Αλλά αν θέλουμε να κάνουμε μια πιο σοβαρή συζήτηση για το χρονοδιάγραμμα της διάσωσης της Εκκλησίας (όπως μιλάμε με σοβαρούς ανθρώπους), τότε ναι, μπορούμε να το αποδείξουμε αυτό με βεβαιότητα.
Στην πραγματικότητα, πιστεύω ότι η ευλογημένη ελπίδα της
επικείμενης επιστροφής του Χριστού είναι ένα κοινό θέμα που βρίσκεται σε όλες
τις επιστολές της Καινής Διαθήκης (Τίτος β:13).
Ήταν η θέση της Εκκλησίας της Καινής Διαθήκης.
Ξεκινάμε με τη γνώση ότι η Εκκλησία πρέπει να διασωθεί πριν από την Ημέρα
της Οργής του Κυρίου.
Τα παρακάτω εδάφια δείχνουν ότι η Εκκλησία θα διασωθεί πριν από την Ημέρα
της Οργής του Κυρίου.
Α’ Θεσ.α:10 και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών,
τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς από της
μελλούσης οργής.
Α’ Θεσ.ε:9 διότι ο Θεός δεν προσδιώρισεν ημάς εις οργήν, αλλ'
εις απόλαυσιν σωτηρίας διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,
Αποκ.γ:10 Επειδή εφύλαξας τον λόγον της υπομονής μου, και
εγώ θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού, ήτις μέλλει να έλθη επί της
οικουμένης όλης, διά να δοκιμάση τους κατοικούντας επί της γης.
Επομένως, ο προσδιορισμός του πότε αρχίζει η Ημέρα της Οργής του Κυρίου
προσδιορίζει πότε θα γίνει η Αρπαγή, διαδοχικά.
Η Ημέρα της Οργής του Κυρίου περιλαμβάνει ολόκληρη την Εβδομηκοστή Εβδομάδα
του Δανιήλ:
Σοφ.α:14-18 Εγγύς είναι η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη, εγγύς,
και σπεύδει σφόδρα· φωνή της ημέρας του Κυρίου· πικρώς θέλει φωνάξει εκεί ο
ισχυρός. Ημέρα οργής η ημέρα εκείνη, ημέρα θλίψεως και στενοχωρίας, ημέρα
ερημώσεως και αφανισμού, ημέρα σκότους και γνόφου, ημέρα νεφέλης και ομίχλης,
ημέρα σάλπιγγος και αλαλαγμού κατά των οχυρών πόλεων και κατά των υψηλών
πύργων. Και θέλω καταθλίψει τους ανθρώπους και θέλουσι περιπατεί ως τυφλοί,
διότι ημάρτησαν εις τον Κύριον· και το αίμα αυτών θέλει διαχυθή ως κόνις και αι
σάρκες αυτών ως κόπρος. Αλλ' ουδέ το αργύριον αυτών ουδέ το χρυσίον αυτών θέλει
δυνηθή να λυτρώση αυτούς εν τη ημέρα της οργής του Κυρίου, και πάσα η γη θέλει
καταναλωθή υπό του πυρός του ζήλου αυτού· διότι θέλει κάμει συντέλειαν, μάλιστα
ταχείαν, επί πάντας τους κατοικούντας την γην.
Ωσ.ε:10 οι άρχοντες Ιούδα έγειναν ως οι μετατοπίζοντες
όρια· επ' αυτούς θέλω εκχύσει ως ύδατα την οργήν μου.
Ιεζ.ζ:19 Το αργύριον αυτών θέλουσι ρίψει εις τας οδούς, και
το χρυσίον αυτών θέλει είσθαι ως ακαθαρσία· το αργύριον αυτών και το χρυσίον
αυτών δεν θέλουσι δυνηθή να λυτρώσωσιν αυτούς εν τη ημέρα της οργής του Κυρίου·
δεν θέλουσι χορτάσει τας ψυχάς αυτών και δεν θέλουσι γεμίσει τας κοιλίας αυτών,
διότι έγεινε το πρόσκομμα της ανομίας αυτών.
Λουκ. 21:23 Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας και τας θηλαζούσας εν εκείναις
ταις ημέραις· διότι θέλει είσθαι μεγάλη στενοχωρία επί της γης και οργή κατά
του λαού τούτου,
Καταλήγουμε σε αυτό το συμπέρασμα εξετάζοντας προσεκτικά και συγκρίνοντας
τις σχετικές περικοπές της Γραφής.
Μια σύγκριση σημείο προς σημείο της Αποκ.ς και του Ματθ.κδ δείχνει ότι και τα δύο κεφάλαια
αναφέρονται αναμφίβολα στα ίδια γεγονότα.
Μας βοηθούν να προσδιορίσουμε τη χρονική στιγμή της Αρπαγής παρέχοντας
αποδείξεις ότι οι κρίσεις των σφραγίδων στην Αποκάλυψη αρχίζουν στην αρχή της
Θλίψης.
Αποκ.ς:16 και λέγουσι προς τα όρη και προς τας πέτρας·
Πέσατε εφ' ημάς και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επί του θρόνου και
από της οργής του Αρνίου,
Το παραπάνω εδάφιο δείχνει ότι το άνοιγμα των σφραγίδων είναι η προφητική
Ημέρα της Οργής του Κυρίου. Επομένως, αυτή η οργή πρέπει να αρχίσει στην αρχή
της Θλίψης. Επειδή η Εκκλησία πρόκειται να σωθεί από αυτή την οργή, η Εκκλησία
θα αρπαχτεί πριν αρχίσει η Θλίψη.
Μια δεύτερη απόδειξη της προ Θλίψης Αρπαγής της Εκκλησίας σχετίζεται άμεσα
με την ιουδαϊκή φύση της Θλίψης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την καθοριστική διάκριση
μεταξύ της Εκκλησίας και του έθνους Ισραήλ.
Η Εκκλησία δεν συμμετείχε στις πρώτες εξήντα εννέα εβδομάδες ετών για το
έθνος Ισραήλ (Δαν.θ:24–25). Γιατί θα συμμετείχε τότε η Εκκλησία στην
εβδομηκοστή εβδομάδα;
Θυμηθείτε, αυτή η χρονική περίοδος αναφέρεται σαν «στενοχωρία του Ιακώβ»
(Ιερ.λ:7).
Ακόμη και στο Δαν.θ:24 γινόμαστε μάρτυρες των διακριτών αναφορών στον
Ιουδαϊκό λαό, όπως ειπώθηκε στον Δανιήλ, «Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί
τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου…».
Οι 144.000 δούλοι του Θεού που σφραγίζονται είναι «εκ πάσης φυλής των
υιών Ισραήλ» (Αποκ.ζ:4). Θα είναι 12.000 από καθεμία από τις 12 φυλές
(Αποκ.ζ:5–8).
Η επί του όρους ομιλία είναι εβραϊκής φύσης.
Η Εκκλησία δεν είναι παρούσα με καμία έννοια στα κεφάλαια «κδ» και «κε» του
Ματθαίου.
Οι ερωτήσεις των μαθητών στο Ματθ.κδ:3 αφορούσαν την Ιερουσαλήμ, τον Ισραήλ
και τη Δεύτερη Έλευση του Κυρίου με δόξα για να εγκαθιδρύσει τη βασιλεία Του.
Ακόμη και οι περιγραφές της Παλαιάς Διαθήκης αυτής της περιόδου είναι σαφώς
ιουδαϊκής φύσης:
Ζαχ.ιβ:8,9 Εν τη ημέρα εκείνη ο Κύριος θέλει υπερασπισθή
τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ· και ο αδύνατος μεταξύ αυτών εν τη ημέρα εκείνη
θέλει είσθαι ως ο Δαβίδ και ο οίκος του Δαβίδ ως Θεός, ως άγγελος Κυρίου,
ενώπιον αυτών. Και εν τη ημέρα εκείνη θέλω ζητήσει να εξολοθρεύσω πάντα τα έθνη
τα ερχόμενα κατά της Ιερουσαλήμ.
Ένα τρίτο επιχείρημα υπέρ της Αρπαγής πριν από τη Θλίψη, είναι ότι η
λογοτεχνική δομή του βιβλίου της Αποκάλυψης δείχνει ότι η Εκκλησία δεν είναι
παρούσα στη γη μόλις αρχίσουν οι κρίσεις των σφραγίδων.
Ασφαλώς το βιβλίο της Αποκάλυψης μάς δίνει συμπληρωματικές πληροφορίες για
πρόσθετες δραστηριότητες που θα λάβουν χώρα κατά τη διάρκεια της Θλίψης.
Ο έντονος διωγμός του Ισραήλ θα λάβει χώρα κυρίως στο δεύτερο μισό της
Θλίψης. Η συζήτηση για το θηρίο και τον ψευδοπροφήτη σχετίζεται με το δεύτερο
μισό. Αυτές οι πρόσθετες πληροφορίες περιγράφουν περαιτέρω τις δραστηριότητες
που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια αυτής της επταετούς περιόδου.
Ωστόσο, πρέπει να αναγνωριστεί ότι η Εκκλησία δεν αναφέρεται ποτέ στην Αποκ.δ-ιη.
Αν η Εκκλησία πρόκειται να λάβει μέρος σε μερικές από τις κρίσεις της Θλίψης,
γιατί δεν αναφέρεται ποτέ; Επομένως, η λογοτεχνική δομή της Αποκάλυψης είναι
ένα ισχυρό επιχείρημα για την Αρπαγή της Εκκλησίας που λαμβάνει χώρα πριν από
τη Θλίψη.
Ένα τέταρτο επιχείρημα σχετίζεται άμεσα με τη μυστηριακή έννοια της
Εκκλησίας. Αυτό καθιστά την Αρπαγή πριν από τη Θλίψη, αναγκαιότητα. Η Εκκλησία
είναι μια προσωρινή διακοπή στο πρόγραμμα του Θεού με τον Ισραήλ, που δεν υπήρξε
παρά μόνο μετά την εξηκοστή ένατη εβδομάδα του Δαν.θ.
Ιστορικά, η Εκκλησία δεν είχε θέση στις πρώτες εξήντα εννέα εβδομάδες, και
έτσι προκύπτει ότι η Εκκλησία δεν θα έχει θέση ούτε στην εβδομηκοστή εβδομάδα.
Συνολικά, όλα αυτά τα γεγονότα μας αναγκάζουν να καταλάβουμε ότι η
αναχώρηση της Εκκλησίας για να συναντήσει τον Κύριο στον αέρα (Αρπαγή) πρέπει
να προηγηθεί της άφιξης της Ημέρας της Οργής του Κυρίου.
