Ηθικές αρχές στη διακονία (7)

 

Οι σχέσεις του ποιμένα με τον βοηθό του

 

Ο ποιμένας χρειάζεται να ξέρει τον άντρα αυτό και τη γυναίκα του, πριν τον τοποθετήσει σ’ αυτή τη θέση. Ο βοηθός ποιμένα πρέπει να έχει καλή φήμη ότι τα πάει καλά με τους ανθρώπους κι ότι έχει την ικανότητα να υπηρετεί κάτω από ένα ποιμένα.

Καλό είναι να υπάρχει μια γραπτή συμφωνία με το βοηθό, όπου θα αναφέρονται καθαρά οι υπευθυνότητές του. Ο ποιμένας πρέπει να συστήσει ανάλογα τον βοηθό στη συνάθροιση, δηλώνοντας ποια είναι τα καθήκοντά του, κι ότι θα παίρνει οδηγίες απ’ τον ποιμένα.

Κατά γενικό κανόνα, ένας βοηθός ποιμένα ορίζεται απ’ τον ποιμένα και δεν εκλέγεται απ’ τη συνάθροιση. Αυτή η σχέση εξουσίας πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητή απ’ το βοηθό κι απ’ τα άτομα της εκκλησίας.

Ο ποιμένας μπορεί να διατηρήσει μια αρμονική σχέση μέσα από κοινές συζητήσεις, ανταλλάσσοντας ιδέες, προσευχόμενοι και μελετώντας τη Γραφή μαζί.

Ο ποιμένας πρέπει να δίνει συγκεκριμένες ελευθερίες στο βοηθό, μέσα απ’ τις οποίες θα μπορέσει ν’ αναπτύξει δικές του πρωτοβουλίες για την πρόοδο της συγκεκριμένης περιοχής, ιδιαίτερα σ’ αυτούς τους τομείς που ο Θεός του έχει δώσει κάποιο χάρισμα και τον χρησιμοποιεί (μουσική, ευαγγελισμός, διδασκαλία κτλ.).

Να παραχωρεί ώρες διδασκαλίας ή κηρύγματος, αν αυτό είναι μέρος της ευθύνης του βοηθού και να του ορίζει ακριβώς τα όρια μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί (διάρκεια, θέμα κτλ.).

Αν η υπηρεσία του είναι σε άλλο τομέα, πάλι πρέπει να ξεκαθαρίζονται ακριβώς οι ευθύνες του. Πρέπει ακόμα ο ποιμένας να εκφράζει την ικανοποίησή του για κάθε δουλειά που έχει γίνει καλά απ’ το βοηθό του.

Δεν είναι εύκολο να είσαι βοηθός. Εύκολα μπορεί να αισθανθείς ότι σε χρησιμοποιούν και να μην αισθάνεσαι ικανοποιημένος. Όμως ο Θεός που ανταμείβει εν τω κρυπτώ δεν θα παραβεί την υπόσχεσή Του.

Ο βοηθός πρέπει πάντα να θυμάται ότι ο ρόλος του είναι να υπηρετεί και να δίνει. Πρέπει να προφυλάσσεται από την υπερηφάνεια, γιατί αυτή ζητάει χειροκροτήματα, συνεχή επιδοκιμασία, χτυπηματάκια στην πλάτη κτλ. Της αρέσει να τιμάται, να μνημονεύεται και να δοξάζεται. Πόσο εύκολο είναι να γίνει κανείς μνησίκακος σ’ αυτές τις περιοχές!

Ο βοηθός πρέπει να είναι πάντοτε πιστός στον ποιμένα του και να μην κάθεται ν’ ακούει παράπονα εναντίον του, η να παραβιάζει την εμπιστοσύνη που του δείχνει. Είναι καλό να εργάζεται στη σκιά του ποιμένα και ποτέ να μην προσπαθήσει να τον εκτοπίσει ή να δουλέψει εναντίον του.

Πρέπει να ξεκαθαριστεί ανάμεσα στον ποιμένα και το βοηθό, το θέμα των προσωπικών προσκλήσεων που οι πιστοί μπορεί να κάνουν στο βοηθό (έλα εσύ να προσευχηθείς...).

Συχνά, είναι ευγενικό όλες αυτές οι προσκλήσεις ν’ αναφέρονται στον ποιμένα, για ν’ αποφασίσει αυτός και να δώσει οδηγίες. Αν κάποιος ενεργήσει έτσι ώστε να εξασθενήσει ή να υπονομεύσει τη θέση του ποιμένα, τελικά θα πρέπει να μετανοήσει γι’ αυτό.

Ο βοηθός πρέπει να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της τοπικής συνάθροισης. Πρέπει να είναι συνεργάσιμος με τον ποιμένα και ν’ ακολουθεί όλες τις παραχωρήσεις που του γίνονται δείχνοντας πρωτοβουλία και δημιουργικότητα.

Η σεμνότητα και η ταπείνωση θα τον κάνουν αγαπητό σ’ όλους τους συνεργάτες του. Πρέπει ν’ αναγνωρίζει το προνόμιο και την ευκαιρία που του δόθηκε να συνεργαστεί μ’ ένα ευσεβή άνθρωπο του Θεού. Η θέση αυτή έχει κάποιους μοναδικούς πειρασμούς και κινδύνους, αλλά και προνόμια. Τίποτα δεν είναι τόσο αηδιαστικό για το Θεό, όσο η έπαρση που έχει σαν στόχο να υψωθεί κάποιος «με έξοδα του Θεού» ή άλλων.

Αν κάποια στιγμή ο βοηθός καταλάβει ότι δεν μπορεί να συνεργαστεί με τον ποιμένα, ή άλλες καταστάσεις εμποδίζουν τη σωστή σχέση που πρέπει να υπάρχει ανάμεσά τους, πρέπει αμέσως να το αναφέρει στον ποιμένα. Αν δεν μπορεί να βρεθεί λύση, τότε πρέπει να διακόψουν τη συνεργασία τους.

Η θέση του βοηθού δεν είναι μια κατώτερη διακονία στο έργο του Θεού. Μέχρι ένα βαθμό, ο βοηθός είναι περιορισμένος σε ότι μπορεί να κάνει κι αυτός ο απαραίτητος περιορισμός μπορεί μερικές φορές να γίνει αιτία απογοήτευσης. Ο ποιμένας μπορεί να βοηθήσει αυτή την κατάσταση με το να εκφράζει την εκτίμησή του κάθε φορά που κάτι γίνεται σωστά.

Κανονικά, όλοι οι εργάτες πρέπει ν’ αγαπιούνται μεταξύ τους, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μερικοί δεν τα καταφέρνουν στην καθημερινή τριβή μεταξύ τους. Ακόμα κι ο Παύλος με το Βαρνάβα έφτασαν σε κάποιο τέτοιο σημείο εξαιτίας του Ιωάννη Μάρκου. Παρ’ όλα αυτά, η προσωπικότητες του Παύλου και του Βαρνάβα έκαναν καλό στο Μάρκο, ο οποίος στο τέλος αποδείχτηκε χρήσιμος και στον Παύλο (Β’ Τιμ.δ:11).

Ο βοηθός μπορεί ν’ αποτύχει στη δουλειά του δίνοντας τόπο στην οκνηρία προσφέροντας έτσι λιγότερα απ’ ότι θα περίμενε κανείς. Μια άλλη περιοχή που μπορεί ν’ αποτύχει, είναι αυτή των ανθρώπινων σχέσεων. Το ίδιο μπορεί να συμβεί όταν δεν είναι πιστός στον ποιμένα του, και τότε θα ζήσει έχοντας θλίψη.

Ακόμα μπορεί να φανεί ασυνεπής, όταν αφήσει τις ευθύνες του πρόωρα επειδή «μυρίστηκε» κάποιο «πιο πράσινο λιβάδι».  Όμως, το μεγαλύτερο πέσιμο που μπορεί να του συμβεί, είναι στην πνευματική του ζωή, όταν δεν καταφέρει να κρατήσει την καθημερινή του προσευχή και το περπάτημά του με τον Κύριο. Ο πρωταρχικός στοχασμός του βοηθού θα πρέπει να είναι ο Ίδιος ο Κύριος, γιατί στην πραγματικότητα, μπροστά σ’ Αυτόν στεκόμαστε και πέφτουμε.