Κ α λ η μ έ ρ α

Θα δώσω στον κάθε έναν από εσάς σύμφωνα με τα έργα σας

Αποκ.ιζ:14 Ούτοι θέλουσι πολεμήσει με το Αρνίον, και το Αρνίον θέλει νικήσει αυτούς, διότι είναι Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων, και όσοι είναι μετ' αυτού είναι κλητοί και εκλεκτοί και πιστοί.

Υπάρχει ένα «μεγάλο δράμα» που παίζεται στο θέατρο όλης της γης. Όλοι οι συντελεστές έχουν καλεστεί πάνω στη σκηνή γι’ αυτή την τελική αντιπαράθεση μεταξύ του καλού και του κακού, του φωτός και του σκότους, του Αρνίου και των εκλεκτών Του, και του θηρίου και των οπαδών του.

Κ α λ η μ έ ρ α

6 "Χριστουγεννιάτικες" αλήθειες

Λουκάς β:1-5

Εν εκείναις δε ταις ημέραις εξήλθε διάταγμα παρά του Καίσαρος Αυγούστου να απογραφή πάσα η οικουμένη. Αύτη η απογραφή έγεινε πρώτη, ότε ηγεμόνευε της Συρίας ο Κυρήνιος. Και ήρχοντο πάντες να απογράφωνται, έκαστος εις την εαυτού πόλιν. Ανέβη δε και Ιωσήφ από της Γαλιλαίας εκ της πόλεως Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν εις την πόλιν του Δαβίδ, ήτις καλείται Βηθλεέμ, επειδή αυτός ήτο εκ του οίκου και της πατριάς του Δαβίδ, διά να απογραφή μετά της Μαριάμ της ηρραβωνισμένης με αυτόν εις γυναίκα, ήτις ήτο έγκυος.

Όλο το σκηνικό για τη γέννηση του Χριστού στήθηκε κάτω από το κυρίαρχο χέρι του Θεού. Ο Θεός είχε πει μέσω του προφήτη πως ο Μεσσίας θα γεννηθεί στη Βηθλεέμ, Και συ, Βηθλεέμ Εφραθά, η μικρά ώστε να ήσαι μεταξύ των χιλιάδων του Ιούδα, εκ σου θέλει εξέλθει εις εμέ ανήρ διά να ήναι ηγούμενος εν τω Ισραήλ· του οποίου αι έξοδοι είναι απ' αρχής, από ημερών αιώνος. (Μιχαίας ε:2).

Κ α λ η μ έ ρ α

έλαιον ευφροσύνης αντί του πένθους (Ησ.ξα:3)

Όταν ο Κύριος σταυρώθηκε και μετά το σώμα Του μπήκε στον τάφο, φάνηκε ότι εξελισσόταν μία μεγάλη τραγωδία. Αυτοί που Τον ακολουθούσαν ήταν τελείως διαλυμένοι, ηττημένοι, σαν να είχαν όλα τελειώσει. Παρόλο που ο Κύριος τους έλεγε κατά τη διάρκεια των τριάμισι χρόνων της διακονίας Του για το θάνατο και την ανάσταση Του, όμως φαινόταν σαν να μην πίστευε κανείς και δεν έδιναν σημασία σ' αυτά τα βαρυσήμαντα λόγια. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι προφητικοί λόγοι του Ιησού θα πραγματοποιούνταν.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γιατί κάποιοι γιορτάζουν κάτι που ο Θεός ποτέ δεν ζήτησε;

Τι θέλουν να πουν οι στολισμένες εκκλησίες αυτές τις μέρες; 

Γιατί τόση εξομοίωση με τον κόσμο που δεν ξέρει, από αυτούς που υποτίθεται ότι έπρεπε να ξέρουν; Όλες αυτές τις ανθρωπόφτιαχτες γιορτές, ο Κύριος τις μισεί!

Βέβαια, όλα αυτά έχουν προφητευτεί σε πολλά βιβλία της Γραφής.

Ας δούμε μερικά:

Ησ.α:13,14 Μη φέρετε πλέον, ματαίας προσφοράς το θυμίαμα είναι βδέλυγμα εις εμέ τας νεομηνίας και τα σάββατα, την συγκάλεσιν των συνάξεων, δεν δύναμαι να υποφέρω, ανομίαν και πανηγυρικήν σύναξιν. Τας νεομηνίας σας και τας διατεταγμένας εορτάς σας μισεί η ψυχή μου είναι φορτίον εις εμέ εβαρύνθην να υποφέρω.

Κ α λ η μ έ ρ α

Είναι σωστό, οι χριστιανοί να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα;

Είναι αναμφισβήτητο, ότι τα Χριστούγεννα είναι η πιο αναμενόμενη στιγμή του χρόνου για εκατομμύρια «Χριστιανών» και μη Χριστιανών. Είναι αυτές οι μέρες με τις όμορφες μουσικές, τα νόστιμα φαγητά και γλυκά, τα φωτεινά χρώματα και φωτάκια, τις οικογενειακές συναντήσεις. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που δεν είναι τα Χριστούγεννα, ούτε ήταν ποτέ: χριστιανικά!!!

Κ α λ η μ έ ρ α

Η αλήθεια για τα Χριστούγεννα

Α΄ Κορ.ι:14 «Διά τούτο, αγαπητοί μου, φεύγετε από της ειδωλολατρείας».

Τι είναι τα Χριστούγεννα;

Όλα αυτά που γράφουμε μέσα από το λόγο του Θεού θα πρέπει να είναι φοβερά αναπάντεχα για όποιον έχει τη συνήθεια να γιορτάζει τα Χριστούγεννα. Πρέπει όμως ν’ αφήσουμε την αλήθεια να ελέγξει το βάθος της συνείδησης κάθε Χριστιανού που έχει δραστηριοποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο, στις γιορτές αυτές.

Από τα λόγια του Αγίου Πνεύματος, θα πρέπει να μη δυσκολευτούμε να καταλάβουμε πως ό,τι είναι πολύ δημοφιλές για τον κόσμο δεν είναι του Θεού. 

Λουκ. 16:15 Και είπε προς αυτούς· Σεις είσθε οι δικαιόνοντες εαυτούς ενώπιον των ανθρώπων, ο Θεός όμως γνωρίζει τας καρδίας σας· διότι εκείνο, το οποίον μεταξύ των ανθρώπων είναι υψηλόν, βδέλυγμα είναι ενώπιον του Θεού.

Κ α λ η μ έ ρ α

Το δένδρο των Χριστουγέννων

Η «δενδρολατρεία» έχει τις ρίζες της στις λατρευτικές συνάξεις των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι τελούσαν τρεις μεγάλες γιορτές αφιερωμένες στα δέντρα, που έφεραν τις ονομασίες Δαφνηφορία, Κορυθάλη και Δενδροφορία: Η «ΔΑΦΝΗΦΟΡΙΑ» ήταν γιορτή που γινόταν κάθε εννέα χρόνια προς τιμή του θεού Απόλλωνα και η δάφνη ήταν ένα από τα σύμβολά του, μαζί με τον ήλιο,  η «ΚΟΡΥΘΑΛΗ» ήταν ένα κλαδί δάφνης, που το στόλιζαν προς τιμή της θεάς Κορυθαλίας Άρτεμης, ως προστάτιδα της γονιμότητας και των νηπίων και η γιορτή  της «ΔΕΝΔΡΟΦΟΡΙΑΣ» ήταν η πιο διαδεδομένη και γινόταν προς τιμή του Διόνυσου και της Δήμητρας, με διάφορες τοπικές παραλλαγές, ονομαζόταν Δενδροφορία γιατί μετέφεραν με πομπή ένα κομμάτι «δένδρου» μέσα στο οποίο πίστευαν  ότι κατοικούσε το πνεύμα του θεού, κάτι παρόμοιο που γίνεται σήμερα με τις λιτανείες (περιφορά) των διαφόρων εικόνων.

Κ α λ η μ έ ρ α

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί για τα Χριστούγεννα;

Από τη στιγμή που καταλάβατε για πρώτη φορά ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, ζητήσατε να μάθετε την αλήθεια και για άλλες πτυχές αυτής της τόσο διαδεδομένης γιορτής, σε όλο τον κόσμο;

• Αναρωτηθήκατε ποτέ από πού προήλθαν τα Χριστούγεννα;

• Αν υπάρχει μέσα στην Αγία Γραφή κάτι σχετικά μ’ αυτή τη γιορτή;

• Από πού προέρχονται όλα αυτά τα ασυνήθιστα σύμβολα που σχετίζονται με τον εορτασμό αυτής της ημέρας;

• Γιατί πρέπει να στολίζεται ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο;

• Ποια είναι η καταγωγή της ιδέας του Αϊ-Βασίλη;

Κ α λ η μ έ ρ α

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Ο Μαλαχίας είναι ο τελευταίος προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης που διακόνησε γύρω στο 400 π.Χ. Από την εποχή του Μαλαχία, μέχρι που ήρθε ο Χριστός, ο Θεός έπαψε να μιλάει στο λαό Του με προφήτες. Έχουμε δηλαδή 400 σιωπηλά χρόνια!

Όλο αυτό το διάστημα των 400 χρόνων, το θρησκευτικό κατεστημένο θέσπισε ένα σύστημα κανόνων που δεν είχε να κάνει τίποτα με το εκφρασμένο θέλημα του Θεού. Οι Φαρισαίοι, οι Γραμματείς και οι Νομικοί, οι άνθρωποι δηλαδή που κρατούσαν τη θρησκεία στα χέρια τους, είχαν παρασύρει το λαό έξω απ’ τη σωστή ερμηνεία του Νόμου και των Γραφών.

Κ α λ η μ έ ρ α

Βεβαιότητα και Επίγνωση

Εκείνο που χαρακτηρίζει τον κόσμο μας και τη ζωή γενικά είναι η αβεβαιότητα. Τίποτε δεν είναι βέβαιο και σταθερό. Δεν ξέρουμε με απόλυτη ή σχετική βεβαιότητα τι θα μας συμβεί αύριο. Θα υπάρχουν οι ίδιες συνθήκες με τις σημερινές; Θα έχουμε υγεία ή αρρώστια; Θα επικρατήσει ειρήνη και σταθερότητα ή μας περιμένουν ταραχές και αναστατώσεις; Που και πώς θα κινηθεί η αγορά και ποια αξία θα έχει αύριο το νόμισμά μας;

Κ α λ η μ έ ρ α

Η προΰπαρξη του Ιησού Χριστού

Ο λόγος του Θεού, αναφερόμενος στην φύση του Θεού, λέει ότι είναι ΕΙΣ και ΜΟΝΟΣ.

Δευτ.ς:4 Άκουε, Ισραήλ· Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος.

Μάρκ.ιβ:29 ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοὺς ὅτι πρώτη ἐστιν· ἄκουε, Ἰσραήλ, κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν κύριος εἷς ἐστιν,

Το λεξικό του Σταματάκου αναφέρει:

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο Υιός του Θεού.

Ματθ.κζ:54 Ο δε εκατόνταρχος και οι μετ' αυτού φυλάττοντες τον Ιησούν, ιδόντες τον σεισμόν και τα γενόμενα, εφοβήθησαν σφόδρα, λέγοντες· Αληθώς Θεού Υιός ήτο ούτος.

Ποια είναι η σημασία και η σπουδαιότητα του τίτλου «Υιός Θεού»; Ο όρος αυτός δίνει έμφαση στη θεία φύση του Ιησού και το γεγονός της παρθενικής Του γέννησης. Είναι Γιος του Θεού γιατί συνελήφθη από το Πνεύμα του Θεού έτσι ώστε να είναι κυριολεκτικά Πατέρας Του ο Θεός (Λουκ.α:35).

Όταν ο Πέτρος ομολόγησε ότι ο Ιησούς ήταν «ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ.ις:16), στην πραγματικότητα αναγνώρισε το Μεσσιανικό ρόλο και τη θεότητα του Ιησού. Οι Εβραίοι κατάλαβαν τι εννοούσε ο Ιησούς όταν ονόμαζε τον εαυτό Του Υιό Θεού ή όταν έλεγε ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας Του, γιατί προσπάθησαν να Τον σκοτώσουν επειδή έκανε τον εαυτό Του Θεό (Ιωάν.ε:18  ι:33). Με λίγα λόγια, ο όρος «Υιός Θεού» αναγνωρίζει την ανθρώπινη φύση του Ιησού, ενώ την ίδια στιγμή έλκει την προσοχή στη θεότητά Του. Στην πραγματικότητα σημαίνει ότι ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί.

Κ α λ η μ έ ρ α

Τα προβλήματα του κόσμου δεν είναι καινούργια.

Στη σημερινή εποχή έχουν πολλαπλασιαστεί και επιδεινωθεί. Μπορεί να μας εμφανίζονται με νέα μορφή, αλλά στην πραγματικότητα αντιμετωπίζουμε τους ίδιους πειρασμούς, τις ίδιες θλίψεις, τις ίδιες δοκιμασίες που πάντοτε αντιμετώπιζε η ανθρωπότητα.

Από την Εδέμ το ανθρώπινο γένος δοκιμάζεται συνεχώς με τρία άλυτα και βασανιστικά προβλήματα: τη διαφθορά, την ασθένεια και το θάνατο. Η διαφθορά έχει γεμίσει τις φυλακές μας, η αρρώστια τα νοσοκομεία μας και ο θάνατος τα νεκροταφεία μας. Εξαιτίας της διεφθαρμένης και αμαρτωλής φύσης του ο άνθρωπος είναι γεμάτος μίσος, απληστία και ζήλια. Η κατάρα της αμαρτίας είναι πάνω στο σώμα του και πάντοτε τον κατέχει ο φόβος του επερχόμενου θανάτου. Ο άνθρωπος παρ' όλη την εφευρετική ιδιοφυΐα του αν και κατόρθωσε να αλλάξει τα πάντα, δεν μπόρεσε να αλλάξει τον εαυτό του.