Δευτ.κθ:2-4 Και εκάλεσεν ο Μωϋσής πάντα τον Ισραήλ και είπε προς αυτούς, Σεις είδετε πάντα όσα έκαμεν ο Κύριος ενώπιον των οφθαλμών σας εν τη γη της Αιγύπτου, εις τον Φαραώ και εις πάντας τους δούλους αυτού και εις πάσαν την γην αυτού, τους πειρασμούς τους μεγάλους τους οποίους είδον οι οφθαλμοί σου, τα σημεία και τα τεράστια τα μεγάλα εκείνα· πλην ο Κύριος δεν έδωκεν εις εσάς καρδίαν διά να καταλαμβάνητε, και οφθαλμούς διά να βλέπητε, και ώτα διά να ακούητε, μέχρι της ημέρας ταύτης.
Μακάβριο θέμα;
Εξ’ ορισμού είναι ο μισθός της αμαρτίας:
Ρωμ.ς:23 Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.
Β΄ Βας.ς & ζ
Δεν είμαστε σίγουροι για το αύριο.
Πολλές φορές η έλλειψη ακολουθεί την αφθονία!
Ης.νς:12 «Έλθετε, λέγουσι, θέλω φέρει οίνον
και θέλομεν μεθυσθή με σίκερα· και αύριον θέλει είσθαι ως η ημέρα αύτη, πολύ
πλέον άφθονος»
Ψαλμ.λ:6 «Εγώ δε είπα εν τη ευτυχία μου, δεν θέλω σαλευθή εις τον αιώνα».
Δευτ.α:41 Τότε απεκρίθητε και είπετε προς εμέ, Ημαρτήσαμεν εις τον Κύριον· ημείς θέλομεν αναβή και πολεμήσει κατά πάντα όσα προσέταξεν εις ημάς Κύριος ο Θεός ημών. Και ζωσθέντες έκαστος τα πολεμικά όπλα αυτού, ήσθε προπετείς να αναβήτε εις το όρος.
Είναι πολύ εύκολο να πει κανείς: Αμάρτησα!
Και ο Σαούλ το είπε αργότερα, αλλά χωρίς να καταλαβαίνει τη σημασία του.
Το θέμα μας είναι η Σωτηρία! Το ξέρουμε, θα πει κάποιος. Το
ξέρω ότι το ξέρουμε και γι' αυτό μιλάμε συνέχεια γι' αυτό.
Ας φανταστούμε ότι βρισκόμαστε σ' ένα ναυάγιο, το πλοίο
βούλιαξε, αλλά εσύ επειδή ξέρεις κολύμπι, κατάφερες με όση δύναμη έχεις, να επιπλέεις
ακόμα.
Είναι νύχτα, ο άνεμος φυσάει δυνατά και ξαφνικά βλέπεις από μακριά να έρχεται ένα άλλο πλοίο.
Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ένας αγώνας, αλλά ο αγώνας του πιστού είναι πιο δύσκολος, γιατί έχει εκτός των άλλων, να αντιμετωπίσει τρεις μεγάλους εχθρούς, που έχουν ένα σκοπό, να κάνουν το χριστιανό άχρηστο: τον κόσμο, τη σάρκα του και το διάβολο.
«Σπείρατε δι' εαυτούς εν δικαιοσύνη,
θερίσατε εν ελέει· ανοίξατε την αφειμένην σας γήν· διότι είναι καιρός να
εκζητήσητε τον Κύριον, εωσού έλθη και επισταλάξη δικαιοσύνην εφ' υμάς» (Ωσηέ
ι:12).
Εγκαταλειμμένη γη είναι αυτή που κάποτε είχε καλλιεργηθεί, αλλά τώρα είναι άχρηστη. Χρειάζεται να οργωθεί, να μαλακώσει, για να μπορέσει να δεχτεί πάλι σπόρο.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
