ὅτι λέγεις ὅτι Πλούσιος εἰμι καὶ πεπλούτηκα καὶ
οὐδὲν χρείαν ἔχω, καὶ οὐκ οἶδας ὅτι σὺ εἶ ὁ ταλαίπωρος καὶ ἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ
τυφλὸς καὶ γυμνός,
Προηγουμένως
είδαμε την εκτίμηση που έκανε ο Ιησούς για την εκκλησία αυτή, και τώρα βλέπουμε
πώς η ίδια εκτιμά και θεωρεί τον εαυτό της: «ότι
λέγεις ότι Πλούσιος ειμί και πεπλούτηκα και ουδέν χρείαν έχω». Η φιλοσοφία
αυτής της εκκλησίας είναι ο λόγος για τον οποίο ο Κύριος θα την εξεμέσει και
μας το δείχνει το πρώτο «ότι». Επειδή δηλαδή πιστεύουν ότι είναι πλούσιοι και
δεν έχουν ανάγκη κανένα, γι’ αυτό ο Κύριος θα τους εξεμέσει. Είναι αυτοί που
γεμάτοι από υπερηφάνεια κι εγωισμό νομίζουν ότι αυτοί είναι και κανείς άλλος.
Πιστεύουν ότι είναι η ανώτερη εκκλησία, ότι κανείς δεν μπορεί να τους διδάξει
τίποτα, και ότι τα ξέρουν όλα. Αυτό τώρα μπορεί να είναι σύστημα εκκλησίας, ή
άτομα μέσα σε πνευματικές εκκλησίες.
Υπάρχουν
πολλοί Χριστιανοί σήμερα, που επειδή αποφάσισαν ν’ ακολουθήσουν τον Ιησού και
αναγεννήθηκαν, νομίζουν ότι έφτασαν στο αποκορύφωμα και επαναπαύονται στα ρηχά
νερά. Μένουν στα γεγονότα του παρελθόντος, δεν βαδίζουν με πίστη στο να
γνωρίσουν το μεγαλείο του Σωτήρα, την κοινωνία των παθημάτων Του, να γίνουν
στύλοι και εδραιώματα της αλήθειας, να πολεμήσουν τις ορδές του σκότους, να αφήσουν
το εαυτό τους πλήρως στα χέρια του Ιησού ώστε να γίνουν κατ’ εικόνα και ομοίωση
Του. Ο Ιησούς μας καλεί όλο και πιο ψηλά, που σημαίνει περισσότερος αγιασμός
και αποχωρισμός από τον κόσμο. Έτσι πολλοί επειδή έχουν κάνει τα 2,3 πρώτα
βήματα νομίζουν ότι αυτό είναι όλο και μένουν στάσιμοι και χάνουν την κίνηση
του Πνεύματος του Θεού. Νομίζουν ότι είναι εντάξει και δεν έχουν πια ανάγκη από
τίποτα.
Μια άλλη πτυχή
αυτής της αρρώστιας είναι η διδασκαλία ορισμένων που συνδέουν την υλική ευλογία
με την πνευματική. Επειδή ο Θεός τους ευλόγησε υλικά, νομίζουν ότι είναι
εντάξει και στα πνευματικά και λέγουν «είμαστε παιδιά του Θεού, μας ευλόγησε ο
Θεός με τόσα αγαθά, ο Χριστός πλήρωσε για όλα επομένως όλα είναι εντάξει».
Μετρούν την πνευματικότητα με τον υλικό πλούτο, και λένε ότι αν δεν είσαι
πλούσιος σημαίνει ότι δεν έχεις πίστη γιατί αν είχες ο Θεός δεν θα σου στερούσε
τίποτα. Αυτή η διδασκαλία είναι τελείως έξω από το Πνεύμα του λόγου του Θεού.
(Ευαγγέλιο Ευδαιμονισμού)
Επειδή λοιπόν
υπάρχει η αυτοϊκανοποίηση ότι όλα είναι εντάξει, ότι είναι πλούσιοι, δεν
υπάρχει ανάγκη για πρόοδο, για περισσότερο αγιασμό, «ουδέν χρείαν έχω». Δεν βλέπουν πλέον αυτή την απαραίτητη ανάγκη «Άγιοι γίγνεσθαι καθώς εγώ ειμί άγιος»
και «ο Θέλων να ζήσει ευσεβώς εν Χριστώ
Ιησού θέλει διωχθεί»
Όσο αφορά τη
θέση μας μπροστά στο Θεό σε σχέση με τη θυσία του Ιησού, για το Θεό αρκεί αυτή
η θυσία για να μας καλύψει σε κάθε τι. Γι’ αυτό χαιρόμαστε και δοξάζουμε το
όνομά Του, υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Ότι πρέπει να βαδίσουμε προς την τελειότητα,
πρέπει να γίνουμε δίκαιοι και άγιοι σαν χαρακτήρες πλέον, να ζήσουμε το λόγο
του Θεού και να τον εκπληρώσουμε στη ζωή μας όπως ακριβώς έκανε και ο Κύριός
μας.
Πρέπει να
παράγουμε τους καρπούς του Πνεύματος (Γαλ.ε:22) ώστε να γίνουμε αυτή η τέλεια
Νύμφη του Κυρίου χωρίς μώμο και σπίλο και για να γίνει αυτό, πρέπει συνεχώς να
αφιερωνόμαστε και να δινόμαστε σ’ Εκείνον.
Εφ.δ:11-13 μας μιλά για την τελειοποίηση των αγίων δια το έργο της διακονίας
ώστε να λάβουμε όλοι το μέτρο της ηλικίας του πληρώματος του Ιησού.
Όταν η
εκκλησία βλέπει με σαρκικά μάτια και λέγει «είμαι πλούσια και δεν έχω ανάγκη
από τίποτε» σημαίνει ότι βλέπει στον εαυτό της, στα επιτεύγματα της τους
μεγάλους οργανισμούς της, τη φήμη της, τη δόξα που έχει ίσως με την πολιτική εξουσία, τα πλήθη που έχει
στους κόλπους της, τον πλούτο της, και επαναπαύεται σ’ αυτά γιατί τόσο μόνο
μπορεί να δει. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει τη σωστή όραση, στερείται πνευματικής
όρασης.
Μια τέτοια
εκκλησία με τόσο πλούτο και καλοπέραση θα αναρωτιέται για ποιο λόγο να κοπιάζει
πλέον, για ποιο λόγο να τρέχει προς τα εμπρός. Την απάντηση την δίνει ο
απόστολος Παύλος στους Φιλ.γ:10-15 «δια
να γνωρίσω Αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως Αυτού, και την κοινωνίαν των
παθημάτων Αυτού συμμορφούμενος με τον θάνατον Αυτού ίσως καταντήσω εις την
εξανάστασιν των νεκρών. Ουχί ότι έλαβον ήδη το βραβείον, ή έγεινα ήδη τέλειος,
τρέχω όμως κατόπιν ίσως λάβω αυτό δια το οποίον και ελήφθην υπό του Ιησού
Χριστού. Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι έλαβον αυτό. Αλλ’ εν πράττω,
τα μεν οπίσω λησμονών εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν
δια το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού». Αν ο απόστολος
Παύλος έλεγε αυτά, πόσο μάλλον εμείς που απέχουμε τόσο από τη ζωή του. Κολ.β:3
Ο Ιησούς λοιπόν είναι ο πλούτος της εκκλησίας.
και ουκ οίδας ότι συ εί ο ταλαίπωρος και
ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός
Αυτή είναι η
γνώμη του Ιησού: Το άκρον άωτον της αθλιότητας, ταλαίπωροι γιατί δεν έχουν την
ανάπαυση και την ειρήνη του Πνεύματος του Θεού. Ελεεινοί και πτωχοί γιατί δεν
έχουν το θησαυρό και τον πλούτο της δόξας και της παρουσίας του Ιησού στην
καρδιά τους και στη ζωής τους. Τυφλοί, γιατί δεν έχουν πνευματική όραση να δουν
τα επερχόμενα δεινά, και το σπουδαιότερο να δουν την πνευματικής τους κατάσταση
και να μετανοήσουν. Τέλος γυμνοί, γιατί δεν έχουν τη δικαιοσύνη του Ιησού επάνω
τους, αλλά σαρκικά δικά τους σκεπάσματα που μπροστά στο Θεό είναι κουρέλια και
δεν μπορούν να σκεπάσουν τη γυμνότητα της αμαρτίας και της ανυπακοής. Ο Ιησούς
θέλει ν’ αναπληρώσει κάθε μια απ’ αυτές τις ανάγκες και να τους κάνει πλήρεις
ώστε πραγματικά να μην έχουν χρεία ουδενός παρά μόνο Εκείνου.
