Η ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ (3)

Και μη μεθύσκεσθε με οίνον, εις τον οποίον είναι ασωτία αλλά πληρούσθε δια του Πνεύματος, λαλούντες μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικός άδον- τες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών εις τον Κύριον (Εφεσ.ε:18)

Η φράση «ωδές πνευματικές» σημαίνει «τραγούδια του Πνεύματος» ή τραγούδια εμπνευσμένα απ’ ευθείας απ’ το Πνεύμα δηλαδή ύμνοι σε άγνωστες γλώσσες.

Ο Παύλος έδωσε παρόμοια συμβουλή στους Κολοσσαείς (Κολ.γ:16) και στην πρώτη εκκλησία εν γένει (Α’ Κορ.δ:17). Η λατρεία και η δοξολογία είναι το έργο της εκκλησίας.

Τεθλιμμένη

Η ζωή της πίστης είναι τεθλιμμένη. Περιέχει θλίψεις, περνά από θλίψεις, δουλεύεται με θλίψεις. Ας το πάρουμε απόφαση. Ας το καταλάβουμε μια για πάντα. Τόσο απόλυτα και ξεκομμένα το λέει ο Κύριός μας.

Οι θλίψεις, σε όλους τους πιστούς δεν είναι κάτι τυχαίο, κάτι συμπτωματικό, κάτι από παράλειψη ή αμέλεια. Είναι μέσα στον απόλυτο προγραμματισμό του Κυρίου για τη ζωή μας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ (2)

   

· Ο απόστολος Παύλος αναφέρει:

...δια να ήμεθα εις έπαινον της δόξης αυτού (Εφεσ.α:12)

Η δοξολογία είναι ο λόγος της ύπαρξής μας! ! ! Στην αιωνιότητα, ο Θεός απλά θα δείχνει στο σύμπαν τη χάρη Του στη σωτηρία της ανθρωπότητας. Κι εμείς θα Τον δοξάζουμε μαζί με ένα μεγάλο πλήθος από χιλιάδες χιλιάδων αγγέλους και με τους λυτρωμένους όλων των αιώνων. Το αρχικό σχέδιο του Θεού θα έλθει τελικά σε καρποφορία. Εμείς θα ζούμε προς έπαινο της ευεργεσίας Του σ’ εμάς εν Χριστώ Ιησού.

Υπέρ πάντων...

Α’ Θεσ.ε:16,17 Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε

Πολύ συχνά ακούμε, πως είναι δυνατόν να προσευχόμαστε αδιαλείπτως; Χωρίς διάλειμμα; Χωρίς διακοπή; Και τι θα λέμε;

Είναι το ερώτημα αυτό χαρακτηριστικό των ανθρώπων που δεν έχουν καταλάβει τίποτα για την προσευχή. Έχουν άγρια μεσάνυχτα. Νομίζουν πως η προσευχή χρειάζεται μόνο σαν πρόκειται να κάνουν εγχείρηση. Όταν ψάχνουν να βρουν δουλειά. Όταν το παιδί δίνει εξετάσεις. Όταν έχουν δικαστήριο. Ε, όχι φίλε μου. Λάθος. Χωράνε και αυτά στην προσευχή, μα δεν είναι μόνο αυτά. Άλλο είναι η προσευχή.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ (1)

Ψαλ.ρ:1-5 «Ψαλμός δοξολογίας» Αλαλάξατε εις τον Κύριον, πάσα η γη. Δουλεύσατε εις τον Κύριον εν ευφροσύνη· έλθετε ενώπιον αυτού εν αγαλλιάσει. Γνωρίσατε ότι ο Κύριος είναι ο Θεός· αυτός έκαμεν ημάς, και ουχί ημείς· ημείς είμεθα λαός αυτού και πρόβατα της βοσκής αυτού. Εισέλθετε εις τας πύλας αυτού εν δοξολογία, εις τας αυλάς αυτού εν ύμνω· δοξολογείτε αυτόν· ευλογείτε το όνομα αυτού. Διότι ο Κύριος είναι αγαθός· εις τον αιώνα μένει το έλεος αυτού, και έως γενεάς και γενεάς η αλήθεια αυτού.

Μπορεί ένας Χριστιανός να είναι δαιμονοκατειλημμένος;

Πρέπει να προσεγγίσουμε το ερώτημα αυτό ταπεινά, δεδομένου ότι στη Γραφή δεν αναφέρεται ξεκάθαρα. Έτσι, οι Χριστιανοί καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα.

Ο Ιησούς, που κατοικεί μέσα στους πιστούς, είναι μεγαλύτερος από ό, τι ο Σατανάς (Α’ Ιωάν.δ:1-6), και ο Θεός υπόσχεται προστασία από τον Σατανά (Β’ Θες.γ:3).

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (34)

Δαν.ι:20 Και είπεν, Εξεύρεις διά τι ήλθον προς σε; τώρα δε θέλω επιστρέψει να πολεμήσω μετά του άρχοντος της Περσίας· και όταν εξέλθω, ιδού, ο άρχων της Ελλάδος θέλει ελθεί.

Παρατηρούμε ότι η πνευματική μάχη με τα πονηρά πνεύματα συνεχίζεται. Ο Σατανάς δεν πρόκειται να παραιτηθεί. Όταν λέει «και όταν εξέλθω» προφανώς εννοεί όταν πέσει η Περσική αυτοκρατορία. Συνεπώς όταν πέσει η Περσία, δεν θα υπάρχει πλέον ανάγκη γι’ αυτόν τον άγγελο να αγωνίζεται εναντίον του δαιμονικού άρχοντα της Περσίας, διότι η Περσία δεν θα υπάρχει πιά, και δεν θα χρειάζεται πλέον η δύναμις του Σατανά που προσπαθεί να χρησιμοποιήσει για να εμποδίσει το έργο ταυ Θεού.Στη θέση της Περσίας έρχεται η Ελλάδα. Γι' αυτό λέει «και όταν εξέλθω, ιδού, ο άρχων της Ελλάδος θέλει ελθεί».

Μόνο ένα

Γένεση κεφ.γ&δ, ο απαγορευμένος καρπός.

Γιατί ο Θεός έβαλε στον κήπο της Εδέμ αυτό το δέντρο;

Μερικοί άνθρωποι το χρησιμοποιούν αυτό σαν επιχείρημα ενάντια στην αγαθότητα του Θεού. Αλλά ουσιαστικά είναι ακριβώς το αντίθετο.

Σκέψου λίγο:

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (33)

Δαν.ι:14 Και ήλθον να σε κάμω να καταλάβης τι θέλει συμβή εις τον λαόν σου εν ταις εσχάταις ημέραις· διότι η όρασις είναι έτι διά πολλάς ημέρας.

Καθώς οι μέρες θα περνούν και θα πλησιάζουμε πιο πολύ στο τέλος, και η ασέβεια και η αμαρτία θα πληθύνονται, όλο και μεγαλύτερες δαιμονικές δυνάμεις θα ελευθερώνονται, και ο Σατανάς θα ασκεί όλο και μεγαλύτερη πίεση. Όσο περνά ο καιρός η πνευματική μάχη θα γίνεται όλο και εντονότερη. 

Να απαντάω στον άφρονα, ή όχι;

Στις Παρ.κς:4 μας λέει να μην απαντάμε σε έναν ανόητο, αλλά το αμέσως επόμενο εδάφιο λέει να απαντάμε σ’ έναν ανόητο. Επιφανειακά παραξενεύομαι, γιατί αυτά τα δύο εδάφια φαίνεται να αντιφάσκουν. Μπορώ λοιπόν, ή δεν μπορώ να απαντάω στον ανόητο; Αυτό εγείρει ένα μεγαλύτερο θέμα, σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να εφαρμόζουμε αυτά που διαβάζουμε στο βιβλίο των Παροιμιών.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο σπόρος που σπέρνουμε

Ο Κύριος δίδαξε σπουδαίες αλήθειες, χρησιμοποιώντας παραβολές. Κοινά, γνωστά πράγματα τα χρησιμοποιούσε αλληγορικά.

Μάρκ.δ:3-8 Ακούετε· ιδού, εξήλθεν ο σπείρων διά να σπείρη. Και ενώ έσπειρεν, άλλο μεν έπεσε παρά την οδόν, και ήλθον τα πετεινά του ουρανού και κατέφαγον αυτό. Άλλο δε έπεσεν επί το πετρώδες, όπου δεν είχε γην πολλήν, και ευθύς ανεφύη, διότι δεν είχε βάθος γης, και ότε ανέτειλεν ο ήλιος εκαυματίσθη, και επειδή δεν είχε ρίζαν εξηράνθη. Και άλλο έπεσεν εις τας ακάνθας, και ανέβησαν αι άκανθαι και συνέπνιξαν αυτό, και καρπόν δεν έδωκε· και άλλο έπεσεν εις την γην την καλήν και έδιδε καρπόν αναβαίνοντα και αυξάνοντα, και έδωκεν εν τριάκοντα και εν εξήκοντα και εν εκατόν.

Προς Ρωμαίους (092)

Δοξολογία (ις:25-27)

Σε αντίθεση με άλλες επιστολές του Παύλου, η προς Ρωμαίους κλείνει με δοξολογία προς το Θεό. Η πλειοψηφία των ελληνικών χειρογράφων τοποθετεί αυτό το απόσπασμα μετά το ιδ:23. Ίσως οι παλιοί αντιγραφείς δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε να είναι το τέλειωμα, δεδομένου ότι δεν ήταν μια ευλογία, (σαν τέλειωμα) σε άλλες επιστολές του Παύλου. Η εναλλακτική θέση ενδέχεται επίσης να υποδηλώνει ότι η προς Ρωμαίους διανεμήθηκε μερικές φορές σε άλλες εκκλησίες χωρίς το προσωπικό υλικό των κεφαλαίων ιε & ις. Ακόμα κι αν κάποιος αμφισβητεί την τοποθέτηση αυτού του εδαφίου, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αμφισβητήσει την αυθεντικότητα.

Χριστιανική ζωή

Κ α λ η μ έ ρ α

Πώς μπορώ να είμαι χαρούμενος σε περιόδους στεναχώριας;

Αν είχα τη δυνατότητα στην αρχή της ζωής μου, να επιλέξω τις περιστάσεις που θα συναντήσω, είμαι αρκετά σίγουρος ότι δεν θα συμπεριλάμβανα τυχόν δυσκολίες.

Αμφιβάλλω αν ο Ιώβ, ο Ιωσήφ, ή ο Δαβίδ είχαν επιλέξει τις δυσκολίες που πέρασαν.

Εμείς σχεδιάζουμε όλα τα «καλά» πράγματα για τον εαυτό μας.

Φυσικά, μόνο ο Θεός ξέρει πραγματικά τι είναι καλό για εμάς, και κάθε δυσκολία που επιτρέπει απλά χτίζει την πίστη μας (Ιακ.α:16-17 Ρωμ.η:28).

Η χαρά του Κυρίου

Χαίρετε εν Κυρίω.

Η ζωή της πίστης είναι ζωή χαράς. Όλα τα άλλα που λέγονται και γράφονται είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις». Δεν έχεις χαρά, αδιάκοπη χαρά, μόνιμη χαρά, τότε κάτι δεν πάει καλά με σένα στη λειτουργία της πνευματικής σου ζωής. Φυσιολογικά αν ζούσες μια καθαρή ζωή πληρότητας, αν κυρίαρχο στοιχείο της ζωής σου ήτανε ο Χριστός, τότε η ζωή σου θα ήτανε γεμάτη από χαρά.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (32)

Δαν.ι:13 Πλην ο άρχων της βασιλείας της Περσίας ανθίστατο εις εμέ εικοσιμίαν ημέραν· αλλ' ιδού, ο Μιχαήλ, εις των πρώτων αρχόντων, ήλθε διά να μοι βοηθήση· και εγώ έμεινα εκεί πλησίον των βασιλέων της Περσίας.

Προφανώς πρόκειται για ένα δαιμονικό άρχοντα στην υπηρεσία του Σατανά που είχε εξουσία πάνω στην Περσία. Οπωσδήποτε ήταν μια εξουσία επαναστατική απέναντι στον Θεό. Από αυτό το εδάφιο και άλλα εδάφια μέσα στον λόγο του Θεού φαίνεται να υπάρχει ιεραρχία μεταξύ των δαιμονίων. Πρέπει να υπάρχουν διαφορετικές βαθμίδες και τάξεις. Είναι οργανωμένα σε αρχές εξουσίες, σε κυριότητες και δυνάμεις.