ΠΡΟΒΛΗΜΑ 13.
Ο Θεός Υιός δεν είχε Υιό
Η διδασκαλία της τριάδας έρχεται σε αντίθεση
με τις Παρ.λ:4 και όλα τα παράλληλα
εδάφια. Σημειώστε ότι σύμφωνα με αυτό το εδάφιο ο μόνος που ανέβει και κατέβει
είχε υιόν: Τις ανέβη εις τον ουρανόν και
κατέβη;... τις εστερέωσε πάντα τα άκρα της γης;... τι το όνομα αυτού, και τι το
όνομα του υιού αυτού, εάν εξεύρεις.
Η Βίβλος διδάσκει ότι ο μόνος που κατέβηκε ήταν ο Ιησούς, σε πολλά ακόμα εδάφια, εκτός απ’ αυτό των Παροιμιών (Ματθ.ιβ:40, Α΄Πετρ.γ:18,19, Εφεσ.δ:9) και ο μόνος που ανέβει είναι πάλι ο Ιησούς (Λουκ.κδ:51, Ιωάν.κ:17, Πράξ.α:9-11, Α΄ Τιμ.γ:16)
Σύμφωνα με τις Παρ.λ:4 αυτός είχε υιόν κι αυτό έρχεται σε αντίθεση με την τριαδική
διδασκαλία. Η σωστή ερμηνεία του εδαφίου είναι ότι αναφέρεται στην θεότητα του
Ιησού, σε κανένα άλλο εκτός από τον Θεό Πατέρα. Ήταν ο Θεός που είχε υιό και το
όνομά Του ήταν το ίδιο με το όνομα του υιού Του.
ΠΡΟΒΛΗΜΑ 14.
«Αυτός» δεν μπορεί να είναι τρία
πρόσωπα
Η τριαδική διδασκαλία ορίζει το Θεό σαν τρία
πρόσωπα. Οποιαδήποτε τέτοια ομάδα προσώπων πληθυντικού αριθμού πρέπει ν’
αναφέρεται με προσωπική αντωνυμία πληθυντικού αριθμού, όχι ενικού. Αν ο Θεός
είναι τρία πρόσωπα, δεν είναι σωστό να αποκαλούμε τον Θεό «Αυτός», αλλά «Αυτοί»
ή «Αυτούς».
Αυτός ο απλός γραμματικός κανόνας μας
εμποδίζει να πιστέψουμε ότι ο Θεός είναι ομάδα προσώπων. Το γεγονός ότι η
Βίβλος χρησιμοποιεί αντωνυμία ενικού αριθμού όταν αναφέρεται στο Θεό, είναι
απόδειξη ότι ο Θεός είναι ένα πρόσωπο. Όταν ο Θεός αναφέρεται στον εαυτό Του,
χρησιμοποιεί τις προσωπικές αντωνυμίες ενικού αριθμού «Εγώ», «Εμέ», και «Αυτός» (Ησ.μγ:10,11,25).
Όταν άλλοι αναφέρονται στο Θεό χρησιμοποιούν
τις αντωνυμίες «Αυτός», «Αυτού» (Ψαλμ.ρ:3, Μαρκ.ιβ:32). Πουθενά στη
Βίβλο ο Θεός δεν αναφέρεται με τις προσωπικές αντωνυμίες πληθυντικού αριθμού
«Αυτοί» ή «Αυτούς». Εάν ο Θεός είναι τριάδα, η Βίβλος δεν θα χρησιμοποιούσε
κανένα άλλο όρο εκτός απ’ το «Αυτοί» ή «Αυτούς» αναφορικά με το Θεό.
Η μόνη πιθανή αντίρρηση είναι ότι τα παραπάνω
εδάφια αναφέρονται ατομικά στα θεία πρόσωπα και όχι στο σύνολο της τριάδας και
γι’ αυτό χρησιμοποιούνται αντωνυμίες ενικού αριθμού.
Όμως στο Μαρκ.ιβ:32
δεν είναι δυνατόν να γίνεται αναφορά σ’ ένα μέλος της τριάδας μόνο. Επιπλέον
αυτό το αντεπιχείρημα είναι μια παραδοχή ότι πράγματι, το σύνολο της τριάδας
δεν αναφέρεται πουθενά στην Γραφή. Αυτό συμβαίνει διότι αν οι αντωνυμίες ενικού
αριθμού υπάρχουν για ν’ αναφερθούν στην ατομικότητα των θείων προσώπων μόνο, τότε
πουθενά δεν αναφέρονται και τα τρία πρόσωπα μαζί, εφόσον ο όρος «Αυτοί» δεν
χρησιμοποιείται ούτε μία φορά για να περιγράψει το Θεό.
Αφού αυτό είναι αλήθεια, οι τριαδικοί πρέπει
να «κατασκευάσουν» εδάφια τα οποία να μιλάνε για ξεχωριστά πρόσωπα και δεν μπορούν
ποτέ να αποδείξουν, έστω και με ένα κείμενο των Γραφών, ότι τα τρία πρόσωπα
είναι πράγματι ένας Θεός.
