Αποκ.γ:19 ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ ἐλέγχω καὶ παιδεύω· ζήλευε οὖν
καὶ μετανόησον.
Α. Εγώ όσους εάν φιλώ
Ο Ιησούς εδώ
ανακουφίζει το λαό Του που βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση. Το «φιλώ» σημαίνει
«αγαπώ». Τους λέει, εγώ επειδή σας αγαπώ σας ελέγχω και σας παιδεύω για να σας
βοηθήσω. Αυτή η εκκλησία, της Λαοδίκειας, δεν άφησε το Χριστό να την παιδεύσει
όσο ήταν καιρός γιατί προτίμησε τον πλουτισμό του κόσμου, και την αμαρτία.
Όμως, δεν γίνεται να τα έχεις με όλους καλά!
Επειδή τον
καιρό της θλίψης πολλοί θα νομίσουν ότι επειδή έχασαν την Αρπαγή, δεν έχουν πια
καμιά ελπίδα, είναι μόνοι τους κι ότι ο Θεός δεν τους θέλει πια, ο Ιησούς
έρχεται να τους παρηγορήσει λέγοντάς τους «σας αγαπώ» και σας ελέγχω γιατί σας
αγαπώ και σας θέλω κοντά μου. Αυτό λοιπόν είναι παρηγοριά και ανακούφιση για τους Χριστιανούς της θλίψης
που θα τους βοηθήσει ν’ αντέξουν και να νικήσουν.
Β. ζήλευε ουν και μετανόησον
Η λέξη
«ζήλευε» είναι προστακτική του ρήματος «ζηλόω» που σημαίνει ανταγωνίζομαι
αμιλλώμαι προς τινα, ποθώ τι μετά ζήλου, αγωνίζομαι ν’ αποκτήσω κάτι.
Τους ζητά να
έχουν άμιλλα, ν’ ανταγωνιστούν τη ζωή του Ιησού. Να ποθήσουν με ζήλο τη ζωή
Του, να γίνουν σαν κι Εκείνον σαν μάρτυρες πιστοί και αληθινοί, να περάσουν
μέσα από τη θλίψη όπως κι Εκείνος πέρασε και νίκησε.
Ν’
ανταγωνισθούν αυτούς που πήγαν κοντά Του πριν απ’ αυτούς, δηλαδή την νύμφη του
Χριστού. Αυτούς που ξέφυγαν τα δεινά της θλίψης επειδή έμειναν πιστοί και δεν
αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι θανάτου. Τους παροτρύνει ν’ αποκτήσουν αυτή την
ευγενική άμιλλα με τη νύμφη του Χριστού, να μιμηθούν την πίστη τους, την
υπομονή τους και την αγάπη τους για τον Ιησού.
Τέλος τους
καλεί να ποθήσουν με ζήλο την παρουσία Του και ν’ ακούσουν τη φωνή του
Πνεύματος που τους καλεί, να μετανοήσουν και να παραδοθούν πλήρως στα χέρια του
Κυρίου. Να μη νομίζουν ότι έμειναν έξω απ’ τον ουρανό, αλλά ότι υπάρχει και γι’
αυτούς ένας ιδιαίτερος χώρος στην παρουσία του Θεού που πρέπει όμως να
αγωνισθούν με ζήλο για να τον αποκτήσουν.
Αποκ.γ:20 ἰδοῦ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἑὰν τις ἀκούσῃ
τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ' αὐτοῦ
καὶ αὐτὸς μετ' ἐμοῦ.
Α. ιδού έστηκα επί την θύραν.
Το ρήμα εδώ
είναι στον αόριστο χρόνο και φανερώνει μια πράξη που άρχισε από το παρελθόν και
συνεχίζεται μέχρι αυτή τη στιγμή. Ο Ιησούς λοιπόν εδώ και αρκετό καιρό στέκεται
στην πόρτα της καρδιάς της Λαοδίκειας, αλλά εκείνη ούτε που το κατάλαβε. Τώρα
όμως τους το λέει και κτυπά!!!
Β. και κρούω
Νόμιζαν τους
εαυτούς τους πλούσιους, χωρίς καμία ανάγκη κι όμως όλο αυτό τον καιρό που
νόμιζαν ότι ο Ιησούς ήταν ανάμεσά τους, ο Χριστός ήταν έξω από την εκκλησία και
ζητούσε να μπει μέσα. Πόσες και πόσες εκκλησίες σήμερα δεν κάνουν το ίδιο
πράγμα! Νομίζουν ότι όλα είναι εντάξει, όμως λείπει το κυριότερο, ο Κύριος Ιησούς.
Αυτά τα λόγια
μπορεί να είναι γι’ αυτούς, αλλά και για μας σήμερα. Για κάθε ένα που μπορεί η
καρδιά του να βρίσκεται σε χλιαρότητα ή αποστασία, να είναι μακριά απ’ το Θεό.
Αυτό το εδάφιο
χρησιμοποιείται πολύ στον ευαγγελισμό για σωτηρία και είναι πολύ καλό. Ο Ιησούς
όμως εδώ απευθύνεται σε Χριστιανούς και τους λέει «Είμαι έξω από την πόρτα».
Αυτός που νομίζετε ότι είναι μέσα σας είναι απ’ έξω και θέλει να μπει μέσα στην
καρδιά. Ίσως πολλοί από τους αγίους της Θλίψης να είχαν αρνηθεί το βάπτισμα του
Αγίου Πνεύματος, όμως εδώ ο Ιησούς τους λέει «θέλω να έλθω εντός σας»
(εισελεύσομαι προς αυτόν) να σας πληρώσω, να σας γεμίσω με την παρουσία μου «δεν θέλω σας αφήσει ορφανούς, έρχομαι προς
εσάς». Επιθυμεί λοιπόν να εισέλθει στην καρδιά τους και να τους πληρώσει με
το Πνεύμα Του που είχαν αρνηθεί, ενώ αυτοί που το είχαν δεχτεί τώρα είναι στους
ουρανούς.
Το «κρούω» έχει
την έννοια του ελαφρού, ευγενικού κτυπήματος στην πόρτα. Δείχνει την υπομονή
και την ευγένεια του Ιησού που είναι ο τρόπος με τον οποίο καλεί και ειδοποιεί
τους ανθρώπους για την παρουσία Του.
Ο Ίδιος είπε: «Κρούετε και θέλει σαν ανοιχθεί». Εδώ
όμως ο Κύριος έρχεται στη δική μας θέση και κρούει σ’ εμάς, αντί εμείς να
κρούομε σ’ Εκείνον, πράγμα που αποδεικνύει τη μεγάλη Του αγάπη, που είναι σε
θέση να κάνει ακόμη κι αυτό αν χρειαστεί, αρκεί να Του ανοίξουμε.
Αυτό το εδάφιο
αποδεικνύει ότι κατά τη Μεγάλη Θλίψη, οι άνθρωποι θα μπορούν να μετανοήσουν και
να επιστρέψουν στο Θεό.
Γ. και δειπνήσω μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού
Αυτό δείχνει
την στενή προσωπική επαφή και επικοινωνία την οποία έχουμε στην κοινωνία του
άρτου και του οίνου που είναι το σώμα και το αίμα Του, όταν ανοίγουμε την
καρδιά μας και δεχόμαστε τη θυσία και τη Διαθήκη του αίματος του Ιησού.
Ο Ιησούς θέλει
να έχει κοινωνία με τον κάθε πιστό, μια συνεχή γιορτή, ένα συμπόσιο μέσα στην
καρδιά. Μια στενή επικοινωνία αγάπης και φιλίας που θα συνεχιστεί στο μεγάλο
ουράνιο δείπνο με όλους τους πιστούς.
