Όταν ο Κύριος σταυρώθηκε και μετά το σώμα Του μπήκε στον τάφο, φάνηκε ότι
εξελισσόταν μία μεγάλη τραγωδία. Αυτοί που Τον ακολουθούσαν ήταν τελείως
διαλυμένοι, ηττημένοι, σαν να είχαν όλα τελειώσει. Παρόλο που ο Κύριος τους
έλεγε κατά τη διάρκεια των τριάμισι χρόνων της διακονίας Του για το θάνατο και
την ανάσταση Του, όμως φαινόταν σαν να μην πίστευε κανείς και δεν έδιναν
σημασία σ' αυτά τα βαρυσήμαντα λόγια. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι
προφητικοί λόγοι του Ιησού θα πραγματοποιούνταν.
Αυτά τα λόγια Του είχαν περάσει από το μυαλό τους και φύγει
απαρατήρητα.. Πάλι και πάλι ο Ιησούς εξηγούσε στους μαθητές Του ότι την τρίτη
ημέρα μετά το θάνατό Του θα ανασταινόταν, αλλά μετά τη σταύρωσή Του οι καρδιές
τους ήταν γεμάτες απελπισία, απόγνωση και πένθος. Αυτά εκτόπισαν μέσα από τις
καρδιές τους την πίστη και το λόγο του Κυρίου.
Όταν η Μαρία η Μαγδαληνή είδε ότι είχε μετακινηθεί η πέτρα
από τον τάφο, δεν άρχισε να φωνάζει γεμάτη χαρά, "Αλληλούια, ο Κύριος
αναστήθηκε!", αλλά πήγε στον Πέτρο και είπε: "Εσήκωσαν τον Κύριον εκ του μνημείου, και δεν εξεύρομεν που έθεσαν Αυτόν"
(Ιωαν.κ:2).
Πραγματικά οι ίδιοι οι μαθητές που ήταν τόσο στενά
συνδεδεμένοι με τον Κύριο όλα αυτά τα χρόνια, τυφλώθηκαν! Μάλιστα ούτε καν Τον
αναγνώρισαν μετά την ανάστασή Του, καθώς περπατούσαν για το χωριό Εμμαούς (Λουκ.κδ:15-25).
Όλη αυτή η εμπειρία που
είχαν με τον Κύριο, όλη η αποκάλυψη μέσα στην οποία ζούσαν καθώς έβλεπαν τον
Ιησού καθημερινά δίπλα τους καλύφθηκε και ξεθώριασε κατά κράτος από το πένθος
και την απελπισία και οι υποσχέσεις για την ανάστασή Του θάφτηκαν κάτω από το
βάρος της απόγνωσης. Όταν οι μαθητές επιτέλους αναγνώρισαν ότι ο Ιησούς
αναστήθηκε από τους νεκρούς και το ανήγγειλαν στο Θωμά, εκείνος επέμενε στην
απιστία (Ιωαν.κ:25).
Τι έκανε τους μαθητές να είναι τόσο τυφλοί ως προς την
ανάσταση; Γιατί ήταν η καρδιά τους, ιδιαίτερα του Θωμά, γεμάτη απιστία; Η
απάντηση είναι: Απόγνωση και πένθος! (Λουκ.κδ:16-17)
"Αλλ΄οι οφθαλμοί αυτών εκρατούντο
διά να μη γνωρίσωσιν Αυτόν. Είπε δε προς αυτούς, Τίνες είναι οι λόγοι ούτοι,
τους οποίους συνομιλείτε προς αλλήλους περιπατούντες, και είσθε σκυθρωποί;"
Σκυθρωπός είναι αυτός που είναι λυπημένος και απελπισμένος.
Δεν μπόρεσαν να Τον δουν γιατί η καρδιά και τα μάτια τους δεν ήταν στραμμένα με
πίστη στα λόγια του Ιησού, αλλά κοίταζαν την ήττα και την απελπισία τους. Είχε
τόσο γεμίσει η καρδιά τους απ' αυτό το πένθος που δεν είχαν αυτιά και μάτια για
τίποτα άλλο!
Όταν ο Κύριος πέρασε από τη Ναϊν, σπλαχνίστηκε μία γυναίκα που
έχασε το μονογενή γιο της και αυτή η ίδια ήταν χήρα. Δεν χρειάστηκε να Του πει
τίποτα, αλλά μόνος Του ο Ιησούς βλέποντας αυτή την πομπή της κηδείας και τη
γυναίκα σ' αυτή τη δραματική κατάσταση, την πλησίασε. Το πρώτο πράγμα που της
είπε ήταν, "Μην κλαίε" (Λουκ.ζ:13).
Τι πιο φυσικό για μία γυναίκα να κλαίει απαρηγόρητα ενώ
βρίσκεται σ' αυτή την κατάσταση, χαμένη, χωρίς παιδιά και άνδρα, χωρίς ελπίδα
για το μέλλον! Κι όμως, ο Κύριος της είπε να κάνει αυτό που φαινόταν αδιανόητο!
"Σταμάτα να πενθείς, δεν υπάρχει λόγος! Εγώ είμαι εδώ και θα λύσω το
πρόβλημά σου!"
Δεν ήθελε να γεμίσει η καρδιά της γυναίκας με απελπισία και
πένθος, αλλά να στρέψει τα μάτια της στη Ζωντανή Ελπίδα που στεκόταν πλάι της,
στη Δύναμη που νίκησε το Θάνατο, στην Εξουσία που έδωσε και σε μας! Ήρθε σ'
αυτήν για να μεταβάλλει το πένθος της σε ευφροσύνη!
Ησ.ξα:3
Διά να θέσω εις τους πενθούντας εν Σιών,
να δώσω εις αυτούς ωραιότητα αντί της στάκτης, έλαιον ευφροσύνης, αντί του
πένθους, στολήν αινέσεως αντί του πνεύματος της ακηδίας.
Γι' αυτό ήρθε ο Κύριος. Δεν είναι στον τάφο, αλλά στον
ουρανό, ζωντανός! Μην εστιάζεις το βλέμμα σου στη στενοχώρια και στο πένθος
σου! Μην κοιτάς την κατάστασή σου όσο άσχημη κι αν φαίνεται! Μην αφήσεις τον
εαυτό σου να πιαστεί αιχμάλωτος από τα προβλήματα και τις δυσκολίες που περνάς!
"Βλέπων όμως τον
άνεμον δυνατόν, εφοβήθη, και αρχίσας να καταποντίζηται, έκραξε, λέγων, Κύριε,
σώσον με" (Ματθ.ιδ:30).
Όση ώρα βλέπεις τον Κύριο, θα περπατάς πάνω από τα
προβλήματα. Μόλις στρέψεις το βλέμμα σου αλλού και κοιτάξεις το "δυνατό
αέρα" της μάταιης ζωής της αμαρτίας, θα καταποντιστείς.
Μην αφήσεις να έρθει τύφλωση στα μάτια της καρδιάς σου όπως
οι μαθητές τότε, οι οποίοι δεν μπορούσαν να διακρίνουν ποια ήταν η αλήθεια
επιτέλους! Γι' αυτούς είχαν όλα τελειώσει. Όμως στην πραγματικότητα, ΟΛΑ ΕΙΧΑΝ
ΚΕΡΔΗΘΕΙ !!! Αυτό ισχύει για όλους! Αυτή είναι η επαγγελία!
"Πού, Θάνατε, το
κέντρο σου; Πού, Άδη, η νίκη σου;" (Α' Κορ.ιε:55).
Εκεί που γράφει "Θάνατος", βάλε όλα τα προβλήματα,
τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες.
Όποιο κι αν είναι το πρόβλημα, ο Ιησούς το γνωρίζει! Όταν η
Μαγδαληνή στεκόταν μπροστά στον άδειο τάφο, το πρόβλημα είχε ήδη λυθεί! Ο
Κύριος θέλει να σου δώσει τη λύση, αρκεί να μη σταθείς μπροστά στον άδειο τάφο
και γεμίσεις απόγνωση και φόβο, βλέποντας ότι Αυτός δεν είναι εκεί. ΕΙΝΑΙ
ΕΚΕΙ!! ΖΩΝΤΑΝΟΣ !!
Ας πάρουμε τα μάτια μας από το πρόβλημά μας και ας τα
στρέψουμε προς Αυτόν και στο λόγο Του! Όποιος προσπαθεί να λύσει το πρόβλημά
του κοιτάζοντάς το συνεχώς, αυτό θα μεγαλώσει, κάνοντάς τον να μην μπορέσει να
λάβει τις επαγγελίες Του, όπως τότε οι μαθητές. Η απελπισία θα φυλακίσει την
καρδιά ώστε οι επαγγελίες του λόγου Του να φύγουν μακριά.. Όπως στη χήρα της
Ναϊν, έτσι και τώρα, ο Κύριος θέλει να σε συναντήσει! Αν προσευχόμαστε με
πίστη, χωρίς να αποκάμουμε, δεν θα απογοητευθούμε.
Ο Θεός για σένα είναι πλούσιος, διότι "πλούσιος ων, επτώχευσεν διά σας, διά να
πλουτήσητε εσείς με την πτωχείαν Εκείνου" (Β' Κορ.η:9). Ο Θεός σπάει κάθε δεσμό και αλυσίδα του εχθρού, ακούει
και απαντάει προσευχές. Όλα αυτά τα κάνει για να δοξαστεί!
"Διά να
ονομάζωνται δένδρα δικαιοσύνης, φύτευμα του Κυρίου, εις δόξαν Αυτού" (Ησ.ξα:3).
Με την ανάσταση του Χριστού δεν έχουμε μόνο ελπίδα, αλλά και
τη λύση για κάθε πρόβλημα. Έχουμε ζωή. Δεν χρειάζεται να δώσουμε καθόλου τόπο
στην απελπισία, στο πένθος και στην απόγνωση, διότι ο Χριστός αυτά τα έχει νικήσει,
καθώς και όλη τη δύναμη του εχθρού. Μαζί μ' Αυτόν είμαστε κι εμείς νικητές
"διότι εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα
και υπάρχομεν (Πραξ.ιζ:28).
