Ηθικές αρχές στη διακονία (6)

 

Οι σχέσεις του ποιμένα με τη συνάθροισή του

 

Ο ποιμένας δεν πρέπει να προσκολλάται σε φατρίες, να δείχνει προσωποληψία για κάποια ομάδα ή μεμονωμένα άτομα μέσα στην εκκλησία.

Πρέπει να προσέχει αυτά που του λέγονται εμπιστευτικά, γιατί τίποτα δεν είναι τόσο καταστροφικό για ένα εργάτη, όσο το να μοιραστεί με τη συνάθροιση δημόσια ή ιδιωτικά, πράγματα που του εμπιστεύτηκαν.

Αν κάποια τέτοια λόγια ειπωθούν σε μάθημα η σε κάποιο κήρυγμα ή ακόμα σε ιδιωτικές συζητήσεις, τελικά θα φτάσουν στ’ αυτιά αυτών που ενέχονται, με αποτέλεσμα να μην εμπιστευτούν οτιδήποτε σ’ αυτόν ξανά και να δημιουργηθεί πικρία μέσα στην καρδιά τους.

Ο ποιμένας δεν πρέπει ποτέ να κουτσομπολεύει ή να μιλάει δυσφημίστηκα ή υποτιμητικά για κανένα μέσα απ’ τη συνάθροιση.

Μια απ’ τις βασικές αιτίες προβλημάτων μέσα στην εκκλησία είναι το χάσμα που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στον ποιμένα και τους πιστούς. Σε πολλές περιπτώσεις το πρόβλημα θα μπορούσε να είχε λυθεί, αν ο ποιμένας και οι πιστοί γνωριζόταν καλλίτερα.

Συμβαίνει συχνά, ο ποιμένας να βλέπει ένα νυσταγμένο ακροατήριο και να νομίζει ότι δεν έχουν όρεξη ή ότι έχουν χάσει κάθε βάρος για χαμένες ψυχές, ενώ ίσως είναι απλά εξαντλημένοι από μια σκληρή μέρα δουλειάς.

Η συνάθροισή σου δεν μπορεί να κάνει χωρίς το λόγο του Θεού να βγαίνει καυτός και δυνατός από το στόμα σου.

Δεν είναι η κοινωνία, ούτε κάποιος σύλλογος, ούτε τίποτε άλλο που μπορεί να λυτρώσει τον άνθρωπο, εκτός απ’ τη «μωρία του κηρύγματος» (Α’ Κορ.α:21). (Η μωρία του κηρύγματος δεν είναι το ίδιο με το ανόητο κήρυγμα). Πρέπει να κηρύττεις! Πρέπει να έχει ώρα για μελέτη και προσευχή.

Ένα μήνυμα δεν μπορεί να βγει σε μια στιγμή, αυξάνει και η αύξηση παίρνει χρόνο. Κάποιος είπε: «Καθώς ρεμβάζω, αρπάζει φωτιά». Χωρίς να μείνεις αρκετή ώρα σκεπτόμενος πάνω στο θέμα σου δεν μπορεί ν’ ανάψει η φωτιά. Αν είναι να μιλήσουμε για το Θεό, πρέπει να βρούμε τί λέει ο Θεός.

Σαν ποιμένας, βάλε τον εαυτό σου να καθίσει εκεί που κάθονται οι πιστοί. Σκέψου αυτό το ηλικιωμένο άτομο που έχεις στη συνάθροισή σου. Μπορεί ν’ αργεί να έρθει, γιατί τώρα δεν μπορεί να βαδίζει γρήγορα, όπως κάποτε. Το σώμα του μπορεί να υποφέρει από παράξενους πόνους και πρηξίματα και τα πόδια του να μην τα εμπιστεύεται πια. Τα χέρια του που είναι παραμορφωμένα, δεν μπορούν να φροντίζουν τα ρούχα του να είναι φρέσκα και καθαρά όπως κάποτε. Ίσως δεν μπορεί πια να περπατά για να έρχεται στην εκκλησία και γι’ αυτό μένει στο έλεος των φίλων του. Όμως η καρδιά του είναι ακόμα γεμάτη με μια λαχτάρα για το λόγο του Θεού. Το μυαλό του ίσως δεν αδυνάτισε όπως τα μάτια του. Υπάρχει κάποιος καλός λόγος γι’ αυτό το άτομο; Θυμήσου το, όταν σηκώνεις και καθίζεις τη συνάθροιση όλη την ώρα.

Θυμήσου αυτή τη μητέρα, που παλεύει με τα παιδιά της. Προτιμά να τα έχει στη συνάθροιση, παρά στο ειδικό δωμάτιο για παιδιά. Να είσαι υπομονετικός μαζί της όταν το μωρό αρχίσει να κλαίει και τα μεγαλύτερα κάνουν φασαρία. Είναι πολύ κουρασμένη. Αν έμενε σπίτι, θα της έλεγες ότι δεν πρέπει να χάνει συναθροίσεις. Ποιμένα, αυτή η γυναίκα χρειάζεται βοήθεια. Έχεις κάτι μέσα στο μήνυμά σου να της δώσεις λίγο κουράγιο;

Τι γίνεται μ’ εκείνο το παιδί; Έχεις ποτέ συναντηθεί μαζί του στην πόρτα; Η μητέρα του το αναγκάζει να έρχεται στην εκκλησία. Αυτό πιστεύει ότι κανείς δεν το καταλαβαίνει, αλλά κι ο ίδιος δεν καταλαβαίνει τον εαυτό του. Θα ήθελε να ξαπλώσει κάτω και να κοιμηθεί, να χαθεί ανάμεσα στο πλήθος, αλλά απ’ την άλλη μεριά του αρέσει και να τον προσέχουν. Αν μιλήσει λίγο πιο δυνατά ή γελάσει, όλοι γύρω του γυρνάνε και τον κοιτάζουν αστεία. Ξέρεις πώς τον λένε; Η μητέρα του λέει ότι είσαι τρομερά απασχολημένος, αλλά αυτός θα ήθελε να σου μιλήσει. Θα ήθελε να ξέρει γιατί τα πράγματα είναι τόσο μπερδεμένα. Βιάζεται να μεγαλώσει, αλλά να μεγαλώσει σαν τι; Ποιμένα, μπορείς να τον βοηθήσεις;

Τι γίνεται μ’ αυτόν τον πνευματικά αδύνατο αδελφό; Έρχεται τη μια Κυριακή, μετά χάνεται για λίγο. Προσπαθεί, αλλά αναρωτιέται αν ποτέ θα τα καταφέρει. Αναφέρει πουθενά η Βίβλος κάποιον σαν αυτόν;

Τι γίνεται με τον ηλικιωμένο εργάτη που έχει αποσυρθεί απ’ τη διακονία; Δεν έχει φιλοδοξίες για τον άμβωνά σου, αλλά θα μπορούσε να σου δώσει χρήσιμες συμβουλές καμιά φορά. Ίσως μπορεί να σου πει ένα ενθαρρυντικό λόγο. Είναι όμορφο να αισθάνεται ότι ακόμα τον θέλεις να μιλάει καμιά φορά ή να τον καλείς να προσεύχεται. Είναι αλήθεια ότι η εκκλησία δεν τον χρειάζεται πια;

Είναι κι αυτός ο νεοφερμένος. Έχει ευλογηθεί πολλές φορές στη συνάθροισή σου, αλλά μερικές φορές αισθάνεται αμήχανα. Νομίζεις ότι ξέρει αρκετά πράγματα που όμως αυτός δεν τα καταλαβαίνει. Τα κηρύγματά σου είναι θαυμάσια, αλλά μήπως θα μπορούσες να λες λίγο πιο αργά τα κεφάλαια και τα εδάφια για να προλαβαίνει κι αυτός να τα βρίσκει; Συνήθως κάθεται μόνος με μια βαριά καρδιά. Μπορεί το σπίτι του να έχει διαλυθεί. Ίσως με μια νεκρή σχέση, με παιδιά χαμένα στην αμαρτία, με μία σύζυγο που αρνείται να έρθει στην εκκλησία μαζί του. Ίσως ζει σ’ ένα χαμόσπιτο ή σε κάποιο παλιοξενοδοχείο. Θα μπορούσες να κηρύξεις κάτι γι’ αυτόν καμιά φορά;