Η «δενδρολατρεία» έχει τις ρίζες της στις λατρευτικές συνάξεις των
αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι τελούσαν τρεις μεγάλες γιορτές αφιερωμένες στα
δέντρα, που έφεραν τις ονομασίες Δαφνηφορία, Κορυθάλη και Δενδροφορία.
Η «ΔΑΦΝΗΦΟΡΙΑ» ήταν γιορτή που γινόταν κάθε εννέα χρόνια προς τιμή του
θεού Απόλλωνα και η δάφνη ήταν ένα από τα σύμβολά του, μαζί με τον ήλιο.
Η «ΚΟΡΥΘΑΛΗ» ήταν ένα κλαδί δάφνης, που το στόλιζαν προς τιμή της θεάς
Κορυθαλίας 'Αρτεμης, ως προστάτιδα της γονιμότητας και των νηπίων.
Η γιορτή της «ΔΕΝΔΡΟΦΟΡΙΑΣ» ήταν η πιο διαδεδομένη και γινόταν προς τιμή του Διόνυσου και της Δήμητρας, με διάφορες τοπικές παραλλαγές, ονομαζόταν Δενδροφορία γιατί μετέφεραν με πομπή ένα κομμάτι «δένδρου» μέσα στο οποίο πίστευαν ότι κατοικούσε το πνεύμα του θεού, κάτι παρόμοιο που γίνεται σήμερα με τις λιτανείες (περιφορά) των διαφόρων εικόνων.