α:8,9 Ψαλμ.ρμα:1, 2 αυτή είναι η προσευχή μας, γιατί αυτό
ευχαριστεί το Θεό. Αυτή είναι η θυσία που θέλει ο Θεός, μια καρδιά πλημμυρισμένη
με τη χάρη του Θεού και τη δικαιοσύνη του Ιησού Χριστού να ανοίγει με
καθαρότητα τα χέρια προς το Θεό.
Β' Χρον.κς:11-21 ο βασιλιάς
Οζίας θέλησε κι αυτός να θυμιάσει παραβαίνοντας έτσι την εντολή του Θεού.
Αυτή η ευλογημένη πράξη του
θυμιάματος γινόταν 2 φορές την ημέρα, 9 π.μ. & 3.30 μ.μ.
Ψαλμ.ρλδ αυτό γινόταν την ώρα
που ο ιερέας έριχνε από ένα μπολ το θυμίαμα πάνω στα κάρβουνα που ήταν πάνω στο
θυσιαστήριο.
Ψαλμ. κόπα β:1, Α' Χρον.θ:33 εδώ που λέει νύχτα, είναι η εσπέρα μετά τις 3.30 που άρχιζαν και έψαλαν και δόξαζαν
το Θεό.
Θα δούμε τώρα την τελετουργία
του θυμιάματος για να μπούμε μέσα στο φρόνημα κάτω από το οποίο ο Ζαχαρίας είδε
τον άγγελο.
Οι ιερείς καραδοκούσαν για τα
πρώτα σημάδια του φωτός της ημέρας με το να είναι κάποιος πάνω στο πτερύγιο του
ναού και να περιμένει το πρώτο χάραμα.
Οι ακάθαρτοι ιερείς δεν
επιτρεπόταν να μπουν στο ναό.
Ο ναός φρουρείτο πάντοτε. Είχαν
240 φρουρούς (24 ομάδες από 10 άντρες)
Λουκ.ιβ:38 οι φυλακές της
νυκτός αναφέρονται στις φυλακές των ιερέων του ναού.
Όποιος συλλαμβανόταν να
κοιμάται την ώρα που φρουρούσε, ραβδιζόταν και του έκαιγαν τα ρούχα.
Ο επικεφαλής ιερέας των φυλάκων
έκανε εφόδους ανά πάσα στιγμή. Οι Φαρισαίοι έλεγαν ότι «ορισμένες φορές έρχεται
με το λάλημα του πετεινού, άλλοτε πιο πριν και άλλοτε λίγο αργότερα» (Μάρκ.ιγ:35).
Ο επικεφαλής έλεγε: «Όσοι από
εσάς έχετε λουσθεί, ελάτε να ιερατεύσετε».
Έμπαιναν μέσα στο νερό για να
λουστούν πριν ιερατεύσουν, κάθε μέρα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας έπλεναν μόνο
τα χέρια και τα πόδια.
Ιωάν.ιγ:10 όταν ο Κύριος έλεγε
αυτά τα λόγια, είχε υπ’ όψιν του τους ιερείς οι οποίοι λουσμένοι από το πρωί,
έπρεπε τώρα να πλύνουν μόνο τα πόδια. Και είχε μπροστά Του 12 ιερείς λουσμένους
με το αίμα, που όμως είχαν ανάγκη από τον καθημερινό καθαρισμό δια του λόγου.
Μετά τον καθαρισμό,
ακολουθούσαν 3 σαλπίσματα από τις αργυρές σάλπιγγες που είχαν από την έρημο.
Μετά άνοιγαν τις πύλες του ναού
στον κόσμο.
Οι ιερείς περίμεναν έτοιμοι,
λουσμένοι στην αυλή των ιερέων.
Πριν την αυγή έριχναν κλήρους,
για το ποιοι θα καθαρίσουν το θυσιαστήριο και θα ετοιμάσουν τις φωτιές.
Ο ναός ήταν ήδη επιθεωρημένος
με το φως δάδας.
Κάθε μέρα - κάθε μέρα τα ίδια
πράγματα, και δείχνει πως κι εμείς πρέπει να είμαστε τακτικοί, συνεπείς και
απόλυτοι στο έργο του Θεού.
Έριχναν κλήρους α) για να
προσφέρουν θυσίες β) για να καθαρίσουν και να προσέχουν τη χρυσή 7φωτη λυχνία,
γ) για το ποιος θα θύμιαζε στο θυσιαστήριο του θυμιάματος δ) ποιος θα πρόσφερε
την προσφορά πόσεως (προσφορά από λάδι και κρασί που χυνόταν πάνω στην θυσία, η
σπονδή).
Ο λαός ερχόταν.
Το αρνί της θυσίας επιθεωρείτο
πάλι, ποτιζόταν από ένα χρυσό μπολ, και μετά το έσφαζαν βλέποντας Δυτικά, από
τη Βορεινή πλευρά. (η πλάτη του αρνιού ήταν προς το Βορρά, και έβλεπε στη Δύση)
Με το αίμα ράντιζαν το θυσιαστήριο, και η θυσία ήταν έτοιμη να καεί. (το αρνί
σφαζόταν αφού ο ήλιος έλουζε τον ουρανό - έτσι και ο Χριστός σφάχτηκε την
ημέρα, να Τον δουν όλοι, όμως πριν ο ήλιος φανεί, ο Χριστός είχε αναστηθεί,
φανερώθηκε σαν ήλιος).
Χρησιμοποιούσαν μόνο ξύλα
συκιάς. Αρχικά ήταν ξύλο σιτίμ (ακακία)
αλλά λόγω έλλειψης τα αντικατέστησαν με ξύλα συκιάς (η συκιά συμβολίζει τον
Ισραήλ).
Όταν το αρνί σφαζόταν, οι πύλες
των Αγίων του ναού άνοιγαν (αργότερα είδαν να σκίζεται το καταπέτασμα).
Έριχναν κλήρο για το θυμίαμα
και όποιος εκλέγετο προσευχόταν και εξομολογείτο στο Θεό.
