Ποιες είναι οι θεμελιώδεις διδασκαλίες στο θέμα της προφητείας;

 

Αν μελετήσουμε τις Γραφές, θα δούμε ότι ζούμε στις τελευταίες μέρες, ή έσχατες ημέρες όπως τις ονομάζει ο λόγος του Θεού.

Ο ερχομός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού για να παραλάβει την εκκλησία Του διαγράφεται πολύ κοντά.

Συνεπώς, οι προφητείες που έχουν να κάνουν με τους έσχατους καιρούς, είναι αντικείμενο έντονου ενδιαφέροντος και μελέτης.

Φυσικά, όλοι αυτοί που πιστεύουν ότι η Αγία Γραφή είναι ο αλάνθαστος λόγος του Θεού, θα ενωθούν για να διακηρύξουν το θεμελιώδες μήνυμά της.

Ποιες είναι οι θεμελιώδεις διδασκαλίες στο θέμα της προφητείας; Τι πρέπει να διακηρύττουμε πάνω σ’ αυτό το θέμα αν θέλουμε να υποστηρίξουμε την εξουσία της Βίβλου;

 

Πρώτα, πρέπει να πούμε για την Αρπαγή της εκκλησίας. Ο απόστολος Παύλος έγραψε:

«Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς, πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή» (Α’ Κορ.ιε:51-52).

«Επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ’ ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν, θέλομεν αρπαχθή μετ’ αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου» (Α’ Θεσ.δ:16-17).

Δεύτερο, πρέπει να μιλήσουμε για τη Θλίψη. Για την περίοδο αυτή της κρίσης και της συμφοράς, που όμοιά της δεν υπήρξε ποτέ πάνω στο πρόσωπο της γης. Ο Ιησούς εξήγησε ότι

«Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω (ο αναγινώσκων ας εννοή) ...... τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ δια τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι» (Ματθ.κδ:15, 21-22).

Φαίνεται ότι η Αποκάλυψη στα κεφάλαια ς-ιθ περιγράφει αυτά τα γεγονότα. Σ’ αυτά τα κεφάλαια περιγράφεται η έγερση του θηρίου ή του ανθρώπου της ανομίας (Β’ Θεσ.β:3) που ονομάζεται Αντίχριστος μέσα στο λόγο του Θεού. Ο άνθρωπος αυτός θ’ αντισταθεί στο θέλημα του Θεού και θα κυβερνήσει τον κόσμο όλο.

Τρίτο, πρέπει να πούμε για τη Δεύτερη Έλευση του Χριστού στη γη. Όταν ο Ιησούς αναλήφθηκε στους ουρανούς, δύο άγγελοι είπαν στους μαθητές Του:

«Άνδρες Γαλιλαίοι, τί ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει ελθεί ούτω, καθ’ όν τρόπον, είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξ.α:11).

Θα επιστρέψει στη γη μαζί με όλους τους αγίους Του (Α’ Θεσ.γ:13). Θα πατήσει πάνω στο όρος των Ελαιών και θα καταστρέψει τα στρατεύματα του θηρίου (Ζαχ.ιδ και Αποκ.ιθ).

Τέταρτο, όταν ο Ιησούς επιστρέψει στη γη και νικήσει τον Αντίχριστο, θα εγκαθιδρύσει τη Χιλιετή Βασιλεία.

«Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη» (Αποκ.κ:6).

«Και ο Κύριος θέλει είσθαι βασιλεύς εφ’ όλην την γην. Εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι Κύριος είς, και το όνομα αυτού έν» (Ζαχ.ιδ:9).

Πέμπτο, μετά τη Χιλιετή Βασιλεία και μετά από μια τελευταία επανάσταση εναντίον Του, θα λάβει χώρα η τελική κρίση.

«Και είδον θρόνον λευκόν μέγαν, και τον καθήμενον επ’ αυτού, από προσώπου του οποίου έφυγεν η γη και ο ουρανός και δεν ευρέθη τόπος δι’ αυτά και είδον τους νεκρούς μικρούς και μεγάλους, ισταμένους ενώπιον του Θεού, και τα βιβλία ηνοίχθησαν και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών. Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών. Και ο θάνατος και ο άδης ερρίφθησαν εις την λίμνην του πυρός ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος. Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός» (Αποκ.κ:11-15).

Έκτο, ανάλογα με το πως ανταποκρίθηκε κάθε άνθρωπος, όσο ζούσε, στο σχέδιο της σωτηρίας του Θεού, θα κληρονομήσει είτε αιώνια ζωή (σωτηρία), είτε αιώνιο θάνατο (καταδίκη). Ο Ιησούς εξήγησε:

«Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ότι ο ακούων τον λόγον μου και πιστεύων εις τον πέμψαντά με, έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν δεν έρχεται, αλλά μετέβη εκ του θανάτου εις την ζωήν. Αληθώς αληθώς σας λέγω, ότι έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι νεκροί θέλουσιν ακούσει την φωνήν του Υιού του Θεού, και οι ακούσαντες θέλουσι ζήσει......Μη θαυμάζετε τούτο διότι έρχεται ώρα, καθ’ ήν πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής οι δε πράξαντες τα φαύλα, εις ανάστασιν κρίσεως» (Ιωάν.ε:24-25, 28-29).

Όσοι πίστεψαν στο έργο του Χριστού κι έχουν δικαιωθεί δια της πίστεως αυτής, θα ζήσουν αιώνια με τα δοξασμένα ανθρώπινα σώματά τους, όπως το ένδοξο σώμα του Ιησού (Φιλιπ.γ:21  Α’ Ιωάν.γ:2).

Θα κατοικήσουν μαζί Του σ’ ένα πραγματικό μέρος που ο ίδιος προετοίμασε. «Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα ει δε μη, ήθελον σας ειπεί, υπάγω να σας ετοιμάσω τόπον. Και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι, και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να ήσθε και σείς όπου είμαι εγώ» (Ιωάν.ιδ:2-3).

Η αιώνια κατοικία των αγίων είναι γνωστή στην απλή γλώσσα σαν ουρανός και συχνά παρομοιάζεται με την «άγια πόλη, την άνω Ιερουσαλήμ» (Αποκ.κα:2). Στις Γραφές, «ουρανός» μπορεί να σημαίνει:

(α) τη γήινη ατμόσφαιρα,

(β) το απώτερο διάστημα και

(γ) τον τόπο κατοικίας του Θεού και των αγγέλων, όπου κι αν είναι αυτός (Γεν.α:1,8  ιε:5  κη:12,17  Α’ Βασ.η:30).

Αυτή η τρίτη έννοια ανταποκρίνεται και στο μελλοντικό τόπο κατοίκησης των αγίων, γιατί θα κατοικούν στην παρουσία του Θεού για πάντα (Αποκ.κα:3-4  22-27).

Αν και οι πιστοί είναι ήδη μέρος της αόρατης «Βασιλείας των ουρανών» ή «Βασιλείας του Θεού», που σημαίνει ότι ο Θεός διοικεί τις καρδιές τους, όμως περιμένουν τη μελλοντική, ορατή, παγκόσμια φανέρωση της Βασιλείας του Θεού που θα διαρκέσει σ’ όλη την αιωνιότητα.

Οι άδικοι θα ριχτούν στη «λίμνη του πυρός», όπως ονομάζεται η κόλαση. Στις Γραφές, κόλαση (Άδης) μπορεί να σημαίνει:

(α) ένα προσωρινό τόπο παραμονής των ψυχών των νεκρών, όπου περιμένουν την ανάσταση και την κρίση

(β) τη φυλακή εκπεσόντων αγγέλων (Τάρταρος) ή

(γ) τον τόπο της τελικής κρίσης των άδικων (Γέενα) (Μάρκ.θ:43-48  Λουκ.ις:22-23  Πράξ.β:31  Β’ Πέτρ.β:4).

Η τρίτη έννοια είναι ο τόπος της αιώνιας παραμονής των αδίκων. Ο Ιησούς περιέγραψε αυτό τον τόπο σαν «το σκότος το εξώτερον», «το πυρ το αιώνιον», εκεί «όπου ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά, και το πυρ δεν σβύνεται» (Ματθ.κε:30,41  Μάρκ.θ:44).

Ακόμα, ο απόστολος Παύλος εξήγησε ότι ο Ιησούς θα έρθει «μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού, εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου, και από της δόξης της δυνάμεως αυτού» (Β’ Θεσ.α:7-9).