ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Κεφ.ιβ:1

 

Εισαγωγή.

Στην Αποκ.ια:14-19 είδαμε τα γεγονότα που συμβαίνουν κατά τη χρονική περίοδο της 7^ης σφραγίδας.  Σ’ αυτό κεφάλαιο πάλι βλέπουμε μια εναλλαγή στο χρόνο.

Είπαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης δεν είναι γραμμένο κατά χρονολογική σειρά, όμως αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα στην ερμηνεία του, η οποία εξαρτάται από τους τύπους, τα σύμβολα και τους χρόνους - κλειδιά που αναφέρονται στο βιβλίο.

Ερμηνεύοντας σωστά αυτά τα σύμβολα, γνωρίζουμε κάθε στιγμή σε ποια χρονική περίοδο βρισκόμαστε, που αναφέρεται κάθε σύμβολο και σε ποια ομάδα ανθρώπων.

Στο δωδέκατο κεφάλαιο μεταφερόμαστε πίσω στον χρόνο, στον καιρό πριν την Αρπαγή. Η Αρπαγή αναφέρεται στο 5^ο εδάφιο αυτού του κεφαλαίου. Τα γεγονότα που περιγράφονται στα πρώτα 4 εδάφια, αναφέρονται στον καιρό που ζούμε τώρα μέχρι την Αρπαγή.

 

Αποκ.ιβ:1   Και σημείον μέγα εφάνη εν τω ουρανώ. γυνή ενδεδυμένη τον ήλιον, και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής και επί της κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα.

 

και σημείον μέγα εφάνη εν τω ουρανώ

Είπαμε ότι το δωδέκατο κεφάλαιο δεν ακολουθεί χρονολογικά το προηγούμενο.

Ο μέγας δράκων έχει εξουσία πάνω στην γη και ο Σατανάς καταρρίπτεται από τον ουρανό. Από τα συμφραζόμενα του κεφαλαίου αυτού καταλαβαίνουμε ότι η χρονική περίοδος που ο Σατανάς θα έχει εξουσία θα είναι 1.260 ημέρες.

Αυτή είναι η περίοδος των πρώτων 3,5 χρόνων της Θλίψης, που ήδη έχουμε δει.

Στο εδ.14 λέει για καιρό, καιρούς και ήμισυ καιρού, που είναι 3,5 χρόνια.

Στην Αποκ.ιγ:5 λέει ότι εδόθη εις αυτό στόμα λαλούν μεγάλα και βλασφημίας.

Αυτό το στόμα είναι ο Α/Χ, το στόμα του θηρίου. Του δόθηκε εξουσία να κάνει πόλεμο με τους αγίους για 42 μήνες.

Έτσι τα πρώτα εδάφια αυτού του κεφαλαίου αναφέρονται στη χρονική περίοδο πριν το διάστημα των 42 μηνών της Θλίψης.

Το μεγάλο σημείο που φάνηκε στον ουρανό είναι πολύ σπουδαίο.

Ένα σημείο, αντιπροσωπεύει κάτι άλλο πολύ μεγαλύτερο σε αξία, κάτι αληθινό. Πρόκειται για σύμβολο που ο Ιωάννης βλέπει μέσα στην όραση και το οποίο δείχνει μια μεγάλη αλήθεια.

Αν και ο Ιωάννης είδε αυτό σημείο στον ουρανό, στην πραγματικότητα ότι συμβαίνει σ’ αυτό το κεφάλαιο, λαμβάνει χώρα στην γη.

Για παράδειγμα, αυτή η γυναίκα που γεννά τον υιό τον άρσενα στα εδάφια 5 και 6 βρίσκεται στην γη, ενώ ο υιός ο άρσεν αρπάζεται στον ουρανό.

Στο εδ.9 ο Σατανάς ρίχνεται κάτω στην γη και στο εδ.13 μας λέει ότι όταν ο δράκων ερρίφθει στην γη, εδίωξε την γυναίκα που γέννησε τον υιό τον άρσενα.  Και πάλι βλέπουμε ότι η γυναίκα βρίσκεται πάνω στην γη.

Στο εδ.3 λέει ότι εφάνει κι άλλο σημείο στον ουρανό. Αυτό το σημείο που βλέπει ο Ιωάννης είναι ο μεγάλος κόκκινος δράκων. Ο λόγος για τον οποίο ο Ιωάννης βλέπει αυτά τα πράγματα στον ουρανό είναι γιατί αναφέρονται σε μια σύγκρουση στα επουράνια.

Οι άγιοι κάθονται  στα επουράνια. Ο δράκων, ο Σατανάς, μας κατηγορεί ημέρα και νύχτα μπροστά στον θρόνο του Θεού. Στο εδ.10 λέει ότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέρα και νύκτα.

Δεν προσπαθεί απλά να καταφάει τις ψυχές τους, αλλά να τους ρίξει κάτω, από τη θέση τους στον ουρανό, ώστε να μην είναι πλέον εκεί.

Ο στόχος του Σατανά δεν είναι να θανατώσει μόνο τους αγίους, αλλά να τους κάνει να στραφούν πίσω και να χάσουν την ψυχή τους.

Είναι μια πνευματική σύγκρουση όπως θα δούμε, αλλά και μια επίγεια καταδίωξη. Εφεσ.α:3  β:6  ς:12. Αν και αυτοί οι άγιοι βρίσκονται στην γη, η μάχη γίνεται στον ουρανό.

Σ’ αυτή την εικόνα που περιγράφει ο Ιωάννης, υπάρχει μια ουράνια άποψη. Στο εδ.16 διαβάζουμε ότι η γη βοήθησε την γυναίκα, άνοιξε το στόμα της και κατάπιε τον ποταμό που έρριψε ο δράκων από το στόμα του.

Το μεγάλο σημείο που φάνηκε στον ουρανό ήταν μια γυναίκα ντυμένη τον ήλιο, είχε την σελήνη κάτω από τα πόδια της και πάνω στο κεφάλι της ήταν στέφανος αστέρων δώδεκα.

Η γυναίκα αυτή ήταν έγκυος και έκραζε κοιλοπονούσα, βασανιζομένη για να γεννήσει, και στο εδ.5 μας λέει ότι γέννησε υιόν άρσενα, ο οποίος αρπάχτηκε προς τον Θεό.

Ποια είναι αυτή η γυναίκα; Η γυναίκα αυτή είναι η ορατή εκκλησία, των εσχάτων καιρών. Αποτελείται από ανθρώπους που κάποτε δέχτηκαν την χάρη του Θεού στην ζωή τους, που είχαν την δικαιοσύνη του Ιησού Χριστού, που πολλοί είναι αναγεννημένοι.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι αυτή η γυναίκα είναι η παρθένος Μαρία, η οποία γέννησε τον Χριστό. Θα αναφέρουμε μερικά επιχειρήματα για να αποδείξουμε ότι αυτή η γυναίκα δεν μπορεί να είναι η παρθένος Μαρία και ο υιός ο άρσεν που γέννησε δεν είναι ο Ιησούς Χριστός.

Το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι προφητικό. Στο κεφ.α:3 λέει μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας, και φυλάττοντες τα γεγραμμένα εν αυτή. Και στο κεφ.κβ:18-19 λέει για τον ακούοντα τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου.

Όλο το βιβλίο λοιπόν είναι μια προφητεία, που γράφτηκε το 96 μ.Χ. περίπου, πολύ μετά την γέννηση του Χριστού. Γι’ αυτό τον λόγο ο Ιωάννης δεν προφητεύει την γέννηση του Χριστού που ήδη έχει συμβεί.

Ο δράκων που στέκεται μπροστά στην γυναίκα για να καταφάει το τέκνο της έχει 7 κεφάλια και 10 κέρατα. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για την παγκόσμια κυβέρνηση του Α/Χ των εσχάτων ημερών.

Η παρθένος Μαρία έζησε την  εποχή της 6^ης κεφαλής, της αυτοκρατορίας, της Ρώμης. Τότε γέννησε τον Χριστό, και όχι της εποχή της 7^ης κεφαλής, επί της βασιλείας του Α/Χ. 

Στο κεφ. ιζ:10 ο λόγος του Θεού μας εξηγεί τη σημασία των 7 κεφαλών και των 10 κεράτων. Όταν ο Ιωάννης έγραψε το βιβλίο της Αποκάλυψης ήδη είχαν πέσει πέντε παγκόσμιες αυτοκρατορίες.  Η μία υπήρχε τότε, και αυτή ήταν η 6^η αυτοκρατορία της Ρώμης. Η άλλη που δεν είχε έρθει ακόμα, και όταν θα έρθει θα μείνει λίγο καιρό, είναι η βασιλεία του Α/Χ.

Βλέπουμε λοιπόν ότι αναφέρεται στους έσχατους καιρούς, και επομένως πρόκειται για γέννηση που θα συμβεί τότε.

Ένας άλλος λόγος είναι ότι η παρθένος Μαρία δεν διέφυγε στην έρημο για 1.260 μέρες αφού ο Χριστός αναλήφθηκε.

Στο εδ.6 λέει ότι η γυνή έφυγε εις την έρημον, όπου έχει τόπον ητοιμασμένον από του Θεού, δια να τρέφωσιν αυτήν εκεί ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα.

Εκείνο που γνωρίζουμε για την Μαριάμ είναι ότι έγινε η θετή μητέρα του απόστολου Ιωάννη, και ότι ο Ιωάννης ανέλαβε την φροντίδα της.

Ήταν στο ανώγειο μαζί με τους μαθητές του Κυρίου την ημέρα της Πεντηκοστής όταν έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. Δεν υπάρχει καμιά άλλη αναφορά μέσα στον λόγο του Θεού, ότι έφυγε στην Αραβία ή στην έρημο του Σινά ή κάτι παρόμοιο.

Ο Σατανάς δεν ερρίφθη κάτω στην γη από τον ουρανό όταν η Μαρία γέννησε τον Χριστό. Δεν υπάρχει κανένα εδάφιο μέσα στον λόγο του Θεού που να αναφέρει κάτι τέτοιο. 

Στο εδ.9 λέει ότι ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος ο καλούμενος διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γήν. Και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ αυτού.

Μετά την γέννηση και την αρπαγή του υιού του άρσενα, ο Σατανάς ρίχνεται στην γη, και αυτό δεν συνέβη μετά την ανάληψη του Χριστού.

Ούτε πήγε ο Σατανάς να κάνει πόλεμο με την Μαριάμ και το υπόλοιπο του σπέρματος της, όπως λέει στο εδ.17.

Το υπόλοιπο του σπέρματος της γυναίκας δεν ηρπάγει προς τον Θεόν όπως ο υιός άρσεν.

Στο εδ.10 όταν ο υιός άρσεν ηρπάγει προς τον Θεόν λέει ότι άκουσε φωνήν μεγάλη στον ουρανό όπου έλεγε ότι τώρα έγινε η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού, διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέρα και νύκτα.

Ο Σατανάς δεν έχει σταματήσει να μας κατηγορεί ενώπιον του Θεού ημέρα και νύκτα. Επομένως τα γεγονότα που περιγράφονται σ’ αυτό το κεφάλαιο δεν έχουν ακόμα συμβεί.

Ένα άλλο επιχείρημα είναι ότι η γυναίκα συμβολίζει τον Ισραήλ, ο οποίος γεννά τον Ιησού Χριστό. Όμως δεν είναι ο λαός Ισραήλ που γεννά τον Χριστό για τους εξής λόγους :

Τον καιρό που γράφτηκε αυτή η προφητεία, ο Χριστός είχε ήδη γεννηθεί και αναληφθεί στον ουρανό. Εδώ μας αναφέρει για τον υιό τον άρσενα ο οποίος πρόκειται να γεννηθεί.

Ο Ισραήλ δεν διώχτηκε για 3,5 χρόνια στην έρημο αφού γέννησε τον Χριστό. Ο διάβολος δεν κατέβηκε στην γη με μεγάλο θυμό γνωρίζοντας ότι έχει λίγο καιρό, μετά την ανάληψη του Χριστού.

Στο εδ.12 λέει δια τούτο ευφραίνεστε, οι ουρανοί και οι κατοικούντες εν αυτοίς. Ουαί εις τους κατοικούντας την γήν και την θάλασσαν. Διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει. 

Αν ο διάβολος κατέβηκε ήδη στη γη και κατεδίωξε τον Ισραήλ μετά την ανάληψη του Χριστού, τότε δεν πέτυχε απόλυτα τον σκοπό του, γιατί 40 χρόνια μετά την ανάληψη του Χριστού και όχι μόνο 3,5 χρόνια, πέρασαν μέχρις ότου τελικά νικηθεί ο λαός Ισραήλ και καταστραφεί ο ναός.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η γυναίκα συμβολίζει την ορατή εκκλησία των εσχάτων ημερών, γιατί ο Ιωάννης βλέπει αυτή τη γυναίκα όταν φαίνεται ο δράκων με τα 7 κεφάλια και τα 10 κέρατα.

Ένα σημείο, δίνεται από τον Θεό, για να μας φανερώσει ένα πραγματικό γεγονός που θα συμβεί. Η γυναίκα στο κεφάλαιο που εξετάζουμε είναι ένα σημείο που σηματοδοτεί ένα μελλοντικό γεγονός.

Ποια είναι αυτή η γυναίκα; Το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι συμβολικό και μας λέει ότι «Και σημείον μέγα εφάνη εν τω ουρανώ, γυνή….» που σημαίνει ότι δεν αναφέρεται σε πραγματική γυναίκα αλλά σε κάτι που συμβολίζει η γυναίκα.