Η Βίβλος (4)

ΔΟΓΜΑ

Α. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ

Η λέξη “δόγμα” σημαίνει “διδασκαλία” ή “αλήθεια”. Είναι αδύνατον να διδαχτεί η Γραφή χωρίς να διδαχτεί η βασική διδασκαλία της που είναι η αλήθεια. Το δόγμα είναι η σπονδυλική στήλη και ο σκελετός όλων των κηρυγμάτων και διδασκαλιών. Δίνει δύναμη, μορφή κι ομορφιά στο μήνυμα που κηρύττουμε.

Β. ΥΓΙΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

Β΄ Τιμ.δ:3

Υγιής διδασκαλία είναι η διδασκαλία του λόγου του Θεού με καθαρότητα και αλήθεια, χωρίς λάθη και σκοτεινά σημεία. Είναι η διδασκαλία που κάνει καλό στην πνευματική υγεία των ακουόντων. Όταν κανείς έχει γερό σώμα, είναι υγιής. Όταν έχεις σωστή διδασκαλία, έχεις υγιή πνευματική ζωή. Η υγιής διδασκαλία υψώνει τον Ιησού και καταγγέλλει την αμαρτία. Με σταθερότητα και συνέπεια ξεσκεπάζει τα δεινά που ακολουθούν μια ζωή αμαρτίας. Εμπνέει πίστη στον ακούοντα και τον οδηγεί σε ζωή δικαιοσύνης, ειρήνης και χαράς εν Πνεύματι Αγίω. Η υγιής διδασκαλία αφήνει τον πιστό με μια αίσθηση βαθιάς ειρήνης και ανάπαυσης στον Ιησού - μέσα στην καρδιά του.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η Βίβλος (3)

ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Όταν η Γραφή ερμηνεύεται σωστά, ποτέ δεν αντιφάσκει με τον εαυτό της. Παρακάτω εξετάζουμε μερικές από τις υποτιθέμενες αντιφάσεις και δίνουμε τη σωστή τους ερμηνεία. Αυτό είναι άλλη μια απόδειξη του αλάθητου της Βίβλου.

Αν βρούμε κάποιο εδάφιο που φαινομενικά αντιφάσκει με κάποιες άλλες Γραφές, θα πρέπει να προσευχηθούμε και να ζητήσουμε απ’ τον Κύριο να μας ανοίξει το νου ώστε να καταλάβουμε.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η 4η Εντολή: «Ενθυμού την ημέρα του Σαββάτου» (1)

Έξοδος κ:8-11, λα:12-17, Ησαΐας νη:13-14, Εβρ.δ

Έξοδ.κγ:12, Εξ ημέρας θέλεις κάμνει τας εργασίας σου· την δε εβδόμην ημέραν θέλεις αναπαύεσθαι, διά να αναπαυθή ο βους σου και ο όνος σου και να λάβη αναψυχήν ο υιός της δούλης σου και ο ξένος.

Έξοδ.λα:12-17 Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν, λέγων, Και συ λάλησον προς τους υιούς Ισραήλ, λέγων, Προσέχετε να φυλάττητε τα σάββατά μου· διότι τούτο είναι σημείον μεταξύ εμού και υμών εις τας γενεάς υμών, διά να γνωρίζητε ότι εγώ είμαι Κύριος, ο αγιάζων υμάς· και θέλετε φυλάττει το σάββατον, διότι είναι άγιον εις εσάς· όστις βεβηλώση αυτό, θέλει εξάπαντος θανατωθή· διότι πας όστις κάμη εργασίαν εν αυτώ, η ψυχή εκείνη θέλει εξολοθρευθή εκ μέσου του λαού αυτής. Εξ ημέρας θέλει γίνεσθαι εργασία· εν δε τη εβδόμη ημέρα σάββατον θέλει είσθαι, ανάπαυσις αγία εις τον Κύριον· και όστις κάμη εργασίαν εν τη ημέρα του σαββάτου θέλει εξάπαντος θανατωθή. Και θέλουσι φυλάττει οι υιοί Ισραήλ το σάββατον, διά να εορτάζωσιν αυτό εις τας γενεάς αυτών εις διαθήκην αιώνιον. εδ.17: Τούτο είναι σημείον μεταξύ εμού και των υιών Ισραήλ διαπαντός· διότι εις εξ ημέρας εποίησεν ο Κύριος τον ουρανόν και την γην, εν δε τη εβδόμη ημέρα κατέπαυσε και ανεπαύθη.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε, είναι το πόσο σοβαρός είναι ο Θεός μας, όταν ζητάει κάτι. Δεν το συζητάμε, δεν το αναλύουμε, απλά το κάνουμε!

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΒΙΒΛΟΣ (2)

ΠΩΣ ΓΡΑΦΤΗΚΕ Η ΒΙΒΛΟΣ;

Α. Ο ΘΕΟΣ ΕΓΡΑΨΕ ΜΟΝΟ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ

Μέσα απ’ τις Γραφές βλέπουμε ότι ο Θεός έγραψε μόνο τρεις φορές:

·        Οι δέκα εντολές γράφτηκαν πάνω στις πέτρινες πλάκες (Έξοδ.λα:18).

·        Η κρίση που γράφτηκε στον τοίχο του Βαλτάσαρ (Δαν.ε:5).

·     Το μήνυμα της χάρης (;) που έγραψε ο Κύριός μας στη σκόνη του δαπέδου του ναού (Ιωάν.η:6).

Η πρώτη φορά ήταν όταν δόθηκε ο Νόμος, τον οποίο οι άνθρωποι δεν κράτησαν. Η τελευταία φορά ήταν μια ιδιαίτερη πράξη Χάρης, η οποία και πάλι καταπατήθηκε από τους ανθρώπους.

Ένα τέταρτο παράδειγμα θείας γραφής είναι όταν ο Θεός γράφει στις σάρκινες πλάκες της καρδιάς μας (Β΄ Κορ.γ:3). Ο λόγος που δεν συμπεριλάβαμε αυτό το παράδειγμα με τα παραπάνω, είναι ότι γίνεται από το Άγιο Πνεύμα και δεν είναι γράψιμο κυριολεκτικά.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΒΙΒΛΟΣ (1)

Α. ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

1. Η Βίβλος 

Η λέξη είναι ελληνική και σημαίνει βιβλίο ή σύγγραμμα. Βίβλος ονομαζόταν από τους αρχαίους ο φλοιός του αιγυπτιακού καλαμιού που είναι πιο γνωστό με το όνομα πάπυρος. Οι αρχαίοι κατεργάζονταν και συγκολλούσαν αυτούς τους φλοιούς και έφτιαχναν φύλλα που τα χρησιμοποιούσαν για γραφή. Απ’ αυτή τη συνήθεια προήλθε και η ελληνική λέξη Βίβλος που χαρακτηρίζει τις Άγιες Γραφές, δηλαδή την Παλαιά και Καινή Διαθήκη.

Δεν ονομάζεται ΒΙΒΛΟΣ επειδή αποτελείται από 66 βιβλία, αλλά επειδή υπερέχει απ’ όλα τ’ άλλα βιβλία. Δεν είναι απλώς ένα βιβλίο-είναι το βιβλίο που στέκει τόσο υψηλότερα απ’ τ’ άλλα βιβλία, όσο ο ουρανός απ’ τη γη. Ονομάζεται “ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ” στον Ψαλμ. μ:7 και στους Εβρ.ι:7.

Κ α λ η μ έ ρ α

Εγώ ειμί!

«Είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω· Πριν γείνη ο Αβραάμ, εγώ είμαι» (Ιωάν.η:58)

Το εδάφιο αυτό στο κριτικό κείμενο, είναι ως εξής: «εἶπεν αὐτοῖς Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ΕΓΩ ΕΙΜΙ».

Είναι αλήθεια, ότι ο Χριστός εδώ φανερώνει τη θεότητα που κατοικούσε και κατοικεί μέσα Του, διότι λέει «πριν γίνει ο Αβραάμ, ΕΓΩ ΕΙΜΙ». Δεν λέει πριν γίνει ο Αβραάμ «εγώ ήμουν», αλλά «ΕΓΩ ΕΙΜΙ», που φανερώνει την ύπαρξη Του πέρα από το χρόνο, ότι ήταν είναι και θα είναι, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΤI ΛΕΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.

Η Παλαιά Διαθήκη έχει βάλει τα θεμέλια της φύσης του Θεού με τις διακηρύξεις της και εκεί θα τρέξουμε πρώτα, να αντλήσουμε τις πολύτιμες αυτές πληροφορίες.

Στη Β’ Βασ.ιθ:15,19 διαβάζουμε: «Και προσηυχήθη ενώπιον του Κυρίου ο Εζεκίας, λέγων, Κύριε Θεέ του Ισραήλ, ο καθήμενος επί των χερουβείμ, συ αυτός είσαι ο Θεός, ο μόνος, πάντων των βασιλείων της γής· συ έκαμες τον ουρανόν και την γήν» (εδ.19) «τώρα λοιπόν, Κύριε Θεέ ημών, σώσον ημάς, δέομαι, εκ της χειρός αυτού· διά να γνωρίσωσι πάντα τα βασίλεια της γης, ότι συ είσαι Κύριος ο Θεός, ο μόνος».

Στο Εβραϊκό κείμενο διαβάζουμε: «Ατά Γιάχβε Ελοχίμ λεβαδέχα» που θα πει ότι «συ είσαι ο Γιάχβε ο Ελοχίμ ο μόνος». Στη διακήρυξη αυτή και στις υπόλοιπες που επακολουθούν, ο λόγος του Θεού δεν μας αφήνει κανένα περιθώριο για πολλά πρόσωπα μέσα στη θεότητα. Μας λέει ότι Αυτός ο Θεός που είναι ο Γιάχβε, είναι ΜΟΝΟΣ και όχι με «παρέα».

Κ α λ η μ έ ρ α

ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ

Όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά, όπως συχνά συμβαίνει, όταν ο δρόμος στον οποίο βαδίζεις είναι γεμάτος με εμπόδια, όταν το εισόδημά σου είναι μικρό και τα χρέη σου μεγάλα, όταν θέλεις να γελάσεις, αλλά μονάχα αναστεναγμοί ανεβαίνουν στο στόμα σου, όταν οι φροντίδες σε πιέζουν ασφυκτικά, ξεκουράσου για λίγο, αν χρειάζεται, αλλά ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ.

Κ α λ η μ έ ρ α

Καλλιέργεια

Εγκαταλειμμένη γη είναι αυτή που κάποτε είχε καλλιεργηθεί, αλλά τώρα είναι άχρηστη. Χρειάζεται να οργωθεί και να μαλακώσει, αν πρόκειται και πάλι να δεχτεί το σπόρο και να καρποφορήσει.

Αν θες ν’ ανοίξεις την εγκαταλειμμένη γη της καρδιάς σου, πρέπει ν’ αρχίσεις κοιτάζοντας τον ίδιο σου τον εαυτό. Η προσοχή σου ν’ απομακρυνθεί απ’ οτιδήποτε κάνεις και να κοιτάξεις τον εαυτό σου.

Αυτοέλεγχος σημαίνει κοιτάζω προσεχτικά τη ζωή μου. Δεν σημαίνει «ρίχνω μια ματιά».

Πάρε ένα χαρτί κι ένα μολύβι και άφησε το μυαλό σου να σκεφτεί τις αμαρτίες που έκανες στο παρελθόν. Γράψε τις καθώς θα τις θυμάσαι.

Κ α λ η μ έ ρ α

Τρίτη εντολή - «Μη λάβης το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω»

Έξοδος κ:7

Φανταστείτε πως βρισκόμαστε σ’ ένα σπίτι στην Παλαιστίνη, χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός και παρακολουθούμε πώς μια ομάδα από γραμματείς αντιγράφουν το Νόμο του Μωυσή και τους προφήτες.

Είναι ένα μικρό δωμάτιο και κάπου λίγο πιο ψηλά από τους γραφείς, στέκεται κάποιος που διαβάζει λέξη-λέξη, αργά-αργά το κείμενο. Αυτοί που είναι κάτω με τις μεμβράνες στα χέρια γράφουν. Ξαφνικά, αυτός που διαβάζει διακόπτει και λέει: «Η επόμενη λέξη είναι το άγιο όνομα». Με το που το λέει αυτό, όλοι μαζί αφήνουν κάτω τις μεμβράνες, τις πέννες, ό,τι και αν έκαναν, πηγαίνουν και κάνουν μπάνιο, ώστε τελετουργικά να είναι καθαροί. Μόλις τελειώνει αυτή η διαδικασία, γυρίζουν στο δωμάτιο, παίρνουν μια καινούργια πέννα που δεν είχε χρησιμοποιηθεί πριν, για να γράψουν το όνομα του Θεού: Γιάχβε.

Κ α λ η μ έ ρ α

Έχουμε γεμίσει αγενείς που νομίζουν ότι είναι ειλικρινείς

Έχω κουραστεί να βλέπω (και να ακούω κυρίως) ανθρώπους να προσβάλλουν, να μειώνουν και να φέρνουν σε δύσκολη θέση φίλους, συγγενείς και γνωστούς τους, επειδή όπως δηλώνουν οι ίδιοι είναι πολύ ειλικρινείς.

Και το κακό είναι πως το δηλώνουν με υπερηφάνεια! «Έτσι είμαι εγώ! Ειλικρινής! Λέω την αλήθεια κι ας πονάει!», σου δηλώνουν τόσο σίγουροι και περήφανοι για τον εαυτό τους.

Επίσης  έχω κουραστεί να διαβάζω άρθρα τα οποία προτρέπουν αυτού του είδους την ειλικρίνεια και σου λένε πως έτσι θα κρατήσεις δίπλα σου μόνο όσους αξίζουν πραγματικά.

Κ α λ η μ έ ρ α

5 μαθήματα για τις δοκιμασίες από το μεγαλύτερο Ψαλμό στη Βίβλο

Όταν σκεφτόμαστε τον Ψαλμό ριθ, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε «πραγματικά μεγάλος Ψαλμός» ή «ψαλμός ακροστιχίδας» (δηλαδή, κάθε τμήμα ξεκινά με ένα διαφορετικό γράμμα του εβραϊκού αλφαβήτου) ή «ένας πραγματικά μεγάλος ψαλμός ακροστιχίδας, που μιλάει για τον λόγο του Θεού (όλα, εκτός από μερικά από τα 176 εδάφια, κάνουν ειδική αναφορά στην Αγία Γραφή). Σπάνια σκεφτόμαστε «θλίψεις». Αλλά εδώ σε αυτό τον τόσο μεγάλο ψαλμό, είναι ένας θησαυρός για το πώς προσευχόμενοι μπορούμε να σκεφτούμε τις δοκιμασίες. Αυτός ο ψαλμός, μπορεί να είναι ένας καλός σύμβουλος σε περίοδο δοκιμασιών.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η χριστιανή γυναίκα (Τίτος β) [2]

Τίτ.β:4 «διά να νουθετώσι» (5)

Η έννοια της λέξης νουθετώ, μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, υπονοεί ότι πρόκειται για διαδικασία διδασκαλίας, εξηγώντας, ενθαρρύνοντας, καταρτίζοντας, και κρατώντας τις νεαρές συζύγους σ’ ένα πρότυπο που τους ήταν άγνωστο και ωστόσο ζωτικό για την επιτυχία του γάμου και της οικογένειάς τους.

Υπάρχει δύναμη, για την πνευματική διακονία στην τοπική εκκλησία, στους ηλικιωμένους πιστούς. Αυτοί που έχουν πάρει σύνταξη, έχουν χρόνο για τέτοια δουλειά. Είναι ζωτικής σημασίας να κινητοποιήσουμε και να χρησιμοποιήσουμε αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους. Μπορούν να ενθαρρύνουν, ξέρουν πώς να προσεύχονται, πώς να διδάξουν το λόγο του Θεού, να επισκεφθούν, να αντιμετωπίσουν προβλήματα και να βοηθήσουν στην οικοδομή της εκκλησίας του Χριστού.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η χριστιανή γυναίκα (Τίτος β) [1]

Ο στόχος μια τέτοιας γυναίκας είναι να εκπαιδεύσει τις νεότερες στον Βιβλικό, απλό, μετριοπαθή, διοικούμενο από το Πνεύμα το Άγιο και αγάπη, τρόπο ζωής.

Ο Παύλος δεν κάλεσε τον Τίτο σαν ποιμένα να εκπαιδεύσει όλες τις γυναίκες σ’ αυτές τις ιδιότητες που ο Θεός θα ήθελε να καλλιεργήσουν. Μάλλον του ζήτησε να καλέσει τις θεοσεβούμενες ηλικιωμένες γυναίκες της εκκλησίας του Χριστού. Ξεχώρισε τις γυναίκες της πίστης, αυτές που είχαν ήδη μάθει να αγαπούν τους συζύγους τους, είχαν μάθει να αγαπούν τα παιδιά τους, είχαν μάθει να είναι ευλαβείς, θεοσεβούμενες, σεμνές και σοφές — και τους ανέθεσε να αναζητήσουν και να συναντηθούν με κάθε νεότερη κοπέλα στην εκκλησία.