Πηγή
δεδομένων για τα γραφήματα, εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά: National Geophysical Data Center
Τα ακόλουθα διαγράμματα απεικονίζουν τους σημαντικούς
μεγάλους σεισμούς που καταγράφηκαν από την ανάπτυξη της κλίμακας Ρίχτερ το
1935. Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Γεωφυσικών δεδομένων, οι σεισμοί που
θεωρούνται σημαντικοί πρέπει να πληρούν τουλάχιστον ένα από τα ακόλουθα
κριτήρια: «Μέτρια βλάβη (περίπου $1.000.000 ή περισσότερα), 10 ή περισσότεροι
θάνατοι, μέγεθος 7,5 ή μεγαλύτερος, τροποποιημένη ένταση Mercalli Χ ή μεγαλύτερη, ή ο σεισμός να προκάλεσε τσουνάμι».
Η κλίμακα Mercalli δεν μετρά την ενέργεια
που απελευθερώνεται από έναν σεισμό, όπως η κλίμακα Ρίχτερ. Αντίθετα,
ασχολείται με τις επιπτώσεις ενός σεισμού σε μια δεδομένη περιοχή. Συνεπώς
ενδείκνυται για την μέτρηση σεισμών σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, ενώ δεν
είναι αποτελεσματική για αραιοκατοικημένες ή ακατοίκητες περιοχές.
Με βάση την κλίμακα, οι σεισμοί
ταξινομούνται σε 12 επίπεδα, ανάλογα με την έντασή τους και τις ζημιές που
επιφέρουν. Τα επίπεδα αυτά φέρουν λατινικούς αριθμούς και ξεκινούν από το I
(επίπεδο 1, μη αισθητός σεισμός, καταγράφεται μόνο από σεισμογράφους), με
αύξουσα σειρά καθώς αυξάνεται η ένταση του σεισμού και οι προκαλούμενες ζημιές.
Στις ασθενείς και μέτριες δονήσεις, χωρίς ζημιές, η κατάταξη γίνεται ανάλογα με
το πόσο αισθητές γίνονται από τους ανθρώπους, ενώ στις ισχυρότερες γίνεται
ανάλογα με την έκταση των καταστροφών, τόσο στα αντισεισμικά, όσο και στα
λιγότερο ανθεκτικά κτίρια. Το ύψιστο δυνατό επίπεδο που μπορεί να υπάρξει είναι
το XII (12) και αντιστοιχεί σε έναν σεισμό που θα επέφερε ολική καταστροφή σε
κάθε ανθρώπινη κατασκευή και θα άλλαζε το γεωγραφικό ανάγλυφο της περιοχής.
Το παρακάτω γράφημα δείχνει τους συνολικά
σημαντικούς σεισμούς ανά έτος, μεγέθους 5,0 ή μεγαλύτερο, με μια γραμμή αυξητικής
τάσης:
Το παρακάτω γράφημα δείχνει όλους τους
σημαντικούς σεισμούς από το 1935, διαχωρισμένους κατά μέγεθος:
Τα ακόλουθα διαγράμματα δείχνουν
σημαντικούς σεισμούς από to 1935,
διαχωρισμένους κατά μέγεθος, με μια γραμμή τάσης:
Τα δεδομένα για όλους τους σεισμούς παγκοσμίως είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο
μόνο από το 1973. Όταν αναλύουμε όλους τους σεισμούς, μεγέθους 5,0 και
μεγαλύτερους, η τάση εξακολουθεί να είναι αισθητά αυξητική, ειδικά για σεισμούς
μεγέθους 6.0-6,9:
Πηγή δεδομένων: Global
Earthquake Search
Συμπεράσματα
Σεισμοί μικρότεροι από 5,0 δεν έχουν
συμπεριληφθεί σ’ αυτή τη μελέτη λόγω της αύξησης των δεδομένων που προφανώς
συνδέονται με τη διεύρυνση του πεδίου του σεισμικού εξοπλισμού τις τελευταίες
δεκαετίες. Με άλλα λόγια, επειδή υπάρχει αυξανόμενος αριθμός σεισμογράφων, το
άλμα στα δεδομένα αντικατοπτρίζει την αύξηση του εντοπισμού μικρότερων σεισμών.
Ωστόσο, μεγαλύτεροι σεισμοί γίνονται αισθητοί σε μεγαλύτερες αποστάσεις, οπότε
τα δεδομένα για μέτριους έως δυνατούς σεισμούς θα πρέπει, θεωρητικά, να μας
δείξουν μια ακριβή τάση. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι εκτός από το γράφημα
7.0+, τα άλλα διαγράμματα παραπάνω δείχνουν μια σημαντική αύξηση των σεισμών
ξεκινώντας από την εποχή που το Ισραήλ έγινε έθνος τη δεκαετία του 1940.
Ακόμη και αν η τεχνολογία ανίχνευσης σεισμών
είναι καλύτερη σήμερα από ό, τι δεκαετίες πριν, είναι προφανές ότι η γενική
τάση των μέτριων σεισμών, συνολικά, είναι αυξητική. Ωστόσο, είναι ενδιαφέρον
ότι στο μέγεθος 7.0+ σεισμών, η τάση είναι επίπεδη. Κι αυτό, επειδή αυτοί οι ισχυροί
σεισμοί συνήθως έχουν τόσο μεγάλο αντίκτυπο. Μπορεί κανείς να πάει πιο πίσω
στην ιστορία για να δει αν υπάρχει μια διαφορετική τάση για ισχυρούς σεισμούς,
πριν από το 1935. Πράγματι, φαίνεται ότι υπάρχει μια αυξανόμενη τάση των
ισχυρών σεισμών που ξεκίνησαν πολύ πριν από την πρόοδο της τεχνολογίας, όπως
φαίνεται παρακάτω:
Το γράφημα δείχνει ότι υπήρξε μια
αυξανόμενη τάση των σεισμών που έχουν ως αποτέλεσμα την απώλεια ζωής τον
περασμένο αιώνα, η οποία ακολουθεί τόσο την τάση αύξησης του πληθυσμού όσο και
την αύξηση των σεισμών, τόσο σε συχνότητα όσο και σε ένταση:
Κλείνοντας, σίγουρα φαίνεται ότι οι
σεισμοί συμπεριφέρονται ακριβώς όπως είπε ο Ιησούς: αυξανόμενοι σε συχνότητα
και ένταση όπως οι ωδίνες της γέννας.
