ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ; (3)

 

ΠΑΡΟΔΙΚΗ ΘΛΙΨΗ

 

Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές η χαρά του πιστού ανθρώπου μπορεί να καλυφθεί προσωρινά από κάποια μεγάλη δυσκολία ή συμφορά που ήρθε στη ζωή του. Ακόμη ότι μπορεί για ένα διάστημα να λείπει τελείως από τη ζωή του. Ο απόστολος Πέτρος γράφει: «Διά το ό­ποιον άγαλλιάσθε, αν και τώρα ολίγον (εάν χρειασθεί) λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς» (Α' Πέτρ.α:6).  

 

Η χαρά είναι ένα συναίσθημα και γι’ αυτό δεν πρέπει ποτέ να θεωρείται σαν απόδειξη της αναγέννησης του ανθρώπου. Είναι το αποτέλεσμα της αλλαγής του ανθρώπου που πλησιάζει το Θεό και όχι αυτή καθαυτή η αναγέννηση του. Γι' αυτό το λόγο και, σε εξαιρετικά δύσκολες ή επώδυνες καταστάσεις δεν μπορεί να διατηρηθεί.

Για παράδειγμα, ο ληστής, μέσα στους αφόρητους πόνους από τη σταύρωση του δεν μπορούσε να χαρεί τη λύτρωση του, όταν ο Χριστός του είπε: «Σήμερον θέ­λεις είσθαι μετ' έμού εν τω παραδείσω» (Λουκ.κγ:43). Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν είχε σωθεί.       

Το ίδιο και ένας πιστός άνθρωπος σήμερα μπορεί να μη μπορεί να χαρεί τη σωτηρία του ή την επικοινωνία του με το Θεό όταν βρίσκεται κάτω από δύσκολες ή θλιβερές καταστάσεις. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει σωθεί ή ότι δεν είναι εντάξει με το Θεό.

Εκείνο όμως που πρέπει να τονιστεί είναι ότι αυτές οι καταστάσεις είναι συ­νήθως προσωρινές και παροδικές. Όταν ο πιστός άνθρωπος βρίσκεται στο δρόμο του Θεού, τότε «τό εσπέρας δύναται να συγκατοικήσει κλαυθμός, αλλά το πρωΐ έρχεται άγαλλίασις» (Ψαλμ.λ:5). 

Ε­πομένως δεν είναι δικαιολογημένη η κα­τάσταση εκείνων των χριστιανών από τη ζωή των οποίων λείπει μόνιμα η χαρά και η ικανοποίηση.