«Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί;» (Πράξ.β:37)
«Κύριοι, τι πρέπει να κάμω δια να σωθώ;» (Πράξ.ις:30)
Κάθε άνθρωπος είναι αμαρτωλός κι έχει ανάγκη από σωτηρία. Δια μέσου των αιώνων, πολλοί άνθρωποι έχουν καταλάβει αυτό το γεγονός κι έχουν αναρωτηθεί «Πως μπορώ να σωθώ;». Ο χριστιανισμός διακηρύττει ότι ο Θεός έχει προμηθεύσει την σωτηρία δια Ιησού Χριστού. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει, «Πως εγώ μπορώ να λάβω την σωτηρία που ο Ιησούς Χριστός προμηθεύει;».
Εμείς, πιστεύουμε,
ότι ο λόγος του Θεού απαντάει σ’ αυτό το τόσο απλό αλλά και τόσο σημαντικό
ερώτημα. Ο στόχος αυτής της σειράς, είναι να βρούμε την Βιβλική απάντηση στο
ερώτημα που μόλις αναφέραμε, αλλά και να εξετάσουμε τις διάφορες απόψεις που
υπάρχουν γύρω από αυτό το θέμα. Θα προσπαθήσουμε να παραμερίσουμε ανθρώπινες
διδασκαλίες και δόγματα για να δούμε τι διδάσκει η Αγία Γραφή πάνω στο θέμα.
Η Βίβλος,
κατηγορηματικά διακηρύττει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί.
«Τις δύναται να είπη, Εκαθάρισα
την καρδίαν μου, είμαι καθαρός από των αμαρτιών μου;» (Παρ.κ:9).
«Πάντες τωόντι εγείναμεν ως
ακάθαρτον πράγμα, και πάσα η δικαιοσύνη ημών είναι ως ρυπαρόν ιμάτιον δια τούτο
επέσαμεν πάντες ως το φύλλον, και αι ανομίαι ημών αφήρπασαν ημάς ως ο άνεμος» (Ησ.ξδ:6).
«Ουδείς άνθρωπος είναι
αναμάρτητος» (Α’ Βασ.η:46
Β’ Χρον.ς:36).
Τα πρώτα τρία κεφάλαια της προς Ρωμαίους επιστολής, επιβεβαιώνουν ότι
τόσο οι Εβραίοι, όσο και οι Εθνικοί βρίσκονται υπό καταδίκη μπροστά στον Θεό.
Αυτοί που δεν είχαν τον νόμο του Μωυσή θα κριθούν με τον νόμο της συνείδησης κι
αυτοί που ήταν κάτω απ’ τον νόμο του Μωυσή θα κριθούν σύμφωνα μ’ αυτόν
(Ρωμ.β:12-16).
Απλά, ολόκληρο το ανθρώπινο γένος είναι υπό αμαρτία (Ρωμ.γ:9). «Δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ εις» (Ρωμ.γ:10
δες και Ψαλμ.ιδ:1-3). Όλοι οι άνθρωποι είναι υπόδικοι μπροστά στον Θεό
(Ρωμ.γ:19) «επειδή πάντες ήμαρτον και
υστερούνται της δόξης του Θεού» (Ρωμ.γ:23).
Εξαιτίας αυτού, η ανθρωπότητα είναι υπό ποινή θανάτου. «Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι
θάνατος» (Ρωμ.ς:23). «Η δε αμαρτία εκτελεσθείσα
γεννά τον θάνατον» (Ιάκ.α:15).
Η σωτηρία προέρχεται μόνο δια
πίστεως στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Εκτός απ’ το γεγονός ότι κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη από σωτηρία, άλλο
τόσο αλήθεια είναι το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει κάτι για να
σωθεί. Καμία «ποσότητα καλών έργων» ή προσκόλληση και εμμονή στον νόμο δεν
μπορεί να σώσει τον άνθρωπο.
Εφεσ.β:8-9 “Διότι κατά
χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας Θεού το
δώρον ουχί εξ έργων, δια να μη καυχηθή τις”
Αυτό σημαίνει ότι η σωτηρία είναι δώρο από τον Θεό. Ο θάνατος, η ταφή
και η ανάσταση του Ιησού Χριστού, έκανε αυτό το δώρο διαθέσιμο, και ο μόνος
τρόπος για να σωθεί κάποιος είναι να πιστέψει στον Ιησού και στην επάρκεια της
θυσίας Του. Φυσικά, σώζουσα πίστη στον Ιησού σημαίνει υπακοή στο ευαγγέλιό Του
και εφαρμογή του ευαγγελίου στην ζωή μας.
Πρέπει να επιμείνουμε στο ότι η σωτηρία είναι μόνο δια πίστεως και η πίστη
πρέπει να είναι στον Κύριο Ιησού Χριστό. Ο Ιησούς διακήρυξε: «Εγώ είμαι η οδός, και η αλήθεια και η ζωή,
ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού» (Ιωάν.ιδ:6).
Ακόμα είπε ότι πρέπει να πιστέψουμε ότι είναι ο Θεός που φανερώθηκε εν
σαρκί για να μας σώσει: «Εάν δεν
πιστεύσητε ότι ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ, θέλετε αποθάνει εν ταις αμαρτίαις υμών» (Ιωάν.η:24).
Γιατί είναι απόλυτα απαραίτητη η εμπιστοσύνη στον Ιησού; Εφόσον όλοι οι
άνθρωποι είναι αμαρτωλοί, η αγιότητα του Θεού αναγκάστηκε ν’ αποχωριστεί από
τον αμαρτωλό άνθρωπο και απαίτησε τον θάνατο σαν ποινή για την αμαρτία. Ο Θεός
διάλεξε να δεσμευτεί με την ποινή του θανάτου για την αμαρτία. Χωρίς να χυθεί
αίμα (χωρίς να δοθεί ζωή) δεν υπάρχει άφεση της ποινής (Εβρ.θ:22), ούτε αποκατάσταση
της σχέσης με τον Άγιο Θεό (Εφεσ.β:13-17 & Κολ.α:19-22). Η θυσία των ζώων
δεν είναι αρκετή ώστε να συγχωρεθεί η αμαρτία του ανθρώπου (Εβρ.ι:4), επειδή ο
άνθρωπος είναι πολύ πιο ανώτερος από τα ζώα, αφού δημιουργήθηκε κατά την πνευματική,
διανοητική και ηθική εικόνα του Θεού (Γέν.α:27). Ούτε ακόμα κάποιος κανονικός
άνθρωπος δεν μπορεί να πεθάνει για τις αμαρτίες κάποιου άλλου, γιατί ο καθένας
αξίζει την τιμωρία του αιώνιου θανάτου για τις δικές του αμαρτίες.
Προκειμένου να προμηθεύσει ο Θεός ένα κατάλληλο αντικαταστάτη, φανερώθηκε
ο ίδιος εν σαρκί δια του ανθρώπου Ιησού Χριστού.
Ο Χριστός είναι ο μόνος αναμάρτητος άνθρωπος που έζησε ποτέ, έτσι είναι
ο μόνος που δεν έπρεπε να πεθάνει, με αποτέλεσμα να είναι ο τέλειος
αντικαταστάτης. Έτσι, ο θάνατός Του έγινε ο εξευμενισμός ή η εξιλέωση - το μέσο
δια του οποίου ο Θεός μπορεί να συγχωρέσει αμαρτίες χωρίς να παραβιάζει την αγιότητά
Του και την δικαιοσύνη Του (Ρωμ.γ:23-26).
Στην ουσία, ο Θεός δεν συγχωρεί τις αμαρτίες μας, αλλά επέβαλε την ποινή
αυτών των αμαρτιών στον αθώο άνθρωπο Χριστό. Αυτή η αντικατάσταση μας ωφελεί,
όταν πιστέψουμε στον Χριστό κι εφαρμόσουμε το ευαγγέλιό Του στην ζωή μας.
Έτσι, ο αντικαταστατικός και εξευμενιστικός θάνατος του Ιησού έγινε
απαραίτητος:
(1) εξαιτίας της αμαρτίας του ανθρώπου
(2) της αγιότητας του Θεού
(3) του νόμου που απαιτούσε θάνατο σαν μισθό της αμαρτίας.
Γι’ αυτό δεν υπάρχει σωτηρία έξω απ’ τον Ιησού Χριστό.
