Δανιήλ (11)

Δαν.α:18,19 Και εν τω τέλει των ημερών, ότε ο βασιλεύς είπε να εισάξωσιν αυτούς, ο αρχιευνούχος εισήξεν αυτούς ενώπιον του Ναβουχοδονόσορ. Και ελάλησε μετ' αυτών ο βασιλεύς· και δεν ευρέθη μεταξύ πάντων αυτών όμοιος του Δανιήλ, του Ανανία, του Μισαήλ και του Αζαρία, και ίσταντο ενώπιον του βασιλέως.

Ο Δανιήλ και οι 3 παίδες έπρεπε να έχουν πνευματική σοφία και σύνεση, διότι οι μάγοι, οι επαοιδοί και οι αστρολόγοι ήταν αρκετά πανούργοι και έλεγαν μεγάλα λόγια. Μπορούσαν να πείσουν τον καθένα ότι αυτοί ήξεραν τα πάντα, οτιδήποτε επρόκειτο να συμβεί. Γι’ αυτό το λόγο έπρεπε να υπάρχει εκεί η αγνή σοφία και σύνεση του Θεού. Δεν μπορούσαν όμως να έχουν αυτή τη σοφία και τη σύνεση με το φυσικό τους νου. Έπρεπε να είναι σε διαρκή επαφή και επικοινωνία με τον Θεό, ώστε ο βασιλιάς να τους βρει πολύ καλύτερους από τους μάγους και τους επαοιδούς του βασιλείου του.

Ενός εστί χρεία..

Δεν ξέρω πως το ερμηνεύεις. Έχω ακούσει πάρα πολλές ερμηνείες. Να σου πω ακόμη μία. Ίσως όχι η σπουδαιότερη. Μα μου έκανε πολύ καλό. Ίσως κάνει και σένα. Παρακολούθησέ με.

Υπάρχει ανάγκη. Δεν υπάρχει αμφιβολία. Μα για ένα. Με αυτό, θεραπεύεις την ανάγκη σου. Κάνεις την δουλειά σου. Το δεύτερο, το τρίτο, το πέμπτο, το δέκατο, ενώ δεν σου προσθέτουν τίποτα σου αφαιρούν. Ηρεμία, γαλήνη, ανάπαυση. Σε κουράζουν.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (10)

Δαν.α:13 έπειτα ας θεωρηθώσι τα πρόσωπα ημών ενώπιόν σου και το πρόσωπον των νεανίσκων, οίτινες τρώγουσιν από των εδεσμάτων του βασιλέως· και όπως ίδης, κάμε με τους δούλους σου.

Ο Δανιήλ του είπε μετά δέκα ημέρες να τους συγκρίνει με τους άλλους νεανίσκους, και αν φαίνονται σκυθρωπότεροι και ασθενέστεροι, τότε ας κάμει όπως θέλει. Το ίδιο και σήμερα, ο Θεός θα συγκρίνει τα παιδιά Του που συνηθίζουν να τρώνε διάφορα πράγματα του κόσμου και να ζουν μια σαρκική ζωή, με αυτούς που έχουν διαφυλαχτεί αγνοί και καθαροί.

Υπομονή

Υπομονή. Φυσικά. Είναι δώρο του Θεού. Πολλά είναι τα δώρα του Θεού. Μα άλλα είναι πολύ επιθυμητά για τον άνθρωπο που πίστεψε. Είναι λιμπιστικά. Είναι εντυπωσιακά. Είναι φανερά. Είναι ζηλευτά. Φαίνονται και τα καμαρώνουν οι πολλοί. Μα ή υπομονή δεν είναι από αυτά.

Υπομονή, σπάνια ζητούν τα πιστά παιδιά του Θεού. Ζητούν άλλα. Αγάπη ίσως. Πνεύμα υπηρεσίας. Αύξηση πίστης, σε μερικές περιπτώσεις. Μα υπομονή δεν ζητούν στις προσευχές τους. Εκτός αν βρεθούν σε τρομερό αδιέξοδο, σε κάποια θλίψη.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (9)

Δαν.α:9 Και έκαμεν ο Θεός τον Δανιήλ να εύρη χάριν και έλεος ενώπιον του αρχιευνούχου.

Εδώ φαίνεται ότι ήταν ο Θεός, που έκανε τον Δανιήλ να βρει χάρη κοντά στον αρχιευνούχο. Στις έσχατες ημέρες θα δούμε κάτι παρόμοιο, ο Θεός θα κάνει τους αγίους Του να βρουν χάρη ενώπιον των αρχόντων και αυτών που είναι σε ηγετικές θέσεις. Και ο Θεός θα το χρησιμοποιήσει αυτό για την πρόοδο του έργου Του και για την δόξα Του.

Δαν.α:10 Και είπεν ο αρχιευνούχος προς τον Δανιήλ, Εγώ φοβούμαι τον κύριόν μου τον βασιλέα, όστις διέταξε το φαγητόν σας και το ποτόν σας, μήποτε ίδη τα πρόσωπά σας σκυθρωπότερα παρά των νεανίσκων των συνομηλίκων σας, και ενοχοποιήσητε την κεφαλήν μου εις τον βασιλέα.

Γιατί το λέμε...

Αλλουνού παπά ευαγγέλιο

Αυτή τη φράση την παίρνουμε από μια Κεφαλλονίτικη ιστορία.

Κάποιος παπάς σε ένα χωριουδάκι της Κεφαλλονιάς, αγράμματος, πήγε να λειτουργήσει σ’ ένα άλλο χωριό, γιατί ο παπάς του χωριού είχε αρρωστήσει για πολύν καιρό. Ο παπάς όμως, στο δικό του ευαγγέλιο, μια και ήταν αγράμματος, είχε βάλει δικά του σημάδια κι έτσι κατάφερνε να το λέει.

Κ α λ η μ έ ρ α

Οι προσμένοντες τον Κύριον

Ησ.μ:1-2 Παρηγορείτε, παρηγορείτε τον λαόν μου, λέγει ο Θεός σας. Λαλήσατε παρηγορητικά προς την Ιερουσαλήμ, και φωνήσατε προς αυτήν, ότι ο καιρός της ταπεινώσεως αυτής επληρώθη, ότι η ανομία αυτής συνεχωρήθη· διότι έλαβεν εκ της χειρός Κυρίου διπλάσιον διά πάσας τας αμαρτίας αυτής.

Πριν ο Κύριος στείλει τον λαό Του στην αιχμαλωσία, του δίνει θαυμαστές υποσχέσεις παρηγοριάς.

Εδώ, δίδονται εντολές και οδηγίες, όχι μόνο στον Ησαΐα, αλλά σ’ όλους τους εργάτες του Θεού, να κηρύττουν παρηγορητικά στο λαό του Θεού.

Προς Ρωμαίους (089)

Ρωμ.ις:11 Ασπάσθητε τον Ηρωδίωνα τον συγγενή μου. Ασπάσθητε τους εκ της οικογενείας του Ναρκίσσου, τους όντας εν Κυρίω.

Ο Παύλος απευθύνεται στον Ηρωδίωνα, άλλο συγγενή ή ίσως απλά ένα συγχωριανό του Εβραίο και τους πιστούς της οικογένειας του Νάρκισσου. Ενδεχομένως, ο Αριστόβουλος και ο Νάρκισσος να ήταν επιφανείς πολίτες με πολυμελείς οικογένειες και πολλούς υπηρέτες. Ίσως σ’ αυτά τα δύο εδάφια ο Παύλος να απευθύνεται στην πραγματικότητα σε δύο εκκλησίες που λειτουργούσαν στα αντίστοιχα σπίτια τους.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (8)

Δαν.α:5 Και διέταξεν εις αυτούς ο βασιλεύς καθημερινήν μερίδα από των βασιλικών εδεσμάτων και από του οίνου, τον οποίον αυτός έπινε· και αφού ανατραφώσι τρία έτη, να ίστανται μετά ταύτα ενώπιον του βασιλέως.

Διέταξε ο βασιλιάς να έχουν καθημερινή μερίδα από τα βασιλικά εδέσματα που παρασκευάζονταν στη βασιλική κουζίνα.

Εδέσματα του Βασιλέως: Σημαίνει νόστιμα εδέσματα που χορηγούντο με ειδική εντολή του βασιλιά. Ήταν πλούσια βασιλική τροφή. Έπρεπε επίσης να μελετήσουν, να ανατραφούν και να μάθουν τα ήθη και τα έθιμα των Βαβυλωνίων για τρία έτη, και κατόπιν θα ήταν ικανοί να στέκονται στην βασιλική αυλή.

Γιατί το λέμε....

Απ’ έξω κι ανακατωτά (απ’ την καλή και την ανάποδη)

Τον Σεπτέμβριο του 1155, σ’ ένα μοναστήρι της Κωνσταντινούπολης συνέβησαν τέτοια έκτροπα, που ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Εμμανουήλ Κομνηνός, διέταξε να τιμωρηθούν όλοι με τις πιο βαριές ποινές εκείνης της εποχής. Έτσι, πολλοί τυφλώθηκαν, άλλοι εξορίστηκαν και άλλοι ρίχτηκαν στα φοβερά κελιά των φυλακών του Επταπυργίου. Οι τελευταίοι, πέραν του εγκλεισμού τους στην φυλακή, είχαν υποβληθεί και σε μια επιπλέον πρωτότυπη τιμωρία-μαρτύριο: Κάθε μέρα, ήταν υποχρεωμένοι να προσεύχονται και να ψάλλουν, φωναχτά, είκοσι ώρες το εικοσιτετράωρο!

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (7)

Δαν.α:2 Και παρέδωκε Κύριος εις την χείρα αυτού τον Ιωακείμ, βασιλέα του Ιούδα, και μέρος των σκευών του οίκου του Θεού· και έφερεν αυτά εις γην Σενναάρ, εις τον οίκον του θεού αυτού· και εισήγαγε τα σκεύη εις το θησαυροφυλάκιον του θεού αυτού.

Όπως είπαμε, αυτό έλαβε χώρα το 606 π.Χ. Η «γη Σεναάρ», είναι η τοποθεσία όπου κτίσθηκε ο πύργος της Βαβέλ. (Γέν.ια:1-9). Βαβέλ σημαίνει σύγχυση και είναι ίδιας σημασίας με τη λέξη Βαβυλώνα. Η Βαβέλ υπήρξε νωρίτερα βασίλειο, αλλά τον καιρό του Ναβουχοδονόσωρ, υπήρχε η νέα Βαβυλώνα, η οποία ξανακτίσθηκε και ενισχύθηκε και έτσι έγινε πάλι παγκόσμια αυτοκρατορία. Είναι όμως ακριβώς η ίδια τοποθεσία που υπήρχε η παλιά πόλη, την οποία έκτισε ο Νεβρώδ. Αρχικά ο Νεβρώδ έκτισε την Βαβέλ. (Γέν.ι:8-10). Η γη Σεναάρ περιλαμβάνει όχι μόνο την πόλη αλλά και ολόκληρη την επαρχία της Βαβυλώνας.

Γιατί το λέμε....

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου

Η παροιμιώδης αυτή έκφραση, οφείλεται σε έναν Κρητικό, που ονομάζονταν Παντελής Αστραπογιαννάκης. Όταν οι Ενετοί κυρίευσαν τη Μεγαλόνησο, αυτός πήρε τα βουνά μαζί με μερικούς τολμηρούς συμπατριώτες του. Από εκεί κατέβαιναν τις νύχτες και χτυπούσαν τους κατακτητές μέσα στα κάστρα τους. Για να δίνει, ωστόσο, κουράγιο στους νησιώτες, τους υποσχόταν ότι θα ελευθέρωναν γρήγορα την Κρήτη. 

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (4)

 

ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ THΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ

Ο ίδιος ο Ιησούς μας λέει ότι το βιβλίο του Δανιήλ είναι αυθεντικό. Στο Ματθ.κδ:15,16, αναφέρει τον Δανιήλ με το όνομα του, καθώς αναφέρεται στους έσχατους καιρούς. Ο Ιησούς δέχτηκε το βιβλίο του Δανιήλ. Είπε ο Ιησούς: «όταν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως,το λαληθέν δια του προφήτου Δανιήλ». Το παράλληλο εδάφιο βρίσκεται στο Δαν.ια:31.

Γιατί το λέμε....

Τον έπιασαν στα πράσα

Μόλις η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, κάποιος Θεόδωρος Καρράς έφτιαξε μια συμμορία κακοποιών, που ρήμαζαν τα σπίτια και τα μαγαζιά. Η αστυνομία τούς κυνηγούσε να τους πιάσει, μα ποτέ δεν το κατόρθωνε. Ο Καρράς είχε γίνει αληθινό φόβητρο των κατοίκων. Την εποχή εκείνη στην Κολοκυνθού των Αθηνών κατοικούσε ο παπά-Μελέτης, που έλεγαν ότι είχε φλουριά με το τσουβάλι.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δανιήλ (3)

   

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ

Ο Δανιήλ ήταν σύγχρονος του Ιερεμία και του Ιεζεκιήλ. Έζησε όμως και μετά το τέλος της διακονίας τους και τον θάνατό τους.

1. Ο Ιερεμίας ήταν προφήτης στον Ιούδα και προείπε την πτώση της Ιερουσαλήμ προτού να συμβεί το 587 π.Χ. Αργότερα μετά την πτώση της Ιερουσαλήμ, πάρθηκε αιχμάλωτος με άλλους Ιουδαίους, οι οποίοι έφυγαν στην Αίγυπτο ενάντια στο θέλημα του Θεού. Και εκεί συνέχισε να προφητεύει, προσπαθώντας να τους φέρει σε μετάνοια.

2. Τον ίδιο καιρό που ο Ιερεμίας προφήτευε ότι θα πέσει η Ιερουσαλήμ και ο Ιούδας, ο Ιεζεκιήλ ήταν στη Βαβυλώνα. Φέρθηκε εκεί κατά την πρώτη περίοδο της αιχμαλωσίας. Διακονούσε στη Βαβυλώνα μεταξύ των πρώτων αιχμαλώτων που ήρθαν πριν την πτώση της Ιερουσαλήμ. Ακόμη προφήτευσε την πτώση του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, και οι άνθρωποι αρνήθηκαν να τον πιστέψουν, όπως ακριβώς στον Ιούδα αρνήθηκαν να πιστέψουν τον Ιερεμία.

Γιατί το λέμε....

Σιγά τον πολυέλαιο!

Βρισκόμαστε στα χρόνια του Όθωνα. Ο Βαυαρός βασιλιάς, που ντυνόταν με φουστανέλες και φέσι και στις πιο επίσημες εμφανίσεις του, μαζί με τη βασίλισσα Αμαλία οργάνωναν συχνά γιορτές στ’ Ανάκτορα. Η πιο διαλεχτή κοινωνία εκείνον τον καιρό ήταν, βέβαια, οι επιζώντες και οι απόγονοι των αγωνιστών του ‘21, μαζί με τους ξένους αυλικούς, που ήρθαν στην Ελλάδα, συνοδεύοντας τον Όθωνα. Το ότι στους απλούς αυτούς ανθρώπους ήταν άγνωστη η δυτική εθιμοτυπία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δε μείωνε καθόλου τη μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά των συγκεντρώσεων ούτε την οικειότητα με τους ξένους αξιωματικούς, που ήταν πάντα θαυμαστές κάθε ελληνικής εκδήλωσης.

Κ α λ η μ έ ρ α