KΑTA ΛΟΥΚΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
α:1-4 επεχείρησαν Αλλά
απ’ ότι φαίνεται ήταν χωρίς επιτυχία αυτές οι προσπάθειες, ίσως επειδή ο Θεός
δεν ήταν σ’ αυτό που πήγαν να κάνουν. Φανερώνει δυσκολίες και ότι έγινε
προσπάθεια.
βεβαιωμένων - χωρίς πλέον αμφιβολία ότι αυτά έγιναν και βεβαιώθηκαν
από μάρτυρες (α:2) Εβρ.β:3, Ιωάν.ιε:27
διηρεύνησα - παρακολούθησα ακριβώς, ανίχνευσα, ερεύνησα με ακρίβεια.
Θα πήγε ο Λουκάς και επίμονα θα ζητούσε πληροφορίες απ’ όλους αυτούς που ήταν
αυτόπτες μάρτυρες. Πιθανόν να πήγε στη μητέρα του Χριστού επειδή ήταν αυτόπτης
μάρτυς και στη γέννηση του Ιωάννη και θα του είπε όλα τα συμβάντα. Βλέπουμε ότι
δεν μεσολάβησαν δεύτερες και τρίτες αφηγήσεις αλλά από τους ίδιους που τα
έζησαν τα πήρε και τα έγραψε.
Πέρα απ’ όλα αυτά, στο κείμενο
υπάρχει μια λέξη που δικαιώνει ότι το ευαγγέλιο αυτό είναι θεόπνευστο. «έδοξε κάμοί παρηκολουθηκότι άνωθεν
πάσιν ακριβώς καθεξής σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε».
Η λέξη «άνωθεν» έχει διπλή έννοια: σημαίνει «εξ’ αρχής» (χρόνος) αλλά
σημαίνει και «άνωθεν» (τόπος) δηλαδή εκ Θεού.
Ματθ.κζ:51 εσχίσθει
από άνωθεν έως κάτω
Ιωάν.γ:3 όστις
δεν γεννηθεί άνωθεν
Ιωάν.γ:31 ο
ερχόμενος άνωθεν
Ιάκ.α:17 πάν
δώρημα τέλειον άνωθεν εστι καταβαίνων
Όλα αυτά δείχνουν ότι ο Θεός
έδωσε αποκάλυψη στο Λουκά και ότι ήταν το Πνεύμα Του μαζί του όταν έγραφε το
ευαγγέλιο αυτό.
Όπως ο Παύλος (Α' Κορ.ια:23)
έτσι και ο Λουκάς μας διαβεβαιώνει ότι αυτό είναι οριστικό, αληθινό, και από το
Θεό (Β' Πέτρ.γ:15).
Η «αποκάλυψη» ήταν απαραίτητος
όρος μέσα στην εκκλησία του Θεού. Ήταν αναγνωρισμένη και εδραιωμένη σαν μέσο
επαφής του Θεού με τον άνθρωπο για θεία πράγματα, που ο νους του ανθρώπου θα
ήταν αδύνατον να επινοήσει.
Ματθ.ις:17 αν ο λόγος του Θεού
σταματούσε σ’ αυτό που είπε ο Πέτρος, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι του
ήρθε του Πέτρου και το είπε, η ότι το υπέθεσε, αλλά δεν είναι έτσι. Δεν ενεργεί έτσι ο Θεός ανάμεσα στα παιδιά Του,
και γι αυτό μας λέει απ’ το στόμα του Ιησού, πώς το είπε ο Πέτρος (εδ.17).
Α' Κορ.β:10 όχι σε ένα αλλά σε
όλους
Φιλιπ.γ:15 ο λόγος του Θεού δεν
είναι ένα καταστατικό με άρθρα, γιατί τότε θα καταντούσε ανιαρός. Απαιτείται η
αποκάλυψη σ’ αυτούς που τον διαβάζουν.
Αν θες να γνωρίσεις το Θεό,
διάβαζε, προσεύχου, αγιάζου, και θα αποκαλύπτεται η αλήθεια μέσα σου για να τη
ζήσεις με δύναμη.
Εφεσ.γ:5 «τώρα», που σημαίνει ότι και για μάς σήμερα ο Θεός έχει αυτή τη ζωντανή
αποκάλυψη. Η εκκλησία τότε ζούσε παίρνοντας κατευθείαν από τον Κύριο τις
αποκαλύψεις του λόγου, και αυτό πρέπει να ζητάμε κι εμείς σήμερα (Γαλ.α:12
& β:2 Β' Κορ.ιβ:1,7 Ιωάν.ιδ:26).
κράτιστε - είναι ο υπερθετικός βαθμός του καλός
Θεόφιλος: φίλος του Θεού
α) Ορισμένοι λένε ότι ήταν
φίλος του Λουκά (μάλλον εθνικός) στον οποίο είχε μιλήσει ο Λουκάς για τα
πράγματα του Θεού, και τώρα κάθεται και του γράφει για να βεβαιωθεί ότι όλα
αυτά είναι αληθινά.
β) Άλλοι λένε ότι είναι τίτλος
δοσμένος σε κάποιον που είχε κάποια θέση.
γ) Αναφέρεται σε όλους τους χριστιανούς,
σαν τίτλος μιας τάξης ανθρώπων που χαρακτηρίζονται σαν «φίλοι του Θεού» (Ιωάν.ιε:14).
α:5 Ζαχαρίας= αυτός που θυμάται τον ΓΙΑ, η αυτόν που ο ΓΙΑΧΒΕ θυμάται. Ήταν ένας κοινός ιερέας.
Αβιά= Λάτρης του ΓΙΑ
Ο Δαβίδ είχε χωρίσει το
ιερατείο σε 24 εφημερίες. Ο Ιώσηπος που
ήταν κι αυτός ιερέας, μας λέει ότι ήταν 20.000 ιερείς στη γη της Παλαιστίνης
(Γαλιλαία & Ιουδαία) που σημαίνει ότι ήταν περίπου 830 ιερείς σε κάθε
εφημερία. Το ταλμούδ μιλάει για 85.000
ιερείς.
Ήταν περίπου 50 ιερείς κάθε
μέρα στο ναό. Τη χρονική περίοδο που μιλάμε, ο ναός που υπήρχε ήταν αυτός που
χτίστηκε από τον Ηρώδη του οποίου το χτίσιμο άρχισε το 20 π.Χ. και τέλειωσε λίγο μετά Χριστό. Αυτός ο ναός
ήταν που υπήρχε την εποχή του Χριστού.
Ο πρώτος ναός που χτίστηκε από
τον Σολομώντα, καταστράφηκε κατά την τρίτη αιχμαλωσία από τους Βαβυλώνιους το
587 π.Χ. Μετά την επιστροφή των Ισραηλιτών από την αιχμαλωσία το 536 π.Χ. τον
καιρό του Έσδρα, ο ναός ξαναχτίζεται και εγκαινιάζεται το 516 π.Χ. Αυτό το ναό
ήταν που επισκεύασε ο Ηρώδης, που ουσιαστικά τον έχτισε απ’ την αρχή, και αυτός
ο ναός ήταν που πυρπόλησαν και κατέστρεψαν τελείως οι Ρωμαίοι με τον Τίτο το 70
μ.Χ. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ναός χτισμένος, αλλά οι Εβραίοι είναι έτοιμοι
να ξαναχτίσουν το ναό με προκατασκευασμένα κομμάτια. Όμως και αυτός θα
γκρεμιστεί για να χτιστεί ο ναός που βλέπει ο Ιεζεκιήλ σε όραση στα κεφ. 40-43
που είναι ο ναός της χιλιετηρίδας.
Από τις 24 εφημερίες, η
εφημερία του Αβιά ήταν η 8η
Άλλαζαν κάθε 15 μέρες εφημερία,
που σημαίνει ότι στις 52 βδομάδες του χρόνου, κάθε ιερέας υπηρετούσε 1 φορά.
Ήταν λοιπόν κάθε μέρα περίπου 50
ιερείς στο ναό, και το Σάββατο μαζευόταν όλη η εφημερία, (περίπου 830) αλλά
πάντοτε ήταν λιγότεροι γύρω στους 300 (το 1/3 της εφημερίας) γιατί άλλοι
αρρώσταιναν ή γινόταν ακάθαρτοι και έτσι δεν μπορούσαν να λάβουν μέρος. Ο
μεγάλος αριθμός των ιερέων ήταν επιβεβλημένος για τον λόγο που είπαμε αλλά και
για το πλήθος του κόσμου που ερχόταν για να κάνει θυσίες και προσφορές, αλλά
και για την όλη τελετουργία του ναού.
εκ των θυγατέρων του Ααρών - ήταν θυγατέρα ιερέως, και αυτό ήταν
διπλή τιμή για ιερέα, να παντρευτεί κόρη ιερέα. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής λοιπόν
ήταν Λευίτης και από πατέρα και από μητέρα.
Ελισάβετ: Ο ΕΛ είναι ο όρκος της, ή αφιερωμένη στον ΕΛ
α:6 Εντολές - είναι ο
ηθικός νόμος (ου κλεύσεις, ου φονεύσεις)
δικαιώματα - ο τελετουργικός νόμος, οι τελετές που κάνανε για να αποκτήσουν
δικαιοσύνη. (θυσίες, προσφορές).
άμεμπτοι: αυτοί ήταν κάτω από το νόμο, και ήταν άμεμπτοι. Αυτό δεν
δίνει σε μας καμία δικαιολογία. Ο Θεός θέλει να βαδίζουμε άμεμπτα ενώπιον Του
χωρίς δικαιολογίες.
α:7 Από τη στιγμή που ο Θεός ξεχωρίζει από την γενιά του Σήμ τον Αβραάμ
για να περάσει μέσα απ’ αυτόν το σπέρμα της επαγγελίας, έχουμε υπερφυσικά
γεγονότα να συμβαίνουν που για να συμβούν, ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΙΣΤΗ.
Η Σάρα ήταν στείρα πριν
γεννήσει τον Ισαάκ, η Ραχήλ περιμένοντας να γεννήσει τον Ιωσήφ, η Ρεβέκκα τον
Ιακώβ, η Άννα τον Σαμουήλ, η γυναίκα του Μανωέ πριν γεννήσει τον Σαμψών. Όλες
ήταν στείρες, περασμένης ηλικίας και χρειαζόταν πίστη για να γίνει το θέλημα
του Θεού. Όλα τα τέκνα της υπόσχεσης, έχουν να κάνουν μ’ αυτό!!
Έτσι, φανερώνεται η θεία
επέμβαση του Θεού (Γαλ.δ:27).
Όλοι αυτοί που γεννήθηκαν από
στείρες γυναίκες περασμένης ηλικίας, είναι τύποι του Χριστού.
Το γεγονός της στειρότητας και
της καρποφορίας τα τελευταία χρόνια φανερώνει θεία χάρη, (όλα με την χάρη)
δίδεται μια υπόσχεση και εκπληρώνεται, ευλογία, μεγάλη αναμονή και προσδοκία.
Η ντροπή της Ελισάβετ (τότε
ήταν ντροπή) γίνεται χαρά, και αυτό ακριβώς συμβαίνει με όλους όσους προσμένουν
το Θεό. Μπορεί τώρα να μην ταιριάζουμε στα καλούπια των ανθρώπων, αλλά όταν
φανερωθεί ο Χριστός, τότε κι εμείς θα αποκατασταθούμε.
