14 ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ

ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

(ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ)

Οι δοκιμασίες είναι το μέσο ή το εργαλείο που αποκαλύπτει τον αληθινό εσωτερικό κόσμο και τον χαρακτήρα του ατόμου.

Είναι δοκιμασίες από τον Θεό που εξετάζουν αν έχουμε μάθει το μάθημά μας ή όχι. Ακριβώς όπως ένας καθηγητής δεν μιλάει κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, ο Θεός πολλές φορές φαίνεται σιωπηλός κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών μας.

Εξαρτάται από μας να βρούμε τι λέει ο λόγος Του, να το εφαρμόσουμε και να υπερνικήσουμε καθώς αγωνιζόμαστε τον καλό αγώνα της πίστης.

Στη ζωή, μπορούμε να διαλέξουμε πολλά πράγματα. Όμως, δεν μπορούμε να επιλέξουμε αν θα αντιμετωπίσουμε ή όχι δοκιμασίες. Δεν έχουμε καμία επιλογή σ’ αυτό το θέμα. Ο Θεός τις επιλέγει για να μας μορφώσει.

Κ α λ η μ έ ρ α

Μια μικρή προσευχή

Η Θλίψη και η Εκκλησία

Ματθ.κδ:21 Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ' αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει.

Η απάντηση του Ιησού στην ερώτηση: «τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος;».

Μπορείς να φανταστείς χαλάζι βάρους 23 κιλών να πέφτει από τον ουρανό; Μπορείς να αντιληφθείς την καταστροφή από μια χαλαζόπτωση με χαλαζόλιθους βάρους 23 κιλών; Πού θα κρυβόσουν; Πώς θα μπορούσες να είσαι ασφαλής; Οι χαλαζόλιθοι θα διέλυαν το σπίτι σου, θα κατέστρεφαν το αυτοκίνητό σου. Θα κατέστρεφαν σχεδόν τα πάντα. Τι θα μπορούσε να σταθεί κάτω από τέτοιου είδους βομβαρδισμό;

Τέτοια γεγονότα σύντομα θα συμβούν στη γη. Ο Θεός θα εκχύσει την οργή Του στον κόσμο και την κρίση Του στους ανθρώπους που έχουν απορρίψει το σχέδιο της σωτηρίας Του. Από τις προφητείες που εκπληρώνονται στη γη σήμερα, πιστεύουμε ότι αυτή η Μεγάλη Θλίψη θα ξεκινήσει σύντομα.

Συζητιέται έντονα τελευταία, αν η Εκκλησία θα είναι εδώ ή όχι όταν η οργή του Θεού πέσει πάνω στη γη. Πολλοί λένε ότι η Εκκλησία πρέπει να περάσει αυτή τη χρονική περίοδο της κρίσης, γνωστή σαν Μεγάλη Θλίψη.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΔΙΑΚΟΝΟΙ

Πράξεις ς:1 - 7

Α. ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΣΤΕΣ

Στις Πραξ.ς:1 διαβάζουμε για το γογγυσμό που έγινε ανάμεσα στους Ελληνιστές, οι οποίοι παραπονιόταν ότι οι χήρες τους παραβλεπόταν στην καθημερινή διακονία. Ποιοι ήταν αυτοί οι Ελληνιστές; Είναι απαραίτητο να ξέρουμε ποιοι ακριβώς ήταν αυτοί.

Πρώτ’ απ’ όλα, δεν ήταν Έλληνες, αλλά καθαρόαιμοι Εβραίοι. Δεύτερο, οι Ελληνιστές Εβραίοι  δεν ζούσαν στην Ιερουσαλήμ αλλά στο εξωτερικό και τώρα είχαν επιστρέψει ή για τη μέρα της Πεντηκοστής, ή για να μείνουν μόνιμα στην Ιερουσαλήμ. Μιλούσαν Ελληνικά κι ήταν πολύ επηρεασμένοι απ’ την Ελληνική κουλτούρα. Γι’ αυτό το λόγο ονομαζόταν Ελληνιστές. Ήταν επηρεασμένοι από τα Ελληνικά έθιμα και συνήθειες. Χωρίς αμφιβολία ήταν πλουσιότεροι και απολάμβαναν μια πιο ψηλή στάθμη ζωής. Είχαν πιο ανοικτό μυαλό και ήταν λιγότερο δεμένοι με την παράδοση απ’ τους Παλαιστίνιους Εβραίους.

Κ α λ η μ έ ρ α

Αλλά σεις, αδελφοί

Α’ Θεσ.ε:4 Αλλά σεις, αδελφοί, δεν είσθε εν σκότει, ώστε η ημέρα να σας καταφθάση ως κλέπτης·

Αλλά σεις, αδελφοί

Οι Χριστιανοί βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με εκείνους που δεν έχουν τον Χριστό (το «αυτοί» του εδ.3). Η ερχόμενη «Ημέρα του Κυρίου» δεν θα τους εκπλήξει.

δεν είσθε εν σκότει

Ο Παύλος είχε πει προηγουμένως στους Θεσσαλονικείς για την ερχόμενη «Ημέρα του Κυρίου», άρα δεν ήταν στο σκοτάδι σχετικά με αυτή την ημέρα. Ο Θεός αποκαλύπτει στους Χριστιανούς τα μέλλοντα. Οι άπιστοι ζουν χωρίς να έχουν ιδέα γι’ αυτή την ημέρα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Το προσωπικό μας Πάσχα.

Η Ραάβ έβαλε ένα «κόκκινον σχοινίον» στο παράθυρο της. Τι αντιπροσωπεύει το κόκκινο σχοινί στο παράθυρο της Ραάβ;

Ο Θεός γνώριζε ότι υπήρχε μια σπίθα πίστης στην καρδιά της Ραάβ, έτσι έστειλε δύο κατασκόπους να την ελευθερώσουν πριν από την καταστροφή της Ιεριχώ.

Είπαν στην Ραάβ να σημαδέψει το σπίτι της με ένα κόκκινο σχοινί που θα κρεμούσε στο παράθυρό της για να σωθεί - το ίδιο παράθυρο όπου απέδειξε την πίστη της, κατεβάζοντας τους κατασκόπους με ασφάλεια.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΟΙΝΑ

Πραξ.δ:31-37 & ε:1-16

Α. Ο ΒΑΡΝΑΒΑΣ

Ο Βαρνάβας είναι ένας απ’ τους πιο ευγενικούς χαρακτήρες στη Βίβλο. Το όνομά του σημαίνει «Υιός παρηγοριάς», και σίγουρα εκφράζει τον αληθινό χαρακτήρα αυτού του τόσο καλού χριστιανού αδελφού.

Ήταν Λευίτης, καταγόταν απ’ την Κύπρο και προφανώς πολύ πλούσιος. Στις Πραξ.ια:24 περιγράφεται σαν αγαθός άνθρωπος πλήρης πνεύματος Αγίου και πίστης. Ήταν θείος του Ιωάννη Μάρκου και αδελφός της μητέρας του Μάρκου Μαρίας. Η Μαρία ήταν κι αυτή αρκετά πλούσια κι ήταν στο σπίτι της που μαζευόταν η εκκλησία (Πραξ.ιβ:12).

Ο Βαρνάβας σύστησε τον Παύλο στους αποστόλους (Πραξ.θ:27). Αυτός επίσης πήγε στην Ταρσό για να φέρει τον Παύλο όταν χρειάστηκαν ένα δάσκαλο στην Αντιόχεια (Πραξ.ια:25-26). Συνόδεψε τον Παύλο στο πρώτο του ιεραποστολικό ταξίδι. Ο Βαρνάβας ήταν αποφασισμένος ότι έπρεπε να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στον Ιωάννη Μάρκο και αυτό έγινε αιτία να χωρίσουν με τον Παύλο.

Ο Βαρνάβας ήταν γενναίος άνθρωπος, τέλεια αφιερωμένος στο έργο του Θεού.  Αγαπούσε τον Κύριο και τους αδελφούς τόσο πολύ, που πούλησε το χωράφι του κι έφερε τα χρήματα στα πόδια των αποστόλων.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Πράξ.γ & δ

Α. ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ

Στις Πράξ.β:43 διαβάζουμε ότι πολλά τεράστια και σημεία γινόταν δια των αποστόλων.  Στις Πραξ.δ:30, η εκκλησία προσευχήθηκε να γίνονται  σημεία και τεράστια στο όνομα του Ιησού όπως ο Ίδιος είχε πει και αναφέρεται στο Μαρκ.ις:17. Και σήμερα αυτή η αλήθεια ισχύει, ότι σημεία πρέπει να ακολουθούν το κήρυγμα του αποστολικού ευαγγελίου.  Εμείς δεν πρέπει ποτέ ν’ ακολουθούμε τα σημεία, μάλλον αυτά πρέπει ν’ ακολουθούν εμάς.

Ένα απ’ τα πρώτα θαύματα που αναφέρεται ότι ακολούθησαν την Πεντηκοστή, ήταν η θεραπεία του παράλυτου στην Ωραία πύλη.

Β. Η ΩΡΑΙΑ ΠΥΛΗ

Αυτός ο παράλυτος άνθρωπος κειτόταν καθημερινά στην πύλη του ναού που ονομαζόταν Ωραία.  Αυτή είχε δωριστεί απ’ τον Ηρώδη και ήταν φτιαγμένη από πολύτιμο Κορινθιακό ορείχαλκο. Είχε ύψος 24 μ. πλάτος 20 μ. και χρειαζόταν 20 άντρες για να την κλείσουν.

Αυτή η πύλη ήταν τύπος μιας άλλης που ήταν πολύ πιο όμορφη και δεν σε έβαζε απλά μέσα στο ναό αλλά στην ίδια την παρουσία του Θεού. Αυτή η πύλη είναι ο Ιησούς που είπε Εγώ είμαι η θύρα!

Κ α λ η μ έ ρ α

ΒΗΘΑΝΙΑ: Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Η παρουσία του Κυρίου κοιτάζει να βρει εδώ κάτω στη γη ένα χώρο, μία ομάδα πιστών με φιλόξενες καρδιές για να έρθει και να κατοικήσει. Το Άγιο Πνεύμα ψάχνει με ζήλο τοποθεσίες όπου οι άνθρωποι εκεί προετοιμάζονται για την επερχόμενη άφιξη της παρουσίας του Θεού. Ο Κύριος πάντα ζητούσε ζεστές καρδιές. Ερχόταν και ξεκουραζόταν σε ανθρώπους, σε φίλους που Τον δέχονταν και Τον αγαπούσαν.

Η Βηθανία ήταν ένας τέτοιος τόπος για τον Ιησού. Υπήρχε μία σπάνια πνευματική ομορφιά στο χωριό αυτό, μέσα στην οποία ο Κύριος δεχόταν τη ζεστή και εγκάρδια φιλοξενία των ανθρώπων που ήταν κοντά Του.  Η Βηθανία ήταν ένα χωριό ανατολικά του όρους των Ελαιών και 3 χλμ. νοτιοανατολικά των Ιεροσολύμων. Το όνομα αυτό έχει δύο έννοιες. Η πρώτη σημαίνει "οίκος φοινίκων ή σύκων" και η δεύτερη και σημαντικότερη ερμηνεία είναι "οίκος θλίψης". Η έννοια αυτή είναι πολύ σημαντική και αποκαλυπτική σε μας, διότι μας διδάσκει ότι ο Κύριος κατοικεί σε συντετριμμένες καρδιές. Κατοικεί σε ανθρώπους που έχουν αρνηθεί τον εαυτό τους. Υπάρχει θλίψη στη σάρκα, αλλά καρπός στο πνεύμα.

Κ α λ η μ έ ρ α

κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επί του θρόνου και από της οργής του Αρνίου

Αποκ.ς:12-17 Και είδον, ότε ήνοιξε την σφραγίδα την έκτην, και ιδού, έγεινε σεισμός μέγας, και ο ήλιος έγεινε μέλας ως σάκκος τρίχινος και η σελήνη έγεινεν ως αίμα, και οι αστέρες του ουρανού έπεσαν εις την γην, καθώς η συκή ρίπτει τα άωρα σύκα αυτής, σειομένη υπό μεγάλου ανέμου, και ο ουρανός απεχωρίσθη ως βιβλίον τυλιγμένον, και παν όρος και νήσος εκινήθησαν εκ των τόπων αυτών· και οι βασιλείς της γης και οι μεγιστάνες και οι πλούσιοι και οι χιλίαρχοι και οι δυνατοί και πας δούλος και πας ελεύθερος έκρυψαν εαυτούς εις τα σπήλαια και εις τας πέτρας των ορέων, και λέγουσι προς τα όρη και προς τας πέτρας· Πέσατε εφ' ημάς και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επί του θρόνου και από της οργής του Αρνίου, διότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού, και τις δύναται να σταθή;

Κ α λ η μ έ ρ α

ΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ

Ματθ.κδ:14 Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη και τότε θέλει ελθεί το τέλος

Λουκ.κδ:47 Και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ.

Πραξ.β:42 Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων και εν τη κοινωνία...

Το ευαγγέλιο είναι “τα καλά νέα” της σωτηρίας. Η λέξη “αποστολικό” απλά αναφέρεται στους αποστόλους. Ωστόσο, ο όρος, “αποστολικό ευαγγέλιο” σημαίνει τα καλά νέα της σωτηρίας που κήρυξαν οι απόστολοι.

Στο Ματθ.κδ:14 ο Ιησούς μίλησε για “τούτο το ευαγγέλιο της βασιλείας” που θα κηρυχτεί σ’ όλο τον κόσμο. Μετά, ξαναείπε ότι “η μετάνοια και η άφεσις των αμαρτιών” θα κηρυχτεί στ’ όνομά Του μεταξύ των εθνών. Μπορούμε να καταλήξουμε, ότι το “ευαγγέλιο της βασιλείας” είναι το μήνυμα της “μετάνοιας και άφεσις των αμαρτιών” που πρέπει να κηρύττεται στ’ όνομα του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι το μήνυμα που οι απόστολοι κήρυξαν και γι’ αυτό είναι το αποστολικό ευαγγέλιο.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Πράξεις κεφ.β

Α. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ΝΑ ΙΔΡΥΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ματθ.ις:18  ...επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου.

Ιωαν.ις:7  ...συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί πρός εσάς

Ο Ιησούς είπε: “...θέλω οικοδομήσει” . Όταν ο Ιησούς έλεγε αυτά τα λόγια, η ύπαρξη της εκκλησίας ήταν στο μέλλον. Μπορεί να είχε μαθητές και ακόλουθους, αλλά δεν είχε ακόμα εκκλησία. Ο βράχος πάνω στον οποίο θα χτιζόταν η εκκλησία  ήταν η αλήθεια σχετικά με τη θεότητα του Ιησού όπως την ομολόγησε ο Πέτρος. Πρέπει να το θυμόμαστε αυτό καθώς μελετάμε το δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων.

Η εκκλησία θα ήταν το μυστικό σώμα του Χριστού πάνω στη γη, ένα πνευματικό σώμα μέσα στο οποίο θα κατοικούσε ο ίδιος ο Ιησούς, ο Παράκλητος. Αυτό δεν μπορούσε να γίνει μέχρι που ο Ιησούς αναλήφθηκε και το Πνεύμα το Άγιο ήρθε την ημέρα της Πεντηκοστής.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ματθ.κδ:31 Αρπαγή ή Δεύτερη Έλευση;

Πολλοί που δεν πιστεύουν στην Αρπαγή πριν από την Μ. Θλίψη, υποστηρίζουν ότι το Ματθ.κδ:31 διδάσκει την Αρπαγή μετά την Μ. Θλίψη. Όλοι συμφωνούν ότι αυτό το εδάφιο διδάσκει τη Δεύτερη Έλευση του Χριστού. Αυτό σημαίνει ότι το ερώτημα περιστρέφεται γύρω από το Ματθ.κδ:31 (και το παράλληλο εδάφιο Μάρκ.ιγ:27), αν αναφέρεται στην Αρπαγή ή όχι. Εγώ πιστεύω ότι η Αρπαγή δεν έχει να κάνει μ’ αυτό το εδάφιο.

Ματθ.κδ:29-31 Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ, και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ' άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.

Κ α λ η μ έ ρ α

Τι να κάνω για να σωθώ;

Το Ματθ.κδ αναφέρεται στην Αρπαγή ή στη Δεύτερη Έλευση του Ιησού;

Τι είναι το «βδέλυγμα της ερήμωσης»; Ποιοι είναι οι «εκλεκτοί»;

Πολλοί ειλικρινείς Χριστιανοί, πιστεύουν ότι η Αρπαγή φαίνεται στο Ματθ.κδ και μάλιστα σε δύο σημεία. Ας το δούμε λίγο το θέμα.

Το βδέλυγμα της ερήμωσης

Στο Ματθ.κδ:15, ο Ιησούς αναφέρεται στο βδέλυγμα της ερήμωσης για το οποίο μίλησε ο Δανιήλ στο θ:27.

Ματθ.κδ:15,16 Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω -ο αναγινώσκων ας εννοή - τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν επί τα όρη·

Κ α λ η μ έ ρ α