Η ΝΕΦΕΛΗ ΑΝΕΒΑΙΝΕ ΑΠΟ
ΤΗ ΣΚΗΝΗ (Αριθ.ι:1-36)
Πριν ανέβει η νεφέλη από την Σκηνή, ο Κύριος είπε στο Μωυσή:
“Κάμε εις αυτόν δύο σάλπιγγας αργυράς
σφυρήλατους θέλει κάμει αυτάς, και θέλουσιν είσθαι εις σε διά να συγκαλής την
συναγωγήν, και να βάλλης εις κίνησην τα στρατόπεδα” (Αριθ.ι:2).
Θα πρέπει να ήταν πολύ δύσκολο για το Μωυσή να διευθύνει τις φυλές του Ισραήλ καθώς στρατοπέδευαν και ταξίδευαν χωρίς τα συνθήματα των σαλπίγγων. Οι σάλπιγγες μπορούσαν να ακουστούν στα πιο απομακρυσμένα στρατόπεδα των φυλών.
Ο Κύριος επίσης συμβούλεψε το Μωυσή σχετικά με τα διάφορα
συνθήματα, και σε ποια συγκεκριμένη ομάδα θα έπρεπε να απευθύνεται το κάθε
σύνθημα. Ο Μωυσής, με την σειρά του, πληροφόρησε όλο το λαό σχετικά με το νόημα
των διαφόρων συνθημάτων των σαλπίγγων. Οι σάλπιγγες χρησιμοποιούνταν επίσης για
άλλες περιπτώσεις, αλλά ίσως να ήταν πιο βοηθητικές στο να διευθύνουν τις
κινήσεις αυτής της μεγάλης συναγωγής στα ταξίδια της.
Οι σάλπιγγες χρησιμοποιούνταν στο να μαζεύουν όλο το έθνος, ή καλούσαν τους άρχοντες της κάθε φυλής για κάθε απαραίτητο σκοπό. Επίσης χρησιμοποιούνταν σε περίπτωση πολέμου, και σε μερικές περιστάσεις, σε δοξολογία (Αριθ.ι:9, κθ:1, Λευιτ.κγ:24, Ψαλμ.πα:3).
Το σάλπισμα των σαλπίγγων από
τους ιερείς ήταν ένα θεσμός του Ισραήλ διαμέσου των γενεών τους (Αριθ.ι:8,10,
λα:6, Α’ Χρον.ιε:24, Β’ Χρον.ιγ:10-12).
“Kαι την εικοστήν του
δευτέρου μηνός του δευτέρου έτους, ανέβη η νεφέλη από της σκηνής του μαρτυρίου.
Και εσηκώθησαν οι υιοί Ισραήλ κατά την τάξιν της οδοιπορίας αυτών από της
ερήμου Σινά, και εστάθη η νεφέλη εν τη ερήμω Φαράν” (Αριθ.ι:11-12).
Το ταξίδι του Ισραήλ οργανωνόταν σύμφωνα με την διαρρύθμιση
του στρατοπέδου τους. Ο Μωυσής, με την ασημένια σάλπιγγα, έδινε το σύνθημα σε
κάθε ομάδα για το πότε θα προχωρούσε. Οι τρεις φυλές που ήταν στρατοπεδευμένες
στην ανατολική πλευρά, μπροστά από τη Σκηνή, είχαν διαταχθεί να προχωρούν
πρώτες με την φυλή του Ιούδα να οδηγεί την πορεία. Κάθε φυλή ακολουθούσε τον
αρχηγό της.
Με τις τρεις ανατολικές φυλές να οδηγούν την πορεία, οι
Γηρσωνίτες, με τα τέσσερα βόδια τους και τις δύο άμαξές τους, φορτωμένες με όλα
τα καλύμματα και παραπετάσματα της Σκηνής, ενωνόταν με το πλήθος πίσω από τη
φυλή του Ζαβουλών. Ακολουθούνταν από τους Μεραρίτες με τα οκτώ τους βόδια και
τις τέσσερις άμαξες, φορτωμένες με όλες τις σανίδες, τους μοχλούς, τους στύλους,
τα υποβάσια, και οτιδήποτε ήταν απαραίτητο για το στήσιμο της Σκηνής
(Αριθ.ι:17). Οι Γηρσωνίτες και Μεραρίτες ήταν κοντά στην μπροστινή γραμμή και
έτσι, όταν στρατοπέδευαν, μπορούσαν να στήσουν την Σκηνή και να την έχουν
έτοιμη όταν οι Κααθίτες θα έφθαναν με την επίπλωση (Αριθ.ι:21). Ήταν επίσης
απαραίτητο για την Σκηνή να στηθεί έτσι ώστε οι φυλές να προσδιορίσουν τους
τόπους που θα στρατοπέδευαν.
Οι φυλές που στρατοπέδευαν νότια της Σκηνής, οι φυλές
Ρουβήν, Συμεών, και Γαδ, ακολουθούσαν τις άμαξες που μετέφεραν την Σκηνή (Αριθ.ι:18-20). Μαζί τους ήταν οι Κααθίτες που μετέφεραν την αγία επίπλωση του
αγιαστηρίου και της αυλής, οι οποίοι ταξίδευαν αρκετά μακριά πίσω από τις
άμαξες έτσι ώστε η Σκηνή και η αυλή να είναι έτοιμα όταν θα έφθαναν με την επίπλωση
(Αριθ. ι:21).
Οι φυλές των Εφραΐμ, Μανασσή, και Βενιαμίν, που
στρατοπέδευαν δυτικά της Σκηνής, βρισκόταν στη γραμμή μετά τους Κααθίτες
(Αριθ.ι:22-24). Και στο τέλος, πίσω, ήταν οι φυλές του Δαν, του Ασήρ και του
Νεφθαλί, που στρατοπέδευαν στην βόρεια πλευρά της Σκηνής.
Το πρώτο ταξίδι του Ισραήλ με τη Σκηνή, διήρκεσε τρεις
μέρες. Ταξίδεψαν από την έρημο του Σινά στην έρημο Φαράν (Αριθ.ι:11,12). Δεν θα
τους ακολουθήσουμε πιο πέρα στην μελέτη μας για την Σκηνή, αλλά για τα επόμενα
40 χρόνια ο Θεός τους οδήγησε στην έρημο με την νεφέλη και την φωτιά, κάτω από
την αρχηγία του Μωυσή. Μετά τον θάνατο του Μωυσή, ο Θεός συνέχισε να τους
οδηγεί κατά μήκος του Ιορδάνη ποταμού στην Γη της Επαγγελίας, υπό την
καθοδήγηση του Ιησού του Ναυή.
Υποθέτω ότι πολλοί άνθρωποι ίσως ρωτήσουν από πού ο λαός
Ισραήλ πήρε το χρυσάφι, το ασήμι, τον χαλκό, και τους πολύτιμους λίθους που
χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή της Σκηνής, στις ιερατικές στολές, πού βρήκαν
τις άμαξες και τα βόδια που χρησιμοποιήθηκαν στη μεταφορά αυτών των πραγμάτων
στα ταξίδια τους. Η απάντηση είναι απλή. Τα έφεραν απ’ την Αίγυπτο.
Μετά το θάνατο των αρσενικών πρωτότοκων των Αιγυπτίων, ο
Φαραώ πίεσε ενεργά το λαό να φύγουν αμέσως και τους είπε να πάρουν όλα τα
υπάρχοντά τους, τα κοπάδια, και τις αγελάδες μαζί τους (Έξ.ιβ:30-33). Ο Μωυσής
είπε στο λαό, πιθανόν διά του λόγου του Κυρίου, να ζητήσουν απ’ τους Αιγυπτίους
αυτά τα πράγματα, που πρόθυμα τους τα έδωσαν για να τους διώξουν αμέσως
(Έξ.ιβ:34-36).
“Και ο Κύριος έδωκεν
εις τον λαόν χάριν ενώπιον των Αιγυπτίων, και εδάνεισαν εις αυτούς όσα εζήτησαν
και εγύμνωσαν τους Αιγυπτίους”(Εξ.ιβ:36).
Βγήκαν απ’ την Αίγυπτο με μεγάλα υπάρχοντα (Γέν.ιε:14).
