν να έρχονται μπροστά στον Ιησού, να Τον λατρεύουν, να Τον δοξάζουν, να φανερώνουν την αγάπη τους κι Αυτός θα τους αναζωογονούσε και θα τους έδινε περισσότερο από την δική Του αγάπη.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, ανάμεσα στους πιστούς του Θεού. Πολλοί από μας έχουμε την σχέση που έχει ένας δούλος ή υπηρέτης με τον Κύριό του. Όμως δεν πρέπει να μείνουμε εκεί, υπάρχει μια μεγαλύτερη θέση για όλους μας στην καρδιά του Ιησού. Αυτή είναι η θέση της Νύμφης. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε πρώτα τον Κύριό μας, έτσι ώστε κάθε τι που θα κάνουμε να είναι από αγάπη για Εκείνον, κι όχι απλώς για την διακονία, για το έργο που Αυτός μας ανέθεσε. Ας γίνουμε λοιπόν η Νύμφη Του, μας περιμένει να μας δώσει την αγάπη Του !

Ίσως ακόμη να είχαν την εντύπωση ότι ήταν η μόνη εκκλησία που είχε την αλήθεια, κάτι που είναι μια μεγάλη παγίδα στην οποία έχουν πέσει πολλές εκκλησίες σήμερα. Εδώ υπάρχει το στοιχείο της υπερηφάνειας και του πνευματικού εγωισμού.

 

Αποκάλυψη β:5 μνημόνευε ούν πόθεν πέπτωκας, και μετανόησον και τα πρώτα έργα ποίησον. Ει δε μή, έρχομαί σοι και κινήσω την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν μη μετανοήσης.

 

Μνημόνευε ούν πόθεν πέπτωκας

Με άλλα λόγια, θυμήσου που ήσουν πρώτα. Σε ποιο υψηλό και ζηλευτό επίπεδο της παρουσίας μου και της αγάπης μου. Ήσουν γεμάτη από την ενέργειά και την δύναμη της αγάπης μου.

 

και μετανόησον

Αυτή είναι μια επείγουσα πρόσκληση! Μετανόησε πριν ό,τι κάνεις για τον Θεό, πάρει την θέση του ίδιου του Θεού μέσα σου.

 

τα πρώτα έργα ποίησον

Δεν είναι διαφορετικά έργα, απλά ξεκινούσαν από αγάπη για τον Κύριο Ιησού. Ο Θεός βλέπει και κρίνει τα έργα μας σύμφωνα με την κατάσταση και τα ελατήρια της καρδιάς μας. Γι’ αυτό τους λέει να κάνουν τα πρώτα έργα, σαν να ήταν διαφορετικά απ’ αυτά που κάνουν τώρα. Για τον Θεό είναι διαφορετικά, γιατί υπάρχουν άλλα ελατήρια στην καρδιά.

α. Α’ Σαμ.ις:17 Ο άνθρωπος βλέπει το εξωτερικό, ο Θεός όμως την καρδιά.

β. Αν έλειπε η πρώτη αγάπη, και η λατρεία τους δεν θα ήταν σωστή, γεμάτη από την παρουσία του Κυρίου. Παρόλο που δογματικά ήταν σωστά τοποθετημένοι, δεν είχαν την λατρεία και την προσκύνηση που θέλει ο Θεός από τους πιστούς Του.

 

ει δε μη, έρχομαί σοι και κινήσω την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν μη μετανοήσης.

·     «λυχνία» αναφέρεται στην επιτόπια εκκλησία, σε όλη την πρώτη εκκλησιαστική περίοδο, στον κάθε πιστό και σ’ όλη την εκκλησία γενικά.

·     «ο τόπος αυτής» είναι εκεί όπου περπατά ο Χριστός, δηλαδή στην παρουσία Του. Η θέση της εκκλησίας ή του πιστού, είναι στην παρουσία του Ιησού. Αν χάσουμε την πρώτη αγάπη για τον Ιησού θα χάσουμε και την θέση μας στην παρουσία Του.

 

Πόσοι από μας που μελετάμε έχουμε αυτή την θέση στην παρουσία Του; Εάν την θέλουμε πρέπει να επανακτήσουμε την πρώτη αγάπη, την αγνή κοινωνία αγάπης με τον Νυμφίο μας !

 

 

Αποκάλυψη β:6 αλλά τούτο έχεις, ότι μισείς τα έργα των Νικολαϊτών α καγώ μισώ.

 

Εδώ ο Χριστός επευφημεί την εκκλησία Του γιατί μισεί τα έργα των Νικολαϊτών. Ποιοι είναι αυτοί;

·     Νικολαΐτης: «αυτός που νικά τον λαό» ή «αυτός που έχει εξουσία επί του λαού».

·     Αυτή η πλάνη αναφέρεται περισσότερο στην εκκλησία της Περγάμου (β:14,15) που έφτασε στο σημείο να έχει τους Νικολαίτες ανάμεσά της. Στην Έφεσο όμως ο Κύριος επευφημεί την εκκλησία Του γιατί μισεί τα έργα τους, που σημαίνει ότι η εκκλησία ήταν ακόμη καθαρή.

·     Δια μέσου αυτών των ανθρώπων ο Σατανάς προσπαθούσε να νικήσει τον λαό. Δια μέσου αυτής της απάτης και του ψεύδους που αυτοί οι άνθρωποι έφεραν, η εκκλησία άρχισε να διαβρώνεται, όμως οι πιστοί της Εφέσου κράτησαν σταθερή γραμμή εναντίον τους.

·     Δεν υπήρχε τότε αίρεση με το όνομα Νικολαίτες, αλλά ο Ιησούς ονομάζει έτσι την πλάνη και το ψεύδος με το οποίο ο διάβολος επιτιθόταν εναντίον της εκκλησίας, πράγμα που κάνει μέχρι τώρα, με σκοπό να νικήσει και να καθηλώσει τον λαό του Θεού.

·     Η διδασκαλία τους έλεγε: «αδελφοί ξέρετε είμαστε ελεύθεροι στο πνεύμα. Δεν είμαστε δεσμευμένοι πλέον με τον ηθικό νόμο του Μωυσή και δεν χρεωστούμε να τον υπακούμε».  Δίδασκαν ότι οι Χριστιανοί είχαν αναχθεί σ’ ένα υψηλό πνευματικό επίπεδο, πάνω από την επήρεια του κόσμου και της σάρκας κι έτσι μπορούσαν να αμαρτήσουν χωρίς να τους βλάψει τίποτα. Ακόμη δίδασκαν ότι δεν είναι πια αναγκασμένοι να υπακούν στον ηθικό νόμο της Π.Δ. αλλά αφού τον γευόταν, μπορούσαν μετά ν’ αφήνουν τη σάρκα τους στις επιθυμίες της, γιατί έλεγαν ότι το πνεύμα του ανθρώπου ήταν πια ελεύθερο και δεν μπορούσε να αγγιχτεί απ’ αυτά. Αυτό βασικά προήλθε από την ψευδοδιδασκαλία του Γνωστικισμού που έλεγε ότι το πνεύμα είναι αγαθό ενώ η ύλη είναι πονηρή.

 

Γραφές που ασχολούνται μ’ αυτή την φιλοσοφία είναι καυστικές όχι εναντίον των ανθρώπων αλλά ενάντια στο ψέμα και στην απάτη αυτής της διδασκαλίας. 

α) Ιουδ.3,4  Λέει ότι οι τοιούτοι αρνούνται τον μόνο Δεσπότη Θεό και Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Έβγαζαν τους εαυτούς τους έξω από την σκέπη και την εξουσία του Κυρίου Ιησού με σκοπό να κάνουν ότι θέλουν και να απολαύσουν την αμαρτία κάτω από την δικαιολογία ότι είχαν υψηλή πνευματικότητα κι ότι δεν τους πείραζαν οι αμαρτίες της σάρκας που έκαναν.

β) Ιουδ.8  καταφρονούν την εξουσία και βλασφημούν τα αξιώματα. Με άλλα λόγια, λένε ότι είναι Χριστιανοί, αλλά δεν θέλουν την εξουσία του Ιησού πάνω τους. Μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και να είναι πνευματικοί. Βέβαια δεν το έλεγαν έτσι, αλλά αυτό εννοούσαν.

Το κείμενο λέει: «δόξας βλασφημούσι» και υπάρχουν πολλές δόξες στην χριστιανική ζωή. Η δόξα του αγιασμού, της υπακοής, του αποχωρισμού από τον κόσμο και τα στοιχεία του κόσμου, όπως ο ίδιος ο Ιησούς δίδαξε, τις οποίες όμως αυτοί οι Νικολαίτες βλασφημούσαν με την διδαχή τους και τα έργα τους. Βλασφημούσαν την δύναμη του Θεού και την ικανότητά Του να δημιουργήσει μια νύμφη αμόλυντη και καθαρή.

γ) Ιουδ.11-13 μια ζωντανή περιγραφή των Νικολαϊτών.

δ) Β’ Πετρ.β:1-10 Μια πλήρης περιγραφή για το ποιοι είναι, τι κάνουν και που θα καταντήσουν.

ε) Β’ Πετρ.β:17-19

 

Ο Θεός λέει ότι, τα έργα τον Νικολαϊτών «καγώ μισώ». Αυτό φανερώνει την καρδιά του Θεού. Μισεί τα έργα τους, όχι τους ανθρώπους, την αμαρτία και όχι τον αμαρτωλό. Μισεί αυτό που γίνεται στην εκκλησία Του και ο λαός Του απατάται.

 

Αποκάλυψη β:7 ο έχων ούς ακουσάτω τι το πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις των νικώντι δώσω αυτώ φαγείν εκ του ξύλου της ζωής ό εστίν εν τω παραδείσω του Θεού.

 

ο έχων ούς ακουσάτω τι το πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις

Αυτή η φράση επαναλαμβάνεται σε κάθε μια από τις 7 εκκλησίες. Το ρήμα «λέγει», είναι στον ενεστώτα χρόνο, στο παρών, που σημαίνει ότι το λέει για κάθε πιστό, για κάθε εκκλησία.

 

τω νικώντι

Ο Ιησούς υπόσχεται αμοιβή σε κάθε νικητή χωριστά. Σαν εκκλησία θα νικήσουμε μόνο όταν είμαστε εν Χριστώ, γιατί ο μόνος που νίκησε είναι Αυτός και λέει: «θαρσείτε Εγώ ενίκησα τον κόσμο».

Ο Ιησούς νίκησε τον κόσμο με την μάχαιρα του λόγου και με το ίδιο όπλο κατατρόπωσε τον διάβολο όταν Τον πείραξε στην έρημο. Όπως Εκείνος νίκησε με τη ρομφαία του λόγου Του, έτσι κι εμείς αν πάρουμε το ίδιο όπλο, δια του Πνεύματός Του θα νικήσουμε.

Ησ.μθ:1-3 μιλάει για τον Ιησού Χριστό ο οποίος είναι ο δούλος του Κυρίου, ο Ισραήλ, ο νικητής και πρίγκιψ μετά του Θεού.  Μαζί Του είμαστε κι εμείς νικητές.

 

δώσω αυτώ φαγείν εκ του ξύλου της ζωής

Η αμοιβή για όλους τους πιστούς είναι ότι θα φάνε από το ξύλο της ζωής. Η έννοια της αμοιβής είναι θαυμαστή.

Το ξύλο της ζωής το βλέπουμε στη Γεν.β:9 & γ:22-24. Ήταν η πηγή της αιώνιας ζωής από την οποία ο Αδάμ και η Εύα, αν δεν τους χώριζε η αμαρτία, θα μπορούσαν να μεταλαμβάνουν. Τώρα όμως, ο Θεός λέει ότι η αμαρτία δεν μπορεί πλέον να Τον χωρίσει απ’ το λαό Του, που έχει αιώνια ζωή. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να το εμποδίσει αυτό.                                                                                                              

Αποκ.κβ:2-4 διαβάζουμε για το ξύλο της ζωής που θα υπάρχει και από τις δύο πλευρές του ποταμού και θα κάνει καρπούς και φύλλα για τροφή του λαού του Θεού.

Το δέντρο της ζωής μετά από την Εδέμ χάθηκε, ξαναβρίσκεται όμως τώρα στον ουρανό και ο λαός του Θεού το απολαμβάνει.

 

·     Το όνομά Του θα είναι στο μέτωπό τους πράγμα που σημαίνει κτίση και κυριότητα.

·     Κανείς δεν θα μπορεί πλέον να μας πάρει από την παρουσία του Θεού.

·     Είναι σύμβολο αιώνιας ζωής. Το να τρώγει κανείς από το δέντρο της ζωής σημαίνει ότι μεταλαμβάνει την αιώνια ζωή, γίνεται κοινωνός και κάτοχος αυτής.

 

ο εστιν εν τω παραδείσω του Θεού

1) Η λέξη «παράδεισος» μας μεταφέρει στην Γένεση και στον κήπο της Εδέμ. Ήταν ο τόπος όπου ο άνθρωπος είχε πλήρη επαφή και κοινωνία με τον Θεό, ευτυχισμένος και πλήρης, χωρίς αμαρτία και ψεύδος, μακάριος και ένδοξος γιατί κάθε μέρα απολάμβανε την παρουσία του Θεού. Έτσι αυτός που θα νικήσει τώρα μαζί με το Χριστό, θ’ απολαύσει αυτό που απολάμβανε ο Αδάμ και η Εύα πριν αμαρτήσει.

2) Ο κήπος αυτός είναι σύμβολο της παρουσίας του Θεού. Εκεί ο Αδάμ απολάμβανε απερίσπαστα την γλυκιά, αγνή, γεμάτη αγάπη και φροντίδα παρουσία του Κυρίου. Υπήρχε μια αδιάσπαστη κοινωνία με τον Θεό κάθε στιγμή.

3) Ο κήπος αυτός είναι ο λαός του Θεού. 

α) Ασμ.Ασμ.δ:12-16

ε:1 ο Ιησούς απαντά. Ο λαός του Θεού, η νύμφη Του είναι ο κήπος Του με κάθε είδους λουλούδι που συμβολίζει τους διάφορους αγίους του Κυρίου σε διάφορες φάσεις της ωραιότητάς τους. 

β) Λουκ.κγ:43 βλέπουμε ότι μας δίδεται η παρουσία του Κυρίου στον ουρανό.

γ) Β’ Κορ.ιβ:24 Ο Παύλος μιλά για την εμπειρία του στον παράδεισο.

 

Ποια είναι τα κύρια μαθήματα από την εκκλησία της Εφέσου που πρέπει να γνωρίζει κάθε εκκλησία και κάθε πιστός;

1) Στο β:2 βλέπουμε ότι οι πρώτοι πιστοί ήταν εξαιρετικοί στον αγώνα και στην υπομονή, παρόλο που δεν είχαν όλη την Αγία Γραφή (τους έλειπε η Αποκάλυψη). Είναι παράδειγμα για μας σήμερα, να κοπιάζουμε υπομονετικά στον αγρό του Κυρίου.

2) Δεν μπορούσαν ν’ ανεχτούν τους κακούς που είχαν ψεύτικες διδασκαλίες και μαρτυρίες. 

α) Πολλοί προκειμένου ν’ ανήκουν στους πολλούς, συμβιβάζουν τον ασυμβίβαστο λόγο του Θεού. Πρέπει να κρατήσουμε την αλήθεια ό,τι κι αν κοστίσει χωρίς προσωποληψία (Α’ Τιμ.ε:20 ) και να είμαστε ζηλωτές εναντίον του κακού. 

β) Υπάρχει καιρός που το κακό πρέπει να αντιμετωπιστεί ανοικτά για το καλό και την ασφάλεια της εκκλησίας. Είναι ευθύνη του επιτόπιου ποιμένα και των πρεσβυτέρων να φανερώσουν και να ανατρέψουν τις ψευδοδιδασκαλίες που προσβάλουν το ποίμνιο.

3) Ένα άλλο μάθημα στα εδ.4,5 είναι να μην αφήσουμε την πρώτη μας αγάπη, όπως οι Εφέσιοι, αλλά να συνεχίσουμε να πράττουμε τα ίδια έργα που κάναμε πριν με τα σωστά κίνητρα που είναι η αγάπη και η λατρεία προς τον Κύριο.