Αγρυπνείτε … ας εγερθώμεν…

Δεν χρειάζεται μεγάλος κόπος, για να διακρίνει κανείς την κατάσταση που βρίσκεται η ορατή, χριστιανική εκκλησία στην χώρα μας αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Ο διάβολος έχει καταφέρει με θαυμάσιους τρόπους να κοιμίσει τον χριστιανισμό μέσα σε μια νιρβάνα ψέματος. Υπάρχει μια καλοστημένη θεατρική σκηνή, όπου ηθοποιοί, παριστάνουν τους εργάτες του Θεού, με μοναδικό σκοπό να βγάλουν ένα όνομα στην κοινωνία, βρε αδελφέ, ικανοποιώντας με οποιοδήποτε τρόπο αυτούς που τους ακολουθούν.

Αιώνια ασφάλεια της ψυχής - μπορεί ο χριστιανός να χάσει τη σωτηρία του; (3)

Το άλλο εδάφιο που επικαλούνται για την αιώνια ασφάλεια της ψυχής, «άνευ όρων» είναι το: Ρωμ.η:38

«Είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγε­λοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος, ούτε άλλη τις κτίσις, θέλει δυνηθεί να χωρίσει ημάς από της αγάπης του Θεού, της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών».

Στην περίπτωση τούτη ο απόστολος απαριθμεί διάφορες επικίνδυνες περιπτώσεις που είναι ικανές να χωρίσουν τον πιστό από την αγάπη του Θεού, δίχως όμως και να περιλαμβάνει στον κατά­λογό του την αμαρτία ή την απιστία του Χριστιανού, σαν παράγοντες του ξεπεσμού του από την αγάπη του Θεού.

Κ α λ η μ έ ρ α

Αιώνια ασφάλεια της ψυχής - μπορεί ο χριστιανός να χάσει τη σωτηρία του; (2)

Αυτοί που δέχονται το δόγμα της «αιώνιας ασφάλειας άνευ όρων», υποστηρίζουν, ότι εφόσον ο Χριστιανός έχει σωθεί, βρίσκεται ασφαλι­σμένος στη χάρη του Θεού, και είναι αδύνατο να ξεπέσει απ' αυτή τη χάρη και να χάσει τη σωτηρία του. Σε καμιά απολύτως περίπτωση - λένε­ - δεν μπορεί ο πιστός να στερηθεί αυτό το αιώνιο δώρο, ακόμα κι αν δεν μένει στο θέλημα του Θεού.

Που στηρίζεται αυτή η διδαχή της αιώνιας ασφάλειας της ψυχής, «άνευ όρων»;

Ιδού, με λίγα λόγια:

Τα συμπτώματα της κατάθλιψης.

Πώς αναγνωρίζουμε αν πάσχουμε ή αν περνάμε ξυστά από την κατάθλιψη; Ο επίσημος οδηγός ψυχολογίας DSM μας διαφωτίζει.

Όλοι περνάμε μέρες που νιώθουμε καταθλιπτικά συμπτώματα, όμως αυτό δεν σημαίνει πως έχουμε κατάθλιψη. Η κατάθλιψη ή μείζων καταθλιπτική διαταραχή είναι μάστιγα, αφού μετά το άγχος είναι η πιο συνηθισμένη ψυχική διαταραχή.

Κ α λ η μ έ ρ α

Αιώνια ασφάλεια της ψυχής - μπορεί ο χριστιανός να χάσει τη σωτηρία του; (1)

Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει χριστιανός. «Χριστιανός» δεν είναι κάποιος που κάποτε είπε μια προσευχή (που ίσως του υπαγόρευσαν) ή πήγε μπροστά, στο θυσιαστήριο, όπως λένε, και σήκωσε τα χέρια του ψηλά, ή που μεγάλωσε μέσα σε μια χριστιανική οικογένεια. Ενώ κάθε ένα από αυτά μπορεί να είναι κάποια «χριστιανική» εμπειρία, δεν είναι αυτό που σε κάνει Χριστιανό.

Ένα από τα θλιβερά χαρακτηριστικά της εποχής που διανύουμε είναι η αλλοίωση των λέξεων, των εννοιών, των νοημάτων, και βέβαια και των αξιών.

Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Το βιβλίο των Ψαλμών μας καταπλήσσει με τους πολλούς μελαγχολικούς ψαλμούς που περιέχει. Ακόμα και γνωστές Βιβλικές προσωπικότητες, όπως ο Ιερεμίας και ο Ηλίας πέρασαν από μελαγχολικές περιόδους στη ζωή τους. Θέλοντας κάποιος να τονίσει τη σκοπιμότητα της κατάθλιψης είπε: «Οι κοιλάδες υπάρχουν για να εκτιμήσουμε την εμπειρία των βουνοκορφών».

Τα καθημερινά νέα είναι γεμάτα από υφέσεις, πληθωρισμούς, πολέμους, τρομοκρατικές ενέργειες, θανάτους, αρρώστιες, θλίψεις και παγκόσμια ενεργειακά προβλήματα και ανεργία. Όταν ο Χριστιανός προσπαθεί να βρει απαντήσεις στα προβλήματα που βασανίζουν τον κόσμο κυριεύεται συχνά από συναισθήματα απελπισίας και τότε δεν μπορούμε παρά να «κλάψουμε μ’ εκείνους που κλαίνε», καθώς προσπαθούμε να σηκώσουμε ή να ελαφρύνουμε τα βάρη που πιέζουν τον κόσμο. Όταν συμβαίνει αυτό, βρισκόμαστε στην άκρη του γκρεμού της μελαγχολίας, της κατάθλιψης.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ειδωλολατρική προέλευση της «Τριάδας».

Το «Dictionary of Religious Knowledge»:

«Πολλοί λένε ότι η τριάδα είναι ένα κακό που δανείστηκε από ειδωλολατρικές θρησκείες και εμβολιάστηκε στη χριστιανική πίστη».

Ο Edward Gibbon λέει στον πρόλογο του στο «History of Christianity»:

«Αν η ειδωλολατρία νικήθηκε από τον Χριστιανισμό, είναι εξίσου αλήθεια ότι ο Χριστιανισμός «χάλασε», διεφθάρη από την ειδωλολατρία. Η αγνή πίστη των πρώτων Χριστιανών σε ένα μόνο Θεό..., άλλαξε από την εκκλησία της Ρώμης, και μετατράπηκε στο ακατανόητο δόγμα της Τριάδας. Πολλές από τις παγανιστικές διδασκαλίες, που εφευρέθηκαν από τους Αιγυπτίους και εξιδανικεύτηκαν από τον Πλάτωνα, διατηρήθηκαν σαν σωστές διδασκαλίες».

Η πανδημία που δεν της δίνει κανείς σημασία!

Δεν ξεχωρίζει φύλο, ηλικία, μόρφωση, οικονομική κατάσταση, δεν υπολογίζει τίποτα απλά θερίζει! Είναι μια πανδημία πραγματική και όχι ψεύτικη σαν αυτή της γρίπης και υπολογίζεται πως κάθε χρόνο σκοτώνει περίπου 850.000 ανθρώπους σε ολόκληρο τον πλανήτη. Πως τους σκοτώνει ακριβώς; Τους κάνει να αυτοκτονήσουν..

Κ α λ η μ έ ρ α

Άνθρωπος και διαφθορά...

Σίγουρα αναρωτιέσαι σε τι κόσμο ζεις... Βιώνεις την αυτοκαταστροφικότητα ως κομμάτι της φύσης σου, κολακεύεσαι από την εξουσία, καταναλώνεις με χαρά το ακριβό και με μεγαλύτερη χαρά αναλώνεσαι από κάθε τι φθηνό.

Νιώθεις ότι είσαι ελεύθερος να πεις "όχι", όμως δε μπορείς να ξεφύγεις από το "ναι", ιδιαίτερα όταν το "ναι" πληρώνει καλύτερα. Αν δεν το παραδέχεσαι ίσως η υποκρισία σε τυφλώνει, ίσως η αυτογνωσία δεν είναι προνόμιο σου, ή ίσως είσαι ένας αληθινός αφανής ήρωας της εποχής σου.

Τρεις «απραγματοποίητες» εντολές.

Οι εντολές στην Α’ Θες.ε:16-18 ακούγονται σαν αδύνατο να πραγματοποιηθούν, μέχρι να κατανοήσουμε κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες.

Είναι πράγματι απραγματοποίητες αυτές οι εντολές; Θα το δούμε.

«Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, κατά πάντα ευχαριστείτε· διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού».

ΠΑΝΤΟΤΕ; ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ; ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ;

Κ α λ η μ έ ρ α

Τρέχοντας τον αγώνα της πίστης

Η Γραφή συχνά αναφέρεται στην πίστη μας σαν ένα αγώνα δρόμου.

Α’ Κορ.θ:24-27 Δεν εξεύρετε ότι οι τρέχοντες εν τω σταδίω πάντες μεν τρέχουσιν, εις όμως λαμβάνει το βραβείον; ούτω τρέχετε, ώστε να λάβητε αυτό. Πας δε ο αγωνιζόμενος εις πάντα εγκρατεύεται, εκείνοι μεν διά να λάβωσι φθαρτόν στέφανον, ημείς δε άφθαρτον. Εγώ λοιπόν ούτω τρέχω, ουχί ως αβεβαίως, ούτω πυγμαχώ, ουχί ως κτυπών τον αέρα, αλλά δαμάζω το σώμα μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας εγώ γείνω αδόκιμος.

Προς δόξαν Kυρίου;

«Θα σας διηγηθώ κάτι για τη δόξα του Κυρίου..»

Μια εισαγωγή που συνήθως ελκύει το ενδιαφέρον του ακροατή.

Κάτι θαυμαστό θα περιγράψει ο ομιλητής στη συνέχεια.

Θα είναι όμως για τη δόξα του Κυρίου, ή θα προκύψει για τη δόξα του ομιλητή;

Θα φανερωθεί κάτι που ο Θεός έκανε, ή κάτι που ο ομιλητής θέλει να πει για τον εαυτό του και απλά χρησιμοποιεί προκάλυμμα;

Κ α λ η μ έ ρ α

ΠΡΟΫΠΑΡΞΗ ΣΑΝ «Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

Η ιδέα του προϋπάρχοντα Υιού στο μυαλό του Θεού, εξηγεί μια σειρά από εδάφια. 

Ωστόσο, υπάρχουν κάποια εδάφια που μιλούν για τον Χριστό στην Παλαιά Διαθήκη, που δεν μπορούν να εξηγηθούν σε αυτή τη βάση. 

Αναπολόγητος

Όσοι έχουν περάσει από κάποιο δικαστήριο, είτε σαν κατηγορούμενοι είτε σαν μάρτυρες, θα γνωρίζουν τη διαδικασία. Μετά από την αναγγελία του κατηγορητηρίου από τον δημόσιο κατήγορο, πάντοτε ο πρόεδρος δίνει το λόγο στον κατηγορούμενο να απολογηθεί, να δικαιολογήσει τον εαυτό του για την κατηγορία που του αποδίδουν. Αυτή η απολογία είναι απαραίτητο στοιχείο κάθε δίκης. Φανταστείτε λοιπόν κάποιον κατηγορούμενο, που σαν ο πρόεδρος διαβάσει το κατηγορητήριο και ο εισαγγελέας ζητήσει την τιμωρία του, αυτός σκύβει το κεφάλι και δεν βγάζει λέξη από το στόμα του.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ.

Μέσα από τα εδάφια που έχουμε εξετάσει, στα οποία βλέπουμε τη χρησιμοποίηση κάποιου πληθυντικού που έχει κάποια σχέση με τον Θεό, διαπιστώνουμε ότι:

O κανόνας της Εβραϊκής Γραμματικής που λέει ότι, όταν γενικά υπάρχουν αναφορές στον αληθινό Θεό (Ελοχίμ), είναι πάντοτε στον ενικό αριθμό, είναι όντος αλήθεια. 

α. Οι αναφορές του πληθυντικού που είδαμε στα εδάφια αυτά, δεν αναφέρονται σε καμιά περίπτωση στον Εαυτό του Θεού, αλλά στον Θεό και σε κάποιο άλλο πρόσωπο, το οποίο εξαρτάται από τα συμφραζόμενα ποιο είναι. Ποτέ όμως δεν μιλάει ο λόγος του Θεού για πολλά πρόσωπα μέσα στην θεότητα, διότι οι αναφορές σ' Αυτόν κατά κανόνα γίνονται πάντοτε στον ενικό, τόσο από τον άνθρωπο στον Θεό, όσο και από τον Θεό για τον Εαυτό Του.

Ο ρόλος των συναισθημάτων στην πνευματική μας πρόοδο

«Είναι γνωστό ότι η συναισθηματική μας κατάσταση επηρεάζει τη ζωή μας.

…τα συναισθήματα δεν είναι κάτι το παθητικό, αλλά μια εσωτερική ενέργεια που μπορεί  να χρησιμοποιηθεί προς το καλό ή προς το κακό».

Α. Διάφοροι μύθοι

•     Τα συναισθήματα δεν έχουν σημασία.
•     Γίνονται εμπόδιο στη ζωή σου.
•     Μην τα εμπιστεύεσαι.
•     Μην αισθάνεσαι άσχημα.
•     Μην κλαις, μη θυμώνεις, μη χαίρεσαι, μη γελάς μη λυπάσαι, μη φοβάσαι, μην οργίζεσαι, μην αισθάνεσαι.
•    Απλά εμπιστεύσου στο Θεό.

Κ α λ η μ έ ρ α