Εισαγωγή
Κηρύττω τον λόγο του Θεού τα τελευταία 38 χρόνια. Ωστόσο, πιστεύω ότι το
κήρυγμα που θα ακούσετε από μένα σήμερα είναι το πιο σημαντικό κήρυγμα που έχω
κηρύξει ποτέ.
Σας το λέω, γιατί αφορά την αιώνια σωτηρία της πολύτιμης ψυχής μας.
Βασίζεται σε ένα ερώτημα με το οποίο πολλοί Χριστιανοί φαίνεται να
αγωνίζονται:
«Αρκεί μόνο η πίστη για να σωθεί κανείς ή πρέπει η πίστη να συνοδεύεται από έργα;».
Με μια ματιά, αυτό μοιάζει με μια ερώτηση που κάθε χριστιανός μπορεί να
απαντήσει με ένα απλό ναι ή όχι. Αλλά είναι τόσο απλό; Για να πούμε την
αλήθεια, ο Ιησούς αφιέρωσε πολύ από τον χρόνο Του για να απαντήσει.
Χρησιμοποίησε παραβολές όπως Ο Καλός Σαμαρείτης, Ο Λάζαρος και ο Πλούσιος
και Η Άμπελος και τα κλήματα.
Σήμερα αποφάσισα να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση για άλλη μια φορά από το
βιβλίο του Ιακώβου, επειδή ο απόστολος Ιάκωβος απαντά στην ερώτηση με πολύ απλό
τρόπο. Γι' αυτό, σας παρακαλώ, ανοίξτε τη Βίβλο σας μαζί μου στο δεύτερο
κεφάλαιο του Ιακώβου.
1. Η πίστη χωρίς έργα είναι λόγια χωρίς πράξεις
Ιακ.β:14-17 Τι το όφελος, αδελφοί μου, εάν λέγη τις ότι έχει
πίστιν, και έργα δεν έχη; μήπως η πίστις δύναται να σώση αυτόν; Εάν δε αδελφός
ή αδελφή γυμνοί υπάρχωσι και στερώνται της καθημερινής τροφής, και είπη τις εξ
υμών προς αυτούς, Υπάγετε εν ειρήνη, θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε, και δεν δώσητε
εις αυτούς τα αναγκαία του σώματος, τι το όφελος; Ούτω και η πίστις, εάν δεν
έχη έργα, νεκρά είναι καθ' εαυτήν.
Ο Ιάκωβος επιμένει ότι η πίστη χωρίς έργα δεν ωφελεί σε τίποτα, επειδή δεν
μπορεί να μας σώσει (Ιακ.β:14).
Τώρα μερικοί από εσάς μπορεί να αναρωτιούνται, γιατί τότε ο Παύλος
δίδαξε ότι η σωτηρία είναι μόνο με πίστη και όχι με έργα.
Αλλά ο Ιάκωβος δεν λέει ότι σωζόμαστε από τα έργα. Λέει ότι σωζόμαστε με την
πίστη που επαληθεύεται από τα έργα μας! (Ιακ.β:15-16).
Ποια έργα είναι σε θέση να επαληθεύσουν την πίστη μας; Σίγουρα δεν είναι η
τήρηση θρησκευτικών τελετουργιών ή η τήρηση παραδόσεων.
Ιακ.β:8 Εάν μεν
εκτελήτε τον νόμον τον βασιλικόν κατά την γραφήν, Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου
ως σεαυτόν, καλώς ποιείτε·
Έτσι, λέγοντας έργα ο Ιάκωβος, εννοεί να συμπεριφέρεται πραγματικά ο
ένας στον άλλον με αδελφική αγάπη. Χωρίς αγάπη, η πίστη είναι νεκρή
και επομένως δεν μπορεί να σώσει επειδή η αγάπη είναι η μόνη εξωτερική εκδήλωση
της αληθινής πίστης (Ιακ.β:17).
Τώρα, ξέρουμε ότι και άλλες θρησκείες διδάσκουν τους οπαδούς τους να
αγαπούν τους πάντες. Τότε ποια διαφορά κάνει ο Χριστιανισμός στη σωτηρία του
ανθρώπου;
Όλες αυτές οι θρησκείες διδάσκουν ότι σωζόμαστε από τα έργα μας που
επαληθεύονται από την πίστη. Αλλά μόνο ο Χριστιανισμός διδάσκει ότι σωζόμαστε
από την πίστη που επαληθεύεται από τα έργα μας!
Ένα μικρό αγόρι αγόρασε δώδεκα αυγά για τη μητέρα του. Δυστυχώς, σκόνταψε
ενώ έβγαινε από το κατάστημα και του έπεσε η σακούλα. Όλα τα αυγά έσπασαν πάνω
στο πεζοδρόμιο. Το αγόρι προσπάθησε να μην κλάψει. Μερικοί άνθρωποι πλησίασαν για
να δουν αν ήταν καλά και του είπαν πόσο λυπούνται γι’ αυτό που έγινε. Ανάμεσα
στους «λυπημένους», ένας άνδρας έδωσε στο αγόρι ένα ευρώ. Στη συνέχεια, γύρισε στους
άλλους και είπε: «Με νοιάζει 1 ευρώ. Πόσο νοιάζεστε εσείς οι υπόλοιποι;»
Η ζωντανή πίστη εκφράζεται με έργα που υποκινούνται από αδελφική αγάπη.
Μήπως, κάποιοι από εμάς είναι ένοχοι, επειδή αποτύχαμε να φερθούμε σε
κάποιον με τέτοια αγάπη κάποια στιγμή στη ζωή μας;
Έχουμε κηρύξει στους ανθρώπους για τη σωτηρία όταν χρειάζονταν τροφή.
Κατηγορήσαμε την κυβέρνηση και τις κοινωνικές υπηρεσίες, για τις κακοτυχίες
της κοινωνίας, αλλά εμείς δεν κάναμε τίποτα.
Τι θα κάνουμε λοιπόν; Πρέπει να φερόμαστε ο ένας στον άλλον με αδελφική
αγάπη, επειδή αυτό περιμένει ο Θεός από εμάς και ότι η αγάπη εκφράζεται
καλύτερα με έργα, όχι με λόγια!
Λευ.ιθ:18 Δεν θέλεις εκδικείσθαι ουδέ θέλεις μνησικακεί κατά
των υιών του λαού σου· αλλά θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Εγώ είμαι
ο Κύριος.
Γαλ.ς:10 Άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το
καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.
2. Τα έργα είναι
το φυσικό αποτέλεσμα της πίστης στον Θεό
Ιακ.β:18,19 Αλλά θέλει τις ειπεί· Συ έχεις πίστιν, και εγώ έχω
έργα· δείξον μοι την πίστιν σου εκ των έργων σου, και εγώ θέλω σοι δείξει εκ
των έργων μου την πίστιν μου. Συ πιστεύεις ότι ο Θεός είναι είς· καλώς ποιείς·
και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι.
Η πίστη και τα έργα δεν μπορούν να διαχωριστούν. Είτε συνυπάρχουν στον
πιστό είτε δεν υπάρχουν καθόλου, γιατί τα έργα είναι φυσικό αποτέλεσμα της
πίστης στον Θεό!
Όπου υπάρχει πίστη υπάρχουν έργα και χωρίς έργα δεν υπάρχει πίστη (Ιακ.β:18).
Στο επόμενο εδάφιο, ο Ιάκωβος λέει ότι η διανοητική πίστη από μόνη της δεν
μπορεί να μας σώσει. Ακόμη και οι δαίμονες πιστεύουν και τρέμουν, αλλά ο Θεός
τους καταδίκασε επειδή δεν υπάκουσαν.
Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά
μεταξύ αυτών των δαιμόνων και του χριστιανού που δεν υπακούει σε αυτό που ήδη
γνωρίζει.
Είναι η υπακοή που μας διακρίνει από εκείνους τους δαίμονες και τους
ειδωλολάτρες. Όχι η εγκεφαλική γνώση.
Ο Ιάκωβος υπονοεί επίσης ότι είναι αδύνατο να πούμε ότι ο Θεός κάποτε ήθελε
οι άνθρωποι να κάνουν καλά έργα και τώρα θέλει να μην κάνουν τίποτα. Ο Θεός δεν
αλλάζει. Ο Θεός δεν μπορεί να διαφωνήσει με τον εαυτό Του.
Η σωτηρία είναι ένα δώρο, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να
μην χρειάζεται πλέον να ζουν σύμφωνα με το Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης.
Το φυσικό αποτέλεσμα της πίστης είναι ότι η σωτηρία κάνει καλά έργα, κάτι
που είναι σύμφωνο με τις οδούς του Θεού.
Η διδασκαλία της Πίστης και των Έργων είναι σαν τη Θεωρία της Αιτίας και
του Αποτελέσματος. Κάθε αιτία έχει ένα αποτέλεσμα και κάθε αποτέλεσμα έχει μια
αιτία. Το ένα δεν μπορεί να συμβεί χωρίς το άλλο. Στον Χριστιανισμό η πίστη
είναι αυτή η αιτία και τα έργα που οδηγούν στη σωτηρία είναι τα αποτελέσματά
της.
Η Καινή Διαθήκη διδάσκει ότι
δικαιωνόμαστε όταν έχουμε αληθινή πίστη στον Χριστό, αλλά στη συνέχεια η πίστη μας πρέπει να συνοδεύεται από τα έργα της
υπακοής μας.
Είναι αλήθεια ότι δεν σωζόμαστε με τα έργα. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι
σωζόμαστε για έργα, (Ιωάν.ιε:1-8):
Εγώ είμαι η άμπελος η αληθινή, και ο Πατήρ μου είναι ο γεωργός.
Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, εκκόπτει αυτό, και παν το φέρον καρπόν,
καθαρίζει αυτό, διά να φέρη πλειότερον καρπόν.
Τώρα σεις είσθε καθαροί διά τον λόγον τον οποίον ελάλησα προς εσάς.
Μείνατε εν εμοί, και εγώ εν υμίν. Καθώς το κλήμα δεν δύναται να φέρη καρπόν
αφ' εαυτού, εάν δεν μείνη εν τη αμπέλω, ούτως ουδέ σεις, εάν δεν μείνητε εν
εμοί.
Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ,
ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν.
Εάν τις δεν μείνη εν εμοί, ρίπτεται έξω ως το κλήμα και ξηραίνεται, και
συνάγουσιν αυτά και ρίπτουσιν εις το πυρ, και καίονται.
Εάν μείνητε εν εμοί και οι λόγοι μου μείνωσιν εν υμίν, θέλετε ζητεί ό,τι αν
θέλητε, και θέλει γείνει εις εσάς.
Εν τούτω δοξάζεται ο Πατήρ μου, εις το να φέρητε καρπόν πολύν· και ούτω
θέλετε είσθαι μαθηταί μου.
3. Τα έργα είναι
απαραίτητα για την ολοκλήρωση της πίστης μας
Είναι ανοησία να λέμε ότι η πίστη από μόνη της είναι αρκετή για τη σωτηρία,
επειδή υπάρχουν βιβλικές αποδείξεις που λένε το αντίθετο.
Η πίστη του Αβραάμ είναι ένα τέτοιο αποδεικτικό στοιχείο. Η πίστη και οι
πράξεις του συνεργάστηκαν. Τα έργα του ολοκλήρωσαν την πίστη του. Αυτή είναι η
πίστη που ο Θεός απέδωσε στον Αβραάμ σαν δικαιοσύνη:
Ιακ.β:21-24 Αβραάμ ο πατήρ ημών δεν εδικαιώθη εξ έργων, ότε
προσέφερεν Ισαάκ τον υιόν αυτού επί το θυσιαστήριον; Βλέπεις ότι η πίστις
συνήργει εις τα έργα αυτού, και εκ των έργων η πίστις ετελειώθη, και επληρώθη η
γραφή η λέγουσα· Επίστευσε δε Αβραάμ εις τον Θεόν, και ελογίσθη εις αυτόν εις
δικαιοσύνην, και φίλος Θεού ωνομάσθη. Βλέπετε λοιπόν ότι εξ έργων δικαιούται ο
άνθρωπος και ουχί εκ πίστεως μόνον.
Δια πίστεως ο Αβραάμ, όταν ο Θεός τον δοκίμασε, θυσίασε τον Ισαάκ. Αυτός που
δέχτηκε τις επαγγελίες, ήταν έτοιμος να θυσιάσει τον ένα και μοναδικό γιο του,
παρόλο που ο Θεός του είχε πει: «εν Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα».
Ο Αβραάμ σκέφτηκε ότι ο Θεός θα μπορούσε ακόμη και να αναστήσει τους
νεκρούς, και έτσι κατά κάποιον τρόπο δέχτηκε τον Ισαάκ πίσω από το θάνατο:
Εβρ.ια:17-19 Διά πίστεως ο Αβραάμ, ότε εδοκιμάζετο, προσέφερε
τον Ισαάκ, και τον μονογενή αυτού προσέφερεν εκείνος όστις ανεδέχθη τας
επαγγελίας, προς τον οποίον ελαλήθη ότι εν Ισαάκ θέλει
κληθή εις σε σπέρμα, συλλογισθείς ότι ο Θεός δύναται και εκ νεκρών να
ανεγείρη· εξ ων και έλαβεν αυτόν οπίσω παραβολικώς.
Δικαιοσύνη είναι η συμμόρφωση με το θέλημα του Θεού στη σκέψη και στην πράξη.
Ο Αβραάμ συμμορφώθηκε με το θέλημα του Θεού, όταν σκέφτηκε ότι ο Θεός θα
μπορούσε ακόμη και να αναστήσει τους νεκρούς. Συμμορφώθηκε έμπρακτα με το θείο
θέλημα, τη στιγμή που έδεσε και τοποθέτησε τον Ισαάκ στο θυσιαστήριο
υπακούοντας στην εντολή του Θεού.
Μετά, έχουμε την περίπτωση της Ραάβ, μια επαγγελματία πόρνη. Ήταν ίσως η
χειρότερη αμαρτωλή στη Χαναάν σύμφωνα με τους κανόνες του Θεού, αλλά και πάλι η Ραάβ και το σπιτικό της γλίτωσαν και θεωρήθηκαν
δίκαιοι επειδή τίμησε τους ανθρώπους του Θεού.
Έτσι, με βάση αυτό το γεγονός:
Ιακ.β:26 …καθώς το σώμα χωρίς πνεύματος είναι νεκρόν, ούτω
και η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.
Τα παραδείγματα του Αβραάμ και της Ραάβ δείχνουν ότι ο Ιάκωβος μιλάει για
το δεύτερο είδος έργων εδώ.
Ο Ιησούς είπε ότι εκείνοι που τον αγαπούν θα τηρούν τις εντολές του (Ιωάν.β:14-15). Ο Αβραάμ υπάκουσε
επειδή αγαπούσε τον Θεό. Έτσι, έργα, σημαίνει επίσης υπακοή στον Θεό όχι από
υποχρέωση αλλά από αγάπη:
Δευτ.ς:5 Και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της
καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου.
Η ιστορία της Ραάβ μας διδάσκει ότι ο Θεός προστατεύει εκείνους που Τον
υπακούν. Να γιατί;
Ο βασιλιάς της Ιεριχώ ασφαλώς γνώριζε ότι οι κατάσκοποι βρίσκονταν στο
σπίτι της Ραάβ. Η Ραάβ δεν ήταν καλή ψεύτρα. Είπε στους άνδρες του βασιλιά ότι οι κατάσκοποι ήταν πράγματι στο σπίτι της, αλλά έφυγαν το
σούρουπο και δεν ξέρει προς ποια κατεύθυνση πήγαν (Ι. Ναυή β:2-7). Εκείνες τις
μέρες, ποιος με σώας τας φρένας θα αφήσει την ασφάλεια του σπιτιού για να βγει
στο μαύρο σκοτάδι;
Οι άνδρες του βασιλιά δεν ήταν ο James Bond, αλλά δεν ήταν ούτε ανόητοι.
Γιατί εμπιστεύτηκαν το λόγο μιας τιποτένιας πόρνης; Θα έπρεπε να είχαν ψάξει το
σπίτι της, αλλά δεν το έκαναν!
Αν το έκαναν, θα ήταν το τέλος όχι μόνο των κατασκόπων, αλλά και της Ραάβ
και όλων των άλλων στην οικογένειά της. Αλλά η προστασία του Θεού ήταν πάνω στη
Ραάβ.
Παρόμοια, ο Θεός έχει εγγυηθεί την αιώνια σωτηρία των ψυχών εκείνων που όχι
μόνο πιστεύουν σ' αυτόν, αλλά και υπακούν στο θέλημά του:
Ιωάν.η:51 Αληθώς, αληθώς σας λέγω· Εάν τις φυλάξη τον λόγον
μου, θάνατον δεν θέλει ιδεί εις τον αιώνα.
Συμπέρασμα
Ακριβώς όπως χρειαζόμαστε και τα δύο χέρια για να χειροκροτήσουμε, η
σωτηρία χρειάζεται την πίστη και τα έργα. Σκεφτείτε το δεξί σας χέρι σαν πίστη και το αριστερό σαν έργα. Κόψτε ένα και η
σωτηρία σας γίνεται άκυρη. Τα έργα δεν είναι η ρίζα της σωτηρίας αλλά ο καρπός.
Η πίστη φέρνει ένα άτομο στη σωτηρία και τα έργα φέρνουν αυτό το άτομο στην
καρποφορία.
