ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.α:11-13

 

Αποκάλυψη α:11 λεγούσης, Ὃ βλέπεις γράψον εἰς βιβλίον καὶ πέμψον ταῖς ἑπτὰ ἐκκλησίαις, εἰς Ἔφεσον καὶ εἰς Σμύρναν καὶ εἰς Πέργαμον καὶ εἰς Θυάτειρα καὶ εἰς Σάρδεις καὶ εἰς Φιλαδέλφειαν καὶ εἰς Λαοδίκειαν.

 

Ορισμένα χειρόγραφα αναφέρουν μεταξύ της λέξης «λεγούσης» και του «ο βλέπεις» τα εξής: «Εγώ είμαι το Α και το Ω ο πρώτος και ο έσχατος». Οι καλύτερες περγαμηνές δεν το αναφέρουν, όμως το ίδιο υπάρχει στο α:8, κα:6, κβ:13, ακόμα στον Ησ.μδ:6, μη:42.

 

λεγούσης ο βλέπεις γράψον

Αυτή η φωνή διατάζει τον Ιωάννη ό,τι βλέπει να το γράψει σ’ ένα βιβλίο. Αυτό σημαίνει πως ό,τι έβλεπε θα το έγραφε σε ρόλους από πάπυρο όπως ακριβώς γράφτηκαν τα Ευαγγέλια και οι επιστολές. Ο Θεός χρησιμοποίησε την ίδια μέθοδο τόσο στην Π.Δ. όσο και στην Κ.Δ. Έγραψε τον λόγο Του σε βιβλίο.

 

και πέμψον ταις επτά εκκλησίαις

Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο 7 εκκλησίες συμβολίζουν το πλήρωμα της εκκλησίας των εθνών από τον καιρό του Χριστού μέχρι και την Θλίψη.

Το γράμμα λοιπόν αυτό στάλθηκε σε 7 διαφορετικά σημεία όπου υπήρχαν 7 διαφορετικές συναθροίσεις πιστών.

Θα δούμε ότι οι 7 εκκλησίες δεν είναι μόνο 7 συγκεντρώσεις πιστών των τότε χρόνων και τίποτα παραπάνω, αλλά οι 7 χρονικές περίοδοι της εκκλησίας από το 30 μ.Χ. μέχρι το τέλος της Θλίψης.

 

Οι 7 εκκλησίες και τι συμβολίζουν

α) Αποκ.α:1-3  Το βιβλίο δεν γράφτηκε μόνο για τους Χριστιανούς της Μ. Ασίας γιατί λέει ο Ιωάννης ότι αυτή η Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού δόθηκε για να «ΔΕΙΞΕΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥ».

Αυτό περικλείει όλους τους Χριστιανούς και όχι μόνο τις 7 επιτόπιες εκκλησίες. Μέσα σ’ αυτή την πρόταση περιλαμβάνονται και οι μαθητές.

Ακόμη περιλαμβάνει τους πιστούς στην Ιερουσαλήμ, Ιουδαία, Παλαιστίνη, Ελλάδα, Ρώμη, Γαλατία, Καππαδοκία, Αίγυπτο, Συρία κτλ. δηλαδή όλο τον χριστιανικό κόσμο.

Είναι ένα ανοικτό μήνυμα σε όλους τους πιστούς της Κ.Δ.

Στο α:3 διαβάζουμε: «μακάριος ο αναγινώσκων, και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας, και φυλάττοντες τα γεγραμμένα εν αυτή». Αν λοιπόν ήταν γραμμένο μόνο για 7 επιτόπιες εκκλησίες, δεν θα ήταν δυνατόν για μας να «τηρούμε τα εν αυτή» γεγραμμένα και να είμαστε μακάριοι.

β) Υπήρχαν περισσότερες από 7 εκκλησίες στην Μ. Ασία τους Ρωμαϊκούς χρόνους.

Υπήρχε εκκλησία στην Γαλατία, στην Μίλητο, στις Κολοσσαίς, στην Μαγνησία, στην Θαλίδα, στην Λυδία.

Άρα, οι 7 εκκλησίες χρησιμοποιήθηκαν μόνο σαν σύμβολα και όχι για ν’ αποκλείσουν τους άλλους Χριστιανούς. Χρησιμοποίησε ο Κύριος τα ονόματα αυτών των εκκλησιών για να εκφράσει το πνεύμα κάθε μιας από τις 7 αυτές περιόδους.

Για να εκφράσει την πρώτη εκκλησία που ήταν η περίοδος της χαράς και της αφιέρωσης, διαλέγει την Έφεσο που σημαίνει ευχαρίστηση, τέρψη.

Για να εκφράσει το θανατικό που είχε γίνει στην εκκλησία την περίοδο των διωγμών χρησιμοποιεί το όνομα Σμύρνα, που είναι το βάλσαμο για τους νεκρούς.

Για να εκφράσει την ανάμειξη της εκκλησίας με τις πολιτικές εξουσίες χρησιμοποιεί το όνομα Πέργαμος, που σημαίνει υπεργαμία, πολλοί γάμοι.

Για να εκφράσει τη στροφή της εκκλησίας προς το σκοτάδι, παίρνει το όνομα Θυάτειρα = Κόρη της Τύρου = Ιεζάβελ.

Για να εκφράσει ότι μέσα απ’ αυτή την εκκλησία του σκοταδισμού μερικοί ξέφυγαν παίρνει το όνομα Σάρδεις που είναι η περίοδος της μεταρρύθμισης.

Για να εκφράσει την εκκλησία των ημερών μας που ο Θεός θα φέρει την φιλαδέλφεια την αγάπη και θ’ αποκαταστήσει την εκκλησία Του, χρησιμοποιεί τη Φιλαδέλφεια.

Τέλος, για να εκφράσει την εκκλησία «κατσίκια» που θέλει να γίνει κριτής των πάντων μη υπακούοντας στον Θεό και στις εξουσίες που Αυτός έθεσε, πήρε το όνομα Λαοδίκεια = ο λαός δικάζει και δεν αφήνει τον Θεό να έχει κριτές πάνω στον λαό Του, αλλά ο λαός έγινε ο κριτής.

γ) Για κάθε μια από τις 7 εκκλησίες αναφέρεται κι ένα πνευματικό πρόβλημα που όμως δεν ήταν αποκλειστικά και μόνο πρόβλημα μιας από τις 7 εκκλησίες.

Στο 2^ο και 3^ο κεφάλαιο ο Κύριος αποκαλύπτει τα προβλήματα των εκκλησιών αυτών και βρίσκουμε ότι αυτά δεν ήταν προβλήματα αποκλειστικά και μόνο μίας από τις 7 εκκλησίες. Παράδειγμα η  Έφεσος δεν ήταν η μόνη εκκλησία που άφησε την πρώτη αγάπη της. Η εκκλησία της Σμύρνας δεν ήταν η μόνη που είχε διωγμούς. Η Πέργαμος δεν ήταν η μόνη που έφερε την διδασκαλία του Βαλαάμ. Η εκκλησία των Θυάτειρων δεν ήταν η μόνη με διδαχές της Ιεζάβελ που απατούσαν τους αγίους. Η Σάρδεις  δεν ήταν η μόνη με μόλυνση και πνευματικό θάνατο στα τέκνα της. Η Φιλαδέλφεια δεν ήταν η μόνη με πνευματική δύναμη και με ανοικτή θύρα μπροστά της, ούτε η μόνη που κράτησε το όνομα και τον λόγο του Ιησού. Η Λαοδίκεια  δεν ήταν η μόνη εκκλησία  με χλιαρότητα και σαρκική αυτάρκεια.

Έτσι κάθε μια από αυτές τις εκκλησίες της Μικράς Ασίας και κάθε χριστιανική εκκλησία μέσα στον κόσμο δια μέσου των αιώνων είχε και έχει όλες αυτές τις πνευματικές καταστάσεις αναμεμιγμένες μέχρι ενός βαθμού μέσα της. Κι αυτό είναι μια απόδειξη ότι κάτω από το σύμβολο των 7 εκκλησιών απεικονίζεται η ιστορία της εκκλησίας.

δ) Κάθε μια από τις 7 εκκλησίες έχει κι ένα διαφορετικό βραβείο από τον Χριστό, όμως το ίδιο βραβείο ο Χριστός το έδωσε σ’ όλη την εκκλησία και όχι μόνο σε μία επιτόπια.

Κάθε νικητής θα συμμετάσχει στο ίδιο βραβείο, τα βραβεία του Ιησού ανήκουν σε κάθε πιστό ανεξάρτητα.

Οι νικηφόροι άγιοι της Εφέσου  δεν θα είναι οι μόνοι που θα φάνε από το δέντρο της ζωής γιατί αυτό θα δοθεί σε όλους τους νικητές. (Αποκ.κβ:14)

Οι νικώντες άγιοι της εκκλησίας της Σμύρνας δεν θα είναι οι μόνοι που δεν θα αδικηθούν από τον δεύτερο θάνατο. Αν ήταν μόνο γι’ αυτούς, τότε αλίμονο μας. Όμως το Ιωαν.ε:24 μας καθησυχάζει γιατί λέει ότι όλοι οι πιστοί δεν θα γευτούν τον 2^ο θάνατο.

Οι νικηφόροι της εκκλησίας της Περγάμου δεν θα είναι οι μόνοι άγιοι που θα απολαύσουν το μάννα το κεκρυμένο και την λευκή ψηφίδα με νέο όνομα επ’ αυτής. Στο Ιωαν.ς:51 ο Χριστός αναφέρεται σε κάθε πιστό, όσο δε για το νέο όνομα, ο Ησ.ξβ:2 αναφέρεται για όλη την Σιών, που είναι η παγκόσμια εκκλησία του Ιησού.

Οι άγιοι των Θυάτειρων που θα νικήσουν δεν θα είναι οι μόνοι που θα κυβερνήσουν τα έθνη εν ράβδω σιδηρά στην χιλιετή βασιλεία στην γη. Αν αυτό είναι αλήθεια τότε οι 12 απόστολοι εξαιρούνται, ενώ ο Χριστός τους είπε ότι θα είναι κριτές του Ισραήλ (Ματθ.ιθ:28  Αποκ.κ:4  Αποκ.γ:21).

Οι άγιοι των Σάρδεων δεν θα είναι οι μόνοι των οποίων το όνομα δεν θα σβηστεί από το βιβλίο της ζωής. Στην Αποκ.ιθ:7,8 δείχνει τη Νύμφη ενδεδυμένη λινό λευκό και η Νύμφη είναι περισσότερο από την εκκλησία των Σάρδεων.

Οι νικητές άγιοι της Φιλαδέλφειας δεν είναι οι μόνοι που θα γίνουν στύλοι στο ναό του Θεού, ούτε οι μόνοι με νέο όνομα. Γαλ.β:9. Ο Ιάκωβος, ο Πέτρος, ο Ιωάννης ονομάζονται στύλοι της εκκλησίας.

Οι Λαοδικείς νικητές άγιοι δεν είναι οι μόνοι που θα καθίσουν στο θρόνο του Χριστού (Αποκ.β:27). Οι Θυατειρείς έχουν την ίδια υπόσχεση, καθώς και όλο το σώμα του Χριστού.

Το θέμα είναι ότι κάθε νικητής Χριστιανός είναι κληρονόμος όλων αυτών των βραβείων και υποσχέσεων ταυτόχρονα. Άρα το μήνυμα πρέπει να περιλαμβάνει όλη την εκκλησία.

ε) Γνωρίζουμε ότι οι 7 εκκλησίες αναφέρονται σε 7 χρονικές περιόδους της εκκλησίας, γιατί ο Ιωάννης ενώ ήταν εν πνεύματι στην ημέρα του Κυρίου, γύρισε πίσω να κοιτάξει προς την φωνή που του μιλούσε και που έμοιαζε με σάλπιγγα.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι η ημέρα του Κυρίου είναι μια χρονική περίοδος που ακόμη και για μας είναι μελλοντική.

Είναι κατανοητό ότι γύρισε ενώ ήταν μέσα στην όραση. Ήταν κάτι που το Πνεύμα το Άγιο ήθελε να περιληφθεί. Αυτή λοιπόν η στροφή ήταν για να δει ο Ιωάννης μέσα στον χρόνο, την πορεία της εκκλησίας από το 30 μ.Χ. μέχρι την ημέρα του Κυρίου κι όχι μόνο για 7 επιτόπιες εκκλησίες της Μ. Ασίας.

ς) Οι 7 εκκλησίες είναι συμβολικές γιατί η εκκλησία του Θεού ονομαζόταν Ισραήλ στην Π.Δ. αλλά εδώ είναι διαφορετικά. Ο Ιησούς απευθύνεται στην εκκλησία με αποκλειστικά εθνικά ονόματα.

Είναι ονόματα που φανερώνουν ότι έχουμε μία καινούρια οικονομία που αρχίζει από το 30 μ.Χ. και τελειώνει με το σφράγισμα των 144.000 Ισραηλιτών. (Τότε ο Θεός επιστρέφει τους Ισραηλίτες σαν έθνος στον Εαυτό Του ). Αυτά τα εθνικά ονόματα φανερώνουν ότι η οικονομία των εθνών είναι τώρα στο προσκήνιο. Ρωμ.ια:25-27.

ζ) Είδαμε προηγούμενα ότι ο αριθμός 7 είναι συμβολικός μέσα στον λόγο του Θεού.

Οι πρώτοι αναγνώστες αυτού του βιβλίου το 96-100 μ.Χ.  αμέσως θα αναγνώριζαν αυτό τον αριθμό σαν συμβολικό, ακόμα κι αν δεν καταλάβαιναν την πλήρη έννοιά του. Θα έβλεπαν ότι σήμαινε κάτι παραπάνω από ένα απλό νούμερο.

η) Κανένα βιβλίο της Βίβλου δεν γράφτηκε για ν’ ακουστεί και να διαβαστεί μόνο από μια κατηγορία ανθρώπων ή μόνο από τους πρώτους πιστούς στους οποίους γράφτηκε.

Ένα άλλο αξιοσημείωτο γεγονός είναι ότι ενώ ο Χριστός κάθε φορά απευθύνεται μόνο σε μια εκκλησία, λέει: «Όστις έχει ωτίον ας ακούσει τι λέγει το πνεύμα ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ».  Δηλαδή καλεί κάθε πιστό από κάθε εκκλησία να ακούσει τι λέγει το Πνεύμα και στις 7 εκκλησίες.

Ο απόστολος Παύλος εξηγεί αυτή την αλήθεια στη Β’ Τιμ.γ:16 όταν λέει ότι: «πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος πρός διδασκαλίαν....» και αυτό περικλείει και την Αποκάλυψη.

θ) Το γράμμα αυτό απευθύνεται σε 7 εκκλησίες τις ημέρες του Ιωάννη, όμως το βιβλίο είναι γεμάτο από αποκαλύψεις που έχουν να κάνουν με τις τελευταίες μέρες.

Είναι πραγματικά εκτός πραγματικότητας το να πιστεύουμε ότι ο Θεός ήθελε να πληροφορήσει μόνο εκείνους τους χριστιανούς του πρώτου αιώνα για τα γεγονότα που θα συμβούν απ’ τον 20^ο αιώνα και μετά.

ι) Κάθε ένα από τα μηνύματα περιέχει τις φράσεις «Όστις έχει ωτίον ας ακούσει τι λέγει το πνεύμα πρός τας εκκλησίας»  και «Εις τον νικώντα θέλω...» Βλέπουμε ότι και οι δύο περιπτώσεις αναφέρονται άχρονα σε πιστούς που πρέπει να έχουν και να πράξουν αυτά τα πράγματα. 

Αλίμονο αν οι νικώντες ήταν μόνο τότε, ή άκουαν μόνο τότε τι λέγει το Πνεύμα.

ια) Αποκ.α:20 μας λέει για το μυστήριο των 7 αστέρων και των 7 λυχνιών και εξηγεί ότι αυτές οι 7 λυχνίες είναι 7εκκλησίες.  Αν το μήνυμα των κεφαλαίων β και γ απευθύνεται μόνο σε 7 επιτόπιες εκκλησίες, τότε η ερώτηση είναι: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ;

ιβ) Υπάρχουν στοιχεία στο κείμενο που απευθύνονται στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας (Αποκ.γ:10) που είναι αδύνατον να αναφέρονται σε μια επιτόπια εκκλησία τότε.

«Επειδή  εφύλαξας τον λόγο της υπομονής μου ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΣΕ ΦΥΛΑΞΕΙ ΕΚ ΤΗΣ ΩΡΑΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ ΗΤΙΣ ΜΕΛΛΕΙ ΝΑ ΕΛΘΕΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΟΛΗΣ ΔΙΑ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΝΤΑΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ».

Αυτή η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ δεν είναι άλλη από την Θλίψη, γιατί μόνο τότε θα γίνει σε όλο το πρόσωπο της γης και θα δοκιμάσει τους κατοικούντας επί της γης. Αυτό είναι αδύνατον να έγινε τότε και μόνο στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Τέτοιο γεγονός δεν είναι γνωστό στην ιστορία.

Επίσης μια άλλη ερώτηση γεννιέται: Γιατί να φυλάξει μόνο την Φιλαδέλφεια και όχι τις υπόλοιπες που μόλις είπε ότι θα ανταμείψει και θα σώσει;

Βλέπουμε λοιπόν ότι είναι αδύνατον ν’ αναφέρεται σε 7 επιτόπιες εκκλησίες και μόνο, αλλά μάλλον στο πλήρωμα της εκκλησίας του Χριστού από την αρχή της (30 μ.Χ.) μέχρι το ένδοξο τέλος της που είναι η Αρπαγή, και το υπόλοιπό της που θα περάσει μέσα από την Θλίψη.

 

Αποκάλυψη α:12 Καὶ ἐπέστρεψα βλέπειν τὴν φωνὴν ἥτις ἐλάλει μετ' ἐμοῦ, καὶ ἐπιστρέψας εἶδον ἑπτὰ λυχνίας χρυσᾶς.

 (από τώρα και στο εξής θα χρησιμοποιούμε το κριτικό κείμενο UBS)

 

«Και επέστρεψα βλέπειν την φωνήν»

Το πρώτο πράγμα που βλέπει ο Ιωάννης, ενώ είναι εν Πνεύματι στην ημέρα του Κυρίου, είναι Αυτός που θα του πει όλα όσα πρόκειται να γίνουν.

Έστρεψε λοιπόν να δει την φωνή που του μιλούσε και είναι πολύ φυσικό η καρδιά του να σκίρτησε όταν άκουσε αυτή την φωνή, γιατί ήταν η ίδια φωνή που άκουγε στην γη, μόνο που τώρα δεν ήταν ήσυχη και σιγανή, αλλά δυνατή σαν ήχος σάλπιγγας.

Αυτό συμβαίνει γιατί τώρα ο Χριστός φανερώνεται σαν ο Τέλειος, ο Παντοδύναμος, ο Παντοκράτωρ Θεός του σύμπαντος και Άρχων των βασιλείων της γης.

Είναι θαυμαστό ότι όταν θέλεις να δεις τον Κύριο, θα Τον δεις μέσα στην εκκλησία Του, ανάμεσα στις 7 λυχνίες. Ο Κύριος είναι πάντοτε μέσα στην εκκλησία Του, που σημαίνει ότι είναι λάθος αυτό που ορισμένοι πιστεύουν, ότι δηλ. ο Χριστός είναι στον ουρανό κι ότι το Πνεύμα το Άγιο είναι αυτό που είναι τώρα μέσα στην εκκλησία. 

Είναι ο Χριστός μας σαν Πνεύμα Άγιο ανάμεσά μας γιατί Αυτός είναι το Πνεύμα.

Είδε 7 λυχνίες, αλλά μετά λέει είδε εν τω μέσω των λυχνιών «όμοιον με υιόν ανθρώπου». Αυτό που γύρισε να δει ο Ιωάννης είναι ο Ιησούς κι αυτό είναι που θέλει ο Θεός να δούμε σ’ αυτό το βιβλίο. Να δούμε τον Ιησού σαν Θεό και Πατέρα, σαν Κύριο της εκκλησίας.

 

«και επιστρέψας»

Αυτή η στροφή προς την κατεύθυνση της φωνής ήταν η συμβολική στροφή του Ιωάννη μέσα στον χρόνο όπως είδαμε πριν, γιατί εκείνη την στιγμή ήδη βρισκόταν στην ημέρα του Κυρίου, στο τέλος σχεδόν του χρόνου.

 

«είδον επτά λυχνίας χρυσάς»

Η λυχνία ήταν συνήθως ένα πήλινο δοχείο που το γέμιζαν λάδι, το οποίο είχε ένα φυτίλι που το άναβαν για να φωτίζει. Αυτές οι λυχνίες ή κοινώς λυχνάρια ήταν χρυσές.

Πολλοί λένε ότι επειδή ήταν χρυσές, αναφέρονται στην επτάφωτη λυχνία της σκηνής του Μαρτυρίου που αναφέρεται στην Εξ.κε:31-40 και  Εξ.λζ:17-24.

Όμως το κείμενο δεν υπονοεί κάτι τέτοιο. Επίσης στον Ναό του Σολομώντα βρίσκουμε 10 λυχνίες και όχι απλώς μία. Αν αυτό που είδε ο Ιωάννης αντιπροσωπεύει την σκηνή του Μαρτυρίου, τότε που είναι τα άλλα στοιχεία για να στηριχτεί αυτή η άποψη;

Στην Αποκ.β:5 ο Ιησούς προειδοποιεί την εκκλησία της Εφέσου ότι αν δεν μετανοήσει θα κινήσει την λυχνία από τον τόπο της.  Αυτό δείχνει ότι μία από τις 7 θα μετακινηθεί και όχι ότι μια λυχνία θ’ αφαιρεθεί από την βάση της επτάφωτης λυχνίας.

Κάθε μια από τις λυχνίες είναι ένα ξεχωριστό στοιχείο που δίνει φως.  Η 7φωτη λυχνία της σκηνής του Μαρτυρίου που αντιπροσωπεύει το τέλειο φως του Θεού εν Χριστώ Ιησού, ήταν μια λυχνία με 7 διακλαδώσεις. Όμως οι 7 λυχνίες της Αποκάλυψης είναι διαφορετικά στοιχεία σε 7 διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Πάντως και οι δύο περιπτώσεις συμβολίζουν το ίδιο πράγμα: Το τέλειο φως του Θεού εν Χριστώ Ιησού.

Οι 7 λυχνίες εδώ παρουσιάζονται σαν να βρίσκονται σε ουράνιο χώρο. Το Πνεύμα του Θεού δεν προσπαθεί να μας δείξει την Σκηνή του Μαρτυρίου, αλλά μάλλον τον ουράνιο ναό του Θεού τον αχειροποίητο όπως λέει στην προς Εβραίους επιστολή.

Ο ΓΙΑΧΒΕ, κατοίκησε στην Σκηνή του Μαρτυρίου και στον ναό του Σολομώντα. Τώρα όμως δεν είμαστε στην Παλαιά Οικονομία, αλλά στη Νέα. Είναι μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Ο ΓΙΑΧΒΕ κατοικεί τώρα ανάμεσα στον λαό Του, στην εκκλησία Του.

Και ο Παύλος λέει : «εις τους οποίους ηθέλησεν ο Θεός να φανερώσει τις ο πλούτος της δόξης του μυστηρίου τούτου εις τα έθνη όστις είναι ο Χριστός εις εσάς η ελπίς της δόξης» (Κολ.α:27)

Και ο Ιωαν.α:14 λέει: «Και ο λόγος έγινε σάρξ και κατώκοισε μεταξύ ημών».

Ο Ιωάννης συνεχίζει στο α:20 και μας δίνει το νόημα των 7 λυχνιών. Οι λυχνίες είναι φανερά σύμβολα των 7 εκκλησιών που σαν κύρια εργασία τους έχουν να δίνουν φως, το φως του Ευαγγελίου, που είναι ο Χριστός.

 

Αποκάλυψη α:13 καὶ ἐν μέσῳ τῶν λυχνιῶν ὅμοιον υἱὸν ἀνθρώπου ἐνδεδυμένον ποδήρη καὶ περιεζωσμένον πρὸς τοῖς μαστοῖς ζώνην χρυσᾶν.

 

Ο Ιησούς είναι ανάμεσα στον λαό Του (Φιλιπ.β:13,15).

όμοιον υιόν ανθρώπου

Η έκφραση «όμοιον» πιθανόν ν’ αναφέρεται στο γεγονός ότι ο δοξασμένος Κύριος Ιησούς Χριστός δεν είναι απλά υιός ανθρώπου αλλά κάτι πιο ένδοξο και μεγαλειώδες.

Δεν λέει ότι έστρεψα και είδα «τον υιόν του ανθρώπου» αλλά «όμοιον με υιόν ανθρώπου», γιατί τώρα ο Χριστός είναι περισσότερο από απλός άνθρωπος. Είναι δοξασμένος άνθρωπος με το πλήρωμα της θεότητας να κατοικεί μέσα Του.

 

ενδεδυμένον ποδήρη

Ο χιτώνας κατασκευαζόταν από μάλλινο ή βαμβακερό ύφασμα, χρησιμοποιούνταν κατάσαρκα και ήταν κοντός μέχρι το γόνατο, ή ποδήρης που έφθανε μέχρι τον αστράγαλο.

Αυτό είναι ένδυμα ιερέως όπως βλέπουμε στο Λευιτ.ις:4. Στη μετάφραση των Ο’ για το ένδυμα αυτό χρησιμοποιείται η ίδια λέξη «ποδήρης» που θα πει φόρεμα λευκό που έφτανε μέχρι τα πόδια. Όμως δεν έχουμε πλήρη περιγραφή και των άλλων ενδυμάτων του ιερέως της Π.Δ. δεν έχουμε το εφόδ, την μήτρα, ούτε το τουρμπάνι, ούτε τα 3 χρώματα, μπλε, κόκκινο, μοβ.

Παρόλα αυτά όμως βλέπουμε ότι ο Χριστός φορά λευκό ένδυμα ιερέως, που συμβολίζει την δικαιοσύνη. Ο Ιησούς είναι ο μέγας Αρχιερεύς κατά την τάξη Μελχισεδέκ. Είναι ο αντιπρόσωπος του Θεού στον άνθρωπο και ο αντιπρόσωπος του ανθρώπου προς τον Θεό.

 

και περιεζωσμένον πρός τοις μαστοίς ζώνην χρυσάν

Ο Ιώσηπος αναφέρει ότι οι ιερείς ήταν περιζωμένοι ζώνη όχι στην μέση όπως συνηθίζεται απ’ όλους, αλλά ψηλά κοντά στους μαστούς. Η αιτία είναι ότι οι ιερείς υπηρετούσαν τον Θεό, από την φύση της εργασίας τους δεν ήταν συνδεδεμένοι με τον γήινο μόχθο και τη γήινη ταλαιπωρία.

Ο κοινός εργαζόμενος άνθρωπος φορούσε την ζώνη στην μέση και χρησίμευε σε καιρό ανάγκης (δηλαδή είτε για εργασία είτε για να τρέξει) ως εξής: Έπαιρνε τις άκρες τους χιτώνα του τις σήκωνε και τις έδενε στην ζώνη του, έτσι ώστε τα πόδια του να είναι ελεύθερα να κάνει τη δουλειά του, να τρέξει ή να μαλώσει ακόμα.

Οι ιερείς όμως δεν είχαν να κάνουν με γήινες εργασίες. Είχαν μια ουράνια υπηρεσία. Το ίδιο συμβαίνει και με μας, η εργασία μας είναι πνευματική, οι μάχες μας δεν είναι εναντίον σε σάρκα και αίμα, αλλά ενάντια σε πνεύματα σκότους στα επουράνια και υπηρετούμε τον Θεό όχι με έργα της σάρκας, γήινα, αλλά δια πίστεως εν πνεύματι Αγίω.

Άρα η ζώνη στους μαστούς είναι για ομορφιά και δόξα, είναι διακοσμητική. Το έργο που κάνει ο Ιησούς μέσα στην εκκλησία Του είναι έργο που δεν έχει σχέσεις με ανθρώπινα σαρκικά έργα (Φιλιπ.α:6). Είναι έργο που μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει μέσα μας.

Αυτή η ζώνη που βλέπουμε στον Υιό του ανθρώπου είναι χρυσή. Τέτοιες ζώνες κατασκευαζόταν από χρυσές κλωστές πλεγμένες μεταξύ τους κι αυτό δείχνει τις πολλές ιδιότητες του Θεού πλεγμένες γύρω από τον Χριστό, γιατί μέσα Του κατοικεί όλο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά.

Ο χρυσός είναι σύμβολο της θείας φύσης. Στην Εξ.κε, κς, κη, λ, λε, λς, λζ, λη, βλέπουμε ότι το κατοικητήριο του Θεού είναι πλήρως διακοσμημένο με χρυσό.

Ο χρυσός ήταν το κύριο μέταλλο πάνω στην Σουλαμίτισσα κατά την συμβολική περιγραφή του νυμφίου της Σολομώντα, που συμβολίζει τον Χριστό κι αυτή την εκκλησία, γιατί ο αγαπημένος της είναι ο ίδιος ο Θεός (Ασ.Ασμ.ε:10-16).

Αυτή η χρυσή ζώνη επάνω στον Υιό του ανθρώπου ήταν όπως αυτή που αναφέρεται σαν ζώνη του εφόδ από τον Μωυσή στην Εξ.κη:8.