Μπορείς να επιβιώσεις σαράντα ημέρες χωρίς φαγητό, τρεις ημέρες χωρίς νερό και οκτώ λεπτά χωρίς αέρα, αλλά ούτε ένα δευτερόλεπτο χωρίς ελπίδα.
Όταν η ελπίδα πεθαίνει, η πίστη πεθαίνει μαζί της.
Χρειάζεσαι ελπίδα για να ανταπεξέλθεις.
Η ελπίδα είναι μια θεμελιώδης ανάγκη της ζωής. Γι’ αυτό θέλω να μιλήσω για
την ελπίδα να αντιμετωπίσουμε τις μέρες μας, ότι συμβαίνει και πρόκειται να
συμβεί.
Τα χρόνια που πέρασαν, ήταν εντελώς απελπιστικά στην ανθρώπινη ιστορία. Πιστεύω επίσης ότι όλοι μας συμφωνούμε ότι δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι
το 2024 θα είναι καλύτερο.
Σήμερα το πρωί, ενώ έχουμε συγκεντρωθεί για να ακούσουμε το λόγο του Θεού,
θέλω να απαντήσω σε μια πολύ σημαντική ερώτηση. «Υπάρχει καθόλου ελπίδα
σήμερα;» Η απάντηση είναι ένα δυνατό ΝΑΙ.
Να, γιατί;
1. Δεν είμαστε
μόνοι με τις περιστάσεις μας
Στην Αγία Γραφή, βρίσκουμε τουλάχιστον πενήντα άλλα ονόματα και τίτλους για
τον Ιησού. Ωστόσο, το Ματ.α:23, καταγράφει ίσως το πιο ένδοξο όνομα από
όλα:
«Ιδού, η παρθένος θέλει συλλάβει και θέλει γεννήσει υιόν, και θέλουσι
καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, Μεθ'
ημών ο Θεός».
Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε αυτά τα λόγια δεδομένα σήμερα, αλλά για τον
Ιωσήφ, ήταν μια σπίθα ελπίδας μετά από τετρακόσια χρόνια σιωπής!
Τον καιρό που γεννήθηκε ο Ιησούς, οι άνθρωποι είχαν τρεις μεγάλους αγώνες.
1. Υπήρχαν πολλές
ανίατες ασθένειες που σκότωναν πολλούς ανθρώπους.
2. Η δαιμονική κατοχή ήταν πολύ συνηθισμένη.
3. Οι Ρωμαίοι που
κατέλαβαν τη γη τους καταδίωξαν πολύ.
Πάνω απ' όλα, ο Θεός ήταν σιωπηλός και όλες οι προφητείες είχαν σταματήσει.
Ήταν μια εντελώς απελπιστική εποχή στην ιστορία όταν γεννήθηκε ο Χριστός.
Ίσως ο προφήτης Ησαΐας συνόψισε καλύτερα την κατάσταση:
Ησ.θ:2 Ο λαός ο περιπατών εν τω σκότει είδε φως μέγα· εις
τους καθημένους εν γη σκιάς θανάτου, φως έλαμψεν επ' αυτούς.
Ζούμε σε μια τέτοια εποχή σήμερα. Ο κόσμος έχει χάσει κάθε
ελπίδα, αλλά εμείς, τα παιδιά του Θεού, έχουμε ακόμα ελπίδα.
Δεν είμαστε μόνοι γιατί ο Εμμανουήλ είναι μαζί μας. Έχει υποσχεθεί να κάνει
χάρη στη ζωή μας με την παρουσία Του, συνέχεια:
Ματθ.ιη:20 Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το
όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.
Ματθ.κη:20 διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα
παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας έως της
συντελείας του αιώνος. Αμήν.
Δευτ.λα:6 Ανδρίζεσθε και θαρρείτε, μη φοβείσθε μηδέ δειλιάτε
από προσώπου αυτών· διότι Κύριος ο Θεός σου, αυτός είναι ο πορευόμενος μετά
σού· δεν θέλει σε αφήσει ουδέ θέλει σε εγκαταλείψει.
Υπάρχουν άνθρωποι των οποίων η παρουσία και μόνο εμπνέει ελπίδα στους
άλλους. Τότε πόσο περισσότερο η παρουσία του Θεού θα πρέπει να εμπνέει ελπίδα
σε σένα;
Αν η παρουσία του Θεού δεν μπορεί να σου δώσει ελπίδα να ανταπεξέλθεις,
είναι επειδή αποσπάται η προσοχή σου από τις περιστάσεις σου.
Ακριβώς όπως οι άνθρωποι στην εποχή του Ιησού αποσπάστηκαν και απέτυχαν να
αναγνωρίσουν την παρουσία του Θεού:
Ιωάν.α:11 Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι δεν εδέχθησαν αυτόν.
Ø Δεν μπορείς να επικεντρωθείς στον Εμμανουήλ και τα προβλήματά σου ταυτόχρονα.
Ø Θα γκρεμίσουν την ελπίδα σου.
Ø Στρέψε την προσοχή σου από τις περιστάσεις σου στον Εμμανουήλ αυτό το χρόνο.
2. Τίποτα δεν μπορεί
να μπει ανάμεσα σ’ εμάς και τον Θεό
Τα προηγούμενα χρόνια ήταν γεμάτα δυσκολίες για όλους, πιστεύω.
Όχι μόνο λόγω του κορονοϊού, αλλά ήταν χρόνια που συνέβησαν
διάφορα δυσάρεστα γεγονότα.
Σήμερα ακόμα μπορεί κάποιος να θρηνεί την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου
ή να αισθάνεται χαμένος στις περιστάσεις του.
Αν αισθάνεσαι έτσι, θέλω να επιστήσω την προσοχή σου στο Ρωμ.η:31-39.
Ο Παύλος μας προκαλεί με μια σειρά ερωτήσεων, αλλά η πιο δύσκολη
από όλες είναι: «Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού;».
Θέλει να αναφέρουμε τουλάχιστον μία περίσταση στη ζωή που θα μπορούσε να
μας χωρίσει από τον Θεό.
Η απάντηση είναι απολύτως τίποτα. Ούτε καν ο θάνατος δεν έχει τη δύναμη να
μας χωρίσει από τον Θεό.
Αλλ' εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς.
Ο θάνατος μπορεί να μας χωρίσει από τους αγαπημένους μας, αλλά μόνο για ένα
μικρό χρονικό διάστημα:
Α’ Κορ.ιε:54 Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το
θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος·
Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη.
Μας δίνει ελπίδα να ανταπεξέλθουμε ακόμη και όταν ο υπόλοιπος κόσμος έχει
χάσει κάθε ελπίδα.
Ωστόσο, υπάρχει μια προϋπόθεση.
Ο θάνατος δεν έχει τη δύναμη να σε χωρίσει από τον Θεό και τα υπόλοιπα
παιδιά Του, αρκεί να έχεις αναγεννηθεί με τον τρόπο που διδάσκει η Γραφή.
Αν απορρίψεις το ευαγγέλιο στην προ θάνατο ζωή, θα χωριστείς από Αυτόν και
στη μετά θάνατο ζωή.
Επιτρέψτε μου να είμαι ειλικρινής. Δεν έχεις απολύτως καμία ελπίδα σε αυτή
τη ζωή ή στην επόμενη, αν δεν υπακούσεις στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού!
3. Έχουμε ελπίδα
για περισσότερο από μια χρονιά.
Πέρυσι, ελπίζαμε ότι το 2023 θα αποδειχθεί πολύ καλύτερο από τον
προηγούμενο χρόνο. Στη συνέχεια, αποδείχθηκε ακόμη χειρότερο. Άλλη μια μεγάλη
απογοήτευση.
Το πρόβλημα είναι ότι παγιδευόμαστε με τα προβλήματα, και ξεχνάμε ότι
πρέπει να προσμένουμε την Αρπαγή!
Η Αρπαγή θα είναι ένα τόσο ένδοξο γεγονός, που Παύλος το αποκαλεί «Μακαρία
Ελπίδα».
Τίτ.β:13 προσμένοντες την μακαρίαν
ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού,
Ο Παύλος λέει: «προσμένοντες...» Τι είναι αυτό που υποτίθεται ότι προσμένουμε;
Η λύτρωση του σώματος, του νου και της ψυχής μας φυσικά.
Όταν λέω λύτρωση, δεν μιλάω μόνο για την ελευθερία από την αμαρτία, αλλά
για την άρση της κατάρας της αμαρτίας.
Της κατάρας μέσω της οποίας η ασθένεια και ο θάνατος μπήκαν στον κόσμο.
Όταν σπάσει η κατάρα, θα γίνουμε αθάνατοι και ο θάνατος δεν θα έχει πια εξουσία
πάνω μας:
Α ́ Κορ.ιε:51-55 Ιδού,
μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν
μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι
θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν
μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν
τούτο να ενδυθή αθανασίαν. Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το
θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος·
Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη. Που, θάνατε, το κέντρον σου; που, άδη, η νίκη σου;
Ο Παύλος ολοκληρώνει την επιχειρηματολογία του στην Α’ Κορ.ιε:58, με μια προτροπή:
«Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι,
περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν
είναι μάταιος εν Κυρίω!»
Σήμερα, καθώς τελειώνω αυτό το μήνυμα, θέλω να σας παροτρύνω να μην χάσετε
την ελπίδα σας μπροστά στις περιστάσεις σας.
Θυμηθείτε, τα τωρινά μας παθήματα δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τη δόξα
που θα αποκαλυφθεί την ημέρα της Αρπαγής.
Ρωμ.η:18 Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού
δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς.
Η γνώση της μακαρίας ελπίδας μας βοηθάει να ελπίζουμε για περισσότερο από
μια χρονιά, μας βοηθάει να ελπίζουμε ότι θα τα καταφέρουμε.
Συμπέρασμα
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθές και σήμερον και εις τους αιώνας. Δεν αλλάζει. Ποτέ! Μπορεί να φαίνεται ότι όλα έχουν τελειώσει, αλλά στο
βιβλίο των Παροιμιών λέει:
Παρ.κγ:18 διότι βεβαίως είναι αμοιβή, και η ελπίς σου δεν
θέλει εκκοπή.
Είναι μια υπόσχεση και γνωρίζουμε ότι οι υποσχέσεις του Θεού έχουν αντέξει
στη δοκιμασία του χρόνου, πάντα.
Μην τα παρατάτε όταν οι περιστάσεις ψιθυρίζουν στα αυτιά σας, τελείωσε!
τελειώσατε!
Με τον Θεό, υπάρχει πάντα μια δεύτερη ευκαιρία.
Σήμερα, ό,τι κι αν περνάτε - κοιτάξτε στον Θεό - όχι στη νέα κανονικότητα, την τήρηση αποστάσεων και τον φόβο.
Μόνο ο Θεός είναι η πηγή, και ο αρχιτέκτονας της ελπίδας μας.
