Σκέψεις - thoughts

 

Στις 31 του Δεκεμβρίου 2000 τέλειωσε η δεύτερη χιλιετηρίδα μετά τη γέννηση του Χριστού.

Πόσα και πόσα δεν έγιναν στη διάρκεια αυτής της περιόδου. Αλλά ας μείνουμε λίγο στα τελευταία 22 χρόνια. 

Πολλοί από εκείνους που πέρασαν το κατώφλι του 2000 δεν υπάρχουν πια ανάμεσά μας.

Άλλοι, που τότε ήταν ακόμη έφηβοι, έχουν τώρα τη δική τους οικογένεια. Αρκε­τοί άλλαξαν τόπο διαμονής, κάποιοι έχασαν την υγεία τους, μερικοί στερήθηκαν την περιουσία τους και άλλοι την εργασία τους.

Όλοι - κι αυτό είναι το μόνο κοινό,­ απο­κτήσαμε ακόμη περισσότερη πείρα (θετική ή αρνητική).

Όπως με τις χιλιάδες άλλα χρόνια που πέρασαν, η ζωή στον πλανήτη μας συνεχίστηκε αλλά επίσης, παράλληλα με την ανθρώπινη ιστορία, τα «βιβλία του Ουρανού» εξα­κολούθησαν να ενημερώνουν τις σελίδες τους.

Είναι αλήθεια πως το κύλισμα του χρόνου δε γίνεται αντιληπτό με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους ανθρώπους.

Υπάρχουν πολλοί, και τούτοι ίσως είναι οι περισσότεροι, που το μόνο που αντιλαμβάνονται είναι οι ρυτίδες στο πρόσωπο, οι άσπρες τρίχες στο κεφάλι και οι πόνοι που συ­νοδεύουν τη σωματική φθορά.

Κατά τα άλλα είναι ευχαρι­στημένοι με το περιεχόμενο αυτής της «ζωής». Αν βέβαια μπορούσαν να συμμετέχουν με πιο έντονο ρυθμό και σε περισσότερη έκταση την απόλαυση της αμαρτίας, αυτό θα το προτιμούσαν και μάλλον όλη τους η προσπάθεια σ' αυτό επιδίδεται, όμως, αναφορικά με την προσωπικότητά τους, τον «εσωτερικό άνθρωπο» όπως λέει η Γραφή, κενοί ήρθαν στον κόσμο και πιο κενοί ετοιμάζονται να τον αφήσουν. Έτσι έγινε και στα χρόνια που πέρασαν.

Άλλων όμως η ζωή σημαδεύτηκε με πιο σπουδαία γεγονότα, που η συνέπειές τους θα τους ακολουθούν όχι μόνο σ' αυτή τη ζωή μα και στην αιωνιότητα.

Κάποιοι - κι ευχόμαστε να είναι πολλοί­ μεσ' στα χρόνια που πέρασαν - έμαθαν για τη σωτηρία που εξασφάλισε και χαρίζει ο Χριστός, μετάνιωσαν και υπάκουσαν στην πρόσκληση. Τώρα ανήκουν στην Εκκλησία Του Ιησού Χριστού και ζουν σύμφωνα με το θεϊκό θέλημα.

Κάποιοι απ' αυτούς αφιέρωσαν ακόμη και το χρόνο τους και τα υπάρχοντά τους στην υπηρεσία του Ευαγγελίου και του συνάνθρωπου. Αυτή η ομάδα κατανόησε τη μικρή αξία της προσκε­ρότητας και πόθησε ν' αποκτήσει τα δώρα της Βασιλείας του Θεού, που είναι «δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμ.ιδ:17).

Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία, που όμως είναι τραγική. Πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι όχι μόνο έμαθαν και γνώρισαν το σω­τήριο έργο του Χριστού μα αποφάσισαν να μην υποταχτούν στις εντολές του Κυρίου.

Προτίμη­σαν να ζήσουν με της δικής τους της καρδιάς τις επιθυμίες και αποφάσεις. Τέτοιοι είναι όσοι απόρριψαν μια για πάντα το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και αρνήθηκαν να δεχτούν τα θεία δώρα.

Στην κατηγορία αυτή πρέπει να εντάξουμε κι εκείνους που, αν και αρχικά δέχτηκαν το Ευαγγέλιο, για κάποιο καιρό ακολούθησαν την οδηγία του λόγου του Θεού και προσωρινά περπάτησαν στο θέλημα του Κυρίου, τελικά ­και τούτο είναι το χειρότερο,­ κατέληξαν να υπηρετούν τον εαυτό τους και το ατομικό τους συμφέρον, είτε αυτό αφορά τις προσωπικές τους φιλοδοξίες είτε εντάσσεται στα πλαίσια ενός δογματικού και εκκλησιαστικού κατεστη­μένου.

Γι' αυτούς τους τελευταίους τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά και τούτο όχι επειδή το έλεος του Θεού δε μπορεί να τους φτάσει και να τους θεραπεύσει, μα επειδή η ανθρώπινη συνείδηση τόσο εύκολα πωρώνεται και η καρδιά τόσο σκληρύνεται, που κι οι ελπίδες για μετάνοια και προσφυγή στη θεία θεραπεία ελαχιστοποιούνται όλο και περισσότερο.

Η ζωή θα εξακο­λουθήσει μέσα στα αιώνια σχέδια του Θεού κι ο καθένας μας θα συνεχίσει τη δική του πο­ρεία.

Σε ποια από τις παραπάνω κατηγορίες θα πρέπει να καταταγείς αγαπητέ αναγνώστη;

Ø    Αν βαδίζεις μαζί μας στο δρόμο του Θεού, ακολουθώντας τα ίχνη του Κυρίου, τότε «ας τρέχωμεν μεθ' υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα». (Εβρ.ιβ:1)

Ø    Αν ακόμη δεν αποφάσισες ν' ακολουθήσεις το δρόμο του Κυρίου, το δρόμο της ζωής, είναι ώρα να το κάνεις τώρα. Ο Κύριος σε περιμέ­νει! (Πράξ.ιζ:30)

Ø    Αν είσαι από εκείνους που λάθεψαν στο πνευματικό περπάτημα, που γλίστρησαν και έπεσαν, μην απελπίζεσαι. Μόνο στο δικό σου χέρι βρίσκεται το πνευματικό σου μέλλον. Μετάνοια, εξομολόγηση και αποκατά­σταση είναι τα απαραίτητα και ασφαλή βήματα της επιστροφής.

Προσευχή μας και βαθιά ευχή είναι, να γίνουν από όλους οι σωστές εκτιμήσεις και να παρθούν οι πρέπουσες αποφάσεις.

Άραγε πόσος χρόνος είναι ακόμη στη διάθέσή μας; Ας τον εκμεταλλευτούμε λοιπόν, ζώντας «σω­φρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι, προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα, και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. όστις έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, διά να μας λυτρώση από πάσης ανομίας, και να μας καθαρίση εις εαυ­τόν λαόν εκλεκτόν, ζηλωτήν καλών έργων». (Τίτ. β:11-14).