Γέν.α:5 και εκάλεσεν ο Θεός το φως, Ημέραν·
το δε σκότος εκάλεσε, Νύκτα. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωΐ, ημέρα πρώτη.
Αυτό είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον εδάφιο γιατί δηλώνει καθαρά, ότι το
φως και το σκοτάδι, Νύχτα και Ημέρα, είναι και τα δύο παρόντα την ίδια ώρα πάνω
στην επιφάνεια της γης, αφ’ ότου έλαβε χώρα ο διαχωρισμός πριν από την πρώτη
βραδιά.
Για χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος έχει εξοικειωθεί στην ιδέα μιας γραμμής,
που χωρίζει το φως απ’ το σκοτάδι στην επιφάνεια της σελήνης, αλλά μέχρι την
εποχή του Κοπέρνικου (1543 μ.Χ.) κανείς δεν ήξερε πως (για τον παρατηρητή που
βρίσκεται στο διάστημα) μια παρόμοια γραμμή διαχωρίζει το φως απ’ το σκοτάδι
στην επιφάνεια της γης. Πράγματι εδώ και μερικά χρόνια οι αστροναύτες άρχισαν
να φωτογραφίζουν τη γη «εκ των έξω» κι έτσι συνηθίσαμε στην ιδέα μιας σφαίρας,
κατά μέρος φωτεινή και κατά μέρος σκοτεινή.