ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ
Στο βιβλίο του Λευιτικού, τα πέντε πρώτα κεφάλαια περιγράφουν τις πέντε προσφορές προς τον Κύριο: (1) Ολοκαύτωμα, (2) προσφορά εξ αλφίτων, (3) ειρηνική θυσία, (4) προσφορά περί αμαρτίας και (5) προσφορά περί ανομίας.
1.
Ολοκαύτωμα. Εφες.ε:2
Ρωμ.ιβ:1-2
Σε κάθε προσφορά, βρίσκουμε κάποια πτυχή του έργου του Χριστού για τον άνθρωπο. Σαν ολοκαύτωμα προσφερόταν νεαρό αρσενικό βόδι που δεν είχε κανένα ελάττωμα. Καμία προσφορά δεν επιτρεπόταν να έχει κάποιο ελάττωμα, γιατί κάθε μία απεικόνιζε το Χριστό που πρόσφερε τον εαυτό Του άμωμο προς το Θεό. Αυτή η προσφορά έπρεπε να κοπεί σε κομμάτια που στη συνέχεια καιγόταν στο θυσιαστήριο. Δεν ήταν όμως αρκετό να καεί, έπρεπε να είναι και «εις οσμήν ευωδίας προς τον Κύριον», ήταν αυτοπροαίρετη προσφορά.
Η Γραφή πολύ καθαρά
μας λέει ότι κανείς άνθρωπος δεν πήρε τη ζωή του Χριστού, αλλά Αυτός
οικειοθελώς έδωσε τη ζωή Του. Το γεγονός ότι ολόκληρη η προσφορά έπρεπε να καεί
χωρίς να κρατηθεί κάτι, απεικονίζει την τέλεια υποταγή του Χριστού καθώς έγινε «υπήκοος
μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού». Το ότι τα εντόσθια και τα πόδια έπρεπε
να πλυθούν με νερό (α:9) δεν φανερώνει απλά την εσωτερική καθαρότητα του Ιησού,
αλλά και τι ζητείται από τους αγίους: «Ιδού, ηγάπησας αλήθειαν εν τή καρδία
, καί εις τά ενδόμυχα θέλεις μέ διδάξει σοφίαν» (Ψαλμ.να:6). Δεν έχουμε
λοιπόν εδώ μόνο κάποιο συμβολισμό του Ιησού, αλλά και την απαίτηση από το μέρος
μας πλήρους αγιασμού προς το Θεό.
2.
Προσφορά εξ αλφίτων. Λευιτικό β
Ήταν η μοναδική αναίμακτη θυσία. Ήταν από σεμίδαλη, αλεύρι
πολύ καλής ποιότητας (σιμιγδάλι), πάνω στην οποία έχυναν λάδι. Εφόσον δεν
υπήρχε αίμα, αναφέρεται μάλλον στη ζωή
του Χριστού παρά στο θάνατο. Το αλεύρι και το λάδι συμβολίζουν την ανθρώπινη
και τη θεία φύση του Ιησού. Το σιμιγδάλι είναι τύπος της τέλειας ανθρώπινης
φύσης Του. Όταν το λιβάνι μαζί με το λάδι και το σιμιγδάλι καιγόταν, μια οσμή
ευωδιάς ανέβαινε προς τον Κύριο (β:2). Η φωτιά της δοκιμασίας σκοπό είχε να
φανερώσει την καθαρότητα και αγιότητα της φύσης Του. Αυτή η προσφορά αρτυζόταν
με αλάτι. Η Γραφή συνδέει άμεσα το αλάτι με τα λόγια μας. «Ο λόγος σας άς
ήναι πάντοτε μέ χάριν, ηρτυμένος μέ άλας, διά νά εξεύρητε πώς πρέπει νά
αποκρίνησθε πρός ένα έκαστον» (Κολ. δ:6). Ο Ιησούς ήταν τέλειος στα λόγια
Του. Κανείς άνθρωπος δεν μίλησε ποτέ σαν Αυτόν. Τα λόγια Του ήταν Πνεύμα και
ζωή.
3.
Ειρηνική προσφορά. Λευιτικό γ
και Λευιτ.ζ:28-36
Ο αμαρτωλός, μαζί με τον ιερέα, έπαιρναν ένα μέρος αυτής της
προσφοράς. Έπρεπε να φαγωθεί ενώπιον του Κυρίου, και απεικονίζει την κοινωνία
μας με τον Κύριο. Ακριβώς όπως το αρνί ή η αίγα έπρεπε να σφαχτεί και να μπει
πάνω στη φωτιά προτού να φαγωθεί, έτσι και η κοινωνία μας με το Θεό έρχεται
μόνο βάσει των παθημάτων και του θανάτου του Χριστού. Η ειρήνη μας έρχεται δια
πίστεως στην ειρηνική προσφορά που πρόσφερε ο Χριστός: «Δικαιωθέντες λοιπόν εκ
πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού»
Ρωμ.ε:1, Εφες.β:14, Κολ.α:20. Ακριβώς όπως τα ονόματα των φυλών βρισκόταν πάνω
στον ώμο και το στήθος του αρχιερέα, έτσι το στήθος και ο ώμος ήταν η μερίδα
του ανθρώπου στην ειρηνική προσφορά, δείχνοντας ότι η δύναμη του Θεού καθώς
επίσης και η αγάπη Του ασκούνται για το συμφέρον κάθε παιδιού του Θεού.
4.
Προσφορά περί αμαρτίας και προσφορά περί
ανομίας Λευιτ.δ & ε
Η προσφορά περί
αμαρτίας ήταν για τη φύση της αμαρτίας, ενώ η προσφορά περί ανομίας ήταν για
τις φυσικές αμαρτίες. Η αμαρτία γενικά: Ρωμ.γ:23. Προσωπικές αμαρτίες:
Λευιτ.ε:5 με Α΄Ιωάν.β:1. Η προσφορά περί αμαρτίας προσφερόταν «έξω του στρατοπέδου» (Εβρ.ιγ:10-13).
