ΟΙ ΗΧΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΚΑΜΠΑΝΑΚΙΑ
Ο ποδήρης χιτώνας
(Έξ.κη:31-35)
Ο ποδήρης χιτώνας ήταν κατασκευασμένος από κυανούν, υφαντό υλικό (Έξ.λθ:22). Φαίνεται ότι ήταν φτιαγμένος από μία, μοναδική, λουρίδα από κυανούν ύφασμα. Ήταν πιθανόν διπλωμένος στη μέση και είχε ένα άνοιγμα στο κέντρο του διπλώματος αρκετά μεγάλο για να περνάει από το κεφάλι. Το άνοιγμα ήταν φοδραρισμένο με μια ταινία από ύφασμα για να μην σχίζεται (Έξ.κη:31-35). Η έμπροσθεν και όπισθεν πλευρά του ποδήρη χιτώνα ήταν πιθανόν ραμμένες μαζί κάτω από τους βραχίονες, αφήνοντας ένα άνοιγμα για αυτούς.
Το εφόδ με το προσαρμοσμένο περιστήθιο, φοριόταν πάνω από τον ποδήρη χιτώνα, και η παράξενη ζώνη του εφόδ έζωνε τον ποδήρη στην περιοχή της μέσης (Έξ.κθ:5-7). Το κράσπεδο του ποδήρη ήταν διακοσμημένο σε όλη του την περιφέρεια με κυανά, πορφυρά, και κόκκινα ρόδια, και χρυσά κουδούνια. Υπήρχε ένα χρυσό κουδούνι ανάμεσα σε κάθε ρόδι.
Τα κουδούνια κτυπούσαν καθώς ο
αρχιερέας περπατούσε. «Καί θέλεις κάμει επί τών κρασπέδων αυτού ρόδια εκ
κυανού καί πορφυρού καί κοκκίνου επί τών κρασπέδων αυτού κύκλω· καί κώδωνας
χρυσούς μεταξύ αυτών κύκλω· χρυσούν κώδωνα καί ρόδιον, χρυσούν κώδωνα καί
ρόδιον, επί τών κρασπέδων τού ποδήρους κύκλω. Καί θέλει είσθαι επί τού Ααρών διά νά λειτουργή· καί ο ήχος αυτού
θέλει είσθαι ακουστός, όταν εισέρχηται εις τό άγιον ενώπιον τού Κυρίου καί όταν
εξέρχηται, διά νά μή αποθάνη». (Έξ.κη:33-35).
Το κυανό είναι το χρώμα του ουρανού. Στον κυανού χιτώνα
λοιπόν έχουμε μια εικόνα του επουράνιου Ιησού. Ο θρόνος Του είναι στον ουρανό,
η Βασιλεία Του είναι ουράνια Βασιλεία.
Καθώς ο αρχιερέας κινιόταν πίσω από το καταπέτασμα για να εκτελέσει τα καθήκοντά του, ο ήχος από τα χρυσά καμπανάκια στο στρίφωμα του χιτώνα, ακουγόταν απ’ αυτούς που περίμεναν στην άλλη μεριά του καταπετάσματος. Από τη στιγμή που σήκωνε το καταπέτασμα και περνούσε στα Άγια των Αγίων, εξαφανιζόταν από τα μάτια των ανθρώπων.
Αν ο Θεός αρνιόταν να δεχτεί τη θυσία που είχε
ετοιμάσει, πρώτα για τον εαυτό του και μετά για τις αμαρτίες του λαού, ο
αρχιερέας έπεφτε νεκρός και οι άνθρωποι ήταν υποχρεωμένοι να φέρουν την ενοχή
των αμαρτιών τους. Η αποδοχή τους απ’ το Θεό, εξαρτιόταν από το να παραμένει
ζωντανός ο αρχιερέας μέσα στην παρουσία του Θεού και να υπηρετεί υπέρ αυτών
πίσω από το καταπέτασμα.
Σε κάθε κίνηση του αρχιερέα, τα καμπανάκια ηχούσαν και
έστελναν έξω την είδηση ότι είναι ακόμα ζωντανός, ότι η προσφορά έγινε δεκτή,
κι ότι τώρα υπηρετεί προκειμένου ν’ ανασταλεί η κρίση του Θεού πάνω στον ένοχο
λαό. Οι παραβάσεις άλλου ένα χρόνου «καλυπτόταν», οι άνθρωποι ήταν ασφαλείς, αν
και δεν έβλεπαν τον αρχιερέα.
Κατά τον ίδιο τρόπο, ο δικός μας Αρχιερέας, ο Ιησούς, εγκατέλειψε αυτό τον κόσμο με την ανάληψή Του. Στο όρος των Ελαιών, Τον είδαν να εξαφανίζεται, καθώς έμπαινε στα αληθινά άγια, τον ίδιο τον ουρανό. Είχε προσφέρει το σώμα Του θυσία πάνω στο σταυρό, αλλά που ξέρουμε ότι αυτή η θυσία έγινε δεκτή από το Θεό; Αν έχουμε συγχωρεθεί ή όχι εξαρτάται από το αν ο Ιησούς είναι ζωντανός ή όχι στον ουρανό.
Για 2000 χρόνια παραμένει αόρατος από την
εκκλησία Του. Πως ξέρουμε ότι είναι ζωντανός, ότι η προσφορά Του έγινε δεκτή κι
ότι τώρα βρίσκεται στον ουρανό; Αν ο Ιησούς εκπληρώνει όλους τους τύπους του
αρχιερέα, τότε, με κάποιο τρόπο πρέπει να στείλει μια μαρτυρία από τα Άγια των
Αγίων στον ουρανό, κάτι ανάλογο με τον ήχων των χρυσών κουδουνιών στο χιτώνα
του αρχιερέα.
Ακριβώς αυτό έκανε την ημέρα της Πεντηκοστής! 120 άτομα υπάκουσαν την εντολή του Κυρίου τους να παραμείνουν στην Ιερουσαλήμ μέχρι να λάβουν δύναμη εξ ύψους. Καθώς έμεναν ομοθυμαδόν στην προσευχή, ξαφνικά ακούστηκε ήχος από τον ουρανό σαν βίαιος άνεμος. Γλώσσες φωτιάς φάνηκαν πάνω από τον καθένα και όλοι μαζί άρχισαν να μιλάνε ξένες γλώσσες καθώς το Πνεύμα έδινε σ’ αυτούς.
Πολλοί απ' αυτούς ήταν αυτόπτες μάρτυρες της ανάστασης του
Ιησού αλλά τους ήταν αδύνατον να ομολογήσουν ότι έβλεπαν τον Ιησού να διακονεί
γι’ αυτούς στον ουρανό. Ωστόσο, αν και δεν Τον έβλεπαν, ήξεραν ότι ο δοξασμένος
Χριστός ήταν ζωντανός στον ουρανό, γιατί η ομιλία σε ξένες γλώσσες ήταν σαν τα
κουδουνίσματα από τα καμπανάκια στον χιτώνα του αρχιερέα που μαρτυρούσαν ότι
είναι καλά.
Οι εθνικοί που άκουγαν τον ήχο από τα καμπανάκια δεν
χαιρόταν, γιατί δεν καταλάβαιναν τη σημασία του. Όσοι δεν γνωρίζουν τις οδούς του Κυρίου, δεν
μπορούν να χαρούν όταν ακούν το Θεό να μιλά μέσα από τα παιδιά Του σε άγνωστες
γλώσσες, αλλά όταν κι αυτοί καταλάβουν την αλήθεια, αισθάνονται αγαλλίαση όταν
ακούν αυτό το χαρούμενο ήχο από τα Άγια των Αγίων στα επουράνια.
