Εκείνο που χαρακτηρίζει τον κόσμο μας και τη ζωή
γενικά είναι η αβεβαιότητα. Τίποτε δεν είναι βέβαιο και σταθερό. Δεν ξέρουμε με
απόλυτη ή σχετική βεβαιότητα τι θα μας συμβεί αύριο. Θα υπάρχουν οι ίδιες
συνθήκες με τις σημερινές; Θα έχουμε υγεία ή αρρώστια; Θα επικρατήσει ειρήνη
και σταθερότητα ή μας περιμένουν ταραχές και αναστατώσεις; Που και πώς θα
κινηθεί η αγορά και ποια αξία θα έχει αύριο το νόμισμά μας;
Ακόμα και στις περιπτώσεις που υπάρχουν βάσιμοι
λόγοι να υπολογίζουμε το τι πρόκειται να γίνει, έρχεται ένας άγνωστος και
απροσδόκητος παράγοντας και μας ανατρέπει όλα τα συμπεράσματα και τις
προσδοκίες μας.
Η ζωή έχει αστάθεια και αβεβαιότητα. Ποιος ξέρει με
απόλυτη σιγουριά αν θα ζει αύριο ή αν θα κοπεί το νήμα της ζωής του;
Αλλά και στην πνευματική σφαίρα υπάρχουν πράγματα
στα οποία ο Θεός μας έχει αφήσει σε αβεβαιότητα. «Κατά μέρος γνωρίζουμε»
- πολλά που θα θέλαμε να γνωρίζουμε τέλεια. Και είναι άλλα που δεν γνωρίζουμε
καθόλου. Για παράδειγμα, τους χρόνους ή τους καιρούς που ο Θεός έθεσε στην
αποκλειστική εξουσία Του, εμείς δεν γνωρίζουμε και ούτε μας επιτρέπεται να
καθορίζουμε. Για την ημέρα εκείνη κανένας δεν γνωρίζει, είπε ο Κύριός μας, ειμή
ο Πατήρ...
Ενώ όμως υπάρχει τόση αβεβαιότητα για πολλά
πράγματα, είναι ορισμένα που επιβάλλεται και μπορούμε να βεβαιωθούμε. Είναι
ορισμένες πραγματικότητες σίγουρες, ακλόνητες για τις οποίες «ο βεβαιών ημάς
είναι ο Θεός» (Β΄ Κορ.α:21). Μπορείς λοιπόν και επιβάλλεται να βεβαιωθείς.
Ο ευαγγελιστής Λουκάς έγραψε το Ευαγγέλιό του με
αυτή την προοπτική. Το απευθύνει στον «κράτιστο» Θεόφιλο. Αν αυτός ο κράτιστος
Θεόφιλος ήταν συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο ή ο Λουκάς εννοεί γενικά κάθε ένα
που αγαπά τον Θεό - που είναι Θεόφιλος, δεν έχει τόση σημασία. Σημασία έχει ότι
ο Λουκάς προσφέρει σε όποιον επιθυμεί τα στοιχεία επάνω στα οποία μπορεί να
στηρίξει τη βεβαιότητα της πίστης του: «διά να γνωρίσης την βεβαιότητα των
πραγμάτων, περί των οποίων κατηχήθης».
Στο κείμενο μάλιστα είναι «ίνα επιγνώς» - να
έχεις επίγνωση. Επίγνωση και βεβαιότητα είναι το ίδιο. Τον ίδιο στόχο καθορίζει
και ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιό του: «Ταύτα εγράφησαν», σημειώνει στο τέλος,
«διά να πιστεύσητε» (Ιωάν.κ:31). Σας τα έγραψα για να έχετε κάποιο
στερεό θεμέλιο. Να μην έχετε αμφιβολίες και αβεβαιότητες.
Έχουμε λοιπόν στο λόγο του Θεού τα απαραίτητα
στοιχεία για να αποκτήσουμε ακλόνητη βεβαιότητα. Χωρίς αυτή τη βεβαιότητα η
πνευματική μας ζωή και πείρα θα μείνει ρευστή. Θα κυμαίνεται ανάλογα με τα
ρεύματα των περιστάσεων θα επηρεάζεται από τα συναισθήματά μας ή θα καθορίζεται
από ανθρώπινες ιδέες και παραδόσεις.
Ο Χριστός δεν μας άφησε μέσα σε αμφιβολία. «Εδίδασκεν
ως έχων εξουσίαν» (Ματθ.ζ:29). Δεν άφηνε καμιά αμφιβολία σε όσα έλεγε.
Για ποια πράγματα όμως μπορώ να είμαι σίγουρος;
Πρώτα απ' όλα να βεβαιωθείς ποιον ακολουθείς, ποιον πιστεύεις. Ποιος είναι
αυτός που ομολογείς.
Β’ Τιμ.α:12 «Εξεύρω εις τίνα επίστευσα και είμαι
πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξει την παρακαταθήκη μου».
Πού στηρίζεται αυτή η βεβαιότητα του Παύλου; Στο
πρόσωπο του Χριστού. Όχι στις ιδέες που διαμόρφωσε, αλλά στον ίδιο. Όταν ο
Χριστός καλούσε τους ανθρώπους, δεν τους έλεγε: Να, εδώ είναι οι αλήθειες που
πρέπει να πιστέψετε. Αλλά έλεγε: Ακολούθει μοι... Έλα μαζί μου!
Βεβαιώσου λοιπόν ότι Τον ακολουθείς. Όχι άλλον. Και
βεβαιώσου ποιος είναι. Ότι είναι ο αληθινός Θεός και αληθινός άνθρωπος. Υιός
Θεού και υιός ανθρώπου. Ευλογητός Θεός εις τους αιώνας. Αυτός είναι ο Βράχος
της πίστης. Αιώνιος, ασάλευτος, ακλόνητος. «Κατανοήσατε τον αρχηγό και
αρχιερέα της ομολογίας σας» (Εβρ.γ:1).
Βεβαιώσου ακόμα ότι ο Θεός σε αγαπά. Είναι από τα
πρώτα του Ευαγγελίου, γιατί μέσα μας υπάρχει η λανθάνουσα ιδέα πως ο Θεός δεν
μας αγαπά. Ο Χριστός όμως μας βεβαιώνει ότι «τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον
κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μη απολεσθή πας ο
πιστεύων εις αυτόν» (Ιωάν.γ:16).
Αν υπάρχει κάτι βέβαιο στη διδασκαλία του Χριστού
είναι πως ο Θεός αγαπά τον αμαρτωλό άνθρωπο και τον περιμένει σαν πατέρας να
γυρίσει στην αγκάλη Του. Αυτό τόνισε ο Χριστός με τις παραβολές του άσωτου γιου,
της χαμένης δραχμής και του χαμένου προβάτου.
Βεβαιώσου ότι σε δέχθηκε. Κάμε βεβαία την κλήση και
εκλογή σου. Φρόντισε να βεβαιωθείς ότι το όνομά σου είναι γραμμένο στο βιβλίο
της ζωής. Όταν οι απόστολοι ενθουσιάστηκαν γιατί έκαμαν τα πρώτα θαύματα στο
όνομα του Χριστού, Εκείνος τους είπε:
Λουκ.ι:20 Πλην εις τούτο
μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υποτάσσονται εις εσάς· αλλά χαίρετε μάλλον ότι τα
ονόματά σας εγράφησαν εν τοις ουρανοίς.
Το ότι έχεις χαρίσματα, το ότι μπορείς να κάνεις
μεγάλα και θαυμαστά και εντυπωσιακά πράγματα δεν σημαίνει ότι αυτά αποτελούν
απόδειξη και βεβαιότητα για τη θέση σου μέσα στην οικογένεια του Θεού.
Βεβαιώσου ότι ο Θεός κατά χάριν σε έχει δεχθεί, χωρίς καμιά αξία δική σου και
ότι το όνομά σου το έχει περιλάβει στο βιβλίο της ζωής.
Στον ουρανό θα πάνε ΜΟΝΟ «οι γεγραμμένοι εν τω βιβλίω
της ζωής του Αρνίου....» Αποκ.κα:27. Ο λόγος του Θεού μας βεβαιώνει. Δέξου
αυτή τη διαβεβαίωση και απόλαυσε την μακαριότητα.
Μπορώ να βεβαιωθώ για τη σωτηρία μου; Αν στηρίζεσαι
στον εαυτό σου, στα έργα σου, ασφαλώς δεν μπορείς ποτέ να είσαι βέβαιος. Αν
όμως στηρίζεσαι στο έργο του Χριστού - στο αίμα που έχυσε για σένα στο Γολγοθά,
τότε μπορείς να είσαι βέβαιος... Έχεις ρίξει άγκυρα ασφαλή και βεβαία...
Βεβαιώσου ακόμα για τα περιστατικά της ζωής - ότι
οποιαδήποτε και αν είναι, συντελούν στο καλό μας. Όχι ότι όλα είναι ευχάριστα,
αλλά επειδή είναι κάτω από τον έλεγχο του Θεού συντελούν στο αιώνιο συμφέρον
μας.
Εξεύρομεν ότι πάντα συνεργούν εις το αγαθόν εις
τους αγαπώντας τον Θεόν... (Ρωμ.η:28).
Είναι πολλά που κάθε άλλο παρά συντελούν στην άνεση
και ευχαρίστησή μας. Μας πιέζουν, μας πικραίνουν μας καταθλίβουν. Όμως, κάτω
από τη χάρη του Θεού μας καταρτίζουν διαμορφώνουν και χαλυβδώνουν τον χαρακτήρα
μας. Δοκιμάζουν την πίστη μας ασκούν την υπομονή μας.
Με την πείρα όχι μόνο της αγαλλίασης που μας
χαρίζει ο Χριστός, αλλά πιο πολύ με την πείρα των θλίψεων και δοκιμασιών
ερχόμαστε πιο κοντά Του. Όσοι λοιπόν αγαπούν τον Θεό και δεν ζητούν στη ζωή
τους τα δικά τους σχέδια, αλλά το σχέδιο του Θεού, αυτοί ξέρουν ότι τα πάντα
συνεργούν στο αγαθό. Έχουν αυτή τη βεβαιότητα. Μπορείς και συ να βεβαιωθείς και
να επαναλάβεις μαζί με τον Παύλο «εις τας θλίψεις χαίροντες...»
Υπάρχει όμως και μια άλλη βεβαιότητα που θα πρέπει
να μας κάνει προσεκτικούς: αυτή είναι ότι πάσα παράβασις και παρακοή έχει τη
δίκαιη ανταπόδοση. «Εάν ο λόγος ο
λαληθείς δι' αγγέλων έγεινε βέβαιος και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν
δικαίαν μισθαποδοσίαν, πώς εμείς θα ξεφύγουμε εάν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη
σωτηρία;» (Εβρ.β:2,3).
Βεβαιώσου ότι λειτουργεί ο νόμος της χάρης, αλλά
λειτουργεί και ο αδέκαστος νόμος της δικαιοσύνης. «Ό,τι σπείρει ο άνθρωπος
τούτο και θα θερίσει». Ανάλογα με την ανταπόκριση, τη στάση που παίρνεις, θα
είναι και το αποτέλεσμα. Αν σπέρνεις στη σάρκα θα θερίσεις φθορά. Αν
καλλιεργείς το πνεύμα, θα θερίσεις από το πνεύμα ζωή.
Τέλος, μπορείς, αν στηριχθείς στο Χριστό, να
βεβαιωθείς τι σε περιμένει στο τέλος.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα του συμβεί στην
πορεία της ζωής του. Ο πιστός όμως ξέρει ποιο θα είναι το τέρμα της πορείας
του. Όσες διακυμάνσεις να δοκιμάσει κατευθύνεται στο λιμάνι - που δεν είναι
άλλο παρά η άμεση παρουσία του Θεού. Δεν βαδίζει προς το άγνωστο. Αλλά βαδίζει
προς την πόλη που έχει αιώνια θεμέλια και της οποίας τεχνίτης και δημιουργός
είναι ο Θεός.
«Εξεύρομεν ότι εάν η επίγειος οικία του σκηνώματός
μας χαλασθή, έχομεν εκ του Θεού οικοδομήν, οικίαν αχειροποίητον αιώνιον εν τοις
ουρανοίς...» (Β’ Κορ.ε:1)
Ο δεσμός και η ενότητά του με τον Χριστό αποτελούσε
για τον Παύλο εγγύηση και βεβαιότητα. Ο ίδιος ο Κύριος είπε: «Πηγαίνω να σας
ετοιμάσω τόπον... όπου είμαι εγώ θα είναι και όλοι οι δικοί μου» (Ιωάν.ιδ:3). Ο
πιστός λοιπόν έχει την βεβαιότητα ότι θα καταλήξει στον τόπο που έχει ετοιμάσει
γι' αυτόν ο Κύριός του. Βαδίζω ανάμεσα σε άγνωστα περιστατικά, όχι όμως προς
άγνωστη κατεύθυνση. Με περιμένει ο Κύριός μου. Τον περιμένω να με παραλάβει. Θα
βρεθώ στην παρουσία Του και θα συμμεριστώ τη δόξα Του.
