Ο Δρ. James Giordano, επικεφαλής του Προγράμματος Σπουδών Νευροηθικής και υπότροφος στο Κέντρο Κλινικής Βιοηθικής Pellegrino του Πανεπιστημίου Georgetown, στις 25 Σεπτεμβρίου 2018, μιλάει σε δόκιμους και καθηγητές για το πώς οι εξελίξεις στις νευροεπιστήμες και τη νευροτεχνολογία θα επηρεάσουν το μέλλον του πολέμου.
ΡΩΜΗ (Το σιδερένιο βασίλειο 63
π.Χ. - 410 μ.Χ.)
Η Ρώμη ήταν αρχικά ένας μικρός συνοικισμός από αγρότες, εμπόρους και βοσκούς κοντά στον Τίβερη ποταμό στην Ιταλία. Οι άνθρωποι ήταν πολύ πατριώτες. Η υπακοή στην εξουσία της Ρώμης εθεωρείτο η υψηλότερη αξία. Ήταν ακόμα απλοί, φιλόπονοι, λιτοί, γενναίοι και υπερήφανοι. Λάτρευαν πολλούς θεούς, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Ιανός (στ’ αγγλικά Janus) και ο Άρης (στ’ αγγλικά Mars). Ο Ιανός ήταν ο θεός του σπιτιού και ο Άρης ο θεός του πολέμου. Απ’ αυτούς έχουν πάρει την ονομασία τους οι μήνες Ιανουάριος και Μάρτιος.
ΕΛΛΑΔΑ (Το χάλκινο βασίλειο 331 -
63 π.Χ.)
Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν γιος του Φίλιππου του Β’ βασιλιά της
Μακεδονίας. Ο πατέρας του είχε υποτάξει τις πόλεις κράτη της Νότιας Ελλάδας κι
όταν ο Αλέξανδρος πήρε το σκήπτρο, συνέχισε τους στόχους του πατέρα του.
ΜΗΔΟ - ΠΕΡΣΙΑ (Το αργυρό βασίλειο 539-331
π.Χ.)
Οι Μήδοι ήρθαν από μια τραχιά χώρα που βρισκόταν σε μικρή
απόσταση, Βορειοανατολικά της Βαβυλώνας. Οι Πέρσες ήρθαν από μια χώρα που ήταν
σαν έρημος, στα Νοτιοανατολικά. Ήταν θαρραλέοι και ριψοκίνδυνοι άνθρωποι,
ενωμένοι σ’ ένα πανίσχυρο στρατό κάτω από τον Κύρο της Περσίας (Δαν.β:32 ζ:5
η:3-4.
Προελαύνοντας στη Βαβυλωνία, πολιόρκησαν την πρωτεύουσά της. Ενώ ο βασιλιάς Βαλτάσαρ, μεθυσμένος, διασκέδαζε με 1.000 περίπου αξιωματούχους, ο Κύρος έστειλε τους στρατιώτες του κάτω από τα τείχη της Βαβυλώνας - απ’ την ξεραμένη κοίτη του ποταμού Ευφράτη. Η ροή του ποταμού είχε προσωρινά εκτραπεί γύρω από την πόλη της Βαβυλώνας. Ο βασιλιάς της Βαβυλώνας σκοτώθηκε στη μάχη κι έτσι ο Κύρος πήρε ολοκληρωτική νίκη. Κατέστησε το Δαρείο το Μήδο κυβερνήτη της Βαβυλώνας (Δαν.ε).
Οι πέντε βασιλείες:
ΒΑΒΥΛΩΝΑ (Το χρυσό βασίλειο 606 -
539 π.Χ.)
Η Βαβυλώνα, ήταν μια μεγάλη και δυνατή πόλη, πρωτεύουσα της
Βαβυλωνίας. Σ’ αυτή βρισκόταν το παλάτι του βασιλιά της Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας.
Σαν πόλη, είχε απέραντο πλούτο και δύναμη. Ήταν πάρα πολύ καλά οχυρωμένη από
συμπαγή τείχη κι ένας δυνατός στρατός προστάτευε το έθνος από τις εχθρικές
επιβουλές.
Ο πλούτος της Βαβυλωνίας οφειλόταν και στα δύο ποτάμια, τον Τίγρη και τον Ευφράτη, που πήγαζαν βόρια, απ’ τα βουνά της Αρμενίας. Θαυμάσιες σοδειές από στάρι και κριθάρι ωρίμαζαν κάτω απ’ το ζεστό ήλιο. Ο ηλιόλουστος ουρανός γέμιζε με χαρά τους κατοίκους την ημέρα και το βράδυ τα άστρα τους ενέπνεαν. Η Βαβυλωνία είχε αφθονία αργιλώδους πηλού, απ’ τον οποίο είχαν κτιστεί αρκετά παλάτια και ναοί. Δάση δεν υπήρχαν.
Ένας ονειροπόλος απλός αγρότης ο οποίος έχοντας διαβάσει πολλά
βιβλία για τον ιπποτισμό, πιστεύει ότι είναι ιππότης και παίρνει το
όνομα Δον Κιχώτης.
Ξεκινάει τα ταξίδια και τις
περιπέτειες του μόνος, μαζί με το κοκαλιάρικο άλογο του που το ονομάζει
Ροσινάντε φορώντας μια παλιά μεταλλική πολεμική στολή που βρήκε.
Φαντάζεται εχθρούς που τους πολεμάει και τους νικά!
Λουκάς ιε:20
Όλοι μας, βαθιά
στην ψυχή μας, έχουμε ανάγκη να ξέρουμε ότι κάποιος μας αγαπάει.
Αν είμαστε πεπεισμένοι
μέσα μας πως κάποιος μας αγαπάει, τότε αυτό το πρόσωπο γίνεται καταφύγιο,
παρηγοριά, ελπίδα, ενθάρρυνση.
Όταν είμαστε
σίγουροι πως κάποιος μας αγαπάει, νοιώθουμε άνετα, χαλαροί, δε φοβόμαστε μην παρεξηγηθούμε,
λέμε αυτά που σκεφτόμαστε. Ανοίγουμε την καρδιά μας.
Αν είμαστε
βεβαιωμένοι για την αγάπη κάποιου, τότε μόνο δεχόμαστε να ακούσουμε υπόδειξη
και έλεγχο για τα λάθη μας.
Αλλιώς, και δίκιο
να έχει ο άλλος αμφισβητούμε το κίνητρό του.
Το να μας αγαπούν είναι από τις πιο βασικές μας ανάγκες.
