Το αίμα (η Καινή Διαθήκη)

Έξοδ.ιβ:3-6 Λαλήσατε προς πάσαν την συναγωγήν του Ισραήλ, λέγοντες, Την δεκάτην τούτου του μηνός ας λάβωσιν εις εαυτούς έκαστος εν αρνίον κατά τους οίκους των πατριών αυτών, εν αρνίον δι' έκαστον οίκον. Εάν όμως ήναι οι εν τω οίκω ολιγοστοί διά το αρνίον, αυτός και ο γείτων αυτού ο πλησιέστερος της οικίας αυτού ας λάβωσιν αυτό κατά τον αριθμόν των ψυχών· έκαστος θέλει συναριθμείσθαι διά το αρνίον αναλόγως με το αρκετόν εις αυτόν να φάγη. Το δε αρνίον σας θέλει είσθαι τέλειον, αρσενικόν ενιαύσιον· εκ των προβάτων ή εκ των αιγών θέλετε λάβει αυτό. Και θέλετε φυλάττει αυτό μέχρι της δεκάτης τετάρτης του αυτού μηνός· και τότε άπαν το πλήθος της συναγωγής του Ισραήλ θέλει σφάξει αυτό προς το εσπέρας.

Η απολύτρωση, που στηρίζεται στο αίμα!

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Κήρυγμα

 

«Η συκιά της υποκρισίας»

"Βγαίνοντας ο Ιησούς από το χωριουδάκι της Βηθανίας «επείνασε»...." (Μαρκ.ια:12)

Αισθανόμενος τη φυσική ανάγκη της πείνας, ο Ιησούς ξαγνάντεψε στον εξοχικό δρόμο της πορείας Του μια συκιά με πλούσιο φύλλωμα, μας εξιστορεί ο ευαγγελιστής. Κατευθύνθηκε, λοιπόν, προς τα κει, πλησίασε το δένδρο κι αναζητούσε στα κλαδιά «ει άρα τί εύρήσει εν αυτή», για να ικανοποιήσει την πείνα Του (εδ.13). Είχε μεγάλη επιθυμία να βρει στο δένδρο σύκα. Τελικά, δεν βρήκε παρά μόνο φύλλα.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Κήρυγμα

 

Το πλύσιμο των ποδιών πρέπει να είναι μέρος του δείπνου του Κυρίου;

Το παράδειγμα του Ιησού στο Ιωάν.ιγ:14-15 δεν μας δίνει ένα πρότυπο για το δείπνο που περιλαμβάνει το πλύσιμο των ποδιών;

 

Οι μόνες πτυχές του δείπνου που μας έχουν δοθεί, βρίσκονται στην Α ́ Κορ.ια:23-29:

«Διότι εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο, το οποίον και παρέδωκα εις εσάς, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ' ην παρεδίδετο έλαβεν άρτον, και ευχαριστήσας έκοψε και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου. Ομοίως και το ποτήριον, αφού εδείπνησε, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου· τούτο κάμνετε, οσάκις πίνητε, εις την ανάμνησίν μου. Διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τούτο, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, μέχρι της ελεύσεως αυτού. Ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου. Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου· διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου».

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Κήρυγμα

 

Αρπαγή στην Έβδομη σάλπιγγα;

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Στην Α’ Κορ.ιε, ο Παύλος λέει ότι η Αρπαγή θα συμβεί «εν τη εσχάτη σάλπιγγι». Αυτή δεν είναι η τελευταία σάλπιγγα κρίσης στην Αποκάλυψη; Αυτό δεν σημαίνει ότι η Αρπαγή θα συμβεί στο δεύτερο μισό της θλίψης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Στην Α΄Κορ.ιε, ο Παύλος εξηγεί τον τρόπο της ανάστασης και της αρπαγής:

Α’ Κορ.ιε:51,52 Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Κήρυγμα

 

Τι είναι ο σκόλοπας στη σάρκα του Παύλου;

 

Είναι μια πραγματική ασθένεια, ή μήπως είναι αναφορά σε ενοχλητικούς ανθρώπους που «βασάνιζαν» την διακονία του;

Ας αρχίσουμε διαβάζοντας το απόσπασμα:

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Ιερουσαλήμ από χρυσάφι -Yerushalayim shel Zahav (Ofra Haza)

 

Βάζοντας λόγια στο στόμα του Θεού.

Το βλέπω να συμβαίνει σε online σχόλια, σε προσωπικές συζητήσεις, σε Βιβλικές μελέτες, ακόμη και από άμβωνες εκκλησιών: Χριστιανοί να βάζουν λόγια στο στόμα του Θεού.

Οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι δεν είμαστε αρκετά Βεροιείς.

Οι Βεροιείς άκουσαν με σεβασμό τον απόστολο Παύλο όταν τους είπε για τον Ιησού, αλλά έλεγξαν όλα όσα είπε μέσα από την Γραφή (Πράξ.ιζ:11).

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Η εθνικότητα του αντίχριστου (2)

 

Το θηρίο που αντιπροσωπεύει τον Αντίχριστο και η αναζωπυρωμένη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έχει επτά κεφάλια που αντιπροσωπεύουν επτά βασίλεια, τα οποία βρίσκονται και στον δράκο που δίνει στο θηρίο τη δύναμή του (Αποκ.ιγ:2). Όπως είδαμε στην Αποκ.ιβ:3, αυτά τα επτά βασίλεια καταπίεσαν το έθνος του Ισραήλ και περιλαμβάνουν τα τέσσερα βασίλεια στο όνειρο του Ναβουχοδονόσωρ και στο όνειρο του Δανιήλ:

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Η εθνικότητα του αντίχριστου (1)

 

Δαν.θ:26 Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι' εαυτόν· και ο λαός του ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον· και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.

 

Το παραπάνω εδάφιο αναφέρεται στον Αντίχριστο, σαν τον ηγούμενο που θα έρθει, πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι από το έθνος που κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ. Ιστορικά αυτό ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οπότε θα είναι κατά κύριο λόγο Ρωμαίος.

Πολλοί προτείνουν ότι ο Αντίχριστος θα βγει από τη Ρώμη με βάση το εδάφιο αυτό. Ωστόσο, αν το ψάξουμε περισσότερο, θα δούμε ότι η εθνικότητα του Αντίχριστου δεν είναι Ρωμαϊκή, αλλά Μέσης Ανατολής, και θα εξετάσουμε τις Γραφές που στηρίζουν αυτή την άποψη.

Ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ είδε σε όνειρο μια εικόνα, και ο Δανιήλ αποκάλυψε το νόημα του ονείρου του:

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Θεός εκ Θεού!!!

 

Η Εγκυκλοπαίδεια Βιβλικής, θεολογικής και εκκλησιαστικής φιλολογίας του Mc Clintock & Strong τόμος IV σελ.944 λέει:

 «Ο Νεοπλατωνισμός και ο Χριστιανισμός, παρόλο που ήταν αντίθετες δυνάμεις μέσα στη θρησκευτική κίνηση της εποχής τους, αμοιβαία επηρέασαν η μία την άλλη. Αυτό το γεγονός είναι φανερό όχι μόνο από μια εξέταση των επιμέρους συγγραφέων, αλλά πολύ περισσότερο από μια σύγκριση της παράλληλης ιστορίας και των δύο. Τα έργα του Ιουστίνου Μάρτυρα, του Κλήμεντα της Αλεξάνδρειας, του Ωριγένη, του Αυγουστίνου και άλλων χριστιανών συγγραφέων των πρώτων χρόνων της εκκλησίας, αφθονούν σε αποδείξεις της επιρροής του φιλοσοφικού πνεύματος».

Αδιάσειστη μαρτυρία για την επιρροή του Νεοπλατωνισμού στο χριστιανισμό από τον δεύτερο αιώνα και μετά, είναι η φράση που περιέχεται στο «πιστεύω» της συνόδου της Νίκαιας, όσο αφορά στη θεότητα του Ιησού Χριστού: «θεόν εκ θεού και φως εκ φωτός, θεόν αληθινόν εκ θεού αληθινού». Αυτή η φράση πολύ απλά σημαίνει ότι από ένα αληθινό Θεό, προέρχεται ή εξέρχεται ένας άλλος αληθινός θεός, άρα ΔΥΟ ΘΕΟΙ (Ης.μγ:10)!

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Σκέψεις για την Αρπαγή της εκκλησίας

Αμεσότητα

Ένα από τα πιο ισχυρά επιχειρήματα ότι η Αρπαγή θα γίνει πριν αρχίσει η Μ. Θλίψη, είναι η επικείμενη επιστροφή του Χριστού για την Εκκλησία Του. Τα εδάφια για την Αρπαγή (Ιωάν.ιδ:1–4, Α’ Κορ.ιε:51-58, Α’ Θες.δ: 13-18) δεν παρέχουν καμία ένδειξη ότι κάτι θα συμβεί πριν από την Αρπαγή.

Αλλά, όταν εξετάζουμε τα εδάφια της Δεύτερης Έλευσης (Ζαχ.ιδ:1–12, Ματθ.κδ:29–31, Μάρκ.ιγ:24–27, Λουκ.κα:25–27, Αποκ.ιθ), συμβαίνουν πάρα πολλά πράγματα πριν ο Ιησούς επιστρέψει στην γη - η αποκάλυψη του Αντίχριστου, παγκόσμια καταστροφή, μια παγκόσμια κυβέρνηση, και ούτω καθεξής. Η αμεσότητα της Αρπαγής απαιτεί να συμβεί πριν από την Μ. Θλίψη.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Περιμένοντας τον Κύριο

Ξεκινάμε με την γνώση ότι είμαστε ο λαός του Θεού, η εκκλησία, αυτοί που ο Θεός αναγέννησε με το Πνεύμα Του και μας κάλεσε να κληρονομήσουμε αιώνια ζωή.

Περιμένουμε τον Κύριο να έρθει να μας πάρει για να είμαστε πάντοτε μαζί Του, πριν ξεκινήσουν τα γεγονότα της Μ. Θλίψης!

Μία γενιά ζωντανών πιστών, θα αρπαχτεί μαζί με τους νεκρούς εν Χριστώ, οι οποίοι θα αναστηθούν.

Α’ Κορ.ιε:52 εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή.

Α’ Θεσ.δ:17 έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Η προέλευση της έννοιας «Αρπαγή πριν από την Θλίψη».

 Είναι ανθρώπινη ή Βιβλική διδασκαλία;

 

«Η Αρπαγή πριν από την Θλίψη είναι μία τελευταία ιδέα που είναι πολύ νέα για να είναι αλήθεια». Αυτό είναι το πιο κοινό επιχείρημα που συναντά κανείς, ενάντια στην έννοια της Αρπαγής της Εκκλησίας πριν από την έναρξη της Θλίψης.

Υπάρχουν πολλά προβλήματα με αυτό το επιχείρημα. Το πρώτο είναι ότι αγνοεί το γεγονός που η Αγία Γραφή διδάσκει, ότι οι προφητείες του τέλους δεν θα γίνουν κατανοητές μέχρι να έρθει η ώρα που τα προβλεπόμενα γεγονότα θα αρχίσουν να συμβαίνουν.

Όταν δόθηκαν στον προφήτη Δανιήλ κάποιες συγκεκριμένες προφητείες για τους έσχατους καιρούς, παραπονέθηκε στον Κύριο ότι δεν τις καταλάβαινε. Ο Κύριος απάντησε με αυτά τα λόγια: «Ύπαγε, Δανιήλ· διότι οι λόγοι είναι κεκλεισμένοι και εσφραγισμένοι έως του εσχάτου καιρού» (Δαν.ιβ:9). Στον Ιερεμία είχε ειπωθεί το ίδιο πράγμα από τον Κύριο σε δύο περιπτώσεις (Ιερ.κγ:20 και λ:24).

 

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Πρεσβύτερος, Επίσκοπος, Διάκονος

Υπάρχουν τρεις όροι που χρησιμοποιούνται στην Καινή Διαθήκη για να περιγράψουν τους ρόλους της εκκλησιαστικής διακονίας. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε το ένα χωρίς να κατανοήσουμε τα άλλα δύο, αφού όλοι συνεργάζονται για να υπηρετήσουν τον λαό του Θεού. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός ποιμένα, ενός πρεσβύτερου, ενός επισκόπου και ενός διακόνου;

 

Κήρυγμα

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Γιατί υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές ομολογίες και δόγματα στην εκκλησία;

Γιατί τα δόγματα των εκκλησιών διαφέρουν όταν υπάρχει μόνο μία Βίβλος, οπότε θα πρέπει να υπάρχει μόνο μία πίστη;

Το γεγονός των πολλών δογμάτων και πεποιθήσεων μέσα στον Χριστιανισμό είναι συνέπεια δύο δυνάμεων: του εχθρού (Σατανά) και της αμαρτωλής φύσης του ανθρώπου. Ο εχθρός εργάζεται συνεχώς δημιουργώντας πλάνες, επιδιώκοντας να μπερδέψει και να παραπλανήσει τους πιστούς. Ο Ιησούς αποκαλεί τον Σατανά πατέρα του ψεύδους και λέει ότι η αλήθεια δεν είναι μέσα του.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

 

Γιατί ο Θεός επέτρεψε την πολυγαμία/διγαμία στην Βίβλο;

Το θέμα της πολυγαμίας είναι ενδιαφέρον, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα βλέπουν την πολυγαμία σαν κάτι ανήθικο, ενώ η Βίβλος πουθενά δεν την καταδικάζει ρητά. 

Η πρώτη περίπτωση πολυγαμίας/διγαμίας στην Βίβλο ήταν αυτή του Λάμεχ στη Γέν.δ:19: «Και έλαβεν εις εαυτόν ο Λάμεχ δύο γυναίκας· το όνομα της μιας, Αδά, και το όνομα της άλλης, Σιλλά». Αρκετοί εξέχοντες άνδρες στην Παλαιά Διαθήκη ήταν πολυγαμικοί. Ο Αβραάμ, ο Ιακώβ, ο Δαβίδ, ο Σολομών και άλλοι είχαν πολλές συζύγους. Ο Σολομών είχε 700 συζύγους και 300 παλλακίδες, σύμφωνα με το Α’ Βας.ια:3. Τι θα κάνουμε με αυτές τις περιπτώσεις πολυγαμίας στην Παλαιά Διαθήκη; Υπάρχουν τρεις ερωτήσεις που πρέπει να απαντηθούν: