Η ΜΙΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟ
ΧΡΥΣΟ ΔΙΑΔΗΜΑ
Η ΜΙΤΡΑ
Ήταν κατασκευασμένη από εξαιρετικό λινό. Έξ.κη:39. Η λέξη μίτρα στα Εβραϊκά σημαίνει «περιτυλίσσω». Έτσι, το λευκό λινό ήταν περιτυλιγμένο σε πτυχές γύρω από το κεφάλι του αρχιερέα με τρόπο ώστε να σχηματίζει ένα τουρμπάνι. Η κάλυψη της κεφαλής στις Γραφές συμβολίζει την υποταγή σε ανώτερη εξουσία. Γι’ αυτό οι Χριστιανές γυναίκες, στην Καινή Διαθήκη, πρέπει να έχουν καλυμμένα τα κεφάλια τους, γιατί ο άνδρας είναι η κεφαλή της γυναίκας.
Σύμφωνα με την Α’ Κορ.ια:15, τα μακριά μαλλιά έχουν δοθεί στη γυναίκα αντί για
κάλυμμα. Τα μακριά μαλλιά της Χριστιανής, σημαίνουν αναγνώριση, από τη μεριά
της, ότι στην κυβέρνηση της εκκλησίας καθώς και στο σπίτι, ο άνδρας είναι η
κεφαλή. Αυτή η σχέση αντιπροσωπεύει πιστά το Χριστό και την εκκλησία που
συνεχώς υποτάσσεται σ’ Αυτόν σαν κεφαλή της. Δεν είναι καθόλου σύμπτωση το
γεγονός ότι την ίδια περίοδο που οι γυναίκες πήραν δικαίωμα ψήφου και άρχισαν
ν’ αφήνουν τα σπίτια τους για να δουλεύουν σε εξωτερικές δουλειές, πρωτοεμφανίστηκαν
τα κοντά γυναικεία μαλλιά.
Ο Παύλος λέει πολύ καθαρά ότι αν μια γυναίκα προσεύχεται η
προφητεύει με ακάλυπτο κεφάλι (με κοντά μαλλιά), είναι το ίδιο σαν να τα έχει
ξυρίσει. Γιατί όμως; Επειδή απ’ τη στιγμή που θα κόψει κοντά τα μαλλιά της, δεν
έχει τα μακριά μαλλιά που ο Θεός της έδωσε για κάλυμμα. Είναι άρνηση αποδοχής
του άντρα σαν κεφαλή της, ο οποίος συμβολίζει το Χριστό, την κεφαλή της
εκκλησίας. Τι θα έλεγες αν έβλεπες μια γυναίκα να ερχόταν στη συνάθροιση με
ξυρισμένα όλα τα μαλλιά της; Τι ντροπή! Λοιπόν, ο Παύλος λέει στο εδάφιο 6 ότι
αν είναι ντροπή για μια γυναίκα να έχει ξυρισμένα μαλλιά, τότε ας καλύπτεται
(ας έχει μακριά μαλλιά). Κάποιοι αναρωτιούνται να είναι σωστό η γυναίκα να
φοράει ένα μαντήλι στο κεφάλι. Η απάντηση είναι όχι, γιατί ο Θεός λέει ότι τα
μακριά μαλλιά της έχουν δοθεί σαν κάλυμμα αντί κάποιο μαντήλι. Τα μακριά μαλλιά
της γυναίκας είναι η δόξα της. Αν βάλει πάνω τους ένα μαντήλι, καλύπτει τη δόξα
που πρέπει να φαίνεται.
Η ίδια αρχή του καλυμμένου κεφαλιού εφαρμόζεται και στον
ιερέα. Απαιτείτο απόλυτη υπακοή από τον αρχιερέα. Αν και στη μίτρα ή το κάλυμμα
της κεφαλής βλέπουμε το Χριστό σαν τύπο του πραγματικού υπάκουου. «καί
ευρεθείς κατά τό σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν έαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι
θανάτου, θανάτου δέ σταυρού» (Φιλιπ.β:8). Η Μίτρα φανερώνει ακόμα ότι οι
άγιοι, οι σημερινοί ιερείς του Θεού στη γη, πρέπει να είναι ντυμένοι την
υπακοή, χωρίς να αγαπάνε τη ζωή τους μέχρι θανάτου.
ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΔΙΑΔΗΜΑ (Έξ.κη:36-38)
Το άγιο διάδημα ήταν μια πλάκα από καθαρό χρυσάφι πάνω στην
οποία ήταν χαραγμένη η επιγραφή “Αγιασμός εις τον Κύριο”.
Ήταν προσαρμοσμένο στο μπροστινό μέρος της μίτρας με μια
κυανή ταινία. Η μίτρα, φτιαγμένη από φίνο λινό (Έξ.λθ:28), ήταν πιθανόν ένα
τουρμπάνι, με το λινό να είναι δεμένο γύρω από το κεφάλι στο στιλ του
τουρμπανιού. Αυτό ήταν το στεφάνωμα της διακονικής ενδυμασίας του αρχιερέα.
Αυτό δήλωνε ότι αυτός, σαν ο αντιπρόσωπος του λαού προς τον Κύριο, έκανε
εξιλέωση για τις αμαρτίες τους για να είναι αποδεκτοί από τον Κύριο. Επίσης
δήλωνε ότι ο αρχιερέας είχε αγιαστεί τελετουργικά και θεωρούνταν άγιος.
Ο δικός μας Αρχιερέας είναι ο αγιασμός αυτών που Τον
υπηρετούν. «καθώς εξέλεξεν ημάς εν αυτώ πρό καταβολής κόσμου, διά νά
ήμεθα άγιοι καί άμωμοι ενώπιον αυτού διά τής αγάπης ….. εις έπαινον τής δόξης
τής χάριτος αυτού, μέ τήν οποίαν εχαρίτωσεν ημάς διά τού ηγαπημένου αυτού»
(Εφες.α:2-4).
Ο Χριστός, με το να είναι ο αγιασμός μας, με κανένα τρόπο
δεν μας δίνει την άδεια να διαπράττουμε αμαρτίες. Όπως λέει ο απόστολος Παύλος, «Τί λοιπόν
θέλομεν ειπεί; θέλομεν επιμένει εν τή αμαρτία , διά νά περισσεύση η χάρις; Μή
γένοιτο· ημείς, οίτινες απεθάνομεν κατά τήν αμαρτίαν, πώς θέλομεν ζήσει πλέον
εν αυτή;» (Ρωμ.ς:1-2). Αν τα μέλη μας είναι παραχωρημένα στον Άγιο Θεό,
είμαστε δεσμευμένοι να ζούμε άγια. Στην πραγματικότητα, το να ζούμε άγια
ενώπιον του Θεού, είναι μέρος της λατρείας μας, γιατί λέει να «υμνώσι τήν
μεγαλοπρέπειαν τής αγιότητος αυτού ….» (Β’ Χρον.κ:21).
Αν κάποιος πειράζεται και καταπονείται συχνά από αμφιβολίες
και φόβους για τις διακυμάνσεις της πνευματικής του κατάστασης, με μια
συνεχόμενη τάση να παρατηρεί μέσα του την ασυνεπή σκληρή καρδιά του, δεν έχει
παρά να στηριχτεί με όλη του την καρδιά στην πολύτιμη αυτή αλήθεια ότι ο
Αρχιερέας του, ο Ιησούς, τον αντιπροσωπεύει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Δεν
έχει παρά να προσηλώσει τα μάτια του στο χρυσό πέταλο και να διαβάσει πάνω σ’
αυτό το μέτρο της αιώνιας αποδοχής ενώπιον του Θεού. Βέβαια, κάποιοι που
ακολουθούν τις επιθυμίες της σάρκας τους, αξιώνοντας ότι ο αγιασμός τους είναι
ο Κύριος, κάποια μέρα θα απογοητευτούν, όταν ο Κύριος επιστρέψει, γιατί «…
καί τόν αγιασμόν, χωρίς τού οποίου ουδείς θέλει ιδεί τόν Κύριον»
(Εβρ.ιβ:14). Στο χρυσό διάδημα συμβολικά βλέπουμε τον Ιησού, τον μόνο άγιο,
Αυτός που τόσες φορές αναφέρεται μέσα στις Γραφές και ιδιαίτερα στο βιβλίο του
Ησαΐα. Ης.μγ:14 με:11 με Πράξ.γ:14 και
Μάρκ.α:23-24.
