Αποκ.ιθ:1 Και
μετά ταύτα ήκουσα ως φωνήν μεγάλην όχλου πολλού εν τω ουρανώ, λέγοντος·
Αλληλούϊα· η σωτηρία και η δόξα και η τιμή και η δύναμις ανήκουσιν εις Κύριον
τον Θεόν ημών
Και μετά ταύτα ήκουσα ως φωνήν
μεγάλην όχλου πολλού εν τω ουρανώ, λέγοντος· Αλληλούϊα
Η λέξη «αλληλούια» εμφανίζεται 4 φορές σ' αυτό το κεφάλαιο και είναι οι
μόνες αναφορές της Καινής Διαθήκης (εδ.1,3,4,6).
Ο πολύς όχλος είναι οι άγιοι του Θεού, που με μια φωνή δοξάζουν και
ευλογούν το Θεό.
«Αλληλούια» είναι σύνθετη λέξη: «ΧΑΛΕΛΟΥ + ΓΙΑΧ» που στα Εβραϊκά σημαίνει «δόξα στον ΓΙΑΧ». ΓΙΑΧ είναι σύντμηση του ΓΙΑΧΟΥΕ, του ονόματος του Θεού στην Π.Δ.
Υπάρχουν μόνο δύο λέξεις στην Καινή Διαθήκη που συμπεριλαμβάνουν το όνομα
ΓΙΑΧΟΥΕ, αν εξαιρέσουμε βέβαια ορισμένα κύρια Εβραϊκά ονόματα, όπως του ιερέα Ζαχαρία.
Αυτές οι δύο λέξεις είναι «Αλληλούια» και «Ιησούς».
Ιησούς σημαίνει ΓΙΑΧΟΥΕ-ΣΩΤΗΡΑΣ. Οι άγιοι του Θεού δοξάζουν και ευλογούν
τον Ιησού, το μεγάλο Θεό και Σωτήρα μας.
η σωτηρία και η δόξα και η τιμή και η
δύναμις ανήκουσιν εις Κύριον τον Θεόν ημών
Οι άγιοι αποδίδουν αυτή την τιμή και τη δόξα στο Θεό, γιατί Αυτός είναι η
πηγή της σωτηρίας και της δύναμης.
Αποκ.ε:12, ζ:10,12 ιβ:10 Πρόκειται για τη μεγάλη και ενωμένη φωνή των αγίων
του Θεού και των αγγέλων, που Τον λατρεύουν και Τον δοξάζουν στον ουρανό.
Όταν βλέπουμε αυτή την τρομερή καταστροφή, το τι πρόκειται να συμβεί πάνω
στη γη και την έκχυση της οργής του θυμού του Θεού, κάνει τις καρδιές μας να αγάλλονται
και να ευφραίνονται και να είναι ευγνώμονες στο Θεό, γιατί θα μας διαφυλάξει
από την κρίση και την καταστροφή της αμαρτίας, θα μας πάρει εκεί όπου Αυτός
θέλει να είμαστε, στην παρουσία Του.
Θα εκφύγουμε όλα αυτά τα τρομερά γεγονότα που θα συμβούν πάνω στη γη. Θα βρισκόμαστε
για πάντα μαζί με το Θεό στην παρουσία Του, θα είμαστε απόλυτα ταυτισμένοι με
Αυτόν, και θα αγαλλόμαστε και θα χαιρόμαστε για τη δίκαιη κρίση Του, γιατί
γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι δίκαιος και αληθινός.
Αυτή η κραυγή των αγίων στον ουρανό είναι μια κραυγή νίκης και θριάμβου,
μια κραυγή δοξολογίας και ευχαριστίας στον ζώντα στους αιώνες.
Αποκ.ιθ:2 διότι
αληθιναί και δίκαιαι είναι αι κρίσεις αυτού· διότι έκρινε την πόρνην την
μεγάλην, ήτις έφθειρε την γην με την πορνείαν αυτής, και εξεδίκησεν εκ της
χειρός αυτής το αίμα των δούλων αυτού.
διότι έκρινε την πόρνην την μεγάλην,
ήτις έφθειρε την γην με την πορνείαν αυτής
Αποκ.ιζ:2 Εμέθυσαν οι κάτοικοι της γης από τον οίνο της πορνείας της.
Διαπράττοντας πορνεία, δηλαδή με το να φέρεται άπιστα προς το Θεό και να
ενώνεται με τον κόσμο, σύρει πολλές ψυχές μέσα στο δικό της ασεβές σύστημα, και
με αυτό τον τρόπο νυμφεύεται πνευματικά τον κόσμο και τις επιθυμίες του και όχι
το Θεό. Γι’ αυτό το λόγο ο Θεός την κρίνει. Και η κρίση Του είναι τρομερή, αλλά
δίκαιη.
και εξεδίκησεν εκ της χειρός αυτής το
αίμα των δούλων αυτού
Ο Θεός παίρνει εκδίκηση από την πόρνη τη μεγάλη για την τιμή του αίματος
των αγίων Του. Αυτή είναι που διέφθειρε τη γη με τα βδελύγματά της, αυτή είναι
που έσυρε λαούς και έθνη μακριά από τον αληθινό Θεό, αυτή είναι που κατεδίωξε
και θανάτωσε εκατομμύρια αγίων του Θεού. Και τώρα είναι πλέον η ώρα της ανταπόδοσης
και της κρίσης.
Αποκ.ιθ:3 Και
εκ δευτέρου είπον· Αλληλούϊα· και ο καπνός αυτής αναβαίνει εις τους αιώνας των
αιώνων.
Οι άγιοι δοξάζουν και ευλογούν το Θεό για τη δικαιοσύνη Του στην έκχυση
της κρίσης εναντίον της πόρνης εκκλησίας. Η δόξα και η ευλογία απευθύνονται
στον δίκαιο και άγιο Θεό, και κράζουν Αλληλούια, γιατί η κρίση Του είναι
πράγματι δίκαιη.
και ο καπνός αυτής αναβαίνει εις τους
αιώνας των αιώνων.
Το γεγονός ότι ο καπνός της ανεβαίνει στους αιώνες των αιώνων, σημαίνει
ότι θα καίγεται αιωνίως μέσα στη λίμνη του πυρός. Βέβαια δεν έχει έρθει ακόμα ο
καιρός της μεγάλης κρίσης, ούτε υπάρχει ακόμα η Λίμνη του πυρός.
Μόνο μετά το τέλος της χιλιετούς βασιλείας θα ριφθούν οι άνθρωποι στη
λίμνη του πυρός. Αναφέρεται στο μέλλον, γιατί έχει να κάνει με την αιωνιότητα. Αναφέρεται
στο δεύτερο θάνατο.
Πρόκειται για πολύ τρομακτική συμφορά που θα συμβεί πάνω στη γη και είναι
η αιώνια κρίση στην κόλαση μακριά από την παρουσία του Θεού. Αυτό δείχνει πόσο
τρομερή και βαριά είναι η αμαρτία της. Απομακρύνθηκε από το Θεό και οδηγεί πάρα
πολλές ψυχές μακριά από την αλήθεια, μέσα στο αιώνιο σκοτάδι.
Αποκ.ιθ:4 Και
έπεσον οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι και τα τέσσαρα ζώα και προσεκύνησαν τον
Θεόν τον καθήμενον επί του θρόνου λέγοντες· Αμήν, αλληλούϊα.
Οι άγιοι συμμετέχουν με αυτό τον τρόπο στην έκχυση της δίκαιης κρίσης του
Θεού λέγοντας Αμήν, Αλληλούια.
Δεν έχουν κανένα δισταγμό η φόβο. Συμφωνούν ότι κάθε τι που κάνει ο Θεός
είναι δίκαιο. Και είναι ολοκληρωτικά ένα πνεύμα και μια καρδιά με το Θεό. Έπεσαν
και προσκύνησαν το Θεό, τον καθήμενο επί του θρόνου. Του δίνουν όλη τη δόξα και
την τιμή.
Αποκ.ιθ:5 Και
εξήλθεν εκ του θρόνου φωνή, λέγουσα· Αινείτε τον Θεόν ημών, πάντες οι δούλοι
αυτού και οι φοβούμενοι αυτόν και οι μικροί και οι μεγάλοι.
Εκεί που λέει «πάντες οι δούλοι
αυτού και οι φοβούμενοι αυτόν», η λέξη «και» δεν έχει θέση (κριτικό
κείμενο), γιατί οι «φοβούμενοι αυτόν»
είναι το ίδιο με το «πάντες οι δούλοι
αυτού». Εννοεί «αινείτε τον Θεόν ημών πάντες οι δούλοι αυτοί, οι φοβούμενοί
αυτόν». Όλοι οι άγιοι του Θεού που βρίσκονται στον ουρανό προτρέπονται και
οδηγούνται να αινέσουν και να προσκυνήσουν το Θεό στα επουράνια.
Μάλλον πρόκειται για τη φωνή ενός από τα 4 ζώα, γιατί η φωνή βγαίνει μέσα
από το θρόνο. Είδαμε στο κεφ.δ:6 ότι τα 4 ζώα ήταν εν μέσω του θρόνου και κύκλω
του θρόνου. Επίσης είδαμε στα εδ.δ:9-11 ότι τα 4 ζώα οδηγούν τη λατρεία και
προσκύνηση του Θεού. Έτσι φαίνεται ότι ένα από τα 4 ζώα προτρέπει εδώ τους
αγίους του Θεού στον ουρανό να αινέσουν και να ευλογήσουν το Θεό.
Αποκ.ιθ:6 Και
ήκουσα ως φωνήν όχλου πολλού, και ως φωνήν υδάτων πολλών, και ως φωνήν βροντών
ισχυρών, λεγόντων· Αλληλούϊα· διότι εβασίλευσε Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ.
Αυτή η ισχυρή φωνή είναι η ενωμένη φωνή των αγίων του Θεού που βρίσκονται
μέσα στη δόξα και τη χαρά του ουρανού. Είναι οι νικητές άγιοι της αρπαγής, οι άγιοι
της Μεγ. Θλίψης και οι 144.000.
Όλοι μαζί λατρεύουν, δοξάζουν και ευλογούν το Θεό. Ο Κύριος ήδη έλαβε τη δύναμη
Του τη μεγάλη και βασίλευσε.
Ο Θεός υποτάσσει τη βασιλεία στον Εαυτό Του. Τώρα αποκτά για πάντα πλήρη
έλεγχο. Πάντα ασκούσε πλήρη έλεγχο και κυριαρχία, όμως τώρα λαμβάνει τη
βασιλεία και αρχίζει να βασιλεύει υποτάσσοντας τα πάντα στον Εαυτό Του. Πρόκειται
για την ημέρα του Κυρίου. Την ημέρα που ο Θεός πλέον επεμβαίνει ανοικτά στην
ανθρώπινη ιστορία και στα πράγματα της γης.
