Εδάφιο κλειδί: Τίτ.β:11-12
Βιβλικό μάθημα: Ιερ.κθ:4-13
Όταν δίνουμε την καρδιά μας στο Θεό, συνήθως νομίζουμε ότι
τα προβλήματα, οι στεναχώριες, οι δοκιμασίες και τα μπλεξίματα εξαφανίζονται
για πάντα. Κι αυτό γιατί κάποιοι διδάσκουν αυτά τα ψέματα.
Όμως, έτσι, μπορεί να σοκαριστούμε όταν έρθει μια δοκιμασία εκεί
που δεν την περιμένουμε. Ωστόσο, ο Χριστιανός, είναι αναγκασμένος να ζει μέσα
σ’ ένα κόσμο αμαρτίας που στην πραγματικότητα είναι φτιαγμένος από αμαρτωλούς
ανθρώπους. Πρέπει να μάθει ν’ αντιμετωπίζει τον κόσμο αυτό με χριστιανικό
τρόπο, σαν μαθητής Χριστού.
Η Γραφή αναφέρεται στην αλήθεια ότι «καιρός και
περίστασις συναντά εις πάντας αυτούς» (Εκκλ.θ:11).
Υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις της ζωής που θα συμβούν σ’
αυτούς που ζουν για το Θεό, όπως και στους απίστους.
«Χρόνος είναι εις πάντα, και καιρός παντί πράγματι υπό
τον ουρανόν» (Εκκλ.γ:1).
Υπήρξε καιρός για τους Ισραηλίτες που έπρεπε να πάνε στην
αιχμαλωσία, υπήρξε όμως και ο καιρός της απελευθέρωσης. Ο Θεός δεν αποφάσισε
την απελευθέρωσή τους μέχρι που εκπληρώθηκαν τα θεία σχέδιά Του.
Έρχονται στιγμές που νομίζουμε ότι ο Θεός θα έπρεπε να
ενεργήσει για μας και να έρθει σε βοήθειά μας. Όμως, ο Θεός εργάζεται σύμφωνα
με το δικό Του χρονοδιάγραμμα, όχι το δικό μας. Θα έρθει και θα ελευθερώσει,
γιατί η υπόσχεσή Του είναι ότι δεν θα μας αφήσει να πειραχτούμε πάνω απ’ τις
δυνάμεις μας και γι’ αυτό με τον πειρασμό θα δώσει και οδό διαφυγής (Α’
Κορ.ι:13).
Δεν λέει πουθενά ότι δεν θα πειραχτούμε, δεν θα
δοκιμαστούμε, αλλά υπόσχεται να είναι μαζί μας για να μας βοηθήσει να
νικήσουμε.
Μέχρι να επιστρέψει ο Κύριος και να μας ελευθερώσει μια για
πάντα απ’ αυτό τον αμαρτωλό κόσμο, πρέπει να μάθουμε να ζούμε σ’ αυτόν με όλα
του τα λάθη, τις αποτυχίες και δυσάρεστες καταστάσεις, κάνοντας πάντοτε το
καλλίτερο που μπορούμε.
Ο Χριστός ποτέ δεν πρόβαλλε τον Εαυτό του σαν ξένο ή
αλλοδαπό αυτού του κόσμου, αντίθετα ανακατεύτηκε με τους συνανθρώπους Του και
έκανε ότι μπορούσε για να τους κάνει καλλίτερους.
Η δική μας υποχρέωση, σαν Χριστιανοί, είναι ν’ αγωνιστούμε
να κάνουμε τον κόσμο καλλίτερο με την παρουσία μας.
Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ
Οι Ισραηλίτες αιχμάλωτοι; Φαίνεται εξωπραγματικό για το λαό
του Θεού να υπηρετεί ένα άλλο βασιλιά εκτός από τον Γιάχβε. Ωστόσο, βρέθηκαν
στη Βαβυλώνα, αιχμάλωτοι, μακριά απ’ την Ιερουσαλήμ και τη γη της υπόσχεσης που
ο Θεός είχε δώσει στον Αβραάμ και το σπέρμα του.
Μήπως ο Θεός ξέχασε αυτά που είχε υποσχεθεί στους
Ισραηλίτες; Όχι, γιατί ο λόγος της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας δεν ήταν κάποια
αποτυχία του Θεού, αλλά εξαιτίας των Ισραηλιτών που δεν υπάκουσαν τις εντολές
του Θεού.
Α. Ο λόγος ήταν η αμαρτία
Ο Ισραήλ είχε αμαρτήσει κατά του Θεού (Ιερ.κε:1-14).
Είχε ακολουθήσει άλλους θεούς και είχε πράξει κακά ενώπιον Αυτού. Απ’ τη μεριά
Του, ο Θεός είχε στείλει προφήτες στον Ισραήλ για να τους προειδοποιήσει και να
τους καλέσει να επιστρέψουν σ’ Αυτόν. Όμως, οι άνθρωποι αρνήθηκαν.
Δεν ήταν ο σκοπός του Θεού να πληγώσει τον Ισραήλ. Τους
αγαπούσε κι ήθελε να τους ευλογήσει και να τους πολλαπλασιάσει στη γη που Αυτός
τους έφερε. Όμως αυτοί αρνήθηκαν ν’ ακούσουν τους προφήτες και συνέχισαν να
βαδίζουν στους πονηρούς και κακούς δρόμους τους. Έτσι, ο Θεός, χρησιμοποίησε τη
Βαβυλώνα σαν ράβδο παιδείας για να τιμωρήσει τον Ισραήλ για την αμαρτία του.
Η αμαρτία φέρνει πάντα τα θύματά της σε αιχμαλωσία.
Υπόσχεται ελευθερία, αλλά στην πραγματικότητα δένει με αλυσίδες βασάνων και
θλίψης.
«Δεν εξεύρετε ότι εις όντινα παριστάνετε εαυτούς δούλους
προς υπακοήν, είσθε δούλοι εκείνου εις τον οποίον υπακούετε, ή της αμαρτίας
προς θάνατον, ή της υπακοής προς δικαιοσύνην»; (Ρωμ.ς:16).
Β. Ο σκοπός ήταν η παιδεία
Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι η παιδεία είναι μια πράξη
αγάπης του Θεού.
«Διότι όντινα αγαπά Κύριος, παιδεύει» (Εβρ.ια:6)
Παιδεύουμε τα παιδιά μας επειδή τα αγαπάμε και θέλουμε να
μάθουν την υπακοή. Το ίδιο κι ο Θεός αγαπά τα παιδιά Του και χρησιμοποιεί
οτιδήποτε είναι αναγκαίο προκειμένου να τα διδάξει ότι οι δρόμοι της αμαρτίας
οδηγούν στο θάνατο αντίθετα με τους δρόμους της δικαιοσύνης που οδηγούν στην
αιώνια ζωή.
Γ. Ο καθαρισμός
«Καθαρίσθητε λοιπόν από της παλαιάς ζύμης, διά να ήσθε
νέον φύραμα, καθώς είσθε άζυμοι» (Α’ Κορ.ε:7).
Όταν ο Χριστιανός αρνείται ν’ αποχωριστεί από την αμαρτία,
αναγκάζει το Θεό ν’ αναλάβει δράση. Συχνά χρησιμοποιεί ακραία μέσα προκειμένου
να μας κρίνει για την αμαρτία μας για να μπορέσουμε να καθαριστούμε απ’ αυτή.
Η αμαρτία είναι μια πνευματική ασθένεια που πρέπει ν’
αντιμετωπίζεται σαν μολυσματική, μεταδοτική και θανατηφόρα. Είναι ο μεγάλος
καταστροφέας. Θα πιτσιλίσει και θα μολύνει κι άλλους. Είναι η λέπρα της ψυχής
και είναι πάντοτε θανατηφόρα.
Όταν δούμε την ανυπακοή όπως τη βλέπει ο Θεός, τότε θα
καταλάβουμε καλλίτερα γιατί επέτρεψε να πάει ο Ισραήλ σε αιχμαλωσία. Η ανυπακοή
είναι πολύ σοβαρή αμαρτία, γιατί είναι σαν να θεωρείς το Θεό ψεύτη.
Όταν ο Θεός λέει ότι θα κάνει κάτι, η ανυπακοή μας αντιδρά
λέγοντας, δεν το πιστεύω ότι θα κάνει αυτό που λέει. Ωστόσο, ο Θεός, είναι
αναγκασμένος να μας διδάξει ένα μόνιμο μάθημα.
ΙΙ. ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ
Για να ζήσουμε μια σωστή χριστιανική ζωή, πρέπει να
περπατάμε καθημερινά με το Θεό. Δεν υπάρχουν «μυστικές συνταγές», αλλά η καθημερινή,
επαναλαμβανόμενη, ζωή που βασίζεται πάνω σε χριστιανικές αρχές, είναι αυτή που
θα μας οδηγήσει.
Σαν Χριστιανοί, μέσα σ’ ένα κόσμο γεμάτο από αμαρτία και
διαφθορά, πρέπει να κρατηθούμε αποχωρισμένοι για το Θεό, ζώντας μα ζωή που θα
ικανοποιεί Αυτόν και θα είναι σύμφωνη με το λόγο Του.
Πολλοί, δεν μπορούν να ζήσουν μια συνεπή, αφιερωμένη και
νικηφόρα χριστιανική ζωή, γιατί προσπαθούν με μια διάθεση, «ντάξει, θα δούμε…»,
«όπως έρθουν τα πράγματα», «ό,τι βγει», «τη μια έτσι και την άλλη αλλιώς». Αυτή
η στάση όμως, δεν φέρνει νίκη στη χριστιανική ζωή!
Πρέπει να μάθουμε να παίρνουμε το σταυρό μας κάθε μέρα και
ν’ ακολουθούμε τον Κύριο (Λουκ.θ:23).
• Καθημερινή προσευχή
• Καθημερινή μελέτη της Βίβλου
• Καθημερινή ομολογία
• Συνέπεια στην παρακολούθηση της εκκλησίας, λατρεία
Μένοντας συνεπείς στην προσωπική μας ζωή, είναι ο καλλίτερος
τρόπος ν΄ αυξήσουμε στο Θεό με αποτέλεσμα να πάρουμε δύναμη και να νικάμε στις
μάχες ενάντια στην αμαρτία.
Α. Προειδοποίηση κατά των ψευδοπροφητών
«Διότι ούτω λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, ο Θεός του
Ισραήλ. Ας μη απατώσιν υμάς οι προφήται υμών, οι εν μέσω υμών, και οι μάντεις
υμών, και μη ακούετε τα ενύπνια υμών τα οποία υμείς ονειρεύεσθε» (Ιερεμ.κθ:8).
Οι προφήτες προφήτευαν κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι
δημοφιλείς και αγαπητοί στους ανθρώπους, τους έλεγαν ό,τι ήθελαν ν’ ακούσουν.
Έλεγαν ότι ο Θεός θα ελευθερώσει γρήγορα τον Ισραήλ απ’ τη
Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία και θα τους επέστρεφε στην πατρίδα τους.
Όμως ο Θεός είχε άλλα σχέδια. Είχε προφητευτεί ότι η
αιχμαλωσία θα διαρκούσε 70 ολόκληρα χρόνια (Ιερ.κε:11).
Λέει λοιπόν ο Θεός στο λαό Του να μη δίνουν σημασία στις
πρόσφατες ψευδοπροφητείες που είναι αντίθετες με το λόγο Του.
Ο λαός του Θεού δεν πρέπει να ταράσσεται από προφητείες που
έχουν να κάνουν με φτηνή επιδίωξη εντυπωσιασμού και επίδειξη.
Πρέπει να προσέχουμε τους ψευδοπροφήτες που πάντοτε μιλάνε
για θέματα που δημιουργούν αναστάτωση και ταραχή προφητεύοντας για καταστροφές
και θανάτους.
Κάποιοι ψευδοπροφήτες έχουν γίνει αιτία άνθρωποι να χάσουν
τις δουλειές τους, να πουλήσουν τα σπίτια τους και να μετακινηθούν απ’ τη μια
μεριά της χώρας στην άλλη για να ξεφύγουν από προβλήματα που ποτέ δεν
συνέβησαν. Οι προφητείες τους ήταν μόνο το αποτέλεσμα της πνευματικής τους
υπερηφάνειας και του υπερεγώ.
Υπάρχουν αυτοί που συνηθίζουν να προφητεύουν την ημερομηνία
της επιστροφής του Κυρίου Ιησού, λάθος βέβαια, δημιουργώντας έτσι μεγάλη βλάβη
στην πίστη αυτών που τους δέχονται, όταν αυτό αποδεικνύεται λάθος. Ο Ιησούς μας
προειδοποίησε να μην πλανηθούμε από τέτοιες προφητείες, γιατί κανείς δεν ξέρει
τη μέρα ή την ώρα.
Κάποιοι έχουν παρακινηθεί να μην μορφωθούν ή να μην
προσπαθούν να προάγουν τη δουλειά τους, γιατί οδηγήθηκαν λάθος, σχετικά με τη
σύντομη έλευση του Κυρίου.
Κάποιοι έχουν αποθαρρυνθεί από το ν’ αγοράσουν ένα σπίτι ή
να κάνουν οικονομίες για τα γεράματά τους. Τους ειπώθηκε, ότι, αφού ο Ιησούς
έρχεται τόσο σύντομα, δεν θα προλάβουν να χαρούν τίποτα απ’ αυτά. Ωστόσο, οι
Χριστιανοί πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να ζουν σαν να ερχόταν ο Κύριος
σήμερα, και να προγραμματίζουν σαν αυτό να συνέβαινε σε πολλά χρόνια.
Β. Πώς να ζει κανείς στη Βαβυλώνα
«Οικοδομήσατε οίκους, και κατοικήσατε και φυτεύσατε
κήπους και φάγετε τον καρπόν αυτών. Λάβετε γυναίκας, και γεννήσατε υιούς και
θυγατέρας και λάβετε γυναίκας διά τους υιούς σας, και δότε τας θυγατέρας σας
εις άνδρας και ας γεννήσωσιν υιούς και θυγατέρας, και πληθύνθητε εκεί, και μη
σμικρυνθήτε» (Ιερ.κθ:5-6).
Ο Θεός δείχνει στους Ισραηλίτες ότι θα μείνουν αιχμάλωτοι
αρκετό καιρό, τόσο που θα προλάβουν να φάνε από τον κήπο που πρέπει να
φυτέψουν. Θα μείνουν τόσο εκεί, που προλαβαίνουν να παντρευτούν, να κάνουν
οικογένεια, το ίδιο και τα παιδιά τους. Έπρεπε να καθίσουν και να
προγραμματίσουν τη ζωή τους στη Βαβυλώνα.
Αυτό, είναι δύσκολο να το δεχτούν κάποιοι. Όμως, ο Θεός
έλεγε στους Ισραηλίτες, ότι έπρεπε να κάνουν οικογένειες και παιδιά στη
Βαβυλώνα, ανάμεσα στην αμαρτία και τους αμαρτωλούς. Έπρεπε να ζήσουν τη ζωή
τους μαζί με τους Βαβυλώνιους:
• Να πάνε στα ίδια σχολεία μ’ αυτούς
• Να δουλέψουν μαζί μ’ αυτούς
• Να τους έχουν γείτονες
• Τα παιδιά τους να παίζουν με τα παιδιά των
Βαβυλώνιων
Μήπως προσπαθούμε να ζήσουμε μια προφυλαγμένη ζωή απ’ τον
κόσμο μας; Οι Ισραηλίτες ενθαρρύνθηκαν να μάθουν πώς να ζουν στη Βαβυλώνα.
«Και ζητήσατε την ειρήνην της πόλεως, όπου εγώ σας έκαμον
να φερθήτε αιχμάλωτοι, και προσεύχεσθε υπέρ αυτής προς τον Κύριον διότι εν τη
ειρήνη αυτής θέλετε έχει ειρήνην» (Ιερεμ.κθ:7).
Οι Ισραηλίτες έπρεπε να είναι καλοί πολίτες της Βαβυλώνας.
Έπρεπε ακόμα να προσεύχονται για την κυβέρνηση και τους αξιωματούχους, για να
ζουν ειρηνικά όσο καιρό θα ήταν εκεί.
Βρισκόμαστε σ’ αυτό τον κόσμο, ο Ιησούς δεν έχει έλθει ακόμα
και καθώς Τον περιμένουμε πρέπει να κάνουμε ό,τι καλύτερο περνά απ’ το χέρι μας
για να ζούμε μια σωστή και αποτελεσματική χριστιανική ζωή.
Γ. Η χριστιανική ζωή σ’ αυτό τον κόσμο.
Ο διάβολος είναι ακόμα «ο θεός του κόσμου τούτου». Η
επιρροή του μέσω των διανοημάτων του έχει δύναμη και βλέπουμε τ’ αποτελέσματα
παντού. Όμως, ο Θεός μας ζητά να μείνουμε ακόμα εδώ, να κατοικήσουμε ανάμεσα
στην παρούσα διεστραμμένη γενεά.
Δεν αποτελούμε μέρος του κακού που επικρατεί στον κόσμο,
αλλά ζούμε ανάμεσα σ’ αυτό το κακό. Υπάρχουν πράγματα που θα θέλαμε να είναι
διαφορετικά, ν’ αλλάξουν.
Η αμαρτία και η διαφθορά είναι πολύ κουραστική γι’ αυτούς
που αγαπούν τη δικαιοσύνη, όμως το κακό δεν πρόκειται να εκριζωθεί μέχρι να
επιστρέψει ο Κύριος και να εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία Του.
Πιεζόμαστε πολλές φορές ν’ ανεχτούμε μέρος αυτού του
κοσμικού συστήματος, γιατί πρέπει να εργαστούμε και να ζήσουμε κάτω από
συνθήκες που δεν είναι ιδανικές για ένα Χριστιανό.
Μπορεί να χρειαστεί να δουλέψουμε σ’ ένα περιβάλλον που
υπάρχουν πολλοί αμαρτωλοί άνθρωποι, γιατί πρέπει να προμηθεύσουμε τα απαραίτητα
για την οικογένειά μας.
Αν και το είδος της δουλειάς ή οι ώρες που δουλεύουμε δεν
είναι πάντοτε αυτό που θέλουμε, πρέπει να παραμείνουμε αγνοί και καθαροί.
Είμαστε στον κόσμο, αλλά δεν είμαστε εκ του κόσμου.
Ο Χριστιανός πρέπει να καταλάβει ότι ζει σ’ ένα διεστραμμένο
κόσμο κι ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι το μόνιμο σπίτι του. Όλες οι
αντιπαθητικές καταστάσεις δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν μέχρι να έρθει ο Κύριος κι
αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
«Δεν παρακαλώ να σηκώσης αυτούς εκ του κόσμου, αλλά να
φυλάξης αυτούς εκ του πονηρού» (Ιωάν.ιζ:15).
Ο Νώε ήταν ένα μέλος της κοινωνίας του πριν το κατακλυσμό,
αλλά είχε την ομολογία ότι έζησε τέλεια ενώπιον του Κυρίου στη γενιά του.
Στον κόσμο μας, που κάποια μέρη του είναι μοντέρνες εκδόσεις
των Σοδόμων, η αποκρουστική αμαρτία αφθονεί. Αν και πρέπει να ζούμε «εν μέσω
γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης», δεν είναι ανάγκη να γίνουμε συμμέτοχοι
των κακών πράξεών της.
Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ
«Διότι ούτω λέγει Κύριος, Ότι αφού πληρωθώσιν εβδομήκοντα
έτη εν Βαβυλώνι, θέλω επισκεφθή υμάς, και θέλω εκτελέσει προς υμάς τον λόγον
μου τον αγαθόν, να επαναφέρω υμάς εις τον τόπον τούτον» (Ιερεμ.κθ:10).
Ο Θεός πάντοτε έδινε στον Ισραήλ υπόσχεση απελευθέρωσης,
όταν επέτρεπε να υποφέρει σε αιχμαλωσία. Ο Θεός, πάντα μας δίνει ελπίδα
ελευθερίας απ’ τις δοκιμασίες της ζωής, με τελική υπόσχεση κι ελπίδα τον
ουρανό, αν μείνουμε πιστοί σ’ Αυτόν σε τούτη τη ζωή.
Α. Ο Θεός θα είναι μαζί με τους Ισραηλίτες.
Ενώ ήταν στη Βαβυλώνα, ο Θεός τους βεβαίωνε ότι θα είναι
μαζί τους. Τιμώρησε το λαό Του για τις αμαρτίες τους, την ίδια στιγμή όμως
έκφραζε την αγάπη Του γι’ αυτούς.
Είναι Θεός αγάπης που ποτέ δεν θα μας εγκαταλείψει, αλλά θα
είναι πάντοτε μαζί μας, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες κι αν βρεθούμε.
«Αλλ’ ο άνθρωπος γεννάται διά την λύπην, και οι νεοσσοί
των αετών διά να πετώσιν υψηλά» (Ιώβ ε:7).
«Ταύτα ελάλησα προς εσάς, διά να έχητε ειρήνην εν εμοί.
Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν, αλλά θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον» (Ιωάν.ις:33).
Όσο ζούμε σ’ αυτό τον κόσμο, θα έχουμε προβλήματα. Συχνά τα
όνειρά μας ξεθωριάζουν κι οι ελπίδες μαραίνονται. Τα σχέδιά μας δεν βγαίνουν
έτσι όπως θα θέλαμε. Απογοητεύσεις, αρρώστιες, ακόμα κι ο θάνατος θα έλθει,
αλλά όλα αυτά είναι όψεις ή πτυχές της ζωής μας σ’ αυτό τον κόσμο.
Ο Ιησούς μας είπε ότι θα έχουμε δοκιμασίες και θλίψεις, αλλά
δεν μας άφησε χωρίς ελπίδα, μας είπε: «θαρσείτε, εγώ ενίκησα τον κόσμον».
Ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις της ζωής μας, ο Θεός
είναι μαζί μας για να μας βοηθήσει. Όποιος ελπίζει σ’ Αυτόν, είναι πιο εύκολο
να ζήσει σ’ αυτό τον κόσμο. Αυτός που νίκησε τον κόσμο, μας βεβαιώνει ότι κι
εμείς μπορούμε να νικήσουμε!
Β. Η επιστροφή
Ο Θεός υποσχέθηκε στους Ισραηλίτες ότι θα τους επισκεφτεί
ξανά και θα τους επιστρέψει στη γη τους, αλλά μέχρι τότε έπρεπε να είναι
ικανοποιημένοι μένοντας στη Βαβυλώνα. Ήθελε να μάθουν μερικά μαθήματα πριν
επιστρέψουν.
Ο ουρανός είναι το μελλοντικό σπίτι μας όπου θα ζήσουμε μαζί
με τον Ιησού. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια μαθήματα απ’ αυτή τη ζωή που ο Κύριος
θέλει να μάθουμε. Χρησιμοποιεί τον κόσμο και τα προβλήματά του για να μας
εκπαιδεύσει και να μας κάνει να Του μοιάσουμε περισσότερο, για να ταιριάξουμε καλύτερα
στο καινούριο μας σπίτι.
