Από αριθμητική, πως πάμε;

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ!!!

Γαλ.γ:20 ὁ δὲ μεσίτης ἑνὸς οὐκ ἔστιν, ὁ δὲ θεὸς εἷς ἐστιν.

Δεν είμαι μαθηματικός, αλλά στο σχολείο έκανα αριθμητική, άλγεβρα και γεωμετρία καθώς και αρχαία ελληνικά. Κατά συνέπεια, έμαθα τα βασικά των μαθηματικών. 

Έμαθα ότι το 1 δεν είναι ίσο με το 3, έμαθα ότι το 1 ισούται με 1. Ακόμα έμαθα ότι το «εις» είναι απόλυτο αριθμητικό επίθετο. Τα αριθμητικά επίθετα διακρίνονται σε απόλυτα, τακτικά, χρονικά, πολλαπλασιαστικά και αναλογικά. Τα απόλυτα αριθμητικά δηλώνουν απλώς ένα ορισμένο πλήθος όντων: εἷς (Θεός), μία (ναῦς), ἕν (ὅπλον). Τώρα όμως συνειδητοποιώ ότι αυτό δεν είναι και τόσο βαθιά εδραιωμένο. Στην πραγματικότητα, είναι προφανές και στοιχειώδης λογική, αλλά περιέργως, στο πεδίο της θεολογίας, αυτό το σημείο θεωρείται συζητήσιμο.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (019)

Γέν.α:27 Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ' εικόνα εαυτού· κατ' εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν· άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς·

Ενώ στο εδ.α:26 ο Θεός λέγει “ας κάμωμεν”, εδώ χρησιμοποιεί ένα άλλο ρήμα και λέγει ότι “εποίησε”.

Το Εβραϊκό ρήμα που εδώ ερμηνεύεται “κάμωμεν” είναι ΑΣΑ που σημαίνει το να κάνεις κάτι με κόπο. Φανερώνει εργασία, μόχθο, χρόνο και σπατάλη ενέργειας που απαιτείται ώστε ένα υπάρχον υλικό να γίνει κάτι, να πάρει κάποιο άλλο σχήμα ή μορφή.

Ο λόγος του Θεού (2)

Η μοναδικότητα της Αγίας Γραφής.

Είναι μοναδική σαν σύγγραμμα, γιατί ενώ είναι ένα βιβλίο, αποτελείται από πολλά.

Είναι κάτι παραπάνω από μια ιστορική αφήγηση, επιστολές ή ποιήματα. Είναι η συνεχής αποκάλυψη της αλήθειας, η οποία με τέλεια αρμονία ακολουθεί τα χνάρια της λύτρωσης, από την Γένεση μέχρι την Αποκάλυψη. Είναι ένας τέλειος πίνακας ζωγραφικής που επικεντρώνει όλη του την έμφαση στο πρόσωπο και το έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Καλημέρα

Γένεση (018)

Γέν.α:26 Και είπεν ο θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημών, καθ' ομοίωσιν ημών· και ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών και επί πάσης της γης και επί παντός ερπετού, έρποντος επί της γης.

Το εδάφιο αυτό δείχνει τη μεγάλη σπουδαιότητα του ανθρώπου, σαν είδος τέλεια ξεχωριστό από τα ζώα:

I.     Ο Θεός πριν από τη δημιουργία του ανθρώπου έκανε ένα ιδιαίτερο πλάνο και πήρε ιδιαίτερη απόφαση.

II.   Ο άνθρωπος έγινε όμοιος με το Θεό, όσον αφορά τις δυνατότητες να σκέπτεται, να σχεδιάζει, να φαντάζεται, να δημιουργεί (μουσική, λογοτεχνία, ζωγραφική), να διακρίνει το σωστό από το λάθος και να μιλάει.

Ο λόγος του Θεού (1)

Η Αγία γραφή έχει τρείς ονομασίες με τις οποίες είναι γνωστή σ’ όλο τον κόσμο.

1. ΒIΒΛΟΣ. Προέρχεται από το ομώνυμο λιμάνι της Φοινίκης, από το οποίο γινόταν εισαγωγή και εξαγωγή του παπύρου. Ο πάπυρος ήταν ένα φυτό από το οποίο έβγαζαν τον φλοιό σε λεπτές λουρίδες, τις οποίες κολλούσαν σταυρωτά και έκαναν το χαρτί για να γράφουν τα βιβλία. Επειδή λοιπόν οι Φοίνικες το έκαναν γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο, γι’ αυτό και τα βιβλία ονομάστηκαν έτσι από το λιμάνι αυτό της Φοινίκης.

Καλημέρα

Γένεση (017)

Γέν.α:22,23 Και ευλόγησεν αυτά ο Θεός, λέγων, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε τα ύδατα εν ταις θαλάσσαις· και τα πετεινά ας πληθύνωνται επί της γης. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωΐ, ημέρα πέμπτη.

Ο Θεός έδωσε ευλογία πάνω σ’ αυτή την πλάση και μέσα σ’ αυτό το ευλογημένο περιβάλλον τοποθετήθηκε ο Αδάμ! Δεν υπήρχε αυτή η κατάρα και το κυνηγητό μεταξύ των ειδών που υπάρχει σήμερα.

Το «είπεν» ο Θεός στα πτηνά, στη συγκεκριμένη περίπτωση, σημαίνει ότι έβαλε μέσα τους το ένστικτο να κάνουν ό,τι Αυτός ήθελε.

«Μην ακούς κανέναν άνθρωπο που δεν ακούει το Θεό»

Σε μια ομάδα δέκα ανθρώπων, οι εννιά από αυτούς είναι σίγουρο πως πιστεύουν ότι είναι σε θέση να συμβουλέψουν τους υπόλοιπους. Και δεν υπάρχει περιοχή της ανθρώπινης δραστηριότητας που να συμβαίνει αυτό σε μεγαλύτερο βαθμό, από το πεδίο της θρησκείας και της ηθικής. Κι όμως, αυτός ακριβώς είναι ο χώρος όπου ο μέσος άνθρωπος είναι ο λιγότερο κατάλληλος να εκφέρει γνώμη, κι όταν το κάνει ενδέχεται να προξενήσει μεγάλη ζημιά. Γι αυτό το λόγο είναι ανάγκη να επιλέγουμε τους συμβούλους μας με προσοχή. Και η επιλογή αναπόφευκτα εμπεριέχει και την έννοια της απόρριψης.

Κ α λ η μ έ ρ α

Η αφιέρωση, συνεπάγεται χαρά & ειρήνη

Ησ.ιβ:3 Και εν ευφροσύνη θέλετε αντλήσει ύδωρ εκ των πηγών της σωτηρίας.

Ησ.κσ:3 Θέλεις φυλάξει εν τελεία ειρήνη το πνεύμα το επί σε επιστηριζόμενον, διότι επί σε θαρρεί.

Η χαρά και η ειρήνη είναι βασικά χαρακτηριστικά της ζωής του ανθρώπου που η καρδιά του έχει αναπαυθεί στη σωτηρία του Χριστού.

Και τα δύο, είναι στενά συνδεδεμένα με τον Θεό.

Το νερό της χαράς βρίσκεται μόνο στις πηγές της σωτηρίας που δίνει ο Θεός.

Μισή αλήθεια, είναι μόνο ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ!

Μισή αλήθεια #14: Ο Θεός ποτέ δεν θα μας δώσει περισσότερα απ’ ότι μπορούμε να αντέξουμε.

Ο Θεός δεν θα αφήσει να πειραχτούμε περισσότερο απ’ ότι μπορούμε να αντισταθούμε, αλλά συχνά μας δίνει περισσότερα απ’ ότι μπορούμε να αντέξουμε.

Μισή αλήθεια #15: Ο Θεός θέλει όλοι οι χριστιανοί να είναι υγιείς.

Ισχυριζόμενος ότι ο Θεός θεραπεύει όποιον έχει πίστη, είναι σαν να λες ότι οι 12 απόστολοι δεν είχαν πίστη!

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (016)

Γέν.α:16-18 Και έκαμεν ο Θεός τους δύο φωστήρας τους μεγάλους, τον φωστήρα τον μέγαν διά να εξουσιάζη επί της ημέρας, και τον φωστήρα τον μικρόν διά να εξουσιάζη επί της νυκτός· και τους αστέρας· και έθεσεν αυτούς ο Θεός εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να φέγγωσιν επί της γης, και να εξουσιάζωσιν επί της ημέρας και επί της νυκτός και να διαχωρίζωσι το φως από του σκότους. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.

Το εδ.16 δεν σημαίνει ότι ο ήλιος είναι το μεγαλύτερο αστέρι του σύμπαντος-σημαίνει ότι μας δίνει περισσότερο φως. Αυτή η “εξουσία” πάνω στην ημέρα και τη νύχτα δεν είναι τόσο οφθαλμοφανής στους κατοίκους των πόλεων, όμως είναι ένα γεγονός. Μερικά πτηνά και ζώα είναι πλάσματα της “μέρας”, ενώ άλλα ενστικτωδώς διαλέγουν τη “νύχτα” για κυνήγι (π.χ. οι ακανθόχοιροι) για να πετούν (νυχτερίδες) ή να κελαηδούν (αηδόνια). Ακόμα, μερικά πουλιά της ημέρας, όπως οι κουρούνες, γυρίζουν στη φωλιά τους το βράδυ. Τα νυχτοπούλια πάλι επιστρέφουν στις φωλιές τους πριν ξημερώσει. Κυβερνώνται απ’ τον ήλιο και το φεγγάρι.

Ποιος τα άλλαξε;

Ποιος άλλαξε το ζωντανό πνεύμα, τη δύναμη και την απόφαση ζωής και θανάτου, της πίστης της Καινής Διαθήκης με τη σημερινή άβουλη θρησκεία του πρωινού της Κυριακής (όποτε μπορώ, αν μπορώ, αν ξυπνήσω, αν δεν έχω κάτι άλλο να κάνω…. Θα πάω εκκλησία);

Ποιος άλλαξε το «Αφήστε τα πάντα και ακολούθησέ με» (Λουκ.ιδ:33) με το «Κάνε αυτή τη σύντομη προσευχή και θα είσαι έτοιμος για τη Βασιλεία των ουρανών, για την αιωνιότητα»;

Ποιος άλλαξε το «Και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή» (Β’ Τιμ.γ:12) με το «Ζήτα τον Ιησού να έρθει στην καρδιά σου και απόλαυσε μια άνετη ζωή»;

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (015)

Γέν.α:14 Και είπεν ο Θεός, Ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι του ουρανού, διά να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός· και ας ήναι διά σημεία και καιρούς και ημέρας και ενιαυτούς·

Αν ο ήλιος, το φεγγάρι και τ’ αστέρια τοποθετήθηκαν μέσα στο στερέωμα, αυτό δείχνει πώς οι Εβραίοι θεωρούσαν ότι ο ουρανός ήταν σε στερεά κατάσταση; Όχι, γιατί εδώ η γλώσσα της Αγίας Γραφής είναι “φαινομενική”. Δηλαδή περιγράφει πώς φαινόταν ο ήλιος. Λέμε: ”Μπορώ να δω το αεροπλάνο στα κιάλια μου” που σημαίνει μέσα από τα κιάλια μου. Έτσι ακριβώς τα άστρα φαινόταν να βρίσκονται στον ουρανό, όμως ήταν κάτω απ’ αυτόν και φαινόταν μέσα από την ατμόσφαιρα. Ο Θεός στη Γένεση περιγράφει τη δημιουργία μ’ ένα πολύ θαυμαστό τρόπο. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι ποιητική. Δεν χρησιμοποιεί τεχνικούς όρους, αλλά μια γλώσσα που να ισχύει και να μιλάει τόσο σ’ εκείνους τους ανθρώπους, όσο και σ’ εμάς σήμερα. Η ποιητική γλώσσα έχει μέσα της μια δύναμη και μια ενέργεια που σε κάνει να δέχεσαι το πνεύμα αυτού που μιλάει! Ο Θεός δεν τα έγραψε όλα αυτά για να μας πει πώς ακριβώς γίνανε, αλλά για να δούμε τη σειρά τους. Το πώς έγιναν είναι μυστικά της δημιουργίας του Θεού που θα μας τα διδάξει όταν πάμε στην παρουσία Του.

Άγνοια του Θεού

«Ούτω λέγει Κύριος· Ας μη καυχάται ο σοφός εις την σοφίαν αυτού, και ας μη καυχάται ο δυνατός εις την δύναμιν αυτού, ας μη καυχάται ο πλούσιος εις τον πλούτον αυτού· αλλ' ο καυχώμενος ας καυχάται εις τούτο, ότι εννοεί και γνωρίζει εμέ, ότι εγώ είμαι ο Κύριος, ο ποιών έλεος, κρίσιν και δικαιοσύνην επί της γής· επειδή εις ταύτα ευαρεστούμαι, λέγει Κύριος» (Ιερ.θ:23-24).

«…Ταύτα έπραξας, και εσιώπησα· υπέλαβες ότι είμαι τω όντι όμοιός σου· θέλω σε ελέγξει, και θέλω παραστήσει πάντα έμπροσθεν των οφθαλμών σου. Θέσατε λοιπόν τούτο εις τον νούν σας, οι λησμονούντες τον Θεόν, μήποτε σας αρπάσω, και ουδείς ο λυτρώσων» (Ψαλμ.ν:21-22)

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (014)

Γέν.α:11 Και είπεν ο Θεός, Ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον, και δένδρον κάρπιμον κάμνον καρπόν κατά το είδος αυτού, του οποίου το σπέρμα να ήναι εν αυτώ επί της γης. Και έγεινεν ούτω.

Όταν λέει “χόρτο” αναφέρεται στο γρασίδι αντίθετα με το “δένδρον” που αναφέρεται σε κάθε είδους φυτική βλάστηση. Την ημέρα που ο Θεός δημιούργησε τη φυτική ζωή δεν υπήρχε ακόμα ο ήλιος-απαραίτητος για να γίνει η φωτοσύνθεση και να δημιουργηθεί η χλωροφύλλη-παρά μόνο εκείνο το φως. Δεχόμενοι όμως ότι οι ημέρες της δημιουργίας είναι 24ωρες, δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί την επόμενη μέρα έλαμψε ο ήλιος. Αν δεν ήταν 24ωρες, τότε τα φυτά θα μπορούσαν να αναπτυχθούν με το φως που είχε δημιουργήσει ο Θεός-όχι άστρο-και από το οποίο μάλλον πήρε κι έκανε τον ήλιο.

3 τρόποι που μιλάει ο Θεός

1.  Η Βίβλος

Β’ Τιμ.γ:16-17 / Ρωμ.ιβ:2 και Β’ Πέτρ.α:20-21 / Β’ Πέτρ.γ:15-16 και Τίτ.γ:8-9

   · Μας δίνει την άποψη του Θεού (Εντολές, υποσχέσεις, αρχές).

   · Περιέχει πραγματικές επιστολές σε πραγματικούς ανθρώπους.    

   · Ασχολείται με πράγματα ουσίας, όχι με ασαφή πράγματα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γένεση (013)

Γέν.α:9 Και είπεν ο Θεός, Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά. Και έγεινεν ούτω.

Παρ’ όλο που ο Θεός είχε πάρει πολλά νερά πάνω από τη γη, είχαν μείνει ακόμα αρκετά. Η γη ήταν ακόμη καλυμμένη με νερά. Έκανε λοιπόν ο Θεός αποξηραντικά έργα, ανοίγοντας λεκάνες κι έτσι φάνηκε η ξηρά. Το ίδιο έργο ο Θεός έκανε άλλη μια φορά μετά τον κατακλυσμό, όταν βάθυνε αυτές τις λεκάνες για να χωρέσουν τα νερά του κατακλυσμού που έπεσαν από τον ουρανό. Τότε έγινε η ορογένεσης με όλες τις μεγάλες οροσειρές που σήμερα υπάρχουν. (Ψαλμ.ρδ:5-9).