Επιστολές (7)

 

Η ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

 

Α. ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΤΕΣ

 

Α’ Κορ.γ - δ

1. Η σαρκικότητα των σχισμάτων

Οι Κορίνθιοι πίστευαν, ότι ο Παύλος τους δίδασκε σ’ ένα κατώτερο πνευματικό επίπεδο από το δικό τους, όμως ο Παύλος τους υπηρετούσε σύμφωνα με τις επιτακτικές ανάγκες τους.

Δεν μπορούσε να τους δώσει πνευματικό κρέας γιατί ήταν ακόμα νήπια εν Χριστώ. Η σαρκικότητα των σχισμάτων ανάμεσά τους ήταν ενδεικτική της νηπιακής τους κατάστασης. Πρέπει να θυμόμαστε, ότι τα σχίσματα στην εκκλησία είναι πάντα ενδεικτικά νηπιότητας και σαρκικότητας.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Λέρος - Αγ. Μαρίνα

 

Κήρυγμα

 

Επιστολές (6)

 

Η ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

 

Α. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Αυτή η επιστολή γράφτηκε από τον απόστολο Παύλο όπως διαβάζουμε στο α:1 «Παύλος, προσκεκλημένος απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού.....». Ακόμα στο ις:21 διαβάζουμε: «Ο δε ασπασμός εγράφη με την χείρα εμού του Παύλου».

Ο Παύλος έγραψε αυτή την επιστολή πιθανόν την Άνοιξη του 57 μ.Χ. από την Έφεσο. Ξέρουμε δε ότι ήταν στην Έφεσο απ’ το ις:8 «θέλω δε μείνει εν Εφέσω έως της Πεντηκοστής».

 

Β. ΚΟΡΙΝΘΟΣ

Η πόλη της Κορίνθου ήταν Ρωμαϊκή αποικία και βρισκόταν στον ισθμό της Κορίνθου, που ήταν ο κύριος εμπορικός δρόμος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Μέσω των φυσικών λιμανιών της Κορίνθου διακινούταν το εμπόριο του κόσμου. Η πόλη καταστράφηκε απ’ τους Ρωμαίους το 146 π.Χ. αλλά ανοικοδομήθηκε με καθαρό λευκό μάρμαρο 100 χρόνια αργότερα απ’ τον Ιούλιο Καίσαρα.

Όταν ο Παύλος πήγε για πρώτη φορά στην Κόρινθο το 51 μ.Χ. βρήκε μια ακμάζουσα εμπορική πόλη. Ήταν η μητρόπολη της Ελλάδας και η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που την ξεπερνούσαν μόνο η Ρώμη, η Αλεξάνδρεια και η Αντιόχεια.

Ο πληθυσμός ήταν κυρίως Έλληνες, με ανακατεμένες μειονότητες Ρωμαίων Ιουδαίων και άλλων εθνικοτήτων. Οι κάτοικοι της Κορίνθου επιδίδονταν σε θεάματα, διασκεδάσεις και ακολασίες πολλών ειδών. Η Κόρινθος ονομαζόταν η «Λαμπρή Έπαρση» της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ψηλά πάνω απ’ την πόλη ήταν μεγαλοπρεπής ναός από λευκό μάρμαρο, αφιερωμένος στην προστάτισσα της πόλης, Αφροδίτη, την θεά του έρωτα (πορνείας) και της ομορφιάς. Η λατρεία της Αφροδίτης έδινε τόπο για κάθε είδους ανηθικότητα στην Κόρινθο.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Λέρος - Αγ. Μαρίνα

 

Κήρυγμα

 

Επιστολές (5)

 

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ

Μέρος IV

 

Κεφάλαια θ - ις

 

Α. ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Ρωμ.θ - ια

 

1. Γιατί ο Ισραήλ μπήκε στο περιθώριο.

Ο Παύλος έκφρασε την βαθιά του λύπη για την κατάσταση που επικρατούσε στον Ισραήλ εξαιτίας του ότι απέρριψαν τον Χριστό. Μετά, απαρίθμησε τα ιδιαίτερα προνόμια που απήλαυσε ο Ισραήλ.

Στα εδ. 4 & 5 αναφέρονται οχτώ απ’ αυτά: υιοθεσία, δόξα, διαθήκη, Νόμος, λατρεία, επαγγελίες, πατέρες και Χριστός.

Ο Ισραήλ είχε μια πνευματική εκλογή. Ο Παύλος έδειξε ότι δεν δικαιώθηκαν με το να λένε, ότι ο Θεός είναι άδικος επειδή είχε χαρίσει τη σωτηρία και στους Εθνικούς. Κατηγόρησαν τον Θεό, λέγοντας, ότι τους είχε βάλει στο περιθώριο, αντικαθιστώντας τους με τους Εθνικούς.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Heavenly Hymn Music

Θεσσαλονίκη - Καλαμαριά

 

Κήρυγμα

 

ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν γιατί ζουν. Η ζωή περνάει, κι αυτοί μπλεγμένοι στον έντονο ρυθμό της εποχής μας δεν βρίσκουν χρόνο ούτε για να σκεφτούν.

Είναι τραγικό να ζει κανείς χωρίς σκοπό. Μόνο να κουράζεται, να υποφέρει, να τρώει, να κοιμάται. Αυτό δεν είναι ζωή.

Γι’ αυτό πολλοί είναι δυστυχισμένοι βαθιά μέσα στην ψυχή τους, παρόλα τα αγαθά που ίσως έχουν.

Κάθε άνθρωπος έρχεται στον κόσμο μ’ ένα ανώτερο σκοπό: να του δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσει τον Δημιουργό του, να Τον εμπιστευτεί, για να πραγματοποιήσει Εκείνος στη ζωή του το σχέδιο της σωτηρίας.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Λέρος - Αγ. Μαρίνα

 

Κήρυγμα

 

Πικρία που προέρχεται από την υπερηφάνεια

Η πικρία είναι σαν το δηλητήριο.

Μερικές φορές πικραινόμαστε επειδή μας κακομεταχειρίζονται πραγματικά, αλλά μερικές φορές είμαστε πικραμένοι επειδή αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι κάνουμε λάθος.

Μια πικρόχολη κοπέλα κατηγορεί τους γονείς της για την δύσκολη σχέση τους, αντί να αναγνωρίζει την αχαριστία και την ασέβειά της.

Ένας πικρόχολος υπάλληλος κατηγορεί το αφεντικό του ότι είναι παράλογο αντί να αναγνωρίσει την ανευθυνότητα και την επαναστατική του στάση.

Κ α λ η μ έ ρ α ;

 

Θεσσαλονίκη - Καλαμαριά

 

Κήρυγμα

 

Επιστολές (4)

 

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ

Ρωμ.ε:1 - η:39

 

Α. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ (Ρωμ.ε:1 - η:17)

 

1. Ρωμ.κεφ.ε

α. Τα αποτελέσματα της δικαίωσης δια πίστεως

Υπάρχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα της ενέργειας του Θεού να μας δικαιώνει μέσω της πίστης. Ο Παύλος είπε ότι η ειρήνη, η χαρά και η ελπίδα συμπεριλαμβάνονται σ’ αυτά τα οφέλη.

Το πρώτο απ’ αυτά είναι η ειρήνη. Με το να έχει κηρυχτεί δίκαιος δια πίστεως, ο πιστός έχει ειρήνη με τον Θεό. Ειρήνη απλά σημαίνει ότι ο πόλεμος τελείωσε, τα όπλα της επανάστασης έπεσαν κάτω κι έγιναν δεκτοί οι όροι του Θεού. Αυτή η ειρήνη με τον Θεό σημαίνει κατάπαυση της έχθρας ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Λέρος - Αγ. Μαρίνα

 

Κήρυγμα

 

Επιστολές (3)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ ΙΙ

 

Α. Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΣΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

 

α:18-γ:20

 

1. Ανάλυση

Η δικαιοσύνη είναι το κλειδί στην σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Ο άνθρωπος είναι ασεβής κι έτσι δεν μπορεί να έχει κοινωνία με τον Θεό της άπειρης αγιότητας, του οποίου ο θρόνος έχει εγκαθιδρυθεί εν δικαιοσύνη.

Ο άνθρωπος είναι ένοχος και δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να επανορθώσει την κατάστασή του. Εάν ο Θεός δεν έχει δικαιοσύνη γι’ αυτόν, ο άνθρωπος είναι χαμένος.

Ο άνθρωπος πάντοτε επικαλείται την αθωότητα για τον εαυτό του. Πριν ο άνθρωπος φερθεί στη γνώση της σωτηρίας, πρέπει πρώτα να δει τον εαυτό του τελείως ένοχο ενώπιον του Θεού. Σ’ αυτά τα εδάφια της Γραφής, ο απόστολος Παύλος καθαρά φανερώνει ότι ο άνθρωπος είναι ένοχος μπροστά στον Θεό. Εκτός απ’ τον Κύριο δεν υπάρχει κανείς άλλος δίκαιος. Ο Παύλος ασχολήθηκε μ’ αυτό δείχνοντας 4 τάξεις ένοχων ανθρώπων:

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Θεσσαλονίκη - Καλαμαριά

Κήρυγμα

 

Επιστολές (2)

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ Ι

 

Α.  ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Γράφτηκε από τον απόστολο Παύλο. Απ’ το πρώτο κιόλας εδάφιο συστήνει τον εαυτό του σαν υπηρέτη του Ιησού Χριστού, που έχει καλεστεί να είναι απόστολος και ξεχωρισμένος για το ευαγγέλιο του Θεού.

Ο όρος υπηρέτης σημαίνει «υπηρέτης σε δεσμά». Ο απόστολος Παύλος βλέπει τον εαυτό του σαν ένα δεμένο δούλο του Ιησού Χριστού. Σ’ αυτό το μάθημα βλέπουμε την αρχή που στην πραγματικότητα οδήγησε την ζωή του Παύλου: «Ούτω πρόθυμος είμαι, το κατ’ εμέ, να κηρύξω το ευαγγέλιον» (εδαφ.15). Σ’ αυτή την δήλωση βρίσκουμε αυτό που οδήγησε τον Παύλο μέσα σ’ ολόκληρη την διακονία του και τον έκανε να είναι τόσο σπουδαίος απόστολος.

Κ α λ η μ έ ρ α

 

Θεσσαλονίκη - Καλαμαριά