ΣΤΗΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΚΗΝΗ
(Έξ.μ:1-38)
Η μίτρα του αρχιερέα ήταν το τελευταίο κομμάτι όλου του έργου για να είναι τελειωμένη η Σκηνή. Δεν είχε ακόμη στηθεί, αλλά κάθε είδος που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή της, η αυλή, η επίπλωση, και οι ιερατικές στολές ήταν έτοιμα, ακριβώς όπως παρήγγειλε ο Κύριος στο Μωυσή. Οι ικανοί τεχνίτες και οι πρόθυμοι εργάτες κοπίασαν με πιστότητα για 9 μήνες περίπου. Τώρα τα έφεραν όλα στο Μωυσή για να στηθούν (Έξ.λθ:32-43).
“Και ελάλησε Κύριος
προς τον Μωυσήν, λέγων, την πρώτην ημέραν του πρώτου μηνός θέλεις στήσει την
σκηνήν, την σκηνήν του μαρτυρίου. Και τον πρώτον μήνα του δεύτερου έτους, την
πρώτην του μηνός, εστήθη η σκηνή” (Έξοδ.μ:1,2,17).
Είχε περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που ο Θεός, διά της
χειρός του Μωυσή, είχε οδηγήσει τον λαό Ισραήλ έξω από την Αίγυπτο. Βγήκαν έξω
την 15η του πρώτου μήνα του νέου έτους τους, που ήταν η επόμενη του πρώτου
Πάσχα που είχαν (Έξ.ιβ:1-11, 29-36, 40-42). Αυτή ήταν μία νέα αρχή για του
υιούς Ισραήλ. Και από τότε το πρώτο έτος του ημερολογίου τους άρχιζε με τον
μήνα Αβίβ. Είχαν σφάξει τον πρώτο Πασχαλινό αμνό την 14η του μήνα Αβίβ και
είχαν βάλει το αίμα στις πόρτες τους. Τα μεσάνυχτα ο Κύριος προσπέρασε όλα τα πρωτότοκα
του Ισραήλ, ενώ θανάτωνε τα πρωτότοκα όλων των Αιγυπτίων.
Ο θάνατος των πρωτοτόκων ήταν το τελικό χτύπημα το οποίο
έσπασε την πεισματική θέληση του Φαραώ. Σηκώθηκε την νύχτα και ζήτησε να φύγουν
αμέσως ο Μωυσής και Ααρών μαζί με τον λαό Ισραήλ, τα κοπάδια τους και τις
αγέλες τους.
“Και εβίαζον οι
Αιγύπτιοι τον λαόν, διά να εκβάλωσιν αυτόν ταχέως εκ του τόπου διότι είπον,
Ημείς πάντες αποθνήσκομεν” (Έξ.ιβ:33).
Έτσι ο Μωυσής, με όλο τον λαό, έφυγαν από την Αίγυπτο την
15η ημέρα του πρώτου νέου έτους τους. Αυτό ήταν 430 χρόνια μετά την μετακίνηση
του Ιωσήφ στην Αίγυπτο (Έξ.ιβ:30-42).
Μετά που ο Μωυσής έστησε τη Σκηνή ακριβώς όπως ο Κύριος του
είχε πει, η κιβωτός τοποθετήθηκε μέσα στα Άγια των Αγίων, απρόσιτη σε όλους
εκτός τον αρχιερέα, ο οποίος διακονούσε μπροστά στον Κύριο την ημέρα της
Εξιλέωσης (Έξ.μ:18-21).
Όταν το στήσιμο της Σκηνής ολοκληρώθηκε, ο Κύριος την
εγκαινίασε. Φανέρωσε την αποδοχή Του για την υπακοή του Μωυσή, τις
αυτοπροαίρετες προσφορές του λαού, και τον πιστό μόχθο όλων των ικανών τεχνιτών.
“Τότε εκάλυψεν η
νεφέλη την σκηνήν του μαρτυρίου, και δόξα Κυρίου ενέπλησε την σκηνήν. Και δεν
ηδυνήθη ο Μωυσής να εισέλθει εις την σκηνήν του μαρτυρίου διότι η νεφέλη
εκάθητο επ’ αυτήν, και δόξα Κυρίου ενέπλησε την σκηνήν” (Έξ.μ:34 -35)
Απ’ αυτή τη στιγμή, όσο ο λαός ευαρεστούσε τον Κύριο με την
υπακοή του, η δόξα Του φανερωνόταν στα Άγια των Αγίων σαν νεφέλη πάνω από το
ιλαστήριο ανάμεσα στα χερουβείμ. Και σε όλο το στρατό του Ισραήλ έξω, στα
στρατόπεδά τους, φανέρωνε την παρουσία Του με την νεφέλη και με φωτιά που
σκέπαζε την σκηνή (Αριθ.θ:15-20).
Η Σκηνή ήταν πολύ εύχρηστη στη μεταφορά της. Ήταν απαραίτητο
να συναρμολογείται και αποσυναρμολογείται επειδή ο λαός θα ταξίδευε τον
περισσότερο καιρό μέχρι να φτάσουν στην Χαναάν. Όσο καιρό στρατοπέδευαν, η
νεφέλη του Κυρίου ήταν πάνω από την Σκηνή την ημέρα, και η στήλη της φωτιάς
ήταν εκεί τη νύχτα. Όταν η νεφέλη σηκωνόταν, ο λαός ξεστρατοπέδευε και συνέχιζε
το ταξίδι του προς την Γη της Επαγγελίας, πάντοτε οδηγούμενος από τη νεφέλη και
τη στήλη της φωτιάς. Όταν η νεφέλη σταματούσε, στρατοπέδευαν (Έξ.μ:36-38).
