Εφτά είδη Φαρισαίων!

1.     Ο Φαρισαίος “της επίδειξης”, που επιδεικτικά μεταφέρει στην πλάτη τις καλές του πράξεις για να μπορούν να τις δουν όλοι.

2.     Ο Φαρισαίος του “περίμενε μια στιγμή”, που θέλει να περιμένετε όση ώρα εκείνος κάνει τη καλή του πράξη.

3.     Ο συντετριμμένος Φαρισαίος, που πέφτει πάνω σ’ ένα τοίχο επειδή κοιτάζει στο χώμα για να αποφύγει να δει μια γυναίκα.

4.     Ο “υπολογιστής” Φαρισαίος, που όταν κάνει μια αμαρτία, ύστερα κάνει και μια καλή πράξη για να ισορροπήσει το λογαριασμό.

5.     Ο Φαρισαίος “γουδοχέρι”, που χτυπά το κεφάλι του όπως το γουδοχέρι μέσα στο γουδί, με ψεύτικη ταπείνωση.

6.     Ο Φαρισαίος που ρωτάει, “Τι άλλο είναι το καθήκον μου, για να το εκτελέσω;” σαν να σκέφτεται πως είχε ήδη εκπληρώσει όλες τις άλλες υποχρεώσεις του.

7.     Εκείνος που έγινε Φαρισαίος από το φόβο των συνεπειών αν τυχόν δεν εκτελεί τις εντολές

και... Ο Φαρισαίος της αγάπης...

Οι μελετητές της Καινής Διαθήκης γνωρίζουν καλά ότι ο Χριστός συχνά αναφέρθηκε σ’ αυτή την τάξη θρησκευόμενων ανθρώπων προς τους οποίους και απηύθυνε τα σκληρά ΟΥΑΙ Του (Ματθ.κγ:13-33).

Δεν πρέπει ωστόσο να ξεχνάμε ότι: 

Υποκρισία: παθολογικό και αντικοινωνικό φαινόμενο

Ο Ιησούς Χριστός, όπως μας αφηγούνται τα Ευαγγέλια, μιλάει με τρόπο ήρεμο και είναι γεμάτος επιείκεια και αγάπη για τους ανθρώπους, ακόμη και για τους αμαρτωλούς που τους καλεί σε μετάνοια.

Σε μια μόνο περίπτωση μιλάει με τρόπο αυστηρό και το περιεχόμενο των λόγων του είναι καυστικό και ανελέητο: όταν συναντάει την υποκρισία, και μάλιστα όταν τη συναντάει στο πρόσωπο των Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών της εποχής του.

Σ’ αυτούς απευθύνει τα μαστιγωτά «ουαί», με τα οποία ξεσκεπάζει την υποκριτική συμπεριφορά τους. Ένα από αυτά τα «ουαί» είναι και αυτό που διασώζει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος (κγ:23). 

Η υποκρισία

ΕΝΑ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ.

Ο Ιησούς Χριστός, όπως μας αφηγούνται τα Ευαγγέλια, μιλάει με τρόπο ήρεμο και είναι γεμάτος επιείκεια και αγάπη για τους ανθρώπους, ακόμη και για τους αμαρτωλούς που τους καλεί σε μετάνοια. Σε μια μόνο περίπτωση μιλάει με τρόπο αυστηρό και το περιεχόμενο των λόγων του είναι καυστικό και ανελέητο: όταν συναντάει την υποκρισία, και μάλιστα όταν τη συναντάει στο πρόσωπο των Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών της εποχής του. Σ’ αυτούς απευθύνει τα μαστιγωτά «ουαί», με τα οποία ξεσκεπάζει την υποκριτική συμπεριφορά τους. Ένα από αυτά τα «ουαί» είναι και το ακόλουθο, που διασώζει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Η υποκρισία των Φαρισαίων συνίσταται στο ότι παραβλέπουν τις σπουδαιότερες διατάξεις του νόμου που είναι η κρίση, το έλεος και η πίστη, ενώ δεν παραλείπουν να καταβάλουν στο Ναό τη «δεκάτη», το ένα δέκατο δηλαδή όχι μόνο από το λάδι, το κρασί και το σιτάρι, καθώς και από κάθε σπέρμα και καρπό, όπως προβλέπει ο Νόμος, αλλά επεκτείνουν τη δεκάτη και στα ευτελέστερα ακόμη προϊόντα – πράγμα που δεν κοστίζει πολύ. Τέτοια ευτελή προϊόντα ήταν το ηδύοσμο, το άνηθο και το κύμινο, που χρησιμοποιούταν συνήθως για τον αρωματισμό των φαγητών, ή για φάρμακα. Ο Ιησούς κατηγορεί τους Γραμματείς και Φαρισαίους, όχι γιατί τηρούν με υπερβάλλοντα ζήλο τις διατάξεις για τη δεκάτη, αλλά γιατί δίνουν προτεραιότητα ή και αποκλειστικότητα σ’ αυτές που είναι δευτερεύουσες, ενώ παραμελούν τα «βαρύτερα του Νόμου», την κρίση, το έλεος, την πίστη. «Κρίση» είναι η απόδοση δικαιοσύνης στον αδύνατο. Η «κρίση» δεν είναι παρά συνέπεια του «ελέους» που χαρακτηρίζει κατ’ αρχήν τον ελεήμονα Θεό και κατόπιν τους ανθρώπους που καλούνται να γίνουν ελεήμονες και οικτίρμονες, όπως ο Ουράνιος Πατέρας.

 

Επιτύμβιον

"Πέθανες κι έγινες κι εσύ: ο καλός, ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.

Τριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων, εφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που πρόσφερες.

Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το 'ξερα, τι κάθαρμα ήσουν, τι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.

Κοιμού εν ειρήνη δε θα 'ρθω την ησυχία σου να ταράξω.
(Εγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω πολύ ακριβά, κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο).

Κοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός, ο λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης. Δεν θα'σαι ο πρώτος, ούτε δα κιο τελευταίος "

Πως θα γίνεις καλός κήρυκας

ΠΑΝΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΩΝ

(τα πρώτα 7 άρθρα - έπονται κι άλλα ..)

'Αρθρον Α

Είναι βασικό η δική σου φωνή να είναι η πιο θεόθεν αποκαλυπτική.

Για να είσαι εσύ φίνος χριστιανός, πρέπει οι άλλοι να είναι διαλογής.

Πώς θα το καταφέρεις αυτό ;

Με την επιχείρηση «χωματερή ! Τους «θάβεις» όλους !»

Πώς θα το καταφέρεις όμως αυτό και ταυτόχρονα να φαίνεσαι καλός ;;;

Απλό !

Αντιοικουμενισμός ή υποκρισία ; (Περί αντι-οικουμενισμού κίνητρα)

Βλέπουμε ομάδες "ζηλωτών" να δραστηριοποιούνται και να προβληματίζονται για την επιχειρούμενη δημιουργία της πανθρησκείας μέσω του οικουμενισμού και της παγκοσμιοποίησης .

Παράλληλα όμως και ταυτόχρονα παρατηρούμε να αναπτύσσουν έντονη αντι-οικουμενιστική δραστηριότητα ομάδες με αλλότρια κίνητρα.

Οι διακριτές κατηγορίες είναι :

Κύκνοι

Οι λευκοί κύκνοι των πάρκων είναι από τα πιο χαριτωμένα και όμορφα πουλιά. Όχι μόνο ξεχωρίζουν για την ομορφιά τους, μα είναι και πρότυπα συζυγικής πι­στότητας. Ζουν μαζί με το σύντροφό τους σ ολόκληρη τη ζωή και σαν γονείς μοιράζονται όλες τις υποχρεώσεις στο με­γάλωμα των μικρών τους.

Όμως υπάρχει και μια άλλη πλευρά στη φύση των κύκνων, που οι περισσότε­ροι άνθρωποι την αγνοούν, επειδή ένας κύκνος μπορεί, εντελώς ξαφνικά και χω­ρίς καμιά πρόκληση, να γίνει άγριος και επικίνδυνος.

 

Εν απορία ευρισκόμενος...

Νέα σειρά ερωτημάτων και δήθεν αποριών διαβάσαμε σε "εγκόλπιο" του διαδικτύου:

1) Σε ποιο σημείο της η Γραφή, απαγορεύει το Νηπιοβαπτισμό;

AΠΑΝΤΗΣΗ  Η Γραφή δεν απαγορεύει τον νηπιοβαπτισμό , ούτε καν ασχολείται με ένα ανύπαρκτο θέμα .Η Νέα Διαθήκη δεν είναι όσα απαγορεύονται , αλλά όσα πρέπει να κάνεις . Να κάνεις όπως ο Χριστός έκανε και να περπατάς όπως αυτός περπάτησε.

 Αν Εκείνος ήθελε να δώσει εντολή να βαπτίζονται τα νήπια, οταν εκπλήρωσε πάσαν δικαιοσύνην(Ματθ. 3:15),θα το είχε πράξει με το παράδειγμά Του.

Τι λέει η Γραφή για το βάπτισμα ; "Είπε Πέτρος δὲ πρὸς αὐτοὺς· μετανοήσατε καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ὑμῶν καὶ λήμψεσθε τὴν δωρεὰν τοῦ ἁγίου πνεύματος." (πραξ β38)

Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι!

 Ο Franz Jagerstatter αντιρρησίας συνείδησης αρνήθηκε να στρατευτεί στο ναζιστικό στρατό.

    Αποκεφαλίστηκε στις 9 Αυγούστου 1943. Την ίδια εποχή η παπική εκκλησία (όπως και οι καθ ημάς καλόγεροι) "ερωτοτροπούσε" με τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ.

    Αυτό δεν την εμπόδισε (μετά φυσικά την ήττα του άξονα να τον ανακηρύξει μάρτυρα ..! (όσιο Φραγκίσκο) .. 

    Τύψεις ενοχής ή θρασύτατη υποκρισία ;

Υποκρισία

Υποκριτής, είναι ο ηθοποιός της θρησκείας!

Πράξ.ε:1-8

Το κεφάλαιο αρχίζει μελαγχολικά σε σύγκριση με το προηγούμενο:

«'Ανθρωπος δε τις Ανανίας...» βάζοντας ένα στοπ στην όμορφη κοινωνία των αγίων της πρώτης εκκλησίας.

Όπως κάθε άνθρωπος, έτσι και κάθε εκκλησία, στην καλλίτερη της κατάσταση, έχει το ΟΜΩΣ ή το ΑΛΛΑ!

 

Η θεωρία τών κλάδων

Η «θεωρία των κλάδων» σημαίνει οτι καμία χριστιανική ομολογία, δεν έχει ολόκληρη την αλήθεια, αλλά μόνο τμήματα αληθείας (όπως ένα δένδρο χωρίζεται στα κλαδιά του).

Πρόκειται για ένα από τα εφυολογήματα των οικουμενιστών στα πλαίσια του σχεδιασμού της προώθησης της πανθρησκείας. Προσπαθούν να διαψεύσουν το Χριστό και τους Αποστόλους που τονίζουν ότι η Εκκλησία είναι στύλος και θεμέλιο της αληθείας (Α΄ Τιμ. γ, 15). 

διαχρονική υποκρισία

Το 220 μΧ ο επίσκοπός μας (πρεσβύτερος) Ρώμης Κάλλιστος ανήγγειλε ότι οι ευγενικής καταγωγής χριστιανές γυναίκες  θα μπορούσαν να παντρεύονται σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία έναν ταπεινής καταγωγής χριστιανό άνδρα. Ο ίδιος κατηγορήθηκε από τους "ηθικο"λόγους της εποχής του για ανάλογα ζητήματα(για παράδειγμα οι τριαδικοί τερτυλλιανοί τον μέμφονταν επειδή δέχονταν στην εκκλησία τους μετανοούντες αμαρτωλούς..)

Φαρισαίοι

Οι μαθητές του Κυρίου ήταν άνθρωποι όπως κι εμείς. Δεν είχαν μεγάλη μόρφωση ή ιδιαίτερη ευφυΐα, ούτε διέθεταν εξαιρετικά φυσικά χαρίσματα. Επόμενο ήταν, λοιπόν, να ενεργούν και να συμπεριφέρονται όπως όλοι οι κοινοί άνθρωποι της εποχής τους, αλλά και της δικής μας εποχής.