Η απάντηση του Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής.

 

Στο πρώτο κεφάλαιο των Πράξεων ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές Του οδηγίες της τελευταίας στιγμής, λίγο πριν αναληφθεί στους ουρανούς.

Τους είπε να πάνε στην Ιερουσαλήμ και να περιμένουν την υπόσχεση του Πατέρα, δηλαδή την βάπτιση με το Άγιο Πνεύμα. Περίπου 120 μαθητές υπάκουσαν και μαζεύτηκαν στο ανώγειο, στην Ιερουσαλήμ.

Στο δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων, διαβάζουμε ότι την ημέρα της Εβραϊκής γιορτής της Πεντηκοστής, η υπόσχεση της βάπτισης με Άγιο Πνεύμα εκπληρώθηκε.

Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, άνθρωποι που ήταν τριγύρω, άρχισαν να μαζεύονται γύρω από τους μαθητές, γιατί άκουσαν ένα υπερφυσικό θόρυβο (βοή) που ακολούθησε αυτή την πρώτη έκχυση του Πνεύματος, καθώς και από τις ξένες γλώσσες που μιλούσαν υπερφυσικά όσοι είχαν λάβει το Άγιο Πνεύμα.

Τότε, ο Πέτρος θεώρησε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να κηρύξει στο πλήθος. Στάθηκε λοιπόν μαζί με τους υπόλοιπους 11 αποστόλους και άρχισε να εξηγεί τι ήταν αυτό που μόλις συνέβη και συνέχισε κηρύττοντας για τον Ιησού. Διακήρυξε στα πλήθη ότι ο Ιησούς από την Ναζαρέτ που σταύρωσαν, ήταν Κύριος και Χριστός (Μεσσίας).

Όταν τα πλήθη άκουσαν αυτά τα λόγια, άρχισαν να καταδικάζουν τους εαυτούς τους αισθανόμενοι ένοχοι, αφού αναμφίβολα, πολλοί απ’ αυτούς είχαν απαιτήσει τη σταύρωση του Χριστού πριν δύο μήνες τουλάχιστον.

Έτσι λοιπόν, ρώτησαν τον Πέτρο και τους υπόλοιπους αποστόλους, «Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί;» (Πράξ.β:37).

Από τα συμφραζόμενα, είναι σα να ρώτησαν: «Πως μπορούν να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας;» «Πως μπορούμε να διορθώσουμε το λάθος μας που απορρίψαμε και σταυρώσαμε τον Ιησού;» «Πώς μπορούμε τώρα να Τον δεχτούμε σαν Χριστό και Κύριο;». Επειδή το βασικό στοιχείο της σωτηρίας είναι η συγχώρεση των αμαρτιών με την πίστη στον Ιησού Χριστό, με την ερώτησή τους απλά εννοούσαν «Τι να κάνουμε για να σωθούμε;».

Εδώ έχουμε την απάντηση που έδωσε ο Πέτρος με την υποστήριξη όλων των αποστόλων:

«Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος» (Πράξ.β:38).

Στην αναζήτησή μας για μια Βιβλική απάντηση στην ερώτηση πως μπορούμε να σωθούμε, πρέπει να δώσουμε μεγάλη σπουδαιότητα σ’ αυτό το εδάφιο. Είναι μια καθαρή, απλή, απερίφραστη απάντηση σε μια ευθεία ερώτηση. Είναι η απάντηση που είχε την πλήρη υποστήριξη όλων των αποστόλων. Είναι το αποκορύφωμα του πρώτου κηρύγματος της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης, του πρώτου κηρύγματος μετά την έκχυση του Αγίου Πνεύματος. Το εδάφιο Πράξ.β:38 είναι η επίσημη απάντηση της αποστολικής εκκλησίας στην ερώτηση, «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ».

 

Η απάντηση του Παύλου στον δεσμοφύλακα των Φιλίππων.

 

Υπάρχει μόνο άλλη μια περίπτωση στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης, όπου τίθεται κατ’ ευθείαν το ερώτημα, «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;».

Στις Πράξ.ις αναφέρεται η φυλάκιση του Παύλου και του Σίλα στους Φιλίππους της Μακεδονίας επειδή κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τα μεσάνυχτα, ο Παύλος και ο Σίλας προσευχήθηκαν και έψαλαν στο Θεό. Ξαφνικά, ένας σεισμός έσεισε τη φυλακή και οι πόρτες άνοιξαν. Όταν ξύπνησε ο δεσμοφύλακας και κατάλαβε τι είχε γίνει, φαντάστηκε ότι όλοι οι κρατούμενοι θα είχαν δραπετεύσει και αναλογιζόμενος τι θα του συμβεί, αποφάσισε ν’ αυτοκτονήσει. Την ώρα όμως που τράβηξε το σπαθί του, ο Παύλος φώναξε: «Μη πράξης μηδέν κακόν εις σεαυτόν διότι πάντες είμεθα εδώ» (Πράξ.ις:28).

Όταν το άκουσε αυτό ο δεσμοφύλακας, ζήτησε φως και πήγε να το επιβεβαιώσει ο ίδιος. Τρέμοντας, έπεσε στα πόδια του Παύλου και του Σίλα, ίσως επειδή κατάλαβε ότι εξαιτίας τους έγινε ο σεισμός, τους έβγαλε έξω και τους ρώτησε: «Κύριοι, τι πρέπει να κάμω δια να σωθώ;» (Πράξ.ις:30).

Αυτοί τότε απάντησαν «Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και θέλεις σωθή, συ και ο οίκος σου» (εδ.31).

Η Βίβλος παρακάτω λέει: «Και ελάλησαν προς αυτόν τον λόγον του Κυρίου, και προς πάντας τους εν τη οικία αυτού. Και παραλαβών αυτούς εν εκείνη τη ώρα της νυκτός, έλουσε τας πληγάς αυτών και εβαπτίσθη ευθύς αυτός και πάντες οι αυτού και αναβιβάσας αυτούς εις τον οίκον αυτού, παρέθηκε τράπεζαν, και ευφράνθη πανοικί, πιστεύσας εις τον Θεόν» (Πράξ.ις:32-34).

Σ’ αυτά τα εδάφια, ο Παύλος και ο Σίλας είπαν στον δεσμοφύλακα, ότι το μονοπάτι της μελλοντικής του σωτηρίας περνά μέσα από την πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό. Ενδεχομένως, ο δεσμοφύλακας σαν Εθνικός, να μην ήξερε πολλά πράγματα για το Θεό.

Αντίθετα από τους Εβραίους την ημέρα της Πεντηκοστής, προφανώς δεν μπορούσε να καταλάβει ορολογίες όπως μετάνοια, βάπτισμα, Πνεύμα Άγιο. Επιπλέον, ήταν μια κρίσιμη περίπτωση και δεν είχαν πολύ ώρα για μεγάλο κήρυγμα ή πολλές επεξηγήσεις. Έπρεπε γρήγορα να του δείξουν το σωστό δρόμο. Ο Παύλος και ο Σίλας του είπαν με τον πιο απλό τρόπο πως μπορούσε να σωθεί, πιστεύοντας στον Ιησού αντί στους ειδωλολατρικούς θεούς του.

Τότε, ο δεσμοφύλακας τους φέρνει στο σπίτι του και τους δίνει την ευκαιρία να μιλήσουν σ’ όλη την οικογένειά του. Ο Παύλος και ο Σίλας δεν έμειναν στη γενική απάντηση που έδωσαν στο εδάφιο 31, αλλά «ελάλησαν προς αυτόν τον λόγον του Κυρίου» με διευκρινήσεις.

Το αποτέλεσμα αυτού του μηνύματος ήταν ο δεσμοφύλακας να βαπτιστεί την ίδια στιγμή στο νερό και να γευθεί μια εμπειρία που τον έκανε να χαίρεται. Όλα αυτά συνέβησαν όταν πίστεψε στον Κύριο και στο λόγο του Κυρίου.

Για να καταλάβουμε καλύτερα αυτό το εδάφιο, είναι σωστό να εξετάσουμε τη σημασία που ο Πέτρος προσέδωσε στη φράση «επίστευσαν εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν» όταν εξηγούσε ότι το Πνεύμα το Άγιο επήλθε στους Εθνικούς με τον ίδιο τρόπο που ήρθε στους Εβραίους (Πράξ.ια15-17).

Συνέδεσε δηλαδή την πίστη στον Ιησού Χριστό με τη λήψη του Αγίου Πνεύματος. Ο Παύλος δίδαξε ότι η Βασιλεία του Θεού περιλαμβάνει χαρά εν Πνεύματι αγίω  (Ρωμ.ιδ:17). Αν και δεν αναφέρεται ευκρινώς στις Πράξ.ις ότι ο δεσμοφύλακας έλαβε το Άγιο Πνεύμα, η αναφορά στη χαρά του μπορεί να σημαίνει ακριβώς αυτό (Πράξ.η:39).

 

Σύγκριση των τριών απαντήσεων.

 

Έχουμε εξετάσει τις Βιβλικές απαντήσεις στην ερώτηση «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;» στο φως τριών από τα πιο διακεκριμένα μέρη της Γραφής πάνω στο θέμα.

Η Βίβλος χρησιμοποιεί διαφορετική γλώσσα σε κάθε περίπτωση. Όμως, εφόσον είναι ο θεόπνευστος και αλάθητος λόγος του Θεού, είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει καμία αντίφαση ανάμεσά τους.

Αφού ο Θεός θέλει ο καθένας να βρει το δρόμο της σωτηρίας, η Βίβλος πρέπει να είναι ξεκάθαρη και σαφής πάνω στο θέμα.

Ωστόσο, παρά την διαφορά στην χρησιμοποίηση των λέξεων, οι τρεις περιπτώσεις που είδαμε, δεν αντιφάσκουν ούτε μπερδεύουν το θέμα. Αντίθετα, η κάθε μια απαντά στην ερώτηση σωστά. Με άλλα λόγια, η κάθε περίπτωση απαντά στην ερώτηση με διαφορετικούς όρους, από διαφορετική άποψη και σε διαφορετικές καταστάσεις, αλλά είναι η ίδια απάντηση.

Όταν ο Ιησούς μίλησε στον Νικόδημο, δεν απάντησε σε κάποια ευθεία ερώτηση σχετικά με την σωτηρία. Αντίθετα, περιέγραψε το σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης που επρόκειτο να υπάρξει στο μέλλον.

Εκείνη τη στιγμή, το Πνεύμα το Άγιο δεν είχε δοθεί ακόμα αφού ο Ιησούς δεν είχε αναληφθεί (Ιωάν.ζ:39  Πράξ.α:4-5). Ο σκοπός του Κυρίου ήταν να δώσει πληροφορίες στο Νικόδημο και να τον παρακινήσει να πιστέψει στο πρόσωπό Του και στη διακονία Του (Ιωάν.γ:16) και όχι να τον γεμίσει με το Πνεύμα Του εκείνη τη στιγμή.

Η περίπτωση την ημέρα της Πεντηκοστής ήταν διαφορετική, όταν ο Πέτρος έδωσε μια ευθεία απάντηση σε μια ανάλογη ερώτηση σχετικά με τη σωτηρία.

Το Άγιο Πνεύμα είχε εκχυθεί, έτσι ο Πέτρος προόριζε με την απάντησή του να δώσει κατηγορηματικές οδηγίες για το πως μπορεί να συμβεί η νέα γέννηση.

Το ακροατήριο ήταν Εβραίοι και προσήλυτοι που οι περισσότεροι - αν όχι όλοι - είχαν ακούσει για τον Ιησού από τη Ναζαρέτ. Εφόσον ήταν αρκετά εξοικειωμένοι με τα της θρησκείας και την ορολογία, ο Πέτρος μπορούσε να τους δώσει μια ακριβή και πλήρη απάντηση με μια απλή διακήρυξη.

Στις Πράξ.ις, ο Παύλος κι ο Σίλας αντιμετώπισαν έναν άνθρωπο που ήξερε ελάχιστα αν όχι τίποτα σχετικά με το Θεό. Μόλις είχε προσπαθήσει ν’ αυτοκτονήσει. Είχε συνέλθει απ’ τον τρόμο του σεισμού και τώρα είναι εμβρόντητος στην παρουσία του υπερφυσικού.

Απάντησαν λοιπόν την ερώτησή του μ’ έναν απλό, γενικό τρόπο που μπορούσε να γίνει κατανοητός και να είναι καθησυχαστικός. Του έδωσαν να καταλάβει ότι η σωτηρία είναι μόνο δια Ιησού Χριστού, μετά του εξήγησαν μαζί με όλη την οικογένειά του, το ευαγγέλιο με λεπτομέρειες.

Η διαφορά σ’ αυτές τις τρεις περιπτώσεις απορρέει από τις διαφορετικές συνθήκες, αλλά το περιεχόμενό τους συμφωνεί.

Στις δύο περιπτώσεις μιλάει για βάπτισμα στο νερό και στην τρίτη για γέννηση εξ ύδατος. Το ίδιο, σε δύο περιπτώσεις μιλάει για την ενέργεια του Πνεύματος στη σωτηρία και στην τρίτη περιγράφει μια εμπειρία που δημιούργησε χαρά, σαν αυτή που αισθάνεται κάποιος όταν παίρνει το Άγιο Πνεύμα.

Μόνο σε μία περίπτωση γίνεται σαφής αναφορά για μετάνοια, όπως μόνο σε μια ζητείται σαφώς πίστη στον Ιησού Χριστό. Όμως, είναι πολλά τα εδάφια που διδάσκουν ότι και τα δύο, μετάνοια και πίστη, είναι απαραίτητα για την σωτηρία.

Το συμπέρασμα απ’ αυτές τις τρεις περιπτώσεις, είναι ότι η σωτηρία έρχεται με την μετάνοια από την αμαρτία και την πίστη στον Ιησού Χριστό.

Η μετάνοια και η πίστη θα οδηγήσουν στο βάπτισμα στο νερό στο όνομα του Ιησού Χριστού (γέννηση εξ ύδατος) και στο βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (γέννηση εκ του Πνεύματος).

Άλλα εδάφια που σχετίζονται με την σωτηρία, περιέχουν το ίδιο συμπέρασμα.

Για παράδειγμα:

(1)  η σωτηρία προέρχεται δια του ονόματος του Ιησού (Πράξ.δ:12),

(2)  όταν κανείς ομολογήσει τον Ιησού σαν Κύριο, πιστέψει στην ανάστασή Του και επικαλεστεί το όνομά Του (Ρωμ.ι:9-13),

(3)  κατά χάρη δια της πίστεως (Εφεσ.β:8-9),

(4)  με τη μετάνοια (Β’ Κορ.ζ:10),

(5)  δια του αγιασμού του Πνεύματος και της πίστεως της αληθείας (Β’ Θεσ.β:13)

(6)  με την υπακοή στο Χριστό (Εβρ.ε:9).

Μπορούμε να δούμε την σωτηρία από δύο συμπληρωματικές, όχι αντιφατικές οπτικές γωνίες:

(1)  Έχει μια ελάχιστη απαίτηση, δηλαδή, τη νέα γέννηση

(2)  Είναι μια προοδευτική διαδικασία οικειοποίησης της χάρης του Θεού μέσα από μια συνεχή ζωή πίστης και αγιασμού.

Πρέπει να δούμε και τις δύο όψεις να εκπληρώνονται στη ζωή μας, αν θέλουμε να κληρονομήσουμε αιώνια σωτηρία.

Απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, η σωτηρία μας αναπαύεται στην πίστη στον Ιησού Χριστό. Αν έχουμε πίστη σ’ Αυτόν, τότε θα μετανοήσουμε από τις αμαρτίες μας, θα βαπτιστούμε στο νερό στο όνομά Του, θα λάβουμε το Άγιο Πνεύμα Του και θα συνεχίσουμε να ζούμε μια άγια χριστιανική ζωή δια πίστεως. Μ’ αυτό τον τρόπο θα έχουμε σωτηρία στο παρόν και το μέλλον.

 

 

Κατανοώντας και υπακούοντας το Ευαγγέλιο.

 

Αν κάποιος ήδη έχει σωθεί, όπως περιγράφουμε σ’ αυτή τη μελέτη, ελπίζουμε να καταλαβαίνει τη σπουδαιότητα και την ανάγκη αυτών που έλαβε. Ακόμα θα καταλάβει ακριβώς τι του συνέβη και γιατί.

Αν κάποιος δεν έχει βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού ή δεν έχει λάβει το Άγιο Πνεύμα, θα τον παρακαλούσαμε να διαβάσει με ανοιχτό το μυαλό και την καρδιά, την Βίβλο του.

Σκοπός μας δεν είναι να ελαττώσουμε ή να αρνηθούμε όσα ο Θεός έχει ήδη κάνει στη ζωή του, αλλά θέλουμε να δει τη σπουδαιότητα της γέννησης εξ ύδατος και Πνεύματος.

Είναι Βιβλικό, είναι για μας σήμερα κι ο Θεός θέλει ο καθένας να έχει αυτή την εμπειρία. Η αναγέννηση δεν είναι κάτι παράξενο, ή δύσκολο, μάλλον είναι ένα προνόμιο, που ο καθένας που πιστεύει στο λόγο του Θεού, μπορεί και πρέπει να απολαύσει.

Όλοι πρέπει, συνέχεια, να ζητάμε και να πλησιάζουμε περισσότερο το Θεό. Να μαθαίνουμε περισσότερα γι’ Αυτόν και να γινόμαστε όλο και περισσότερο υπάκουοι στο λόγο Του. Να Τον αφήνουμε να μας οδηγεί όλο και πιο βαθιά μέσα στην αλήθεια Του, εκζητώντας ό,τι έχει για μας σήμερα.

Αντί να παραμένουμε πεισματικά στην ερώτηση, «Πρέπει να το έχω αυτό;» καλύτερα είναι να ρωτάμε «Μπορώ να το έχω αυτό;».

Αν ο Θεός έχει κάτι περισσότερο για μας που δεν το έχουμε λάβει, ή αν ο λόγος Του μας αποκαλύψει κάτι στο οποίο ακόμα δεν έχουμε υπακούσει, τότε δεν πρέπει να μένουμε σαστισμένοι αν κάτι είναι απαραίτητο ή προαιρετικό.

Αντίθετα, πρέπει να ζητάμε να πάρουμε όλα όσα ο Θεός έχει ετοιμάσει για μας, καθώς και να υπακούσουμε σε κάθε τι που ο λόγος Του μας διδάσκει. Αυτή είναι η στάση και η συμπεριφορά κάποιου που ειλικρινά έχει πίστη στον Ιησού Χριστό!