Ο λόγος του Θεού (30)

ΕΣΘΗΡ

ΤΙΤΛΟΣ.

Ονομάστηκε έτσι από την Εσθήρ που είναι και ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου. Η Εσθήρ ήταν μια Εβραιοπούλα στην Περσία. Το όνομά της σημαίνει «Αστήρ», ενώ στα Εβραϊκά είναι «Αδασσά» που σημαίνει «Μυρτιά» (β:7).

Ο Έσδρα και ο Νεεμία αντιπροσωπεύουν τους Ιουδαίους του επέστρεψαν από την αιχμαλωσία ενώ η Εσθήρ αντιπροσωπεύει τους Ιουδαίους του έμειναν.

Κ α λ η μ έ ρ α

ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ

Εβραίους γ:1-14

Το θέμα της υπακοής είναι από τα σπουδαιότερα στη ζωή του πιστού. Όταν λέμε   «το αντίθετο της υπακοής» δεν εννοούμε ακριβώς παρακοή αλλά άλλες μορφές, οι οποίες αν και δεν είναι απευθείας άρνηση του θελήματος του Θεού δεν παύουν να έχουν τα ίδια αποτελέσματα με αυτά της παρακοής.

1.    Η εντελώς αντίθετη συμπεριφορά (Ιωνάς α:1-3)

Ο Ιωνάς αντί να πάει στη Νινευή (σημερινή Μοσούλη του Ιράκ) πήγε στην Θαρσείς (σημερινή Ισπανία). Αντί να πάει ανατολικά της Παλαιστίνης, πήγε στη δύση.

α) Παρακοή δεν είναι μόνον η παράβαση ή η μη τήρηση μιας μεμονωμένης εντολής του Θεού αλλά και η άρνηση συμμόρφωσης με ένα ολόκληρο σχέδιο του Θεού για τη ζωή μας (επάγγελμα, σχέση, διακονία, ευρύτερο έργο του Θεού).

Σωστός και λάθος;

Μπορεί κάποιος να είναι στην «αλήθεια» και συγχρόνως να είναι λάθος και να μην έχει σωθεί;

Ναι, όπως ήταν αυτοί στο Ματθ.ζ:21-23.

Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ' ο πράττων το θέλημα του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα, Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ' εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (100)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ

Γέν.κς:1-5 Έγεινε δε πείνα εν τη γη, εκτός της προτέρας πείνης, της γενομένης επί των ημερών του Αβραάμ. Και υπήγεν ο Ισαάκ προς τον Αβιμέλεχ, βασιλέα των Φιλισταίων, εις Γέραρα. Εφάνη δε εις αυτόν ο Κύριος και είπε, Μη καταβής εις Αίγυπτον· κατοίκησον εν τη γη την οποίαν θέλω σοι ειπεί· παροίκει εν τη γη ταύτη, και εγώ θέλω είσθαι μετά σου, και θέλω σε ευλογήσει διότι εις σε και εις το σπέρμα σου θέλω δώσει πάντας τους τόπους τούτους· και θέλω εκπληρώσει τον όρκον, τον οποίον ώμοσα προς Αβραάμ τον πατέρα σου· και θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού, και θέλω δώσει εις το σπέρμα σου πάντας τους τόπους τούτους, και θέλουσιν ευλογηθή εν τω σπέρματί σου πάντα τα έθνη της γής· επειδή ο Αβραάμ υπήκουσεν εις την φωνήν μου, και εφύλαξε τα προστάγματά μου, τας εντολάς μου, τα διατάγματά μου και τους νόμους μου.

Το πρώτο εδάφιο αυτού του κεφαλαίου είναι σχετικό με το Γεν.ιβ:10. Οι δοκιμασίες που περνάνε τα παιδιά του Θεού εδώ στη γη, είναι σχεδόν όλες της ίδιας φύσης κι έχουν σκοπό να φανερώσουν πόσο η καρδιά αναπαύεται στο Θεό. Κάθε γενιά πρέπει να δοκιμαστεί, να εκλέξει, να διδαχτεί και να μάθει. Ο Θεός ενδιαφέρεται για τον Αβραάμ αλλά και για τον Ισαάκ και γι’ αυτό επιτρέπει αυτή την πείνα.

Είναι κάτι το δύσκολο, που σπάνια φτάνει κανείς, το να περπατά με το Θεό σε μια τόσο στενή κοινωνία ώστε η ψυχή να είναι τελείως ανεξάρτητη από πρόσωπα και πράγματα.

Υποσχέσεις για όλους

Η φύση του ευαγγελίου είναι ότι καλεί και δίνει ευκαιρία στον καθένα.

Μα, αν ο Ιησούς πέθανε για όλους, γιατί να μην είναι όλοι σωσμένοι;

Η απάντηση είναι απλή, αλλά και βαθιά εδραιωμένη. Όλοι δεν πιστεύουν και δεν τηρούν τις αρχές που μας έχουν δοθεί στον λόγο του Θεού.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (099)

Γέν.κε:24-26 Και ότε επληρώθησαν αι ημέραι αυτής διά να γεννήση, ιδού, ήσαν δίδυμα εν τη κοιλία αυτής. Εξήλθε δε ο πρώτος ερυθρός και όλος ως δέρμα δασύτριχος· και εκάλεσαν το όνομα αυτού, Ησαύ. Και έπειτα εξήλθεν ο αδελφός αυτού· και η χειρ αυτού εκράτει την πτέρναν του Ησαύ· διά τούτο ωνομάσθη Ιακώβ· ο δε Ισαάκ ήτο ετών εξήκοντα, ότε εγέννησεν αυτούς.

Ησαύ σημαίνει τριχωτός, δασύτριχος, σκληρός. Γεννήθηκε μ’ ένα κόκκινο χνούδι σ’ όλο του το σώμα που αργότερα έγινε σκληρό σαν τις τρίχες της κατσίκας (Γεν.κζ:16). Ονομάζεται και Εδώμ (κόκκινος) επειδή πούλησε τα πρωτοτόκιά του για ένα πιάτο “κόκκινου” (Γεν.κε:30 & λς:8). Απ’ αυτό το όνομα ονομάστηκαν και οι απόγονοί του Εδωμίτες που κατοίκησαν νότια της Νεκρής Θάλασσας.

ΕΘΕΛΟΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Παλιά η ιστορία! Πολύ παλιά! Ο άνθρωπος, το πλάσμα του Θεού, από τότε που σήκωσε το κεφάλι του ενάντια στον Πλάστη και Δημιουργό του - για να ελευθερωθεί δήθεν, ενώ στην πραγματικότητα έγινε σκλάβος του εαυτού του - προσπαθεί να βρει τρόπους, σκέψεις και θεωρίες για να πείσει τον εαυτό του και τους άλλους, ότι δεν υπάρχει Θεός. Ο σκοπός είναι να μπορεί ανενόχλητος και «μακάριος» να ζει την εγωιστική του ζωή.

Η αθεΐα, η θεωρία που αποκρούει την πίστη στον υπερφυσικό κόσμο, δέχεται πως ο κόσμος μας δεν δημιουργήθηκε, αλλά είναι αιώνιος και άφθαρτος, όπως και ότι δεν υπάρχει καμία προσωπική ή θεία αιτία που τον διοικεί με πρόνοια. Ο Πρωταγόρας πίστευε πως η γνώση των θεών, αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν, είναι ακατόρθωτη. Πλάσματα της φαντασίας και του φόβου είναι οι θεοί, έλεγε ο Δημόκριτος.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (098)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΠΕΜΠΤΟ

Αυτό το κεφάλαιο ανοίγει με το δεύτερο γάμο του Αβραάμ, γεγονός που δεν είναι χωρίς σημασία αν το δούμε σε σχέση με το προηγούμενο κεφάλαιο. Τα προφητικά βιβλία της Καινής Διαθήκης μας διδάσκουν ότι το φυσικό σπέρμα του Αβραάμ θα εμφανιστεί και πάλι στο προσκήνιο μετά που η εκλεκτή νύμφη του Χριστού θα ετοιμαστεί και θα αρπαχτεί. Έτσι, μετά το γάμο του Ισαάκ, το Άγιο Πνεύμα μας μιλάει για την ιστορία των κατά σάρκα απογόνων του Αβραάμ σε σχέση μ’ ένα καινούριο γάμο που έκανε.

Γέν.κε:1-4 Έλαβε δε ο Αβραάμ και άλλην γυναίκα, ονομαζομένην Χεττούραν. Και αύτη εγέννησεν εις αυτόν τον Ζεμβράν και τον Ιοξάν και τον Μαδάν και τον Μαδιάμ και τον Ιεσβώκ και τον Σουά. και ο Ιοξάν εγέννησε τον Σεβά και τον Δαιδάν· οι δε υιοί του Δαιδάν ήσαν Ασσουρείμ και Λετουσιείμ και Λαωμείμ. Οι υιοί δε του Μαδιάμ ήσαν Γεφά και Εφέρ και Ανώχ και Αβειδά και Ελδαγά· πάντες ούτοι υιοί της Χεττούρας.

Βλέπουμε πώς ο Θεός ζωοποίησε τον Αβραάμ έτσι ώστε αν και τόσο γέρος να συνεχίζει να κάνει παιδιά. Ήταν 137 χρονών όταν πέθανε η Σάρρα.

Ο λόγος του Θεού (29)

ΝΕΕΜIAΣ

ΤΙΤΛΟΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ.

Ο τίτλος είναι το όνομα του συγγραφέα Νεεμία που θα πει «η παρηγοριά του Γιάχβε» ή «ο παράκλητος του Γιάχβε» (α:1). Ορισμένα από τα μέρη του βιβλίου προστέθηκαν αργότερα (ιβ:11-22).

Το βιβλίο καλύπτει περίπου 30 χρόνια, δηλ. από το 445 έως το 415 π.Χ. Φαίνεται ότι γράφτηκε το 430 π.Χ. περίπου.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.

Ο Νεεμίας ήταν ο ευνοούμενος αρχιτρίκλινος του βασιλιά Αρταξέρξη.

Καλημέρα

Γένεση (097)

Γέν.κδ:34-49

Ο υπηρέτης του Αβραάμ φέρνει μια καθαρή και σαφή μαρτυρία, αποκαλύπτοντας τον πατέρα και τον γιο. Μιλά για τον άπειρο πλούτο του πατέρα κι ότι αυτός έδωσε όλα τ’ αγαθά του στο γιο εξαιτίας του ότι είναι μονογενής και το αντικείμενο της αγάπης του πατέρα. Μ’ αυτή τη μαρτυρία ο υπηρέτης ζητά να κερδίσει τη νύμφη για το γιο. Ο Ελιέζερ προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά της Ρεβέκκας μιλώντας για τον Ισαάκ. Ο Ιησούς-ο νυμφίος- είναι το μόνο πρόσωπο που πρέπει να στρέφουμε τις ψυχές που μιλάμε.

Μιλά στη Ρεβέκκα για ένα μακρινό πρόσωπο, και της αποκαλύπτει την ευτυχία που θα έχει αν γίνει ένα μ’ αυτό το πρόσωπο που είναι τόσο αγαπητό και τόσο ευνοημένο. Ότι ανήκει στον Ισαάκ, θα ανήκε και στη Ρεβέκκα απ’ τη στιγμή που θα γινόταν ένα μ’ αυτόν. Το ίδιο ισχύει για τον Χριστό: όταν μιλάμε για τον Κύριο, μιλάμε για τη δόξα Του, για την ωραιότητά Του, για την πληρότητα και τη χάρη Του, για τον ανεξιχνίαστο πλούτο Του, για την αξία του προσώπου Του και την τελειότητα του έργου του. Αυτή είναι πάντοτε η μαρτυρία του Πνεύματος. Και είναι μια λυδία λίθος για να δοκιμάζουμε κάθε είδος διδασκαλίας και κηρύγματος. Αν λοιπόν κάποιος υπηρετεί το ευαγγέλιο με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, θα έχει πάντοτε στη διακονία του, περισσότερο τον Κύριο από κάθε τι άλλο. Οι συλλογισμοί της ανθρώπινης λογικής δεν έχουν να κάνουν εδώ, εκτός αν κάποιος θέλει να φανερώνει τον εαυτό του.

Πιστεύεις ότι ο Θεός εννοεί αυτό που λέει;

Στο κάτω κάτω της γραφής: δεν μπορείς να τιμήσει τον Θεό, ενώ δεν τιμάς τους γονείς σου.

Μερικοί Χριστιανοί τιμούν ασεβείς γονείς.

Και μερικοί Χριστιανοί δεν τιμούν τους ευσεβείς γονείς.

Κάθε ενήλικο παιδί κάνει την επιλογή του, να δείξει ενδιαφέρον ή αδιαφορία, ευγένεια ή σκληρότητα, συγχώρεση ή πικρία, σεβασμό ή ασέβεια, τιμή ή ατίμωση προς τους γονείς του.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (096)

Γέν.κδ:10-11 Και έλαβεν ο δούλος δέκα καμήλους εκ των καμήλων του κυρίου αυτού και ανεχώρησε, φέρων μεθ' εαυτού από πάντων των αγαθών του κυρίου αυτού· και σηκωθείς, υπήγεν εις την Μεσοποταμίαν, εις την πόλιν του Ναχώρ. Και εγονάτισε τας καμήλους έξω της πόλεως παρά το φρέαρ του ύδατος, προς το εσπέρας, ότε εξέρχονται αι γυναίκες διά να αντλήσωσιν ύδωρ.

Ο υπηρέτης πηγαίνει σε άγνωστα μέρη με τα δώρα του Πατέρα για να τα προσφέρει στη νύμφη που δεν την γνωρίζει!  Όμως θα τη συναντήσει γιατί ο άγγελος του Κυρίου προπορεύεται (εδ.7).

Σήμερα, ο Θεός μας έχει δώσει τα δώρα Του, είμαστε οικονόμοι Του, και όποιον συναντάμε μπροστά μας που να έχει την καρδιά της νύμφης κι ανταποκρίνεται στην πρόσκληση, του δίνουμε τα δώρα που έχουμε: σωτηρία, αιώνια ζωή, βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα, χαρίσματα του Πνεύματος, χαρά, ειρήνη, αγάπη...

Η Μεσοποταμία συμβολίζει τον κόσμο και η πόλη του Ναχώρ είναι η Χαράν που σημαίνει καμένο, ξερό. Η Ρεβέκκα ήταν εγγονή του Ναχώρ, του αδελφού του Αβραάμ. Ο πατέρας της Βαθουήλ είναι πρώτος ξάδερφος του Ισαάκ. Γεν.κζ:43 αυτά τα λόγια τα λέει η Ρεβέκκα στον Ιακώβ. Ο Λάβαν ήταν εγγονός του Ναχώρ που κατοικούσε στη Χαράν. Η νύμφη δηλαδή, προέρχεται από μια ξερή γη! 

Ο Αβραάμ δεν ήξερε ότι μπορούσε να το κάνει.

3 λόγοι που ο Θεός μας ζητά να κάνουμε το ακατόρθωτο.

– Ο Αβραάμ θυσιάζει τον Ισαάκ

Γιατί ο Θεός ζήτησε από τον Αβραάμ να θυσιάσει τον Ισαάκ;

Ο Θεός ξέρει τι θα συμβεί πριν συμβεί, ήξερε ότι ο Αβραάμ θα περνούσε τη δοκιμασία.

Και ο Θεός δεν είχε καμία πρόθεση να αφήσει τον Αβραάμ να σκοτώσει τον Ισαάκ.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (095)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Αυτό το κεφάλαιο της Γένεσης περιέχει μια απ’ τις πιο όμορφες ιστορίες της Βίβλου. Η σχέση που υπάρχει μεταξύ αυτού του κεφαλαίου και των δύο προηγούμενων είναι αξιοπρόσεχτη. Στο κεφ.κβ ο γιος προσφέρθηκε πάνω στο θυσιαστήριο. Στο κεφ.κγ η Σάρρα πέθανε. Στο κεφ.κδ ο υπηρέτης διατάσσεται να βρει γυναίκα για εκείνον τον οποίο ο Αβραάμ «έλαβε οπίσω παραβολικώς» απ’ τους νεκρούς. Η αλληλουχία αυτών των γεγονότων συμπίπτει κατά θαυμαστό τρόπο με τη σειρά των γεγονότων που σχετίζονται με την κλήση της εκκλησίας.

Πρώτα ο θάνατος του Ιησού, μετά η απόρριψη του κατά σάρκα Ισραήλ και μετά η κλήση της εκκλησίας στην ένδοξη θέση της νύμφης του Αρνίου.

Έπρεπε ο θάνατος του Χριστού να είναι ένα τετελεσμένο γεγονός πριν κληθεί η εκκλησία. Ακόμα έπρεπε να καταργηθεί «ο μεσότοιχος του φραγμού» πριν σχηματιστεί ο «είς νέος άνθρωπος». Είναι σημαντικό να καταλάβουμε όλα αυτά για να γνωρίσουμε ποια είναι η θέση της εκκλησίας στα σχέδια του Θεού.

Γιατί δεν υπάρχουν γυναίκες ιερείς στην Παλαιά Διαθήκη;

Οι εβραϊκές Γραφές μας φανερώνουν τρεις μεγάλες θέσεις εξουσίας. Όταν συνέβαιναν διάφορες καταστάσεις, η λύση του προβλήματος προερχόταν από  αυτές τις τρεις θεόδοτες θέσεις που σκοπός τους ήταν να ποιμάνουν να προμηθεύσουν και να σώσουν τον λαό του Θεού: ο προφήτης, ο βασιλιάς και ο ιερέας. Υπάρχει μια κραυγαλέα ασυμμετρία μεταξύ ανδρών και γυναικών στην Παλαιά Διαθήκη: ο Θεός καλούσε μόνο άντρες για τις δύο τελευταίες  θέσεις. Η κλήση μόνο αντρών από τον Θεό, ήταν ιδιαίτερα περίεργη όταν επρόκειτο για ιερείς (Έξοδ.κθ:9, 29–30, μ:13–15).

Κ α λ η μ έ ρ α

Έτσι μπορούν να χαθούν όλα και για πάντα

«Επειδή, εάν αφού απέφυγον τα μολύσματα του κόσμου,… ενεπλέχθησαν πάλιν εις ταύτα  και νικώνται, έγιναν εις αυτούς τα έσχατα χειρότερα των πρώτων. Επειδή καλύτερον ήτο εις αυτούς να μη γνωρίσωσι την οδόν της δικαιοσύνης παρά αφού εγνώρισαν να επιστρέψωσιν…» (Β΄ Πέτρ.β:19–22)

Όσο η πόρτα της χάρης του Θεού είναι ανοιχτή, το βασικό, το κύριο, το μοναδικό θέμα είναι ένα. Η σωτηρία του αμαρτωλού ανθρώπου από τον αιώνιο θάνατο. Από το ξεκίνημα της Παλαιάς Διαθήκης μέχρι το τέλος της Καινής αυτό το θέμα εξαγγέλλεται και υπηρετείται.