Γέννηση εκ Πνεύματος

  

Είναι η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος στη σωτηρία του ανθρώπου. Αυτή είναι η κατά λέξη ερμηνεία του Ιωάν.γ:5-8, και αυτό κανείς δεν το αμφισβητεί σοβαρά. Ενώ υπάρχει συμφωνία ότι η γέννηση εκ Πνεύματος είναι το να έρθει στη ζωή κάποιου το Άγιο Πνεύμα, υπάρχει ασυμφωνία σχετικά με το κατά πόσο αυτό είναι ταυτόσημο με τη βάπτιση του Αγίου Πνεύματος.

Οι περισσότεροι Διαμαρτυρόμενοι εξομοιώνουν τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος στην ζωή κάποιου, με την βάπτιση του Αγίου Πνεύματος, αν και συνήθως απορρίπτουν το σημείο της γλωσσολαλιάς.

Στην Καινή Διαθήκη, καθώς θα δούμε παρακάτω, οι όροι: «γέννηση εκ Πνεύματος», «δωρεά του Αγίου Πνεύματος», «λήψη του Αγίου Πνεύματος» και «βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα», αναφέρονται στην ίδια ακριβώς εμπειρία.

(1) Ο Ιησούς περίμενε από το Νικόδημο να καταλάβει τι εννοούσε με το «γέννηση εκ Πνεύματος», στηριζόμενος στις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης σχετικά με την έκχυση του Πνεύματος. Ιδιαίτερα, ο Νικόδημος έπρεπε να ξέρει την προφητεία του Ιωήλ, την οποία ο Πέτρος εφάρμοσε στην βάπτιση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξ.β:16-18).

(2) Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής υποσχέθηκε κατηγορηματικά την βάπτιση με Άγιο Πνεύμα (Μάρκ.α:8). Χωρίς αμφιβολία, ο Νικόδημος ήταν εξοικειωμένος με τη διακονία του Ιωάννη και έπρεπε να περιμένει την εκπλήρωσή της.

(3) Το βιβλίο των Πράξεων μας διδάσκει ότι λαμβάνουμε το Άγιο Πνεύμα, όταν βαπτιζόμαστε με το Άγιο Πνεύμα.

Ο Ιησούς είπε στους μαθητές να περιμένουν την υπόσχεση του Πατέρα, την οποία περιέγραψε σαν «βάπτισμα εν Πνεύματι Αγίω» (Πράξ.α:4-8). Οι μαθητές έλαβαν αυτή την υπόσχεση την ημέρα της Πεντηκοστής όταν «επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου» (Πράξ.β:4).

Ο Πέτρος υποσχέθηκε σ’ αυτούς που ήθελαν να μετανοήσουν και τους θεατές εκείνης της μέρας, την ίδια εμπειρία, την οποία ονόμασε «δωρεά του Αγίου Πνεύματος» (Πράξ.β:38-39).

Όταν ο Κορνήλιος και οι οικιακοί του είχαν την ίδια εμπειρία, η Γραφή περιγράφει το γεγονός έτσι: «επήλθε το Πνεύμα το Άγιον», «η δωρεά του Αγίου Πνεύματος εξεχύθη», «έλαβον το Πνεύμα το Άγιον» (Πράξ.ι:44-48). Ο Πέτρος ταύτισε τους όρους «δώρο» και «βάπτισμα» του Αγίου Πνεύματος (Πράξ.ια:15-17).

Με λίγα λόγια, το βιβλίο των Πράξεων, εξομοιώνει όλες τις περιγραφές της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος στη σωτηρία, με τη βάπτιση του Αγίου Πνεύματος.

(4) Λένε κάποιοι, ότι η εκ Πνεύματος γέννηση αναφέρεται στην κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα. Όμως, εδώ, οι όροι αντιφάσκουν μεταξύ τους, γιατί πως μπορείς να πεις ότι το Πνεύμα κατοικεί μέσα σε κάποιον, αλλά δεν έχει λάβει Πνεύμα Άγιο. Αν οι λέξεις έχουν κάποια έννοια, τότε η κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος ξεκινά με τη λήψη, όταν κάποιος πληρούται ή βαπτίζεται με το Πνεύμα.

(5) Η Α’ Κορ.ιβ:13 αποδεικνύει ότι το έργο του Πνεύματος στη σωτηρία είναι το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος «Διότι ημείς πάντες δια του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα».

(6) Πολλά άλλα εδάφια δίνουν έμφαση στη σπουδαιότητα της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο και την συνδέουν, μαζί με το βάπτισμα στο νερό, σαν μέρος του μηνύματος της σωτηρίας.

 

Η αναγέννηση σαν σύνολο.

 

Πρέπει να δώσουμε βαρύτητα, στο γεγονός ότι η αναγέννηση είναι μια εμπειρία. Κάποιος ή είναι ή δεν είναι αναγεννημένος. Δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι «μισοαναγεννημένος» ή «λίγο αναγεννημένος» ή «δεν έχει αναγεννηθεί τελείως».

Μπορεί ο Ιησούς να αναγνώρισε δύο σκέλη - νερό και Πνεύμα - παρόλα αυτά μίλησε για μια νέα γέννηση. Το Πνεύμα το νερό και το αίμα, όλα αναφέρονται στο ένα (Α’ Ιωάν.ε:8). Υπάρχει μόνο ένα βάπτισμα (Εφεσ.δ:5) που περιλαμβάνει όμως και τα δύο, το νερό και το Πνεύμα.

Η Γραφή περικλείει και το βάπτισμα στο νερό και το βάπτισμα με το Πνεύμα όταν διδάσκει ότι:

«Ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ’ αυτού δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν» (Ρωμ.ς:4),

«Επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε» (Γαλ.γ:27)

«εις τον οποίον και περιετμήθητε με περιτομήν αχειροποίητον, απεκδυθέντες το σώμα της σαρκός δια της περιτομής του Χριστού, συνταφέντες μετ’ αυτού εν τω βαπτίσματι δια του οποίου και συνανέστητε δια της πίστεως της ενεργείας του Θεού, όστις ανέστησεν αυτόν εκ των νεκρών. Και εσάς όντας νεκρούς εις τα αμαρτήματα και την ακροβυστίαν της σαρκός σας, συνεζωοποίησε μετ’ αυτού, συγχωρήσας εις εσάς πάντα τα πταίσματα» (Κολ.β:11-13).

Οτιδήποτε κι αν συμβεί στη ζωή κάποιου μεμονωμένα - μετάνοια, βάπτισμα στο νερό ή βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα - δεν είναι αρκετό από μόνο του να τον σώσει.

Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι το έργο της σωτηρίας ολοκληρώνεται στην ενότητα αυτών των τριών. Ακόμα, δεν πρέπει ποτέ να προσδώσουμε περισσότερη σημασία σε κάποιο απ’ αυτά τα στοιχεία, ώστε να θεωρήσουμε τα άλλα περιττά ή άσκοπα.

Το Βιβλικό πρότυπο είναι να βιώσουμε και τα τρία - μετάνοια, βάπτισμα στο νερό και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος (Πράξ.β:38). Αν και οι Σαμαρείτες είχαν βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού, είχαν ακόμα ανάγκη να πάρουν το Άγιο Πνεύμα (Πράξ.η:15-17). Αν και ο Κορνήλιος έλαβε το Άγιο Πνεύμα, ο Πέτρος τον διέταξε να βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού (Πράξ.ι:44-48).

Το ιδανικό είναι, και τα τρία αυτά να συμβούν ταυτόχρονα, ή σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Στις Πράξεις β:38 δεν έχουμε κάτι που να εννοεί ότι κάποιος πρέπει να περιμένει ανάμεσα στη μετάνοια, το βάπτισμα στο νερό και το Άγιο Πνεύμα. Αν εξασκήσει πίστη, αυτό θα συμβεί, όπως έγινε με τους μαθητές του Ιωάννη στην Έφεσο (Πράξ.ιθ:1-6). Ο Αιθίοπας ευνούχος και ο δεσμοφύλακας στους Φιλίππους μετά τη βάπτισή τους στο νερό είχαν πολύ χαρά την οποία μπορούμε να αποδώσουμε στη βάπτιση με Άγιο Πνεύμα (Πράξ.η:36-39 & ις:31-34).  Ο Θεός το έχει σχεδιάσει έτσι, ώστε η διαδικασία της νέας γέννησης να  μπορεί να συμβεί την ίδια ώρα.

 

Σύγκριση ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη γέννηση.

 

Αν σκεφτούμε πως συμβαίνει η φυσική γέννηση, μπορούμε να καταλάβουμε την ενότητα των διαδικασιών που υπάρχει στη νέα γέννηση. Μπορούμε να δούμε την κάθε μια γέννα σαν ένα ξεχωριστό γεγονός, που αποτελείται όμως από διάφορα μέρη.

 

Φυσική γέννηση	Νέα γέννηση
1.   Σύλληψη	1.   Άκουσμα του Ευαγγελίου, αρχίζει η πίστη.
2.   Το μωρό εγκαταλείπει την κοιλιά	2.   Βάπτισμα στο νερό.
3.   Το μωρό παίρνει την πρώτη αναπνοή	3.   Βάπτισμα Αγίου Πνεύματος.

 

 

Η ενέργεια του αίματος.

 

Εφόσον η νέα γέννηση είναι μια αδιαίρετη ενότητα, πιστεύουμε ότι το αίμα του Χριστού έχει εφαρμογή καθ’ όλη την διαδικασία, την πορεία της.

Το αίμα δεν είναι μια μαγική ουσία που επιχρίει τις ψυχές μας. Όταν η Γραφή μιλάει για το αίμα του Ιησού, απλά εννοεί τον αντικαταστατικό θάνατο του Χριστού που ικανοποίησε τη δικαιοσύνη του Θεού με αποτέλεσμα το έλεός Του να είναι διαθέσιμο σε μας.

Το αίμα του Ιησού εξαγόρασε τη σωτηρία μας. Χωρίς την εξιλέωση που έκανε ο Ιησούς, δεν θα μπορούσαμε να εκζητήσουμε το Θεό, δεν θα μπορούσαμε να μετανοήσουμε αποτελεσματικά, οι αμαρτίες μας δεν θα μπορούσαν να συγχωρεθούν κατά το βάπτισμα στο νερό, ούτε Πνεύμα Άγιο θα μπορούσαμε να πάρουμε. Με άλλα λόγια, μόνο επειδή ο Ιησούς πέθανε στη θέση μας, εμείς μπορούμε να μετανοήσουμε, να βαπτιστούμε στο νερό και να πάρουμε το Άγιο Πνεύμα.

Το αίμα λοιπόν ενεργεί στις καρδιές μας όταν ακούμε για πρώτη φορά το Ευαγγέλιο, για να μας ικανώσει να εκζητήσουμε το Θεό. Στη μετάνοια, για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε από τις αμαρτίες μας σ’ Αυτόν. Στο βάπτισμα, για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας και τελικά, για να μπορέσουμε να βαπτιστούμε με το Άγιο Πνεύμα.

Μετά την αναγέννηση, συνεχίζουμε να ζούμε μια νικηφόρα άγια ζωή με τη δύναμη του αίματος. Έτσι λοιπόν, το αίμα δεν είναι κάτι που ενεργεί μόνο σε μια στιγμή του χρόνου, αλλά καθ’ όλη τη διαδικασία της σωτηρίας, απ’ το πρώτο άκουσμα του λόγου του Θεού, μέχρι την επιστροφή του Χριστού για να παραλάβει την εκκλησία Του.

 

 

Τα χαρακτηριστικά του αναγεννημένου Χριστιανού.

 

Η πρώτη επιστολή του Ιωάννη ασχολείται με το θέμα της αναγέννησης από τη σκοπιά αυτών που έχουν ήδη αναγεννηθεί.

Ο Ιωάννης δεν έγραψε αυτή την επιστολή για να διδάξει τους αμαρτωλούς πως να σωθούν, αλλά για να πει στους βαπτισμένους στο νερό και το Άγιο Πνεύμα πιστούς, ότι μπορούν να αισθάνονται ασφάλεια τώρα, αλλά και πως να ζήσουν σαν αναγεννημένοι Χριστιανοί.

Τίποτα, στην επιστολή του Ιωάννη, δεν ακυρώνει την ανάγκη της γέννησης εξ ύδατος και Πνεύματος όπως αναφέρεται στο ευαγγέλιό του.

Η Α’ Ιωάννου μας δίνει τα παρακάτω χαρακτηριστικά που πρέπει να φανερώνει ένας αναγεννημένος αν υπακούει στην οδηγία της νέας του φύσης.

Ο αναγεννημένος πιστός....	Α’ Ιωάννου
1. Ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήρθε εν σαρκί	δ:2
2. Έχει αγάπη	δ:7
3. Ομολογεί ότι ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού	δ:15
4. Πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός	ε:1
5. Νικά τον κόσμο	ε:4
6. Δεν αμαρτάνει	γ:9 & ε:18
7. Φυλάει τις εντολές του Θεού	γ:24
8. Έχει το Άγιο Πνεύμα	γ:24 & δ:13
9. Έχει τη μαρτυρία του Πνεύματος του νερού και του αίματος	ε:8-10

 

 

Οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης δεν ήταν αναγεννημένοι όπως είμαστε εμείς

 

Οι πιστοί, κάτω από την Π. Διαθήκη, δεν ήταν αναγεννημένοι έτσι όπως ο Ιησούς δίδαξε, γιατί η αναγέννηση είναι εμπειρία της Καινής Διαθήκης.

Ένα μέρος της Καινής Διαθήκης, είναι η υπόσχεση του Θεού να γράψει το νόμο Του στις καρδιές του λαού Του (Ιερεμ.λα:31-34) και να του δώσει ένα νέο Πνεύμα (Ιεζεκ.ια:19).

Η Παλαιά Διαθήκη φανέρωσε τον ηθικό νόμο του Θεού, αλλά δεν έδωσε πνευματική δύναμη ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να υψωθεί πάνω από την αμαρτωλή του φύση και να εκπληρώσει το νόμο (Ρωμ.ζ:7-25 & η:3).

Στη Νέα Διαθήκη, όμως, ο λαός του Θεού παίρνει μια καινούρια φύση - το Πνεύμα του Θεού - που  υπερνικά τον νόμο και μεταδίδει δύναμη κατά της αμαρτίας σε καθημερινή βάση (Ρωμ.η:2-4 & Γαλ.ε:16-18).

Σαν αποτέλεσμα, τώρα υπηρετούμε το Θεό «κατά το νέον πνεύμα και ουχί κατά το παλαιόν γράμμα» (Ρωμ.ζ:6).

Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν υπήρχε μόνιμη συγχώρεση των αμαρτιών κάτω από το νόμο, παρά μόνο μια αναβολή της αμαρτίας προς το μέλλον, μέχρι το θάνατο του Χριστού (Ρωμ.γ:24, 25).

Αιματηρές θυσίες έπρεπε να προσφέρονται συνέχεια προκειμένου να μεταθέτουν το μισθό της αμαρτίας μέχρι τον καιρό της Καινής Διαθήκης, που ο Χριστός με μία θυσία έκανε την άφεση των αμαρτιών μια αιώνια πραγματικότητα (Εβρ.ι:1-18).

Μόνο στην Καινή Διαθήκη έχουμε μόνιμη και άμεση άφεση των αμαρτιών (Ιερεμ.λα:31-34  Εβρ.ι:14-18).

Για να συνοψίσουμε, οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης δεν ήταν αναγεννημένοι με την έννοια της Καινής Διαθήκης γιατί ούτε (1) μόνιμη συγχώρεση των αμαρτιών, ούτε (2) μόνιμη κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος ήταν διαθέσιμη τότε. Αυτό αντιστοιχεί με το γεγονός ότι ούτε (1) βάπτισμα στο όνομα του Ιησού για άφεση των αμαρτιών ούτε (2) το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος υπήρχε στην Παλαιά Διαθήκη.

 

Συμπέρασμα

 

Είμαι αναγεννημένος, σημαίνει έχω μετανοήσει, είμαι βαπτισμένος στο νερό στο όνομα του Ιησού Χριστού καθώς και με Πνεύμα Άγιο.