Ιωήλ β:1 Σαλπίσατε σάλπιγγα εν Σιών, και αλαλάξατε εν τω όρει τω αγίω μου· ας τρομάξωσι πάντες οι κατοικούντες την γήν· διότι έρχεται η ημέρα του Κυρίου, διότι είναι εγγύς·
Ιωήλ β:31 Ο ήλιος θέλει μεταστραφή εις σκότος και η σελήνη
εις αίμα, πριν έλθη η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής.
Ιωήλ γ:1,2 Διότι, ιδού, εν ταις ημέραις εκείναις και εν τω καιρώ εκείνω, όταν επιστρέψω τους αιχμαλώτους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, θέλω συνάξει έτι πάντα τα έθνη και θέλω καταβιβάσει αυτά εις την κοιλάδα του Ιωσαφάτ, και θέλω κριθή μετ' αυτών εκεί υπέρ του λαού μου και της κληρονομίας μου Ισραήλ, τον οποίον διέσπειραν μεταξύ των εθνών και διεμοιράσθησαν την γην μου·
Ιωήλ γ:14 Πλήθη, πλήθη εις την κοιλάδα της δίκης· διότι
εγγύς είναι η ημέρα του Κυρίου εις την κοιλάδα της δίκης.
Ιωήλ γ:15 Ο ήλιος και σελήνη θέλουσι συσκοτάσει και οι
αστέρες θέλουσι σύρει οπίσω το φέγγος αυτών.
Ιωήλ γ:16 Ο δε Κύριος θέλει βρυχήσει εκ Σιών και εκπέμψει
την φωνήν αυτού εξ Ιερουσαλήμ· και οι ουρανοί και η γη θέλουσι σεισθή· αλλ' ο
Κύριος θέλει είσθαι το καταφύγιον του λαού αυτού και η ισχύς των υιών Ισραήλ.
Ιωήλ γ:17 Ούτω θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι Κύριος ο Θεός
σας, ο κατοικών εν Σιών, τω όρει τω αγίω μου· τότε η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι
αγία και αλλογενείς δεν θέλουσι διέλθει δι' αυτής πλέον.
Ιωήλ γ:18 Και εν τη ημέρα εκείνη τα όρη θέλουσι σταλάξει
γλεύκος και οι λόφοι θέλουσι ρέει γάλα και πάντες οι ρύακες του Ιούδα θέλουσι
ρέει ύδατα και πηγή θέλει εξέλθει εκ του οίκου του Κυρίου και θέλει ποτίζει την
φάραγγα του Σιττείμ.
Αποκ.ς:12 Και είδον, ότε ήνοιξε την σφραγίδα την έκτην,
και ιδού, έγεινε σεισμός μέγας, και ο ήλιος έγεινε μέλας ως σάκκος τρίχινος και
η σελήνη έγεινεν ως αίμα,
Στα τρία του κεφάλαια ο Ιωήλ δίνει μία λεπτομερή εικόνα του
πώς οι προφήτες αντιλαμβάνονταν και παρουσίαζαν την θεία κρίση και το μέλλον
του λαού του Θεού.
Το βιβλίο του προφήτη Ιωήλ περισσότερο από κάθε άλλο βιβλίο
της Γραφής αποτελεί το βιβλίο της Ημέρας του Κυρίου, η οποία αποτελεί τον
ειδικό εκείνο «φακό», μέσα από τον οποίο βλέπει κι ερμηνεύει το ιστορικό
γίγνεσθαι του λαού του και του κόσμου.
Το θέμα αυτό ενώνει – «δένει» όλο το βιβλίο μαζί. Η Ημέρα του
Κυρίου, σύμφωνα με τον προφητικό λόγο (Σοφ.α:2-18, γ:8-14, Αβδ.10-17) και την
Ιουδαϊκή σκέψη θα οδηγούσε στην - τελική - εκπλήρωση των προαιώνιων
απολυτρωτικών σχεδίων του Θεού σε σχέση με την υποσχόμενη επίσκεψη του Γιάχβε
στον λαό Του, την εγκαθίδρυση της Βασιλείας Του, την κρίση Του πάνω στον λαό
Του και σε άλλα έθνη, αλλά και τη μετέπειτα σωτηρία Του σε αυτούς, καθώς θα
μετανοούσαν.
Ο Ιωήλ φέρνει στο προσκήνιο αυτό ακριβώς το βιβλικό υπόβαθρο
(β:32, γ:16) σε σχέση με την Ημέρα αυτή, η οποία, ενώ θα είναι για τον λαό του
Θεού που μετανοεί κι επικαλείται τον Θεό, ημέρα συγχώρεσης, σωτηρίας και
ευλογίας (απομάκρυνση των ακρίδων και του εχθρικού στρατεύματος, καρποφορία της
γης, μελλοντική έκχυση του Πνεύματος του Θεού - β:18-27, 28-29, 32), για τους
εχθρούς θα είναι ημέρα κρίσης και καταστροφής (β:30-31, γ:1-15).
Τότε, η Ημέρα του Κυρίου (Ιωήλ β:1κ.ο.κ.) προσωρινά έπαυσε
εξαιτίας της μετάνοιας του Ιούδα, όμως κάποτε στο μέλλον θα περίμενε την τελική
της εκπλήρωση, που δεν θα ήταν μία συγκεκριμένη ημέρα, αλλά μία περίοδος
κλιμακούμενης εκπλήρωσης των θείων σχεδίων. Κι αυτό το γεγονός της τελικής
εκπλήρωσης της Ημέρας του Κυρίου φανερώνει και επιβεβαιώνει η έκχυση του Αγίου
Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής (Ιωήλ β:28-31, Πράξεις β:16-21), η οποία
και αποτελεί την αφετηρία των εσχάτων ημερών, που και αυτές περιμένουν την
ολοκλήρωσή τους με την τελική εκπλήρωση της Ημέρας - της Κρίσης - του Κυρίου
κατά τη Δεύτερη Έλευση του Ιησού Χριστού.
Όμως, όπως στο παρελθόν, σε σχέση με τους Ιουδαίους (β:32),
έτσι και στο μέλλον, σε σχέση με όλα τα έθνη πάνω στη γη, «όποιος επικαλεστεί
το Όνομα του Κυρίου θα σωθεί» (εβραϊκά, «εκφύγει - δραπετεύσει – ελευθερωθεί»
από την κρίση της οργής του Θεού - β:32) [Ρωμ.ι:12-13, επίσης δες Ψαλμ.87, Αμώς
θ:11-12 - Πράξεις ιε:16-18].
Η Ημέρα του Κυρίου, ο ειδικός θεολογικός «φακός» του Ιωήλ για
να ερμηνεύσει την ιστορική πραγματικότητα της εποχής του αλλά και να φανερώσει
τα διαχρονικά σχέδια της χάρης του Θεού για τον λαό Του Ισραήλ, φανερώνεται την
εποχή εκείνη μέσα από την κρίση των επιδρομών ενάντια στον Ιούδα (ακρίδες,
βόρειο στράτευμα) και τη μελλοντική κρίση όλων των εχθρών του Θεού και του
Ισραήλ.
Όμως, αυτή η Ημέρα δεν έχει να κάνει μόνο με την κρίση, αλλά
και τη σωτηρία του λαού και της γης του. Έτσι, ο Κύριος της Διαθήκης υπόσχεται
για τότε την αποκατάσταση και ευλογία της γης με την αποστολή βροχών (β:10-27),
φανερώνοντας την κυριαρχία Του πάνω στη φύση, αλλά και την πιστή αγάπη Του προς
το λαό Του, και για ύστερα την ευλογία του μετανοημένου λαού με την αποστολή
του Πνεύματός Του (β:28-32, Πράξ.β:39, Ρωμ.ι:12κ.ο.κ.).
Αυτή η διαχρονική πραγματικότητα της Ημέρας του Κυρίου, της
κρίσης και τιμωρίας των εχθρών του Θεού μα και της σωτηρίας κι ευλογίας του -
μετανοημένου - λαού του Θεού, δεν περιορίζεται ούτε εξαντλείται σε ένα και μόνο
γεγονός, αλλά είναι διαχρονικό και αφορά το κάθε έθνος και την κάθε γενιά μέχρι
την τελική κι ολοκληρωτική εκπλήρωσή της με το δεύτερο ερχομό του Χριστού.
Πράξ.β:14 Σταθείς δε ο Πέτρος μετά των ένδεκα, ύψωσε την φωνήν
αυτού και ελάλησε προς αυτούς· Άνδρες Ιουδαίοι και πάντες οι κατοικούντες την
Ιερουσαλήμ, τούτο ας ήναι γνωστόν εις εσάς και ακούσατε τους λόγους μου.
Πράξ.β:15 Διότι ούτοι δεν είναι μεθυσμένοι, καθώς σεις
νομίζετε· διότι είναι τρίτη ώρα της ημέρας·
Πράξ.β:16 αλλά τούτο είναι το ρηθέν διά του προφήτου Ιωήλ·
Πράξ.β:17 Και εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, Θέλω
εκχέει από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί
σας και αι θυγατέρες σας, και οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις, και οι
πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια·
Πράξ.β:18 και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου
εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει από του Πνεύματός μου, και θέλουσι
προφητεύσει·
Πράξ.β:19 και θέλω δείξει τέρατα εν τω ουρανώ άνω και σημεία
επί της γης κάτω, αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού·
Πράξ.β:20 ο ήλιος θέλει μεταστραφή εις σκότος και η σελήνη
εις αίμα, πριν έλθη η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής.
Πράξ.β:21 Και πας όστις αν επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου,
θέλει σωθή.
