Αν έπρεπε να συναντηθείς ΤΩΡΑ, πρόσωπο με πρόσωπο με τον
Ιησού, τι θα έκανες;
- Θα φοβόσουν;
- Θα παρέμενες απλά στη θέση σου;
- Θα γονάτιζες;
- Θα έπεφτες να προσκυνήσεις;
- Θα μπορούσες να πεις κάτι;
- Θα μιλούσες στον ενικό ή στον πληθυντικό;
Μια σκηνή από τον ουρανό:
Αποκ.ε:11-14 Και είδον και ήκουσα φωνήν αγγέλων πολλών
κυκλόθεν του θρόνου και των ζώων και των πρεσβυτέρων, και ήτο ο αριθμός αυτών
μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων, λέγοντες μετά φωνής μεγάλης· Άξιον
είναι το Αρνίον το εσφαγμένον να λάβη την δύναμιν και πλούτον και σοφίαν και
ισχύν και τιμήν και δόξαν και ευλογίαν. Και παν κτίσμα, το οποίον είναι εν τω
ουρανώ και επί της γης και υποκάτω της γης και όσα είναι εν τη θαλάσση και
πάντα τα εν αυτοίς, ήκουσα ότι έλεγον· Εις τον καθήμενον επί του θρόνου και εις
το Αρνίον έστω η ευλογία και η τιμή και η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας
των αιώνων. Και τα τέσσαρα ζώα έλεγον· Αμήν· και οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι
έπεσαν και προσεκύνησαν τον ζώντα εις τους αιώνας των αιώνων.
Όλα εξαρτώνται από την αντίληψη που έχεις γι’ Αυτόν!
Οι ιερείς του Βάαλ:
Α’ Βασ.ιη:28 Και επεκαλούντο μετά φωνής μεγάλης και
κατετέμνοντο κατά την συνήθειαν αυτών με μαχαίρας και με λόγχας, εωσού αίμα
εξεχύθη επ' αυτούς.
Οι οπαδοί του Μολώχ:
Λευιτ.ιη:21 Και δεν θέλεις αφήσει τινά εκ του σπέρματός
σου να περάση διά του πυρός εις τον Μολόχ και δεν θέλεις βεβηλώσει το όνομα του
Θεού σου. Εγώ είμαι ο Κύριος.
Ο Δαβίδ προσευχόταν:
Ψαλ.ιθ:14 Ας ήναι ευάρεστα τα λόγια του στόματός μου
και η μελέτη της καρδίας μου ενώπιόν σου, Κύριε, φρούριόν μου και λυτρωτά μου.
Ο Ιησούς μιλώντας για τον Πατέρα είπε:
Ιωάν.δ:21-24 Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα, ότε
ούτε εις το όρος τούτο ούτε εις τα Ιεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τον Πατέρα.
Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν εξεύρετε, ημείς προσκυνούμεν εκείνο το
οποίον εξεύρομεν, διότι η σωτηρία είναι εκ των Ιουδαίων. Πλην έρχεται ώρα, και
ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν
πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι
προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.
· Δεν είναι σαν τον Δαγών των Φιλισταίων (μισός
ψάρι)
· Δεν είναι σαν τον Πάνα των Ελλήνων (μισός
τράγος)
· Δεν είναι σαν τους ζωόμορφους θεούς των
Αιγυπτίων.
Ο Θεός είναι πνευματικός, σοφός, λογικός.
Γι’ αυτό συνέχισε: οι
προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι
Ο Παύλος στην Ρωμ.ιβ:1 μιλάει για την λογική μας λατρεία που
είναι ευάρεστη στον Θεό.
Λατρεία που δεν στηρίζεται στο φόβο που γεννά η άγνοια.
Είναι έκφραση αγάπης, εμπιστοσύνης και θαυμασμού, επειδή
αναγνωρίζουμε ότι ο Θεός μας είναι άξιος του σεβασμού μας.
Ιωάν.δ:22 Σεις προσκυνείτε εκείνο το οποίον δεν
εξεύρετε….
Όσο περισσότερο
γνωρίζουμε τον Θεό, τόσο περισσότερους λόγους βρίσκουμε και θέλουμε να Τον
λατρεύουμε.
Ο Θεός, ο Δημιουργός των πάντων, Αυτός που μας έδωσε το
δικαίωμα να Τον αποκαλούμε Πατέρα, είναι ευαίσθητος στο ωραίο και το καλό.
Μαλ.α:6,14 Ο υιός τιμά τον πατέρα και ο δούλος τον
κύριον αυτού· αν λοιπόν εγώ ήμαι πατήρ, που είναι η τιμή μου; και αν κύριος
εγώ, που ο φόβος μου; λέγει ο Κύριος των δυνάμεων προς εσάς, ιερείς, οίτινες
καταφρονείτε το όνομά μου, και λέγετε, Εις τι κατεφρονήσαμεν το όνομά σου; ……
Όθεν επικατάρατος ο απατεών, όστις έχει εν τω ποιμνίω αυτού άρσεν και κάμνει
ευχήν και θυσιάζει εις τον Κύριον πράγμα διεφθαρμένον· διότι εγώ είμαι βασιλεύς
μέγας, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, και το όνομά μου είναι τρομερόν εν τοις
έθνεσι.
Ήταν προσβολή της φύσης Του να Του προσφέρουν άρρωστο ζώο.
Αλλά και σήμερα προσβάλουμε τον Θεό όταν στεκόμαστε στην
παρουσία Του, προφέροντας λόγια δοξολογίας και λατρείας, χωρίς να προσέχουμε τη
σημασία και τη σοβαρότητα εκείνων που λέμε ή ψάλουμε!
Η ποιότητα της λατρείας μας φανερώνει την γνώμη που έχουμε
για τον Θεό. Βέβαια, μπορεί να κόπτεσαι, χωρίς να λατρεύεις…
Ο Κύριος θέλει να Τον λατρεύουμε επειδή ξέρουμε ποιος είναι.
· Επειδή αναγνωρίζουμε την παντοδυναμία Του.
· Επειδή θαυμάζουμε τη σοφία Του.
· Την τάξη Του.
· Την κυβέρνησή Του.
· Αποδεχόμαστε το έργο της σωτηρίας Του.
Τον καιρό του Αμώς, ο Ισραήλ αφιέρωνε πολύ χρόνο σε λατρεία
και προσευχή, αλλά οι καρδιές τους δεν συμμετείχαν.
Σύμφωνα με τη Γραφή, η καρδιά διαλογίζεται:
Ματθ.θ:4 Και ιδών ο Ιησούς τους διαλογισμούς αυτών,
είπε· Διά τι σεις διαλογίζεσθε πονηρά εν ταις καρδίαις σας;
Παρ.κγ:7 διότι καθώς φρονεί εν τη ψυχή αυτού,
τοιούτος είναι· φάγε και πίε, λέγει προς σέ· αλλ' η καρδία αυτού δεν είναι μετά
σου.
Τέτοια ασυναίσθητη λατρεία είναι τελείως απαράδεκτη από τον
ζωντανό Θεό!
Γι’ αυτό έστειλε ένα φοβερό μήνυμα:
Άμ.ε:21-24 Εμίσησα, απεστράφην τας εορτάς σας, και δεν
θέλω οσφρανθή εν ταις πανηγύρεσιν υμών. Εάν μοι προσφέρητε τα ολοκαυτώματα και
τας θυσίας σας, δεν θέλω δεχθή αυτάς και δεν θέλω επιβλέψει εις τας ειρηνικάς
θυσίας των σιτευτών σας. Αφαίρεσον απ' εμού τον ήχον των ωδών σου, και το άσμα
των οργάνων σου δεν θέλω ακούσει. Αλλ' η κρίσις ας καταρρέη ως ύδωρ και η
δικαιοσύνη ως αένναος χείμαρρος.
Η λατρεία τους είχε καταντήσει απάτη!
Γνώριζαν πολλά για το Σάββατο, αλλά γνώριζαν ελάχιστα τον
Θεό!
Ο Κύριος φανέρωσε τα βάθη των καρδιών τους:
Άμ.η:5,6 λέγοντες, Πότε θέλει παρέλθει ο μην, διά να
πωλήσωμεν γεννήματα; και το σάββατον, διά να ανοίξωμεν σίτον, σμικρύνοντες το
εφά και μεγαλύνοντες τον σίκλον και νοθεύοντες τα ζύγια της απάτης; διά να
αγοράσωμεν τους πτωχούς με αργύριον και τον πένητα διά ζεύγος υποδημάτων, και
να πωλήσωμεν τα σκύβαλα του σίτου;
Αμέσως μετά τη λατρεία του Σαββάτου, επέστρεφαν στην
λερωμένη τους καθημερινότητα.
Γιατί λάτρευαν τον Θεό, τι τους παρακινούσε;
Με το νου τους είχαν φτιάξει ένα «Θεό» που ζητούσε μόνο
τελετουργίες και τυπικά.
Τέτοιους λατρευτές είχε υπόψιν Του ο Θεός όταν έλεγε:
Ησ.α:12-17 Όταν έρχησθε να εμφανισθήτε ενώπιόν μου, τις
εζήτησεν εκ των χειρών σας τούτο, να πατήτε τας αυλάς μου; Μη φέρετε πλέον,
ματαίας προσφοράς το θυμίαμα είναι βδέλυγμα εις εμέ τας νεομηνίας και τα
σάββατα, την συγκάλεσιν των συνάξεων, δεν δύναμαι να υποφέρω, ανομίαν και
πανηγυρικήν σύναξιν. Τας νεομηνίας σας και τας διατεταγμένας εορτάς σας μισεί η
ψυχή μου είναι φορτίον εις εμέ εβαρύνθην να υποφέρω. Και όταν εκτείνητε τας
χείρας σας, θέλω κρύπτει τους οφθαλμούς μου από σας ναι, όταν πληθύνητε δεήσεις,
δεν θέλω εισακούει αι χείρές σας είναι πλήρεις αιμάτων. Λούσθητε, καθαρίσθητε·
αποβάλετε την κακίαν των πράξεών σας απ' έμπροσθεν των οφθαλμών μου παύσατε
πράττοντες το κακόν, μάθετε να πράττητε το καλόν· εκζητήσατε κρίσιν, κάμετε
ευθύτητα εις τον δεδυναστευμένον, κρίνατε τον ορφανόν, προστατεύσατε την δίκην
της χήρας
…και αργότερα εξηγεί γιατί:
Ησ.κθ:13 Διά τούτο ο Κύριος λέγει, Επειδή ο λαός
ούτος με πλησιάζει διά του στόματος αυτού και με τιμά διά των χειλέων αυτού,
αλλ' η καρδία αυτού απέχει μακράν απ' εμού, και με σέβονται, διδάσκοντες
διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων·
Σήμερα τι κάνουμε;
Τέτοιους λατρευτές είχε στο νου Του ο Ιησούς όταν έλεγε:
Ματθ.ζ:21-23 Δεν θέλει εισέλθει εις την βασιλείαν των
ουρανών πας ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε, αλλ' ο πράττων το θέλημα του Πατρός
μου του εν τοις ουρανοίς. Πολλοί θέλουσιν ειπεί προς εμέ εν εκείνη τη ημέρα,
Κύριε, Κύριε, δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου, και εν τω ονόματί σου
εξεβάλομεν δαιμόνια, και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε
θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ' εμού οι
εργαζόμενοι την ανομίαν.
Δεν διαψεύδει τις πράξεις τους, αλλά αρνείται τα κίνητρά
τους.
Ο Θεός, στις σχέσεις μας μαζί Του, αυτό που ζητά είναι η
γνήσια αγάπη.
Έξοδ.λγ:9-11 Και καθώς εισήρχετο ο Μωϋσής εις την σκηνήν,
κατέβαινεν ο στύλος της νεφέλης και ίστατο επί των θυρών της σκηνής· και ελάλει
ο Κύριος μετά του Μωϋσέως. Και έβλεπε πας ο λαός τον στύλον της νεφέλης
ιστάμενον επί των θυρών της σκηνής· και πας ο λαός ανιστάμενος προσεκύνει,
έκαστος από της θύρας της σκηνής αυτού. Και ελάλει ο Κύριος προς τον Μωϋσήν
πρόσωπον προς πρόσωπον, καθώς λαλεί άνθρωπος προς τον φίλον αυτού. Και
επέστρεφεν εις το στρατόπεδον· ο δε θεράπων αυτού νέος, Ιησούς ο υιός του Ναυή,
δεν ανεχώρει από της σκηνής.
Πρόσωπο προς πρόσωπο με τον φίλο Του, οι άλλοι από την θύρα
της σκηνής τους!
Το αποτέλεσμα: παρρησία:
Αριθ.ιδ:11-19 Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν, Έως πότε
θέλει με παροργίζει ο λαός ούτος; και έως πότε δεν θέλουσι πιστεύει εις εμέ,
μετά πάντα τα σημεία τα οποία έκαμα εν μέσω αυτών; θέλω πατάξει αυτούς με
θανατικόν και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς, και σε θέλω κάμει εις έθνος μεγαλήτερον
και δυνατώτερον αυτών. Και είπεν ο Μωϋσής προς τον Κύριον, Τότε η Αίγυπτος
θέλει ακούσει διότι συ ανεβίβασας τον λαόν τούτον εν τη δυνάμει σου εκ μέσου
αυτών· και θέλουσιν ειπεί τούτο προς τους κατοίκους της γης ταύτης· οίτινες
ήκουσαν ότι συ, Κύριε, είσαι εν μέσω του λαού τούτου, ότι συ, Κύριε, φαίνεσαι
πρόσωπον προς πρόσωπον, και η νεφέλη σου ίσταται επ' αυτούς, και συ
προπορεύεσαι αυτών την ημέραν εν στύλω νεφέλης, την δε νύκτα εν στύλω πυρός.
Εάν λοιπόν θανατώσης τον λαόν τούτον ως ένα άνθρωπον, τότε τα έθνη, τα οποία
ήκουσαν το όνομά σου, θέλουσιν ειπεί λέγοντες, Επειδή δεν ηδύνατο ο Κύριος να
φέρη τον λαόν τούτον εις την γην, την οποίαν ώμοσε προς αυτούς, διά τούτο
κατέστρεψεν αυτούς εν τη ερήμω. Και τώρα, δέομαί σου, ας μεγαλυνθή η δύναμις
του Κυρίου μου καθ' ον τρόπον είπας λέγων, Ο Κύριος είναι μακρόθυμος και
πολυέλεος, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν, και όστις κατ' ουδένα τρόπον δεν
θέλει αθωώσει τον ένοχον, ανταποδίδων την ανομίαν των πατέρων επί τα τέκνα έως
τρίτης και τετάρτης γενεάς. Συγχώρησον, δέομαι, την ανομίαν του λαού τούτου
κατά το μέγα έλεός σου και καθώς συνεχώρησας τον λαόν τούτον από της Αιγύπτου
μέχρι του νυν.
Γέν.ιη:22,23 Και
αναχωρήσαντες εκείθεν οι άνδρες υπήγον προς τα Σόδομα· ο δε Αβραάμ ίστατο έτι
ενώπιον του Κυρίου. Και πλησιάσας ο Αβραάμ είπε, Μήπως θέλεις απολέσει τον
δίκαιον μετά του ασεβούς;
Ιακ.β:23 και επληρώθη η γραφή η λέγουσα· Επίστευσε δε
Αβραάμ εις τον Θεόν, και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην, και φίλος Θεού
ωνομάσθη.
Ιωάν.ιε:14,15 Σεις είσθε φίλοι μου, εάν κάμνητε όσα εγώ
σας παραγγέλλω. Δεν σας λέγω πλέον δούλους, διότι ο δούλος δεν εξεύρει τι
κάμνει ο κύριος αυτού· εσάς δε είπον φίλους, διότι πάντα όσα ήκουσα παρά του
Πατρός μου, εφανέρωσα εις εσάς.
