Οι μαθητές λοιπόν ακούσαντες τον Κύριο να λέει: «Διότι αληθώς σάς λέγω ότι όστις είπη πρός τό όρος τούτο, Σηκώθητε καί ρίφθητι εις τήν θάλασσαν, καί δέν διστάση εν τή καρδία αυτού, αλλά πιστεύση ότι εκείνα τά οποία λέγει γίνονται, θέλει γείνει εις αυτόν ό, τι εάν είπη» (Μάρκ.ια:23) άρχισαν να ζητούν τα πιο απίθανα πράγματα.
Όταν δε έμαθαν ότι στην "παλιγενεσία" (στην αρχή του νέου κόσμου) θα τους δοθούν "θρόνοι" (υπουργεία) οι υιοί του Ζεβεδαίου (Ιάκωβος και Ιωάννης) πιο "έξυπνοι" από τους άλλους ήλθαν "...λέγοντες, Διδάσκαλε, θέλομεν να κάμης εις ημάς, ό,τι ζητήσωμεν... " (Μάρκ.ι:35). Σαν κεραυνός ήλθε η απάντηση «δεν εξεύρετε τι ζητείτε...» (Μάρκ.ι:38)