ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.ιζ:5

 

Αποκ.ιζ:5 και επί το μέτωπον αυτής ήτο όνομα γεγραμμένον· Μυστήριον, Βαβυλών η μεγάλη, η μήτηρ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης.

 

Το όνομα πάνω στο μέτωπο δείχνει ότι έχει πλήρη γνώση των όσων πράττει. Έχει απομακρυνθεί από το Θεό και με πλήρη γνώση έχει απορρίψει την αλήθεια Του. Ο νους της είναι γεμάτος από βλασφημίες, ψεύδη, και άλλα βδελύγματα.

Αποκ.β:20-24 Εδώ αναφέρεται στην εκκλησία των Θυάτειρων, και μιλά σ’ αυτούς που δεν γνώρισαν τα βάθη του Σατανά, δεν αναμίχτηκαν με το ψεύτικο θρησκευτικό σύστημα, αλλά έμειναν πιστοί στη διδαχή του Κυρίου. Και πράγματι το θρησκευτικό σύστημα της εκκλησιαστικής αυτής περιόδου, που ήταν η Καθολική εκκλησία, ήταν τα βάθη του Σατανά..

Στη Β’ Θεσ.β:7 ο απόστολος Παύλος λέει ότι το μυστήριο της ανομίας ήδη ενεργείται, από τις μέρες του. Στις μέρες μας ενεργείται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και πρόκειται να φθάσει στο πλήρες. Το σύστημα της παγκόσμιας εκκλησίας της Βαβυλώνας αποτελεί μέρος αυτού του μυστηρίου της ανομίας.

Αντιγράφω αποσπάσματα από το βιβλίο του ALEX. HISLOP «ΟΙ ΔΥΟ ΒΑΒΥΛΩΝΕΣ»:

σελ.5 Για την ανεύρεση απόδειξης του Βαβυλωνιακού χαρακτήρα της Παπικής εκκλησίας, το πρώτο σημείο στο οποίο επικαλούμαι την προσοχή του αναγνώστη είναι το γνώρισμα του ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ το οποίο ταιριάζει εξ ίσου στο σύγχρονο Ρωμαιοκαθολικό όσο και στο αρχαίο Βαβυλωνιακό σύστημα. Το γιγάντιο σύστημα ηθικής διαφθοράς και ειδωλολατρίας, που περιγράφεται σ’ αυτό το κείμενο κάτω από το έμβλημα μιας γυναίκας με χρυσό κύπελλο στο χέρι της (Αποκ.ιζ:4) που μεθά όλους τους ανθρώπους με τον οίνο της πορνείας της (Αποκ.ιζ:2) αποκαλείται με θεία έμπνευση ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ, ΒΑΒΥΛΩΝ Η ΜΕΓΑΛΗ (Αποκ.ιζ:5).

Το γεγονός ότι το ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ όπως περιγράφεται στην (Β’ Θεσ.β:7) από τον Παύλο έχει το αντίστοιχο του στην εκκλησία της Ρώμης, κανένας άνθρωπος με ειλικρινή πρόθεση, ο οποίος προσωπικά διερεύνησε το θέμα, δεν μπορεί εύκολα να το αμφισβητήσει.

σελ.6 Επειδή λοιπόν η Βαβυλώνα της Αποκάλυψης χαρακτηρίζεται με την ονομασία ΜΥΣΤΗΡΙΟ το σημαντικό διακριτικό γνώρισμα της αρχαίας Βαβυλώνας ήταν τα Χαλδαϊκά ΜΥΣΤΗΡΙΑ τα οποία αποτελούσαν τόσο σημαντικό τμήμα αυτού του συστήματος.

σελ.7 Τα Χαλδαϊκά Μυστήρια μπορούμε να τα παρακολουθήσουμε μέχρι την εποχή της Σεμίραμις, η οποία έζησε λίγους μόνο αιώνες μετά τον κατακλυσμό και είναι γνωστό ότι τους επέβαλε την εικόνα της διεφθαρμένης και μιαρής σκέψης της. Η όμορφη εκείνη και εγκαταλειμμένη Βασίλισσα της Βαβυλώνας δεν ήταν μόνο η ίδια φιλήδονη και ακόλαστη, αλλά στα Μυστήρια, όπου εκείνη είχε συμβάλει σημαντικά στο σχηματισμό τους, λατρευόταν ως Ρέα η μεγάλη Μητέρα των θεών. Οι αποτρόπαιες τελετουργίες που την ταύτιζαν με την Αφροδίτη τη μητέρα όλης της αισχρότητας και την ίδια την πόλη της Βαβυλώνας, όπου βασίλευσε, είχαν σαν αποτέλεσμα η Βαβυλώνα να αποκτήσει τόσο κακή φήμη μεταξύ των εθνών, ώστε θεωρήθηκε η μεγάλη έδρα της ειδωλολατρίας όσο και της επίσημης πορνείας. Έτσι η Χαλδαία Βασίλισσα ήταν ταιριαστό και αξιοσημείωτο πρωτότυπο της ΓΥΝΑΙΚΑΣ της Αποκάλυψης με το χρυσό κύπελλο στο χέρι της και το όνομα στο μέτωπο της ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΒΑΒΥΛΩΝ Η ΜΕΓΑΛΗ, Η ΜΗΤΕΡΑ των πορνών και των βδελυγμάτων της γης.

ΒΑΒΥΛΩΝ: Σημαίνει σύγχυση και η ρίζα της λέξης είναι στη ΒΑΒΕΛ, όταν ο Θεός σύγχυσε τις γλώσσες των ανθρώπων. Τότε που ο Νεμβρώδ αποφασίζει να ενώσει τους ανθρώπους πολιτικά και θρησκευτικά εναντίον του αληθινού Θεού. Όμως όπως τότε ο Θεός δεν άφησε αυτό το σύστημα να φτάσει στο σκοπό του αλλά το κατέστρεψε, έτσι και τώρα που αυτό το σύστημα φτάνει στο αποκορύφωμα του, ο Θεός δεν θα το αφήσει αλλά θα το καταστρέψει.

Από τον Νεμβρώδ ξεκίνησε η ιδέα αυτή και μετά βλέπουμε να φαίνεται κάτω από τις παγκόσμιες κοσμοκρατορίες της Αιγύπτου, Ασσυρίας, Βαβυλώνας, Μηδοπερσίας, Ελλάδας και Ρώμης με το αποκορύφωμα της στο σύστημα του Α/Χ των εσχάτων ημερών.

Η Βαβυλώνα αποκαλείται εδώ ΜΗΤΗΡ ΤΩΝ ΠΟΡΝΩΝ. Αυτό σημαίνει ότι αυτή είναι η πηγή κάθε πνευματικής πορνείας και κάθε ψευδοθρησκείας.

Η Βαβυλώνα είναι μια θρησκεία και μια φιλοσοφία. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι άλλες ψεύτικες θρησκείες που έχουν τη ρίζα τους και την πηγή τους στη Βαβυλώνα αποκαλούνται θυγατέρες της. Μοιάζουν με τη μητέρα τους και είναι και αυτές πνευματικά πόρνες. Με αυτή την έννοια η Βαβυλώνα είναι μητέρα των πορνών.

Μετά τον κατακλυσμό όταν η κιβωτός στάθηκε πάνω στο όρος Αραράτ, και ο Νώε με την οικογένειά του βγήκαν έξω, είχαν μια νέα γη στην οποία έπρεπε να κατοικήσουν και να μπορέσουν να ζήσουν δίκαια ενώπιον του Θεού. Όμως μέσα σε λίγα χρόνια είχαν απομακρυνθεί οι άνθρωποι από το Θεό και είχαν διαφθαρεί και πάλι.

Ο Νεμβρώδ που ήταν ο ιδρυτής της Βαβέλ ήταν απόγονος του Νώε. Ο Χάμ, ο γιός του Νώε, γέννησε τον Χους, και αυτός γέννησε τον Νεμβρώδ. Με τον Νεμβρώδ οι άνθρωποι απέκλιναν από την αληθινή γνώση του Θεού, την οποία ο Νώε και τα παιδιά του είχαν και στράφηκαν εναντίον του Θεού.

Αυτό το σύστημα της Βαβέλ έγινε η πηγή κάθε ψευδοθρησκείας στον κόσμο. Είχαν μια θεά μητέρα, τη γυναίκα του Νεμβρώδ, τη βασίλισσα Σεμίραμις που αξίωσε ότι ο γιος της Θαμούζ πέθανε και αναστήθηκε σαν έλατο. Βλέπουμε πώς αυτή η ψεύτικη και κίβδηλη θρησκεία εξαπλώθηκε σ’ όλο τον κόσμο.

Παντού σ’ όλη τη γη υπάρχουν θρησκείες που έχουν μια μητέρα μ’ ένα γιό στην αγκαλιά της και λένε ότι ο γιός της αναστήθηκε.

Στην Αίγυπτο έχουμε την Ισις με τον Οσιρις, στην Ινδία Ισι & Ισβάρα, στη Μ. Ασία Κυβέλη & Δία, στη Ρώμη Τύχη & Ζεύς, στην αρχαία Ελλάδα η Δήμητρα ή η Ειρήνη με τον Πλούτο, στο Θιβέτ την Κίνα και την Ιαπωνία είναι η Σίνγκ Μού. Όμως ο λόγος του Θεού δεν μιλάει πουθενά για θηλυκή θεότητα.

Υπάρχουν πολλές διδασκαλίες περί τριάδας θεών σε πολλές ειδωλολατρικές θρησκείες, και μιλούν είτε για τριάδα θεών, ή για τριάδα προσώπων του ενός Θεού.

Η διδασκαλία της Καθολικής και Ορθόδοξης εκκλησίας έχει προέλθει κατ’ ευθείαν από τη Βαβέλ μέσω της Ρωμαϊκής και της Ελληνικής ειδωλολατρίας.

Γνωρίζουμε από την ιστορία ότι η Ρωμαιοκαθολική και Ορθόδοξη εκκλησία είναι κράμα χριστιανισμού και ειδωλολατρίας, και αυτό έγινε επί μεγάλου Κων/νου, ο οποίος ήθελε να ενώσει την αυτοκρατορία του σ’ ένα ενιαίο θρησκευτικό σύστημα.

Όταν αποφάσισε να γίνουν όλοι οι ειδωλολάτρες χριστιανοί, τότε πολλά από τα έθιμα της Ρωμαϊκής ειδωλολατρικής θρησκείας μπήκαν μέσα στην εκκλησία και έτσι αναμίχθηκε με τα είδωλα. Για παράδειγμα, ο Ρωμαίος μέγας αρχιερέας ονομαζόταν ΜΑΞΙΜΟΥΣ ΠΟΝΤΙΦΙΚΟΥΣ. Τον ίδιο τίτλο πήρε και ο πάπας. Η Ρωμαϊκή ειδωλολατρική θρησκεία είχε ένα κολλέγιο καρδιναλίων και παρθένες ιέρειες, που ήταν γυναίκες ελαφρών ηθών. Αυτό αντιστοιχεί με τις καλόγριες που υπάρχουν στην ορθόδοξη και καθολική εκκλησία.

Αντιγράφω από το βιβλίο «Οι δυο Βαβυλωνες» σελ.28:

«Για να παρουσιάσουν την ενότητα εκείνου του μοναδικού Θεού, οι Βαβυλώνιοι έδειχναν τρία πρόσωπα, για να συμβολίσουν το δόγμα της τριάδας, χρησιμοποίησαν όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα του Λαγιάρ, το ισόπλευρο τρίγωνο, όπως ακριβώς κάνει σήμερα η Παπική Ρωμαιοκαθολική εκκλησία ο Λαγιάρ στο τελευταίο έργο του δείχνει ένα δείγμα αυτής της τριαδικής θεότητας, που λατρευόταν στην αρχαία Ασσυρία στην Ινδία, η υπέρτατη θεότητα, κατά παρόμοιο τρόπο, σ’ ένα από τους αρχαιότερους ναούς - σπηλιές ο θεός παριστάνεται με τρία κεφάλια σ’ ένα σώμα υπό το όνομα ΕΚΟ DEVA TRIMURTI δηλ. ένας θεός τρεις μορφές.

Στην Ιαπωνία πανομοιότυπα, οι Βουδιστές λάτρευαν την υπέρτατη θεότητά τους, το Βούδα, με τρία κεφάλια υπό το όνομα SAN PAO FUH η αναγνώριση μιας τριάδας ήταν οικουμενική σε όλα τα αρχαία έθνη του κόσμου».

Ο θεσμός του μοναστηριού, του καλόγερου και της καλόγριας έχουν τις ρίζες τους στην Βαβυλώνα. Σε όλες τις ειδωλολατρικές θρησκείες από τα αρχαία χρόνια υπήρχε ένα τάγμα καρδιναλίων που ήταν μέσα στον ναό για να υπηρετεί τα θρησκευτικά καθήκοντα των λατρευτών. Υπήρχε όμως και ομάδα νεανίδων οι οποίες ήταν κοινές πόρνες για να εξυπηρετούν τις ανάγκες των προσκυνητών νομίζοντας ότι έτσι λάτρευαν την θεότητα που υπηρετούσαν (Εικονομάχοι στο Βυζάντιο σελ.107-109).

Η στολή του ειδικού ιερατείου, τα μαύρα ράσα. Δεν υπάρχει τίποτε ανάλογο μέσα στην Αγία Γραφή. Αντίθετα διαβάζουμε για λευκό ένδυμα.

Αποκ.ιη:4 Ο Θεός καλεί το λαό Του να εξέλθει από εκεί. Η κίνηση των χαρισματικών που παραμένουν μέσα εκεί είναι λάθος. Ο Θεός κάλεσε τον Αβραάμ να εξέλθει από τη γη των Χαλδαίων.

Ο θεσμός του ειδικού ιερατείου κρατάει από τη Βαβυλώνα.

«Οι δύο Βαβυλώνες» σελ. 9:

«...το ιερατείο είχε το μονοπώλιο.... έτσι οι άνθρωποι οπουδήποτε εκτείνονταν το Βαβυλωνιακό σύστημα ήταν χειροπόδαρα δεμένοι στους ιερείς. Οι ιερείς ήταν οι μοναδικοί θεματοφύλακες των θρησκευτικών γνώσεων. Μόνο τα μέλη του ιερατείου είχαν την γνήσια παράδοση με την οποία τα γραπτά και τα σύμβολα της επίσημης θρησκείας θα μπορούσαν να ερμηνευθούν. Χωρίς τυφλή και ανεπιφύλακτη υποταγή σ’ αυτούς κανένας δεν θα μπορούσε να γνωρίσει τι ήταν αναγκαίο για τη σωτηρία.

Οι Βαβυλώνιοι είχαν ιερατείο, οι Αιγύπτιοι είχαν ιερατείο, οι αρχαίοι Ρωμαίοι είχαν ιερατείο, οι Έλληνες. Όλα τα ιερατεία εκτός το ιερατείο της Παλαιάς Διαθήκης έχουν τη ρίζα τους στη Βαβυλώνα.

Το ειδικό ιερατείο έχει κλέψει από τον άνθρωπο το προνόμιο της άμεσης επικοινωνίας και επαφής με το Δημιουργό του. Ενώ ο λόγος του Θεού μας λέει ότι είναι ΕΙΣ μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, αυτοί έκαναν τους εαυτούς τους μεσίτες και δημιούργησαν ένα στράτευμα νεκρών μεσιτών τους οποίους λατρεύουν και παρακαλούν να μεσιτεύουν.

Όσο αφορά στα άμφια, οι ιερείς της Αφροδίτης αλλά και όλοι οι ειδωλολάτρες ιερείς φορούσαν μαύρα άμφια. Τα χρυσοποίκιλτα άμφια δεν έχουν να κάνουν τίποτα με τον Κύριο μας ή με τους απόστολους γιατί ποτέ δεν φόρεσαν κάτι διαφορετικό από όλους τους άλλους ανθρώπους.

Ο δικέφαλος αετός, είναι σύμβολο του Δυτικού και Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως που μόλυνε το Ναό του Θεού.

Ιερεμ.ζ:16 Μη προσεύχου υπέρ του λαού τούτου!

Τα κεριά είναι κατευθείαν μέσα από τη Βαβυλώνα, ήταν τελετουργικό όργανο του Θεού ήλιου που τον λάτρευαν μέσα σε σκοτεινές σπηλιές. (Οι δύο Βαβυλώνες σελ.387)

σελ.390 ακόμη και τα πιο απομακρυσμένα έθνη, δέχθηκαν να χρησιμοποιήσουν κεριά στις ιερές τελετές τους.

Οι Τσουγκουσιανοί, κοντά στη λίμνη Βαϊκάλη της Σιβηρίας, τοποθετούν κεριά μπροστά στους θεούς Μπουρτσάνς ή είδωλα εκείνης της χώρας. Στα νησιά Μολούκες, χρησιμοποιούνται κεριά στη λατρεία του Νίτο ή Διαβόλου, τον οποίο υπεραγαπούν οι νησιώτες. Στην Κεϋλάνη η χρήση κεριών είναι απαραίτητη στη λατρεία.

Μερικοί πιστοί που δεν είναι ιερωμένοι οικοδομούν εκκλησάκια για τους εαυτούς τους, αλλά υποχρεώνονται το καθένα να έχει ένα είδωλο του Βούδα, και ν’ ανάβουν πυρσούς ή κεριά μπροστά του και να το στολίζουν με λουλούδια.

Η λατρεία των λειψάνων είναι άλλη μια Βαβυλωνιακή συνήθεια, το να λατρεύεις και να επικαλείσαι σαν μεσίτες λείψανα.

Η δικαίωση με τα έργα, είναι κι αυτή Βαβυλωνιακή διδασκαλία.

Αυτοί είναι οι λόγοι που η Βαβυλώνα αποκαλείται μητέρα των πορνών και των βδελυγμάτων της γης. Και αυτός είναι ο λόγος που την βλέπουμε να κάθεται πάνω στο κόκκινο θηρίο με τα επτά κεφάλια και τα δέκα κέρατα.

Όμως θα φθάσει στην πλήρη έκφραση της στις τελευταίες μέρες, όταν το μυστήριο της ανομίας θα έρθει στο πλήρες.

Γι’ αυτό το λόγο ιδιαίτερα στις μέρες μας ο Θεός προτρέπει το λαό Του να εξέλθει από αυτήν, να αποχωριστεί και να ζήσει άγια για τον Κύριο, ακριβώς όπως ο Αβραάμ εξήλθε από την Ούρ των Χαλδαίων.

Στην Αποκ.γ:21-23 & ιη:4,5 ο Θεός προτρέπει το λαό Του να εξέλθει μέσα από τα ψεύδη και τα βδελύγματα της Βαβυλώνας.

Ας δούμε μερικά από τα βδελύγματα που η Βαβυλώνα έφερε μέσα στην εκκλησία:

1.    Ο θεσμός του ιερατείου των αρχαίων Ελλήνων, των Αιγυπτίων, των Περσών, των Βραχμάνων, των Βουδιστών, εκτός από τους ιερείς του Ισραήλ, έχουν τις ρίζες τους στη Βαβυλώνα.

Αυτό το ιερατείο κρατεί σήμερα και η χριστιανική θρησκεία κάτω από αυτούς τους τύπους. Όμως στον χριστιανισμό δεν επιτρέπεται να υπάρχει ειδικό ιερατείο, γιατί ο Χριστός έχει αμετάθετη την ιεροσύνη. Είναι ο αρχιερέας που μένει στον αιώνα, μεσιτεύει για όλους, είναι πανταχού παρών, και μπορεί ο καθένας να έλθει σ’ Αυτόν με πίστη και να προσευχηθεί. Ο Χριστός δεν άφησε κανένα ειδικό ιερατείο. Αντίθετα ο λόγος του Θεού λέει ότι μας κατέστησε βασιλείς και ιερείς στο Θεό και Πατέρα Του, όλους τους πιστούς. Όλοι οι πιστοί αποτελούμε βασιλεία ιερέων (Αποκ.α:6). Το ιερατείο έκλεψε από τον άνθρωπο την άμεση επαφή με το Θεό.

Ο Θεός όμως θέλει την καρδιά του καθενός χωριστά. Δεν χρειάζεται άλλους μεσίτες. Ο Χριστός είναι ο μόνος μεσίτης (Α’ Τιμ.β:5).

2.    Τα μαύρα άμφια του ιερέα τα φορούσαν οι ιερείς και οι ιέρειες της θεάς Αφροδίτης και όλων των ειδωλολατρικών λαών. Ο λόγος του Θεού παντού μας μιλάει για λευκά ιμάτια και για λευκό ένδυμα της δικαιοσύνης. Ο Χριστός είναι αναστημένος και ζωντανός. Δεν χρειάζονται τα μαύρα. Επίσης τα χρυσοποίκιλτα και πορφυρά άμφια τα πήραν από τη Βαβυλώνα. Ο αρχιερέας της εποχής εκείνης, που ονομαζόταν ΜΑΞΙΜΟΥΣ ΠΟΝΤΙΦΙΚΟΥΣ φορούσε αυτά τα άμφια όπως και ο καίσαρες όταν λειτουργούσαν μέσα στην Αγία Σοφία, και όταν έπεσε η Κων/πολη τα πήραν και τα φορούσαν οι πατριάρχες.

3.    Έχουν σαν σήμα το δικέφαλο αετό που ήταν το σήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που καταδίωξε και θανάτωσε εκατομμύρια χριστιανών κατά την περίοδο των διωγμών. Ο δικέφαλος αετός είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως για το οποίο μιλά ο προφήτης Δανιήλ, και το οποίο έστησε μέσα στα Άγια των Αγίων ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τίτος και μόλυνε το ναό.

4.    Πουθενά μέσα στο λόγο του Θεού δεν βλέπουμε να απευθύνονται προσευχές σε μια θηλυκή θεότητα, μια μητέρα που κρατεί το βρέφος της.

Η Μαριάμ ήταν μια άγια και ευλογημένη γυναίκα από το Θεό, όμως πουθενά μέσα στην Αγία Γραφή δεν αξίωσε λατρεία και προσκύνηση ή ρόλο μεσίτριας (Ιωάν.β:3-5).

Στον Ιερεμ.ζ:16-18 μας μιλάει για τη βασίλισσα του ουρανού, στην οποία έκαναν πέματα οι άνθρωποι για να παροργίσουν το Θεό. Ποια είναι η βασίλισσα του ουρανού σήμερα, προς την οποία προσεύχονται οι άνθρωποι, κάνουν λιτανείες και προσφορές και διάφορα τάματα; Είναι η «ΠΑΝΑΓΙΑ» την οποία ου άνθρωπου αποκαλούν «Πλατυτέρα των ουρανών». Πουθενά μέσα στον λόγο του Θεού δεν βλέπουμε να αποκαλείται Παναγία η μητέρα του Χριστού.

Αντίθετα ο Θεός που είναι υπεράνω πάντων ονομάζεται «Ο ΑΓΙΟΣ». Ονομάζοντας τη Μαριάμ «Παναγία» την τοποθετούμε πιο πάνω από τον ίδιο το Θεό. Αυτή η λατρεία της Παναγίας ξεκίνησε μέσα από την Βαβυλώνα, και την διατήρησαν η Ορθόδοξη και η Καθολική εκκλησία.

Εκείνη την εποχή, την Άνοιξη, γιόρταζε η θεά Αστάρτη. Αυτή ήταν τότε η βασίλισσα του ουρανού. Από τη λατρεία της θεάς Αστάρτης προέρχονται τα κουνελάκια, τα κλωσοπουλάκια, τα βαμμένα αυγά, τα πασχαλινά κουλούρια, που ήταν σύμβολά της. Αυτή είναι η Βαβυλώνα που γέμισε τον κόσμο βδελύγματα.

5.    Όσο αφορά στα κεριά, μπήκαν μέσα στην εκκλησία, όταν μπήκε και η λατρεία του Θεού ήλιου, τον οποίο οι ειδωλολάτρες λάτρευαν μέσα σε σκοτεινά μέρη με κεριά και καντήλια. Τα κεριά τα έχουν και οι Βουδιστές. Ισχυρίζονται ότι οι χριστιανοί μέσα στις κατακόμβες χρησιμοποιούσαν κεριά. Όμως τότε το κερί ήταν πανάκριβο γι’ αυτό είχαν δάδες από πίσσα.

6.    Ο Αϊ Βασίλης που έδωσε την περιουσία του στους φτωχούς και πέθανε από κακουχίες, δεν έχει καμιά σχέση με αυτόν που γυρίζει τα Χριστούγεννα μ’ ένα σάκο, είναι παχύς, και βάζει τους ανθρώπους να παίζουν χαρτιά και να χάνουν τις περιουσίες τους από την πρώτη μέρα του χρόνου. Ήταν μια θεότητα των Βαβυλωνίων, που την πρώτη μέρα του χρόνου ήταν πανταχού παρών και μοίραζε δώρα.

7.    Πουθενά ο λόγος του Θεού δεν μας λέει να γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα ή άλλες γιορτές. Ο Χριστός δεν γεννήθηκε 25 Δεκεμβρίου, αλλά Σεπτέμβριο με Οκτώβριο. Εκείνη την εποχή στις 25 Δεκεμβρίου γινόταν τρομερά πράγματα πάνω στη γη που ήταν μέρος της λατρείας του Θεού ήλιου και του Κρόνου. Ταυτόχρονα όμως γιορταζόταν και η γιορτή της ανάστασης του Θαμμούζ.

Στον Ιεζεκ.η:14 μας αναφέρει για τις γυναίκες που θρηνούσαν τον Θαμμούζ. Τότε έκαναν 40 μέρες νηστείες και τις αφιέρωναν σε κλαυθμούς και θρήνους για τον Θαμμούζ. Από εδώ πήραν τις σαρανταήμερες νηστείες, και βλέπουμε τον κόσμο να νηστεύει 40 μέρες την Μεγ. Σαρακοστή, όπως την ονομάζουν για να γιορτάσουν την ανάσταση του Χριστού. Στις 25 Δεκεμβρίου ήταν που αναστήθηκε ο Θαμμούζ σαν έλατο όπως έλεγαν, και από εδώ προέρχεται και ο στολισμός του χριστουγεννιάτικου δένδρου.

8.    Η λατρεία στην τριάδα ξεκίνησε από την Βαβυλώνα. Το να πιστεύει κάποιος στην τριάδα σημαίνει ότι λατρεύει τρία ξεχωριστά πρόσωπα, τρεις θεούς.

Μέχρι και τον 3^ο αιώνα μ.Χ. δεν πίστευαν σε τριάδα. Το 325 μ.Χ. με την Α’ Οικουμενική σύνοδο της Νίκαιας, άρχισε να διαμορφώνεται η διδασκαλία της τριάδας μετά από αρκετές συνόδους. Ο πατριάρχης Κύριλλος ήταν εκείνος που την διαμόρφωσε, και ερχόταν στις συνόδους για να επιβάλλει τη γνώμη του με στρατεύματα με καλογέρους και ναύτες χειροδυνάμους. Ο ίδιος πάπας διακήρυττε ότι όποιος λατρεύει την τριάδα, αυτόματα ανήκει στην καθολική εκκλησία, γιατί η τριάδα είναι εφεύρεση της Καθολικής εκκλησίας. Στην τριάδα θα στηριχθεί ο Α/Χ για την ένωση των δύο εκκλησιών.