ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟ

Αν ο Χριστός περίμενε να Τον καλωσορίσει ο κόσμος, ακόμη θα περίμενε να γεννηθεί στη Βηθλεέμ. Αντιμετώπισε την απόρριψη από τους περισσότερους. Άλλες φορές Τον καλοδέχονταν στην αρχή, για να Τον εγκαταλείψουν αργότερα όταν έβλεπαν ποιες είναι οι απαιτήσεις της μαθητείας δίπλα Του. Δεν νομίζω ότι υπήρξε κανείς ποτέ τόσο ανεπιθύμητος όσο ήταν ο Ιησούς. Οι άγγελοι ίσως να ήρθαν ένδοξα για να Τον προϋπαντήσουν, αλλά ελάχιστοι άνθρωποι τους μιμήθηκαν. Και στο ψηλότερο σημείο της διακονίας Του, η μοναξιά Του ήταν απίστευτη.

Τι χρειάζονται κατά βάθος οι άνθρωποι

Ο φόβος της κόλασης κάποτε κινητοποιούσε βαθύτατα τους ανθρώπους.

Σίγουρα όμως, στην εποχή μας έχουμε αλλάξει το λεξιλόγιο μας. Σπάνια μιλάμε για το ότι «πρέπει να σωθείς». Και η κόλαση μνημονεύεται σπάνια ή καθόλου από τους περισσότερους άμβωνες της χώρας μας. Και σ’ αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται και οι παραδοσιακά βιβλικοί άμβωνες!

Σήμερα μας απασχολεί το «τώρα» και όχι το «μετά».

Η ανταπόδοση (2)

Αν κοιτάξει κανείς περισσότερο στη διδασκαλία του Ιησού, δεν μπορεί να ξεφύγει από το γεγονός ότι ο ίδιος δίδαξε πως η κόλαση είναι ένα φρικτό ενδεχόμενο που δεν επιδέχεται επανόρθωση.

Εβρ.θ:27 Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις,

Ο ίδιος ο Ιησούς υποστήριξε ότι ο θάνατος βάζει τέλος στις ευκαιρίες να τακτοποιηθεί κανείς με τον Θεό. Αυτό φαίνεται πολύ παραστατικά στην παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου, στο Λουκ.ις:19-31. Στην παραβολή ο Ιησούς μιλάει για κάποιον πλούσιο άνθρωπο που πέθανε, και στον τόπο των νεκρών βασανιζόταν και «εν τη φλογί ταύτη». Μίλησε ακόμη και για έναν φτωχό ζητιάνο, τον Λάζαρο, που με τον θάνατο του μπήκε στη μακαριότητα των ανθρώπων του Θεού. Η παραβολή δεν μας λέει για ποια αιτία πήγε ο ένας ή ο άλλος στον αντίστοιχο προορισμό. Εντούτοις, ο πλούσιος διαπίστωσε ότι εάν τα μέλη της οικογένειάς του δεν μετανοούσαν για τις αμαρτίες τους θα κατέληγαν όπως και ο ίδιος, πράγμα που δείχνει ότι κανένας δεν πηγαίνει στον ουρανό παρά μόνο εάν τακτοποιηθεί η αμαρτία του. Και αυτό συμφωνεί με την υπόλοιπη διδασκαλία της Γραφής.

Δεν το έκανα… (2)

Δεν μπορώ όμως να αποδεχτώ ούτε και για ένα δευτερόλεπτο την ιδέα ότι ο Θεός μοιάζει με μια απαίσια ρουφήχτρα και χαίρεται με την καταδίκη των απίστων.

Όταν ο Θεός αποκάλυψε στον Ιεζεκιήλ ότι θα επέβαλε φοβερές κρίσεις σε όσους δεν στρέφονταν σ’ Αυτόν με μετάνοια και πίστη, έδωσε το αντίβαρο της ένθερμης προτροπής προς αυτούς τους ανθρώπους. «Απορρίψατε αφ' υμών πάσας τας ανομίας υμών, τας οποίας ηνομήσατε εις εμέ, και κάμετε εις εαυτούς νέαν καρδίαν και νέον πνεύμα· και διά τι να αποθάνητε, οίκος Ισραήλ; Διότι εγώ δεν θέλω τον θάνατον του αποθνήσκοντος, λέγει Κύριος ο Θεός· διά τούτο επιστρέψατε και ζήσατε» (Ιεζ.ιη:31-32). Η πιο παραστατική εικόνα της αγωνίας που προκαλεί στον Θεό η κρίση των αμαρτωλών φαίνεται στον Ιησού που έκλαψε για την Ιερουσαλήμ επειδή δεν είχε έρθει σ' Αυτόν για να σωθεί (Λουκ.ιθ:41-44). Ο τρόμος της κόλασης δεν χαροποιεί τον Θεό. Αν επιτρέπεται η φράση, Τον κάνει να κλαίει.

Δεν το έκανα… (1)

Πιστεύω ότι όλοι έχουμε κάποια περίπτωση που ενώ μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε για τον Χριστό, δεν το κάναμε. Και ίσως, αυτός ο άνθρωπος, μετά από λίγο να πέθανε!

Ίσως, επειδή αυτό το άτομο ήταν πολύ καλός άνθρωπος, να θεώρησες ότι υπάρχει κάποιο είδος πίσω πόρτας. Όμως, αυτό δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια προβολή των επιθυμιών μας, και αυτή η γνώση κρεμάει από πάνω μας έναν μαύρο ίσκιο τρόμου.

ΕΡΩΤ/ΑΠΑΝΤ - Υπερβολική έμφαση στον ευαγγελισμό;

ΕΡΩΤΗΣΗ:

Δεν βλέπετε κινδύνους στην υπερβολική έμφαση στον Ευαγγελισμό μόνο και την εξύψωση των αριθμών σαν απόδειξη της λεγόμενης αναζωπύρωσης των έσχατων καιρών;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Βλέπω έναν κίνδυνο, εάν δεν ευαγγελίζουμε. Πάρα πολύ συχνά περιοριζόμαστε στις εκκλησίες μας. Κάθε ψυχή είναι ένας αριθμός, και η δουλειά μας είναι να «κηρύξουμε το Ευαγγέλιο εις όλην την κτίσιν» (Μάρκ.ις:15). Όσο περισσότερους φέρνουμε στην εκκλησία, τόσο περισσότερους έχουμε να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο, και τόσο περισσότερες ψυχές θα σωθούν. Πρέπει να έχουμε ένα βάρος για τους αμαρτωλούς. Πολλοί από εμάς έχουν παραμείνει σε νάρκη πάρα πολύ καιρό.

Ο σπόρος που σπέρνουμε

Ο Κύριος δίδαξε σπουδαίες αλήθειες, χρησιμοποιώντας παραβολές. Κοινά, γνωστά πράγματα τα χρησιμοποιούσε αλληγορικά.

Μάρκ.δ:3-8 Ακούετε· ιδού, εξήλθεν ο σπείρων διά να σπείρη. Και ενώ έσπειρεν, άλλο μεν έπεσε παρά την οδόν, και ήλθον τα πετεινά του ουρανού και κατέφαγον αυτό. Άλλο δε έπεσεν επί το πετρώδες, όπου δεν είχε γην πολλήν, και ευθύς ανεφύη, διότι δεν είχε βάθος γης, και ότε ανέτειλεν ο ήλιος εκαυματίσθη, και επειδή δεν είχε ρίζαν εξηράνθη. Και άλλο έπεσεν εις τας ακάνθας, και ανέβησαν αι άκανθαι και συνέπνιξαν αυτό, και καρπόν δεν έδωκε· και άλλο έπεσεν εις την γην την καλήν και έδιδε καρπόν αναβαίνοντα και αυξάνοντα, και έδωκεν εν τριάκοντα και εν εξήκοντα και εν εκατόν.

Ο αγιασμός είναι ευαγγελισμός

Ένας πιστός, με ζωή Χριστού, μιλάει πιο πολύ για τον Κύριό του, από οποιονδήποτε άλλον, που φλύαρα λέει πολλά λόγια αριστερά και δεξιά χωρίς, να μπορεί να τ’ αποδείξει.

Ένας πιστός, με ζωή Χριστού και να σφραγίσει το στόμα του πάλι από την ζωή του βγαίνουν δυνατά και πειστικά επιχειρήματα, που αφοπλίζουν και την πιο δύσκολο συζήτηση.

Ένας πιστός, με μια ζωή Χριστού, με μόνη την ζωή του παρουσιάζει όλο το έργο τού Χριστού, ζωντανό ανάγλυφο, βιωμένο που κάνει τους ανθρώπους να στέκονται, να διερωτώνται, να απορούν.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ

Η σπουδαιότητα αυτής της φάσης του έργου του Θεού δεν μπορεί να υποτιμηθεί καθόλου. Ψυχές που δυνατοί κήρυκες δεν θα μπορούσαν ποτέ να πλησιάσουν, έχουν αναζητηθεί και κερδηθεί με τη μέθοδο του προσωπικού ευαγγελισμού. 

Στον Εκκλ.ια:6 διαβάζουμε τα παρακάτω ενθαρρυντικά λόγια: «Σπείρε τον σπόρον σου το πρωί, και την εσπέραν ας μη ησυχάση η χείρ σου διότι δεν εξεύρεις τί θέλει ευδοκιμήσει, τούτο ή εκείνο,  ή εάν και τα δύο ήναι επίσης αγαθά». Απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, κάθε μέρα, ο Χριστιανός μπορεί να σπέρνει τον καλό σπόρο του Λόγου του Θεού στις καρδιές που έχουν ανάγκη σωτηρίας. Ποιος σπόρος θα πέσει σε καλή γη δεν ξέρουμε, αλλά η Βίβλος μας βεβαιώνει για θερισμό ψυχών αν δεν αποκάμουμε.

Ευαγγελισμός

ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο ευαγγελισμός ήταν κάτι φυσιολογικό για κάθε μαθητή του Ιησού Χριστού στην Καινή Διαθήκη. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μίλησε στον Ανδρέα για τον Ιησού, αυτός μίλησε στον Πέτρο, κι ο Πέτρος στο Φίλιππο. Ο Φίλιππος με τη σειρά του μίλησε στο Ναθαναήλ. Ο Ιωάννης σύστησε τον Ιησού στον αδελφό του Ιάκωβο. Η γυναίκα στο πηγάδι της Σαμάρειας πήγε στην πόλη της κι έφερε εκατοντάδες ψυχές στο Χριστό. Πολλά χρόνια αργότερα, ο διάκονος Φίλιππος πήγε στη Σαμάρεια, κήρυξε και πίστεψαν χιλιάδες που βαπτίστηκαν κι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα (Πραξ.η:12-17).

Ευαγγελίζοντας ένα κόσμο που πνίγεται στα σεξουαλικά προβλήματα

Όταν κανείς ασχοληθεί σοβαρά με τους νέους και τους ρωτήσει από πραγματικό ενδιαφέρον τι τους απασχολεί, αυτό που θα καταλάβει είναι ότι υπάρχει πολύς πόνος. Πολλοί από αυτούς τους νέους μιλάνε για τους αγώνες τους, τον πόνο και τις πληγές τους. Και οι περισσότερες από αυτές τις δυσκολίες έχουν να κάνουν με το σεξ. Αυτή η γενιά έχει πολύ σεξ, βλέπει πολύ πορνό, βιώνει μια τρομακτική ποσότητα βρισιών και δεν μπορεί να καταλάβει πώς μπορεί να σκέφτεται για το πανταχού παρόν – αλλά σπάνια χαρούμενο ζήτημα του σεξ.

Σωτηρία ψυχών (8)

ΟΔΟΙ ΚΑΙ ΦΡΑΓΜΟΙ

«Και είπεν ο Κύριος προς τον δούλον, Έξελθε εις τας οδούς και φραγμούς, και ανάγκασον να εισέλθωσι, διά να γεμισθή ο οίκος μου» (Λουκ.ιδ:23).

Είναι πολύ καθαρό ότι ο Ιησούς βρισκόταν στο Ναό κάθε Σάββατο όπως ο νόμος διέταζε. Στην πραγματικότητα ο Ιησούς ξεκίνησε τη διακονία Του στη συναγωγή (Λουκ.δ:16). Ακόμα Τον βρίσκουμε σε πολύ μικρή ηλικία να συνδιαλέγεται στο ναό με τους δασκάλους (Λουκ.β:46). Οι Γραφές αναφέρουν με ακρίβεια ότι ο Ιησούς ήταν πιστός στην παρακολούθηση και τη λατρεία στο ναό.

Όμως, όταν χρειάστηκε να ψάξει να βρει το απολωλός, βγήκε έξω, στους δρόμους. Στο παραπάνω εδάφιο, ο Ιησούς χρησιμοποίησε μια παραβολή σχετικά με κάποιο Κύριο που έστειλε τους υπηρέτες του στους ΔΡΟΜΟΥΣ και τους ΦΡΑΚΤΕΣ να καλέσουν τον καθένα για να γεμίσει το σπίτι του. Στην παραβολή, ο Κύριος δεν είναι άλλος απ’ τον Ίδιο τον Ιησού και υπηρέτες οι μαθητές Του. Τους έστειλε λοιπόν στους δρόμους, εκεί που ήταν η αγορά, εκεί που ήταν οι άνθρωποι.

Σωτηρία ψυχών (7)

ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ

«Τις άνθρωπος εξ υμών, εάν έχη εκατόν πρόβατα, και χάση εν εξ’ αυτών, δεν αφίνει τα εννενηκονταεννέα εν τη ερήμω, και υπάγει ζητών το απολωλός, εωσού εύρη αυτό; Και ευρών αυτό, βάλλει επί τους ώμους αυτού, χαίρων;» (Λουκ.ιε:4-5).

O Ιησούς μας φανερώνει εδώ την κατάσταση αυτού που ενδιαφέρεται να σώσει ψυχές. Αυτός που αποφασίζει να γίνει εργαλείο για να σωθούν ψυχές, απολαμβάνει το ένδοξο συναίσθημα που προέρχεται απ΄ αυτό το ίδιο το έργο. Όσοι το έχουν κάνει μπορούν να βεβαιώσουν ότι μια θεία ευλογία έρχεται πάνω σου όταν ομολογείς μπροστά στους ανθρώπους.

Σωτηρία ψυχών (6)

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ

Επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια γι’ αυτούς που προσεύχονται να τους βοηθήσει ο Θεός να σώσουν ψυχές. Έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά σχετικά με τον «Ευαγγελισμό» ή το «Πώς μπορεί ν’ αυξηθεί μια εκκλησία» στις μέρες μας. Το πρόβλημα στο θέμα του ευαγγελισμού και της αύξησης της εκκλησίας είναι ότι αυτά τις περισσότερες φορές παρουσιάζονται σαν ένα «πακέτο» ή σαν ένα «πρόγραμμα». Ο ευαγγελισμός και η αύξηση της εκκλησίας μπορεί ν’ αποδειχτεί ότι σημαίνει κάτι άλλο αν δεν είμαστε προσεκτικοί. Η εκκλησία μπορεί να χρησιμοποιήσει διάφορους τρόπους, ιδιαίτερα σήμερα που η διαφήμιση και η ηλεκτρονική επιστήμη έχουν μπει τόσο πολύ στη ζωή μας, για ν’ αυξηθούν τα άτομα ή οι επισκέπτες, αλλά οι πιστοί αυτής της εκκλησίας ποτέ δεν θα βαστάξουν το βάρος ή το κόστος που υπάρχει για να σωθεί μία ψυχή.

Σωτηρία ψυχών (5)

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΙΑΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΠΟΣ

«Ο καρπός του δικαίου είναι δένδρον ζωής και όστις κερδίζει ψυχάς, είναι σοφός» (Παρ.ια:30).

Ο λόγος του Θεού μας λέει ότι ο ΣΟΦΟΣ Χριστιανός καλλιεργεί τη χριστιανική του ζωή για να φέρει καρπό. Ο καρπός είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις ψυχές. Καρπός είναι οι ψυχές που κερδίζει κανείς στο Χριστό. Στην πραγματικότητα ο Ίδιος ο Ιησούς δίδαξε ότι ΚΑΘΕ Χριστιανός πρέπει να φέρει καρπό. «Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός. ΠΑΝ ΚΛΗΜΑ εν εμοί ΜΗ ΦΕΡΟΝ ΚΑΡΠΟΝ, εκκόπτει αυτό και παν το φέρον ΚΑΡΠΟΝ, καθαρίζει αυτό, διά να φέρη ΠΛΕΙΟΤΕΡΟΝ ΚΑΡΠΟΝ» (Ιωαν.ιε:1,2). Ο Ιησούς αποβλέπει ο κάθε Χριστιανός να γίνει ένας πετυχημένος ψαράς ανθρώπων. Ο Ιησούς είναι η άμπελος κι οι Χριστιανοί τα κλήματα. Αν αυτή η επιθυμία υπάρχει στην άμπελο - η σωτηρία των αμαρτωλών - θα υπάρχει και στα κλήματα.

Σωτηρία ψυχών (4)

ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο ευαγγελισμός ήταν κάτι φυσιολογικό για κάθε μαθητή του Ιησού Χριστού στην Καινή Διαθήκη. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μίλησε στον Ανδρέα για τον Ιησού, αυτός μίλησε στον Πέτρο, κι ο Πέτρος στο Φίλιππο. Ο Φίλιππος με τη σειρά του μίλησε στο Ναθαναήλ. Ο Ιωάννης σύστησε τον Ιησού στον αδελφό του Ιάκωβο. Η γυναίκα στο πηγάδι της Σαμάρειας πήγε στην πόλη της κι έφερε εκατοντάδες ή χιλιάδες ψυχές στο Χριστό. Πολλά χρόνια αργότερα, ο διάκονος Φίλιππος πήγε στη Σαμάρεια, κήρυξε και πίστεψαν χιλιάδες που βαπτίστηκαν κι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα (Πραξ.η:12-17).

Σωτηρία ψυχών (3)

ΔΩΡΕΑΝ ΕΛΑΒΕΤΕ, ΔΩΡΕΑΝ ΔΟΤΕ

Όταν κάποιος κληρονομεί μια περιουσία, σημαίνει ότι έχει το δικαίωμα να την κάνει ό,τι θέλει. Ωστόσο, όταν ο Ιησούς σώζει κάποιον, το κάνει για να μπορεί κι αυτός με τη σειρά του να φέρει κάποιον άλλο στη σωτηρία.

Αφού ο Ιησούς βρήκε τους μαθητές Του και τους κάλεσε να Τον ακολουθήσουν, τους έστειλε έξω λέγοντάς τους: «Υπάγετε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ. Και υπάγοντες κηρύττετε λέγοντες, Ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε» (Ματθ.ι:6-8). Ο Ιησούς μας έδωσε δωρεάν τα πάντα για να μπορούμε κι εμείς να δώσουμε δωρεάν σε άλλους. Η κλήση του Ιησού στη ζωή μας, δεν διαφέρει απ’ αυτή των πιστών της πρώτης εκκλησίας.

Σωτηρία ψυχών (1)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο καρπός του δικαίου είναι δένδρον ζωής και όστις κερδίζει ψυχάς είναι σοφός (Παρ.ια:30).

Και οι συνετοί θέλουσιν εκλάμψει ως η λαμπρότης του στερεώματος και οι επιστρέφοντες πολλούς εις δικαιοσύνην, ως οι αστέρες, εις τους αιώνας των αιώνων (Δαν.ιβ:3).

Το να κερδίσει ένας Χριστιανός ψυχές για τον Κύριο, είναι ένα από τα βασικά καθήκοντά του και η πιο υψηλή κλήση για την οποία μπορεί να καυχηθεί.  Στην Παλαιά Διαθήκη ο Δαβίδ ονομάζεται “άνδρας κατά την καρδίαν του Θεού” (Πραξ.ιγ:22). Ο Δαβίδ ήταν πολεμιστής του Θεού και πολεμούσε για τη δικαιοσύνη.  Με το να κατακτήσει όλα τα εδάφη και τα έθνη για τον Κύριο, κέρδισε τον τίτλο αυτό.

Σημάδια ότι κάποιος είναι ανοικτός στο Ευαγγέλιο

Ενώ συνήθως η φορολογική περίοδος με εξοργίζει, αυτή η ετήσια άσκηση μου θυμίζει ένα από τους πρώτους ακόλουθους του Ιησού - ένα άνθρωπο που λίγοι (αν υπάρχουν) τον έχουν δει σαν ανοικτή καρδιά στα καλά νέα της σωτηρίας. Μιλώ, φυσικά, για τον Ζακχαίο. Φοροεισπράκτορας για τους Ρωμαίους, κάτοικος Ιεριχώ. Ένας άνθρωπος που εργαζόταν για την κατοχική δύναμη που οι Ισραηλίτες μισούσαν, μαζεύοντας τους φόρους, ενώ ήταν ελεύθερος να αποσπά επιπλέον χρήματα για προσωπικό του κέρδος.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΤΟΛΗ

Καί προσελθών ο  Ιησούς, ελάλησε πρός αυτούς, λέγων·  Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ καί επί γής. (Ματθ.κη:18)

Καί θέλει κηρυχθή τούτο τό ευαγγέλιον τής βασιλείας εν όλη τή οικουμένη πρός μαρτυρίαν εις πάντα τά έθνη, καί τότε θέλει ελθεί τό τέλος. (Ματθ.κδ:14)

καί έθνη, τά οποία δέν σέ εγνώριζον, θέλουσι τρέξει πρός σέ (Ης.νε:5)

θέλω σοί δώσει τά έθνη κληρονομίαν σου, καί ιδιοκτησίαν σου τά πέρατα τής γής· (Ψαλμ.β:8)

η Αιθιοπία ταχέως θέλει εκτείνει τάς χείρας αυτής πρός τόν Θεόν. (Ψάλμ.ξη:31)